Door David Swanson en David Hartsough met input van George Lakey, Jan Passion, Mike Ferner, Colleen Kelly, Ruth Benn, Leah Bolger, Nathan Schneider, Hakim, Paul Chappell, Colin Archer, Kathy Kelly, et alia. (die geen van allen verantwoordelijk zijn voor de tekortkomingen van dit ontwerp). Veel groepen en individuen bespreken een nieuw project; als je ideeën hebt, Laat het ons weten.
Als we onnodig lijden op enorme schaal willen voorkomen, moeten we de oorlog afschaffen. In de 180e eeuw stierven ongeveer 20 miljoen mensen in oorlogen en hoewel we nog geen oorlog op de schaal van de Tweede Wereldoorlog hebben herhaald, zullen oorlogen niet verdwijnen. Hun enorme vernietiging gaat door, gemeten in termen van doden, gewonden, trauma's, miljoenen mensen die hun huizen moeten ontvluchten, financiële kosten, vernietiging van het milieu, economische uitputting en uitholling van burgerrechten en politieke rechten.
Als de mensheid wil overleven, moeten we oorlog afschaffen. Elke oorlog brengt zowel enorme vernietiging als het risico van ongecontroleerde escalatie met zich mee. We worden geconfronteerd met een wereld van grotere wapenproliferatie, tekorten aan hulpbronnen, druk op het milieu en de grootste menselijke bevolking die de aarde ooit heeft gezien. In zo'n turbulente wereld moeten we het georganiseerde geweld door regeringen, dat bekend staat als oorlog, afschaffen, omdat de voortzetting ervan onze ondergang in gevaar brengt.
Als we oorlog afschaffen, kan de mensheid niet alleen overleven en de klimaatcrisis en andere gevaren beter aanpakken, maar zal het ook veel gemakkelijker worden om te gedijen. De herverdeling van middelen weg van oorlog belooft een wereld waarvan de voordelen de verbeelding te boven gaan. Ongeveer $ 2 biljoen per jaar, ongeveer de helft uit de Verenigde Staten en de helft uit de rest van de wereld, wordt besteed aan oorlog en oorlogsvoorbereiding. Die fondsen zouden de wereldwijde inspanningen kunnen transformeren om duurzame energie-, landbouw-, economische, gezondheids- en onderwijssystemen te creëren. Heroriëntering van oorlogsfinanciering kan vele malen de levens redden die worden genomen door het aan oorlog uit te geven.
Er is behoefte aan en een kans voor een campagne/beweging die specifiek is gericht op het opleiden en organiseren en ontwikkelen van momentum voor de afschaffing van oorlog. Een groot deel van de organisatie tegen bepaalde oorlogen, wreedheden, wapens, tactieken en uitgaven zou baat kunnen hebben bij het bestaan van een afschaffingscampagne, die zou worden gezien als redelijke gedeeltelijke stappen, en in de context van verzet tegen elke oorlog in plaats van als schendingen van de juiste normen van oorlog. Sommige campagnes kunnen in feite verschillen van wat ze anders zouden zijn; we zouden ons bijvoorbeeld kunnen verzetten tegen de meest effectieve wapens die het meest efficiënt doden, in plaats van tegen de meest gebrekkige wapens die de meeste corruptie blootleggen.
Hoewel afschaffing een grotere eis is dan gedeeltelijke ontwapening, heeft het, als de argumenten hiervoor overtuigend worden aangevoerd, het potentieel om steun te creëren voor serieuze en zelfs totale ontwapening onder mensen die anders voorstander zouden zijn van het in stand houden van een groot leger ter verdediging – iets dat we Ik heb geleerd dat er druk ontstaat voor offensieve oorlogsvoering. De eerste stap in een dergelijke campagne moet bestaan uit het overtuigen van mensen van de mogelijkheid en de dringende noodzaak van het afschaffen van oorlog. Het bewustzijn van de effectiviteit van geweldloze actie, geweldloze bewegingen en de vreedzame oplossing van conflicten groeit snel, waardoor de mogelijkheid groter wordt om mensen ervan te overtuigen dat er een alternatief voor oorlog bestaat. Het anti-oorlogsgevoel bevindt zich, althans in sommige belangrijke delen van de wereld, nu op een hoogtepunt, vergeleken met andere momenten in de afgelopen decennia. Dit sentiment zou moeten worden gekanaliseerd in een beweging voor afschaffing van de afschaffing die stappen zet in de richting van verminderde oorlogvoering en tegelijkertijd inzicht in die stappen creëert, niet als hervormingen van een gebrekkig instituut dat in een verbeterde staat zal voortduren, maar als vooruitgang in de richting van de eliminatie van dat instituut.
