Í morgun sendi ég eyðublað sem breytir flokksskráningu minni úr “decline to state†til Grænaflokksins í pósti. Þetta er örlítið einstaklingsskref til að bregðast við gríðarlega mikilvægri sameiginlegri aðgerð - ákvörðun flokksins á landsfundi sínum að tilnefna David Cobb til forseta.
Meirihluti fulltrúanna fór fyrir frambjóðanda sem treysti á skipulagningu grasrótarinnar og virðingarfullri umræðu. Cobb hlaut tilnefninguna eftir að hafa sannað getu sína til að taka þátt í efnislegum viðræðum við baráttufólk Grænaflokksins og aðra framsóknarmenn. Án þess getu hefði hann líklega ekki endað með því að taka stöðu sína í þágu „öruggra ríkja“ við forsetakosningarnar í ár.
Hversu rækilega Cobb og varaforseti hans Pat LaMarche munu innleiða slíka stefnu á eftir að koma í ljós. Vonandi mun sagan greina frá því að árið 2004 jók græni miðinn styrk flokksins meðal framsóknarmanna á landsvísu á sama tíma og hún gerði sameiginlegan málstað með hinum fjölmörgu hreyfingum sem voru staðráðnar í að koma í veg fyrir sigur Bush-Cheney klíkunnar á kjördag.
Sem raunhæft mál, að binda enda á forsetatíð George W. Bush 2. nóvember mun krefjast nægjanlegra atkvæða fyrir John Kerry í flestum 20 eða svo sveifluríkjum: Oregon og Washington; Nevada, Arizona, Nýja Mexíkó og Colorado; Iowa, Illinois, Wisconsin, Minnesota, Michigan, Missouri, Ohio, Pennsylvania og Delaware; New Hampshire og Maine; Vestur-Virginíu, Arkansas og Louisiana; og auðvitað Flórída.
(Þar sem ég bý í Kaliforníu, þar sem Kerry er með 12 til 15 stiga forskot á Bush, er ég örugglega að kjósa Cobb. En ef ég byggi í einu af 20 sveifluríkjum sem hafa verið barist, myndi ég kjósa Kerry. )
Þar sem sveifluríkin eru allt of nálægt til þæginda ættu aðgerðasinnar að leggja áherslu á að forsetaherferð Græna flokksins á þessu ári ætti að einbeita kröftum sínum að „öruggum ríkjum“ — þar sem Bush-Kerry kapphlaupið er ekki náið.
Grænflokkurinn ætti ekki að vera í þveröfugum tilgangi með framsóknarhreyfingunum sem berjast við að binda enda á forsetatíð Bush. Fólk í þessum hreyfingum mun lengi muna, hvort sem það er gott eða illt, hvernig Græningjaflokkurinn hagar sér á milli þessa dags sem innsiglar örlög Hvíta hússins í Bush.
Einn af hugsanlegum helstu kostum tilnefningar Cobbs er að hann virðist hafa einlægan áhuga á að heyra – og vera móttækilegur fyrir – grasrótaraðgerðasinnar. Þetta er hressandi og mikilvæg brottför fyrir forsetaframbjóðanda Græningja. Svo, meira en nokkru sinni fyrr, er kominn tími fyrir aðgerðasinna að tjá sig.
Ef stefnumótandi hugsun nær ríkjum er möguleiki fyrir hendi að Græni flokkurinn árið 2004 muni styrkja sig frá grunni og veita jafnframt áþreifanlega samstöðu í þjóðarátaki til að sigra Bush. Reynist Græningjaflokkurinn jafnvígur á þetta mikilvæga verkefni gæti það opnað nýja möguleika á komandi árum og áratugum.
____________________
Norman Solomon er meðhöfundur „Target Iraq: What the News Media Didn’t Tell You.“
ZNetwork er eingöngu fjármagnað með örlæti lesenda sinna.
Styrkja