Democratia cum systematibus oeconomicis classibus divisae repugnat. Domini in servitute, domini in feudalismo, et domini in capitalismo regnant. Quaecumque regiminis formae (inclusa repraesentativo-electoralia) cum systematibus oeconomicis classibus divisis cohaerent, res dura est ut unum genus alterum regat. Seditiosi qui alia systemata everterunt ad capitalismum constituendum interdum significabant et destinabant democratiam realem instituendam, sed id non fiebant. Democratia realis - una persona, una persona, una persona, plena participatio et maior pars regulae - maiores classes operariorum potuissent ut minores classes capitalistae imperarent. Potius capitalismi locatores suis locis oeconomicis (vehendo/accendorum conductorum, venditionis outputs, recipiendis/distribuendis lucris) usi sunt ut democratiam realem excluderent. Quae democratia superstes fuit, mere formale fuit. Pro democratia reali, capitalistae suis opibus et potentia usi sunt ad regimen ordinis capitalistarum obtinendum. Incepta capitalistica illa primum et principaliter fecerunt in quibus laboris locatores munere funguntur autocratae inexplicabiles cum massa conductorum suorum. Ab illo basi, laboris locatores ut genus empti vel aliter politici per comitia vel alia systemata dominati.
Socialismus, ut motus criticus, ante et post 1917 revolutionem in Russia, absentiam verae democratiae in capitalismo iaciebat. Socialismi mirabilis globalis globi per tria ultimis saeculis disseminata testatur sapientiam illius scopum elatum esse. Classis operarius capitalismi venit ad altum indignationem in portum suum ad classis conductorem. Variae circumstantiae determinaverunt quam conscius dolor factus est, quam explicitas eius expressiones, variasque formas.
Ironia quaedam historiae fecit democratiam realem absentiam in regionibus socialistis perpetuum scopum multorum socialistarum in illis regionibus. Plus quam pauci socialistae commentati sunt de communi problemate absentiae illius tam capitalistae quam in regionibus socialistis, obstantibus aliis inter se differentiis. Quaestio sic orta est: cur aliter systemata capitalista et socialista recentium saeculi XX et XX primorum XXI saeculorum satis similes democratias formales (apparatus suffragii) et similes absentias democratiae verae ostenderet? Socialesmi responsa evoluta sunt quae insignem socialisticam sui ipsius criticam intulerunt.
Illae responsiones et criticae propriae profluxerunt ex recognitione quod in tam capitalista quam in socialistarum systematibus, inceptis negotiis (officiorum, officiorum, thesaurorum) ederentur valde circa dichotomiam conductoris et operarii. Hoc erat et verum manet de rebus privatis, sive plus minusve in re publica instituta, item de negotiis publicis et operatis inceptis. Pari modo, in servilibus systematibus oeconomicis multo simile fuit: institutio domini servi effectivarum actionum tam in privatis quam in publicis inceptis praevaluit. Similiter dominus-servus institutio productionis praevaluit in inceptis feudalibus tam in statu (regali) quam in privatis (vassalis).
Vera democratia aeque repugnant servi, feudali, capitalista, et socialistarum disciplinarum, quatenus systemata socialistarum praevalentem operis conductoris structuram suarum inceptorum retinuerunt. Re vera, tria genera systematum socialistarum modernarum omnes structuram dico-operis ostendunt. Democratiae sociales Europaeae occidentales id faciunt, quod maximam productionem in manibus privatorum capitalistarum conatibus relinquunt, quae semper in fundamentis dico-employee aedificabantur. Praeterea, cum publicas vel res publicas et inceptas operatas constituerunt et operati sunt, illas structuras conductores conductores transtulerunt.
