იმის გამო, რომ აშშ-ს ეკონომიკა 2000 წლიდან აგრძელებს ვარდნას, როგორც შიდა, ისე გლობალურად, კორპორატიული ამერიკისა და მათი პოლიტიკური ელიტების პასუხი იყო მზადყოფნა უფრო დრაკონული ეკონომიკური ზომების დაწესებისთვის დანარჩენი ამერიკული საზოგადოებისთვის მათი შემოსავლებისა და ეკონომიკური ინტერესების დასაცავად.
ამ უფრო დრაკონული ზომების წარმატებით განსახორციელებლად, კორპორაციებმა, მდიდარმა ინვესტორებმა და პოლიტიკოსებმა ჯერ უნდა გააძლიერონ კონტროლი პოლიტიკური სისტემისა და მისი მთავრობების ძირითად ბერკეტებზე. ეს ნიშნავს საკანონმდებლო ორგანოებისა და ბიუროკრატიების პოლიტიკის შემუშავების აპარატს, პრეზიდენტებისა და გუბერნატორების აღმასრულებელ აპარატს, საარჩევნო პროცესს და აზრის შემქმნელ სტრუქტურებს, როგორიცაა სამაუწყებლო მედია, ინტერნეტი და სოციალური მედია.
კორპორატიული ინტერესები ამერიკის პოლიტიკასა და მთავრობაში ყოველთვის მნიშვნელოვანი იყო. თუმცა, პირდაპირი კორპორატიული გავლენა ხარისხობრივად და მნიშვნელოვნად გაღრმავდა 1970-იანი წლების ეკონომიკური კრიზისის შემდეგ, როგორც 1980-იან წლებში შემოღებული აშშ-ს ეკონომიკის რესტრუქტურიზაციის პრელუდია (ზოგჯერ მოიხსენიება როგორც "ნეოლიბერალიზმი" ან "ვაშინგტონის კონსენსუსი"). 1980-იანი წლების ეკონომიკური რესტრუქტურიზაცია კარგად ემსახურებოდა კორპორატიულ ინტერესებს მომდევნო მეოთხედი საუკუნის განმავლობაში.
თუმცა, 2007 წლისთვის, 1980-იანი წლების რესტრუქტურიზაციამ გაიარა თავისი კურსი და დაარღვია 2008-09 წლების გლობალური საბანკო კრიზისი, გლობალური რეცესია, რომელიც მოჰყვა და შეჩერებული შეფერხება, რომელიც ახასიათებს აშშ-სა და გლობალურ ეკონომიკას 2009 წლიდან დღემდე.
ახალი გლობალური ეკონომიკური კრიზისის კვალდაკვალ, კორპორაციული ინტერესების ახალი მცდელობა, კიდევ ერთხელ მოახდინოს აშშ-სა და გლობალური ეკონომიკის რესტრუქტურიზაცია, გაჩნდა და განაგრძობს განვითარებას დღესაც, თუმცა მის ადრეულ ეტაპებზე. თავის მხრივ, ახალი ეკონომიკური რესტრუქტურიზაცია მოითხოვს შესაბამის ახალ პოლიტიკურ რესტრუქტურიზაციას - ნაკლები დემოკრატიით - ახალი ეკონომიკის მოსაწყობად და ფართო საზოგადოებისთვის ახალი დრაკონული ზომების მისაღებად, რაც საჭირო იქნება ეკონომიკური რესტრუქტურიზაციისთვის.
ახალი პოლიტიკური რესტრუქტურიზაცია, რომელიც ასევე დღეს მის ადრეულ ეტაპებზეა, აშენდება ამერიკის სახელმწიფოსა და მთავრობის კორპორატიულ სამყაროსთან დაახლოების საფუძველზე, როგორც ახალი ეკონომიკური და პოლიტიკური ინსტიტუტებისა და შეთანხმებების ნაწილი, რომელიც განვითარდება მომავალი ათწლეულის განმავლობაში.
