Í þessari viku, í Washington DC, munu forsetar Obama og Karzai ræða fyrirhugaðan tvíhliða öryggissamning milli Afganistan og Bandaríkjanna. Væntanlega munu þeir taka eftir nokkrum af helstu öryggisvandamálum sem Afganistan stendur frammi fyrir.
Íbúar Afganistan hafa aðeins séð snyrtifræðilegar umbætur á lífskjörum sínum. UNICEF greinir frá því að 36% fólks búi við fátækt og að yfir ein milljón barna þjáist af bráða vannæringu. Samkvæmt fyrirliggjandi tölum Alþjóðabankans skortir um 73 prósent íbúa í Afganistan aðgang að hreinu drykkjarvatni og 95 prósent hafa ekki aðgang að fullnægjandi hreinlætisaðstöðu. Takmarkaður aðgangur að sjúkrastofnunum og skortur á þekkingu, færni og getu til að stjórna þessum niðurgangssjúkdómum á áhrifaríkan hátt leiðir venjulega til dauða 48,545 barna á hverju ári - um það bil 133 börn á dag.
Í og við Kabúl eina eru áætlaðar 35,000 flóttamenn innanlands, búa í 50 búðum. Við höfum séð ömurlegar aðstæður þar og gengum burt með skömm fyrir hlý fötin okkar og greiðan aðgang að mat og drykkjarhæfu vatni.
Kabúl virðist örugg, en hún er aðeins viðkvæm „kúla“ þar sem fólki finnst tiltölulega fjarlægt bardaga, samanborið við svæði landsins sem þjást af reglulegum árásum talibana og NATO/ISAF. Ungur Pashto vinur okkar talaði við okkur með gremju í gær um hversu lítinn skilning fólk í Kabúl hefur á fólki í héraði hans, sem heitir Wardak, þar sem fólk býr í stöðugum ótta við drónaárásir og næturárásir.
Við búum hér í Kabúl, sem gestir afganska friðarsjálfboðaliða. Fyrrverandi sendinefnd Voices, frá Bretlandi, hafði beðið vin okkar Raz Mohammed að svara, í myndbandsviðtali, nokkrum spurningum um aðstæður í héraði hans.
Skilaboð Raz til ríkisstjórna Bandaríkjanna og Bretlands eru þau að hann óski þess að þau endurheimtu mannúðartilfinningu sína. Við deilum gremju Raz vegna skorts á athygli á mikilvægum þáttum öryggis í Afganistan, þar á meðal heilsugæslu, menntun, fæðuöryggi og skjól.
Bandaríska þingið virðist ekki trúa á lausnir sem ekki eru hernaðarlegar. Hernámsveldin hér, og vestrænir fjölmiðlar, varpa upp mynd sem gagnast fáum nema hernaðariðnaðarsamstæðu hverrar þátttökuþjóðar. Undanfarin tíu ár hernáms hefðu Bandaríkin getað axlað þá ábyrgð að hjálpa til við að koma á sjálfbæru hagkerfi og innviðum. Í október 2012 gaf skrifstofa sérstaks eftirlitsmanns fyrir endurreisn Afganistan (SIGAR) út 17. og nýjustu skýrslu sína um endurreisn, samkvæmt henni, eftir áratug, nálgast útgjöld Bandaríkjastjórnar til Afganistan nú 100 milljarða dollara markið. Samt munu bandarískar hersveitir skilja eftir sig margar milljónir stríðsþreytts, uppgefinna og efnahagslega örvæntingarfullt fólk.
Ahmed Rashid, pakistanskur fréttaskýrandi sem studdi bandaríska hernaðaríhlutun árið 2001, gaf nýlega út harðorða gagnrýni á íhlutun Bandaríkjanna. „Bandaríkin þekkja aðeins eina íhlutun og það er hernaðarlega,“ sagði Rashid. "Allt veltur á dregum vopnum."
Rashid bendir á þann valkost sem hann hefði samþykkt, og minnir á ráðleggingar sem hann og aðrir vísindamenn gerðu til USAID stofnunarinnar árið 2001:
Við sögðum þeim að á næstu 10 árum ættu Bandaríkin að gera 5 milljarða dollara tiltæka fyrir Afganistan á hverju ári - nóg til að blása nýju lífi í hagkerfið, fjárfesta í innviðum og endurreisa menntun og heilsu. Þriðja heims ríki eins og Afganistan gæti ómögulega tekið upp meira en þessa fimm milljarða. Fimm milljarðar voru jarðhnetur þá. Miklir peningar komu inn en þeir fóru í ranga hluti, eins og að borga stríðsherrunum. Ekki var nægileg fjárfesting í innviðum fyrr en löngu seinna og það sama gilti um uppbyggingu sjálfbærs atvinnulífs og landbúnaðar. Við lögðum til miklar fjárfestingar í landbúnaði, þar sem Afganistan er land bænda. Fram til 2010 var ekkert úthlutað.
Samt halda Bandaríkin áfram að fjárfesta í hernaðarverkefnum sem geta aukið og viðhaldið hernaði í Afganistan. Lítum til dæmis á byggingu nýrra 10 hektara "búða" í einkaeigu og einkareknu í útjaðri Kabúl, "Heiðindi tjaldsvæðisins."