De vermindering en uiteindelijke uitbanning van oorlog en van het militair-industriële complex zou van groot voordeel kunnen zijn voor sectoren van de wereldeconomie en van openbare diensten waarnaar die investeringen zouden kunnen worden overgedragen. Er bestaat de mogelijkheid om een brede coalitie te creëren die civiele industrieën en pleitbezorgers voor groene energie, onderwijs, huisvesting, gezondheidszorg en andere gebieden omvat, waaronder burgerlijke vrijheden, milieubescherming, kinderrechten, en over de hele wereld steden, provincies en staten die hebben grote bezuinigingen moeten doorvoeren in de sociale programma’s voor hun bevolking, en meer. Door de uitroeiing van de oorlog denkbaar te maken, zou een afschaffingsbeweging de bondgenoten kunnen ontwikkelen die nodig zijn om deze oorlog te verwezenlijken.
Het verzet, ook van degenen die financieel profiteren van oorlogen, zal intens zijn. Dergelijke belangen zijn uiteraard niet onoverwinnelijk. De voorraad van Raytheon steeg enorm in de herfst van 2013 toen het Witte Huis van plan was raketten naar Syrië te sturen – raketten die niet waren gestuurd. Maar voor de afschaffing van de oorlog zal het nodig zijn de propaganda van de oorlogspromotoren te verslaan en de economische belangen van de oorlogspromotoren te bestrijden met alternatieve economische mogelijkheden. Een grote verscheidenheid aan steun voor ‘humanitaire’ en andere bijzondere varianten, of denkbeeldige varianten, van oorlog zal moeten worden beantwoord met overtuigende argumenten en alternatieven. Het creëren van een informatiecentrum dat de beste argumenten tegen verschillende soorten oorlogssteun binnen handbereik van mensen brengt, zal op zichzelf al een belangrijke bijdrage zijn.
Door ons internationaal te organiseren, kunnen we de vooruitgang die in het ene land is geboekt, gebruiken om andere landen aan te moedigen om het zonder angst te evenaren of te overtreffen. Door mensen wier regeringen op afstand oorlog voeren, voor te lichten over de menselijke kosten van oorlog (grotendeels eenzijdig, civiel en op een schaal die niet algemeen wordt begrepen), kunnen we een brede morele eis opbouwen voor een einde aan oorlog. Door de stelling te presenteren dat militarisme en oorlogen ons allemaal minder veilig maken en onze levenskwaliteit verminderen, kunnen we oorlog veel van zijn kracht ontnemen. Door bewustzijn te creëren voor de economische afwegingen, kunnen we de steun voor een vredesdividend nieuw leven inblazen. Door de illegaliteit, immoraliteit en verschrikkelijke kosten van oorlog uit te leggen en de beschikbaarheid van legale, geweldloze en effectievere middelen voor verdediging en conflictoplossing, kunnen we acceptatie opbouwen voor wat pas relatief recentelijk tot een radicaal voorstel is gemaakt en moet worden gezien als een gezond verstandinitiatief: de afschaffing van oorlog.
Hoewel een mondiale beweging nodig is, kan deze beweging de realiteit van waar de grootste steun voor oorlog vandaan komt niet negeren of ongedaan maken. De Verenigde Staten bouwen, verkopen, kopen, slaan voorraden op en gebruiken de meeste wapens, zijn betrokken bij de meeste conflicten, stationeren de meeste troepen in de meeste landen en voeren de meest dodelijke en destructieve oorlogen uit. Door deze en andere maatregelen is de Amerikaanse regering de grootste oorlogsmaker ter wereld, en – in de woorden van Martin Luther King jr. – de grootste leverancier van geweld ter wereld. Het beëindigen van het Amerikaanse militarisme zou de oorlog wereldwijd niet elimineren, maar het zou wel de druk wegnemen die veel andere landen ertoe aanzet hun militaire uitgaven te verhogen. Het zou de NAVO beroven van haar belangrijkste voorstander van en grootste deelnemer aan oorlogen. Het zou de grootste wapentoevoer naar het Midden-Oosten en andere regio's afsnijden. Het zou de belangrijkste barrière voor een hereniging van Korea wegnemen, en de belangrijkste barrière voor juridische gevolgen voor het voeren van Israëlische oorlogen. Het zou de bereidheid van de VS vergroten om wapenverdragen te steunen, zich aan te sluiten bij het Internationaal Strafhof en de Verenigde Naties in staat te stellen stappen te zetten in de richting van hun verklaarde doel om oorlog uit te bannen. Het zou een wereld creëren die vrij is van landen die het eerste gebruik van kernwapens bedreigen, en een wereld waarin nucleaire ontwapening sneller zou kunnen verlopen. Voorbij zou het laatste grote land zijn dat clusterbommen gebruikte of weigerde landmijnen te verbieden. Als de Verenigde Staten zouden afstappen van de oorlogsgewoonte, zou de oorlog zelf een grote en mogelijk fatale tegenslag ondergaan. Om deze reden zal de beweging voor de afschaffing van oorlog over de hele wereld zich moeten richten op Amerikaanse militaire bases, maar ook op lokale overheden, en op grote Amerikaanse oorlogen, maar ook op lokaal militarisme.