შეერთებული შტატების უზენაესი სასამართლოს 2010 წლის გადაწყვეტილება „მოქალაქეები გაერთიანებული“ არის პოლიტიკური რესტრუქტურიზაციის მთავარი ელემენტი, რომელიც ათავისუფლებს კორპორატიულ ფულის ძალას ამერიკის მთავრობის, პოლიტიკური ინსტიტუტებისა და პოლიტიკური პროცესების კიდევ უფრო მეტად მისი ინტერესების შესაბამისად. გრძელვადიან პერსპექტივაში, ასევე სულ უფრო აშკარა ხდება იმანენტური პოლიტიკური რესტრუქტურიზაციის სხვა ინდიკატორები. მოკლე სიაში შედის:
• მეტი კორპორაციული პირდაპირი დაფინანსება, რომელიც მიზნად ისახავს სახელმწიფო გუბერნატორების ხელში ჩაგდებას
• საჯარო მოსამსახურეთა პროფკავშირების შემდგომი განადგურება, უპირველეს ყოვლისა, მათი გავლენის მიზანმიმართული სახელმწიფო და ადგილობრივ ხელისუფლებაზე
• ამომრჩეველთა რეგისტრაციის შეზღუდვის ფართომასშტაბიანი მცდელობები, საარჩევნო გადასახადების ახალი ფორმების შემოღება და ამომრჩეველთა უფლებამოსილების შეზღუდვა
• ALEC ფენომენი მილიარდერების მიერ დაფინანსებული სახელმწიფოებისა და ადგილობრივი ხელისუფლების საკანონმდებლო დღის წესრიგისა და საკანონმდებლო წინადადებების ღრმა გავლენის შესახებ ეროვნულ, კორპორატიულ კოორდინირებულ საფუძველზე
• კონგრესისა და შტატის საკანონმდებლო ორგანოების ყიდვა უფრო პირდაპირ, მათ კორპორატიულ ინვესტიციებსა და ფასიან ქაღალდებზე პრივილეგირებული წვდომის შეთავაზებით
• დამატებითი ზომები სახელმწიფო და ადგილობრივ დონეზე მესამე მხარის გამოწვევების შემდგომი იზოლაციისთვის, მიუხედავად აშშ-ს მთავრობის არასაპარლამენტო სისტემისა, რომელიც უკვე მკაცრად არის მიკერძოებული ორფრთიანი ერთი პარტიის სისტემის სასარგებლოდ.
• პოლიტიკური კონტროლის შემდგომი გამკაცრება ინტერნეტზე და კომუნიკაციის ახალ მედიის ფორმებზე
• პოლიციის ქმედებების უფრო დახვეწილი კოორდინაცია ეროვნული მასშტაბით ოკუპაციის მოძრაობებისა და სხვა საპროტესტო მოძრაობების წინააღმდეგ მთელი ქვეყნის მასშტაბით
• ყველა დონეზე შეკრების და საჯარო გამოსვლის შეზღუდვების გაზრდა
• დრონების ფართოდ დანერგვა აშშ-ს ქალაქებში და აშშ-ის კოლეჯების კამპუსებშიც კი, ორივე უკვე ადრეულ ეტაპებზე ხდება, როგორც სახალხო პროტესტებსა და შეკრებებზე უფრო ეფექტური კონტროლის საშუალება.
2012 წლის ნოემბრის არჩევნებამდე სულ რაღაც ორი თვე დარჩა, ორი ელემენტი, რომლებიც განსაკუთრებით მიუთითებს ამერიკაში პოლიტიკისა და მთავრობის მზარდ კორპორატიზაციაზე, სულ უფრო აშკარა გახდა.
პირველი არის მილიარდერების და მათი უძირო ჯიბეების გათავისუფლება, რათა იყიდონ და გავლენა მოახდინონ ამომრჩევლებზე, რათა მხარი დაუჭირონ კანდიდატებს 2012 წლის ნოემბრის მომავალ არჩევნებში, რომელიც მათ წამოაყენეს და დე ფაქტო ფინანსურად. ფულის ნაკადი არასოდეს იქნება ცნობილი, მაგრამ ის მილიარდობით დოლარს შეადგენს. ამის სრული გავლენა განუსაზღვრელია, მაგრამ უფრო აშკარა გახდება ნოემბრის არჩევნების შემდეგ. მაგრამ ეს მნიშვნელოვნად შეცვლის ამერიკის პოლიტიკას და ამერიკის უკვე მდუმარე დემოკრატიის ფორმას.
მეორე ელემენტი ჩუმად ხორციელდება კულისებში და მისი გავლენა ასევე ბოლომდე ცნობილი არ იქნება ნოემბრის არჩევნების შემდეგაც კი. ეს არის დიდი რაოდენობით ნაღდი ფულის ნაკადი, რათა თავიდან აიცილონ მათ, ვინც ხმას მისცემდა კორპორატიულ რჩეულ კანდიდატებს, არ მისცენ ხმა.