Framkvæmdir eru undir eftirliti fyrirtækis sem heitir "Academi," áður þekkt sem Blackwater, fyrirtæki sem varð frægt fyrir fyrri dóma yfir starfsmönnum sem stal vopnum frá bandaríska hernum og drap afganska borgara. Academi hefur fengið samning án tilboðs frá Pentagon um að byggja víggirt vopnabúr, eldsneytisstöð, viðhaldsaðstöðu fyrir ökutæki, húsnæði yfirmanna, skrifstofuhúsnæði og þjálfunarmiðstöð sem mun hýsa 7,000 úrvalshermenn, þar á meðal sérsveitarmenn. . Áætlað er að viðhalda verði að minnsta kosti til 2015, "Camp Integrity" gefur til kynna að sérstakar aðgerðir og aðgerðir gegn hryðjuverkum muni halda áfram í Afganistan um fyrirsjáanlega framtíð.
Þegar endurminningar hans voru birtar, skömmu áður en Hamid Karzai, forseti Afganistans, hóf heimsókn til Bandaríkjanna, Almennt Stanley McChrystal, fyrrverandi hershöfðingi bandalagsins og stefnumótandi arkitekt, sagði að hann teldi að Bandaríkin beri „tilfinningalega ábyrgð“ á því að viðhalda áframhaldandi hermönnum í Afganistan. Hann líkti bandarískum hersveitum við viðveru foreldra. „Eins og unglingur, vilt þú virkilega ekki að foreldrar þínir hangi í kringum þig, en . . . þér finnst gaman að vita ef hlutirnir fara illa, þeir munu hjálpa,“ sagði hann. McChrystal bætti við að Afganar væru ekki börn , en þeir þurfa að vita að þeir geta treyst Ameríku." Það er gagnlegt að setja sýn McChrystal á samskipti Bandaríkjanna milli Bandaríkjanna og afganskra borgara saman við frásagnir frá fyrstu hendi af næturárásum sem McChrystal var brautryðjandi á meðan hann starfaði. Neil Shea, innbyggður blaðamaður, skrifar um bandaríska hermenn sem hann hafði ferðast með í næturárás. „Þetta voru menn sem nutu þess að rífa afgönsk hús, menn sem skutu hunda í andlitið,“ sagði Shea:
Þeir brutu rúður og postulín, brutu húsgögn, köstuðu almennum borgurum til jarðar. Fyrr um daginn höfðu þeir sprengt byggingu. Þeir fóru í gegnum afgönsk hús og skildu eftir slíka eyðileggingu að bandamenn þeirra ANA (Afganistan National Army) reyndu í fyrstu að stöðva þá, reyndust síðan reiðir og hryggir. . . .
öldungur í stríði Bandaríkjanna í Afganistan, Graham Clumpner, finnur til iðrunar yfir næturárásunum sem hann tók þátt í. „Við gátum líka séð að þegar við fórum inn á heimili, jafnvel þótt það hafi ekki verið hryðjuverkamaður þar áður, þá var það þegar við fórum,“ sagði hann. „Og við vorum að róttæka allan íbúa bara með nærveru okkar. Clumpner hafnar nú allri tengingu við stríð.
Við getum hins vegar ekki annað en velt því fyrir okkur hvort fyrrum flokksmeðlimir sem Neil Shea skrifar um gætu nú verið að leita eftir atvinnuöryggi hjá Academi fyrirtækinu.
Heilindi í búðum er kynnt sem leið til að berjast gegn hryðjuverkum og byggja upp lýðræði.
Við erum ekki viss um hvernig á að orða tilfinningalega ábyrgð fyrir almenning í Bandaríkjunum gagnvart Afganistan. „Okkur þykir það leitt, okkur þykir það mjög leitt,“ virðist vera sennileg byrjun. En hvað varðar uppbyggingu lýðræðis, teljum við að lýðræði byggist á menntun sem leiðir til meðvitaðra, samúðarfullra og þátttakenda heimsborgara. Þegar reglulegir fjölmiðlar gefa gaum að eymd, hungri, örvæntingu, reiði og ótta sem milljónir Afgana finna fyrir, eða þegar Bandaríkjamenn krefjast þess að þeir verði að hafa ítarlegri skýrslur og greiningar, og meiri ábyrgð á skattframlögum sínum, þá Ég mun skynja að verið sé að endurreisa lýðræði í Bandaríkjunum.
Afganar og Bandaríkjamenn þurfa öðruvísi öryggishætti sem tekur á grunnþörfum og rótarvandamálum. Við þurfum að hrópa fyrir betri heimi.
Kathy Kelly[netvarið]) og Martha Hennessy ([netvarið]) hafa búið í Kabúl síðan 20. desember 2012. Þeir eru fulltrúar Voices for Creative Nonviolence (www.vcnv.org) og eru gestir afganska friðar sjálfboðaliða (ourjourneytosmile.com).
ZNetwork er eingöngu fjármagnað með örlæti lesenda sinna.
Styrkja