Industriae Sovieticae - publice possidebantur et operabantur - officiales civitatis positi sicut laboris locatores in relatione cum operariis. Denique Rempublicam Popularem Sinensem comprehendit hybrida forma socialismi, quae miscetur utrius- que formarum, pari fere modo discidium privatorum et rerum publicarum. Hybrida Sinarum socialismus cum conductore/employee norma compages in utroque suo statu et privatis inceptis communicat. Omnia tria genera socialismi, socialismi, socialismi, Sovietici, Sinensium, multis maximis modis capitalismi praecedentis eruperunt. Sed non a fundamentali conductoris conductoris inceptis instituendis, relationem illam quam Marx Capitalis capita demonstrat ut abusus, illam appropriationem a conductoribus superfluorum quae ab operariis producuntur.
Omnes tres socialismi moderni species incompletae manent secundum quod nondum ultra modum operis conductoris organizationem productionis excesserat. Sequitur ut socialistarum propriae criticae - socialistarum actu exsistentes a norma democratiae verae deficiant -, coniungi possunt maxime cum retentio systematum conductoris relationis ad eorum nucleum oeconomicum.
Locatores et operarii una certa structura classium definita sunt. Eae sunt cardines eius, duae positiones possibiles singulorum efficiunt. Ortae sunt capitalismi e systematis priorum dissolutionibus. Haec priora systemata inclusa sunt (1) feudalismum et structuram oeconomicam duas dignitates domini et servi, ac servitus et structurae oeconomicae duas partes domini et servi. Quia domini, domini et locatores pauci plerumque sunt relativi numero servorum, servorum, et operariorum, et quia superflua vivunt ex servis, servis et operariis extractis, non possunt veram democratiam pati, sicut statim imminet. eorumque ordinis dignitates et privilegia. In societatibus socialistarum actu existentibus, repugnantia democratiae realis cum systematibus oeconomicis classibus divisis, adhuc occurrit.
Cum hoc tempore multi socialistae congrediuntur, rogant cur socialismus hodiernus, motus socialismus criticus capitalismi defectus verae democratiae, ipse parem criticam mereatur. Cur experimenta socialistica ad modernum dabant se criticam propriae criticae notavimus non posse creandi et conservandi veras populares rationes??
Responsum est in relatione dico-employee. Semper fuit praecipuum impedimentum democratiae reale, causae ac proprie definitio illorum generum, quarum exsistentia oppositionis democratiam realem impedit. Illi socialistae, qui ante problema democratiae reale expresserunt, eam tamquam definitionem/postulationis "inadvertentiae" fecerunt. Sine classibus, nullus regibus. Si conductores facti sunt, collective, suum conductorem, oppositio classium capitalistarum evanescit. Unus coetus vel communitas duo substituit. Absente systema oeconomico classi-partito, conatus ut vera democratia ad oeconomiam et politicam societatis pervenire possent successum praevenire.
Socialismus sui critici solutionem efficere potest ad absentiam democratiae realem, advocationem transitum ab conductore/employee fundatum oeconomico cuidam innixum in conatibus "auto-directis opificum" (vel "operarii haras" in lingua vulgari). Socialismi incompleti saeculo XX constructi necesse est ut in transitu illo fiat. Quod propius ad complementum accederent socialismi, propius ad verae democratiae, magisque a rationibus capitalistarum, quorum immortale munus cum conductoris instrumenti relatione impedit, ne propius ad veram democratiam accedat.
Richard D. Wolff est professor emeritus oeconomicae in Universitate Massachusetts, Amherst, et professor in Graduato Programma visitans in Rebus Internationalis Novae Scholae Universitatis, in New York. Wolfii spectaculum hebdomadale "Renovatio oeconomica" plusquam 100 statio radiophonicas syndicatur et ad 55 decies centena TV accipientium per Free Orationem TV pergit. Eius tres recentes libri cum Democratia ad Opus sunt Aegritudo Ratio est: Quando Capitalismus deficit a Pandemicis vel ab ipso, intellectus socialismiEt intellectus marxismiquorum posterior nunc in editione recenti emissa 2021 Hardcover cum nova authore prooemio praesto est.
Hic articulus est produci Oeconomia pro AllA project De Media Institutum Lorem.
ZNetwork sola largitione legentium funditur.
Donate