ამ ფულით დაფინანსებული ძალისხმევის ორმაგი „ეპიცენტრი“ ხალხის კენჭისყრის თავიდან ასაცილებლად იქნება ოჰაიო და ფლორიდა - ორი შტატი, რომლებსაც უკვე აქვთ ამომრჩეველთა პრევენციის ისტორია ბოლო სამ ეროვნულ არჩევნებზე. ხმის ჩახშობის აპარატი უკვე არსებობს; ფულის მასიური ნაკადები ახლა გაფართოვდება და დააფინანსებს ამოცანას, როგორც არასდროს.
ვინც მოიგებს ფლორიდასა და ოჰაიოში მომავალ ნოემბრის არჩევნებში, იმარჯვებს არჩევნებში, იმის გათვალისწინებით, რომ აშშ-ში საარჩევნო კოლეჯში ხმის მიცემის არქაული და არადემოკრატიული სისტემაა, რომელიც უგულებელყოფს სახალხო ხმებს. ამერიკაში პოპულარული ხმა არარელევანტურია თუნდაც დისტანციურად დახურულ არჩევნებში. მთავარია საარჩევნო კოლეჯის ხმები მხოლოდ 8 „სვინგის შტატში“, რომელთაგან ფლორიდა და ოჰაიო ყველაზე დიდი და ერთად გასაღებია არჩევნების შედეგისთვის.
ამრიგად, კორპორაციული ფული ახლა დიდი რაოდენობით მიედინება ამ შტატებში, როგორც იმისთვის, რომ დაარწმუნოს ისინი, ვინც ხმას მისცემენ კორპორატიულ კანდიდატებს ამის გაკეთებაში, ასევე იმ ამომრჩეველთა ხმის მიცემის თავიდან ასაცილებლად, რომლებიც, სავარაუდოდ, ხმას არ მიიღებენ ამერიკის კორპორატიული ინტერესებისა და დღის წესრიგისთვის.
ამერიკა ახალ პოლიტიკურ სივრცეში შევიდა ეროვნულ პოლიტიკაში, მაგრამ ჯერ არ იცის ეს.
ეს მრავალჯერადი განვითარება - ამერიკულ პოლიტიკასა და დემოკრატიაზე მზარდი კორპორატიული დომინირების ანარეკლი და წინამორბედი - წარმოადგენს რაღაც მეტს, ვიდრე უბრალოდ პოლიტიკური ინსტიტუტებისა და პრაქტიკის ნორმალურ განვითარებას და ევოლუციას. ისინი წარმოადგენენ ამერიკაში კორპორაციული ინტერესების პროაქტიულ, დაგეგმილ, ფართო მცდელობას, კიდევ უფრო შეზღუდონ დემოკრატიისა და დემოკრატიული მონაწილეობის დარჩენილი ფორმებიც კი, რომლებიც დღეს არსებობს აშშ-ში. ისინი წარმოადგენენ ახალ და აგრესიულ კორპორაციულ მცდელობას, დომინირდეს პოლიტიკურ ინსტიტუტებსა და პროცესებზე, როგორც არასდროს, რაც დიდწილად არის ეკონომიკური კრიზისის პირდაპირი შედეგი, რომელიც გასულ ათწლეულში იფეთქა და გრძელდება.
დაწყებული ახალი ეკონომიკური რესტრუქტურიზაცია გამოიწვევს გარდაუვალ ახალ პოლიტიკურ რესტრუქტურიზაციას - და საშუალო ამერიკელების უმეტესობას შეიძლება არ ესმოდეს მათი სრული მნიშვნელობა, ან მოსწონდეს ის, რაც შეიძლება გვთავაზობდეს.
ჯეკ რასმუსი არის 2012 წლის წიგნის „ობამას ეკონომიკა: აღდგენა რამდენიმესთვის“ ავტორი, რომელიც ხელმისაწვდომია ფასდაკლებით ამ ბლოგზე და ონლაინ და წიგნის მაღაზიებში. ის არის ის წამყვანი ახალი მომავალი რადიო შოუს, TURNING POINTS, პროგრესულ რადიო ქსელში, რომელიც იწყება საღამოს 2:00 საათზე (ნიუ-იორკის დროით) ოთხშაბათს, 19 სექტემბერს და ყოველ ოთხშაბათს მას შემდეგ. მისი ვებგვერდი, სადაც მისი სხვა სტატიები და ტელე-რადიო ინტერვიუები შეიძლება მოისმინოს არის, www.kyklosproductions.com.