De structuur en financiering van deze campagne om oorlog af te schaffen moet nog worden bepaald. Het kan onafhankelijk zijn of afgestemd zijn op of onder auspiciën staan van een bestaande organisatie of groep organisaties. We stellen ons voor dat het een gedecentraliseerd netwerk van verschillende organisaties tot stand brengt volgens een gemeenschappelijke, gecoördineerde strategie. Dit zou voor een groot deel bestaan uit het aanpassen en ondersteunen van werk waar groepen al mee bezig zijn om deel uit te maken van een verenigd front dat de afschaffing van de oorlog bevordert, terwijl kleinere stappen worden gezet in het verminderen of verbeteren van oorlog, economische bekering of tegenrekrutering, geweldloze conflictoplossing of het voorkomen of stoppen van bepaalde oorlogen.
Het opzetten van deze campagne zou beginnen met het verkennen van de mogelijkheden met sleutelfiguren en organisaties, een proces dat telefonische vergaderingen en mogelijk persoonlijke bijeenkomsten zou kunnen omvatten. Het doel zou zijn om onmiddellijk te beginnen met het opbouwen van deze beweging, en een internationale conferentie te plannen om de campagne publiekelijk te lanceren op of rond 27 augustus, de verjaardag van de ondertekening van het Kellogg-Briand Pact. Er zijn grote vredesbijeenkomsten gepland in Sarajevo in juni en in Zuid-Afrika in juli waaraan deze campagne wellicht binnenkort zou willen deelnemen. Er is ook de datum van 28 juli 2014, die 100 jaar markeert sinds het begin van de oorlog die werd gevoerd. om alle oorlogen te beëindigen en er in plaats daarvan meer van te brengen, een datum waar deze campagne op de een of andere manier misschien gebruik van zou willen maken.
De campagne zou een naam, een website, een internationale adviesraad, personeel en - op de een of andere manier - organisatorische en individuele leden nodig hebben. Dergelijke leden zouden kunnen instemmen met een belofte om te werken voor de afschaffing van oorlog en nooit het voeren van oorlog te steunen. Bij het ontwikkelen van de naam en slogans voor de campagne is zorgvuldig denkwerk en marktonderzoek vereist.
Online en offline zou de campagne een informatiecentrum ontwikkelen over de afschaffing van de oorlog – dat wil zeggen, niet elk aspect van oorlog, maar specifiek de pleidooien (moreel, wettelijk, economisch, ecologisch, enz.) voor totale afschaffing, inclusief hoe gedeeltelijke stappen in het verminderen of verbeteren van oorlog kunnen leiden tot afschaffing en niet ervan weg, inclusief hoe oorlogen uit het verleden het beste kunnen worden begrepen, en inclusief effectieve vreedzame alternatieven voor oorlog en een vreedzame visie op een naoorlogse wereld. Dit informatiecentrum zou uiteindelijk ook hulpmiddelen bevatten voor het verzamelen van petities, lokale en organisatorische resoluties, wetgeving, materialen voor educatieve evenementen, waaronder boeken en films, een sprekersbureau, gecoördineerde actiedagen, flyers, brochures, posters, creatieve actie-ideeën, enz.
De afschaffingsbeweging zou vrijwilligers- en trainingsprogramma's ontwikkelen om organisatoren op te leiden om de campagne op te bouwen en te versterken.
De beweging zou werken aan strategieën om een grote verscheidenheid aan kiesdistricten wereldwijd te bereiken.*
De campagne zou een communicatiestrategie ontwikkelen en coördineren met haar bondgenoten en leden, inclusief onze eigen mediaproductie, inspanningen om aandacht te krijgen in de media, en mogelijk reclame, hervorming van schoolboeken en andere middelen voor communicatie en onderwijs. We zouden ervoor zorgen dat onze mediaproducties als educatieve hulpmiddelen worden gebruikt. We zouden een visie naar voren brengen van een transitie naar een wereld van hernieuwbare energie waarin er geen ‘noodzaak’ zou zijn voor oorlogen om olie en waarin we een einde zouden kunnen maken aan het gevaar van de opwarming van de aarde en een goed leven zouden kunnen creëren voor iedereen op deze planeet.
De beweging zou eraan werken om met haar leden gedeeltelijke stappen (en bewegingsopbouwende overwinningen) richting afschaffing te coördineren, inclusief mogelijke benaderingen als: economische bekering, ontwapening, sluiting van basissen, verbod op bepaalde wapens of tactieken, bevordering van diplomatie, inclusief mogelijk nieuwe structuren zoals als ministeries van Vrede en hervorming en versterking van de Verenigde Naties, uitbreiding van de ontwikkeling van vredesteams en menselijke schilden tot een mondiale, geweldloze vredesmacht, bevordering van niet-militaire buitenlandse hulp en crisispreventie, beperkingen opleggen aan militaire rekrutering en het bieden van alternatieven aan potentiële soldaten, wetgeving om oorlogsbelastingen om te buigen naar vredeswerk en het voorzien in menselijke behoeften, en/of bevordering van het internationaal recht. De campagne zou kunnen samenwerken met belangrijke bondgenoten om concrete voorstellen te ontwikkelen voor de manier waarop geld kan worden besteed dat is afgeleid van oorlogen en militarisme. Al deze stappen zouden aan de wereld worden gepresenteerd, niet als verbeteringen in de oorlog of stappen in de richting van ‘slimme oorlogen’ of ‘humanitaire oorlogen’, maar als sleutelstappen in de richting van het einde van alle oorlogen.
Stappen in de richting van afschaffing die de beweging zou kunnen steunen, zijn onder meer de ontwikkeling van een taskforce voor vredesconversie om gemeenschappen te helpen de overgang te maken van het voeren van oorlog naar het tegemoetkomen aan menselijke en ecologische behoeften, en het uitbreiden van de mondiale geweldloze vredesmacht van civiele, getrainde, internationale, geweldloze vredeshandhavers en vredestichters die beschikbaar zouden kunnen zijn om burgers te beschermen die door conflicten in alle delen van de wereld worden bedreigd en om vrede te helpen opbouwen waar gewelddadige conflicten bestaan of zijn geweest. Deze inspanningen zouden de wereld helpen inzien dat er alternatieven zijn voor het voeren van oorlog.
De beweging zou samenwerken met haar bondgenoten of leden om een strategie te ontwikkelen voor de legale afschaffing van oorlog, mogelijk inclusief het Kellogg-Briand Pact en de Nuremberg Principles.
De beweging zou samenwerken met relevante leden om strategieën voor directe actie te ontwikkelen, inclusief wakes, blokkades, demonstraties, enz., Met wereldwijde coördinatie.
Elke stap op de weg kan niet tot in detail worden voorzien, maar de vooruitgang zal enigszins meetbaar zijn in overwinningen op bepaalde oorlogsvoorstellen, in het opzetten van bepaalde onderwijs- of tegenrekruteringsprogramma's, in ontwapening, enz., en in de mate waarin deze maatregelen worden gepresenteerd en opgevat als stappen in de richting van afschaffing, evenals in meetbare verschuivingen in de publieke opinie, en in de groei van de campagne, de ondertekenaars van de belofte of petitie, de lezers en kijkers van het materiaal ervan, enz. Er zijn altijd overwinningen en tegenslagen in de strijd tegen het militarisme. Door ze te zien als onderdeel van een proces richting afschaffing kunnen we beter door de bomen het bos zien en bepalen of de overwinningen inderdaad groter zijn dan de nederlagen.
* Dergelijke kiesdistricten kunnen mensen in vele delen van de wereld omvatten, belangrijke organisatoren, bekende leiders, vredesgroepen, vredes- en gerechtigheidsgroepen, milieugroeperingen, mensenrechtengroepen, activistische coalities, advocaten, filosofen/moralisten/ethici, artsen, psychologen. , religieuze groeperingen, economen, vakbonden, diplomaten, dorpen en steden en staten of provincies of regio's, naties, internationale organisaties, de Verenigde Naties, groepen voor burgerlijke vrijheden, groepen voor mediahervorming, groepen uit het bedrijfsleven en leiders, miljardairs, lerarengroepen, studentengroepen , onderwijshervormingsgroepen, regeringshervormingsgroepen, journalisten, historici, vrouwengroepen, senioren, immigranten- en vluchtelingenrechtengroepen, libertariërs, socialisten, liberalen, democraten, republikeinen, conservatieven, veteranen, studenten- en culturele uitwisselingsgroepen, zustersteden groepen, sportliefhebbers en pleitbezorgers voor investeringen in kinderen en gezondheidszorg en in allerlei soorten menselijke behoeften, evenals degenen die zich inzetten tegen degenen die bijdragen aan het militarisme in hun samenlevingen, zoals vreemdelingenhaat, racisme, machismo, extreem materialisme en alle vormen van geweld , gebrek aan gemeenschap en oorlogswinst.
Het nieuwe boek van David Swanson is War No More: The Case for Abolition. Hij blogt op http://davidswanson.org en http://warisacrime.org en werkt voor http://rootsaction.org. Hij gastheren Talk Nation Radio. Volg hem op Twitter: @davidcnswanson en FaceBook.
ZNetwork wordt uitsluitend gefinancierd door de vrijgevigheid van zijn lezers.
Doneren