در 27 مارس، 40 مرد در یک کشته شدند آتش سوزی در یک مرکز نگهداری مهاجران در سیوداد خوارز، مکزیک، درست در آن سوی مرز ال پاسو، تگزاس. قربانیان از کلمبیا، اکوادور، السالوادور، گواتمالا، هندوراس و ونزوئلا آمدهاند.
مانند هزاران پناهجو از سراسر جهان، آنها در مکزیک به جرم آرزوی داشتن زندگی بهتر در ایالات متحده زندانی شده بودند - که همسایه جنوبی خود را مجبور می کند به عنوان معاون دروازه بان و آنتاگونیست مهاجر عمل کند.
10 روز پس از آتش سوزی به سیوداد خوارز رسیدم. محرابی با شمع ها، گل ها و پرتره های متوفی در مقابل نمای سوخته بازداشتگاه برپا شده بود. در آنجا با یک مرد جوان ونزوئلایی صحبت کردم که یکی از دوستانش را در آتش از دست داده بود و از آن زمان در سرما در کنار حرم چادر زده بود.
با این حال، گاهی اوقات، ناامیدی می تواند قابل اشتعال باشد.
او با بیرون آوردن تلفن کتک خورده خود، ادای احترامی به TikTok از دوستش به من نشان داد - مردی با لبخند بزرگ و پسر کوچکی در ونزوئلا - و همچنین یک سری عکس از یک کبوتر که اخیراً برای ادای احترام به محراب آمده بود. تصاویر پرنده بازتاب لطیفی را از طرف همکار من برانگیخت: "آنها موجودات ظریفی هستند."
بر اساس روایت رسمی، مقصر آتش سوزی سیوداد خوارز قبل از هر چیز به گردن افرادی است که به امید آزادی تشک های خود را آتش زدند - اقدامی به ظاهر بی پروا، شاید اگر در نظر نگیریم که این افراد در این حادثه بودند. در حال حاضر در شکلی از جهنم ساکن شده اند، حتی قبل از اضافه شدن شعله های واقعی.
پس از شده است برای مدت کوتاهی خود را در یک مرکز بازداشت مهاجران زندانی کردم در مکزیک – جایی که بسیاری از مردم در برزخ نامشخصی هستند که به شکنجه روانی تبدیل می شود – من می توانم به چشم انداز ناامیدی مطلق و همچنین کمبود غذا و آب مناسب که توسط تعداد زیادی از زندانیان سیوداد خوارز اشاره شده است، گواهی دهم.
در یک نقطه در طول اقامت من در زندان بدنام سیگلو XXI در ایالت چیاپاس در جنوب مکزیک – پایان مخالف خوارز در زمینه وظایف مرزی ایالات متحده در مکزیک – برای صدها نفر از ما که در بخش زنان بازداشت شده بودیم، یک قطره آب آشامیدنی در دسترس نبود. تنها پس از مذاکرات طولانی با پلیس زن که از در فلزی خودکار نگهبانی می کرد، به من اجازه داده شد تا آنقدر از آن عبور کنم تا یک ظرف 20 لیتری آب را روی باسنم بالا بیاورم و آن را به داخل برگردانم.
با این حال، گاهی اوقات، ناامیدی می تواند قابل اشتعال باشد. و در سیوداد خوارز، سرزنش آتش سوزی در بازداشتگاه در نهایت حتی فراتر از ماموران امنیتی و مقامات مهاجرت مکزیکی است که به طور خودجوش تصمیم گرفتند که ترجیح داده شود به جای باز کردن درهای سلول، همه بمیرند.
در پایان روز، این یک جهنم ساخت آمریکا بود، و نه تنها به این دلیل که ایالات متحده مکزیک را ملزم به انجام کارهای کثیف ضد مهاجرتی خود میکند - عملکردی که آندرس مانوئل لوپز اوبرادور، رئیسجمهور مکزیک دارد. با تمام وجود در آغوش گرفت حتی در حالی که وانمود می کند که به نوعی با دولت ایالات متحده سرپیچی می کند.
واشنگتن مدتهاست در تحمیل عذاب شیطانی به بقیه جهان، چه در قالب بمبگذاری، فاجعه اقتصادی، حمایت از رژیمهای دست راستی و جوخههای مرگ – یا هر ترکیبی از موارد فوق تخصص داشته است. دانستن
در واقع، همین تاریخ است که بخش مهمی از مهاجرت به ایالات متحده را در وهله اول تقویت می کند.
و در حالی که آتش سوزی سیوداد خوارز به صراحت دنیای اموات را تداعی می کند، کل تجارت پناهندگی در ایالات متحده بسیار جهنمی است.
من در 6 آوریل به سیوداد خوارز سفر کردم تا دوباره با گروهی از مردان جوان کلمبیایی و ونزوئلایی که داشتم ملاقات کنم. در فوریه ملاقات کرد در پاناما هنگامی که آنها از گستره پراکنده جسد جنگل به نام شکاف دارین- اغلب در اسپانیایی به عنوان el infierno verde، یا "جهنم سبز".
ما بیش از یک ماه از طریق واتساپ در تماس دائمی بودیم، زیرا آنها در سایر نقاط آمریکای مرکزی و مکزیک پیمایش میکردند، به طور مداوم بازداشت، اخاذی و سرقت میشدیم - همه اینها برای دوره جستجوی پناهگاه برابر بود. و با این حال، آنها همچنان لطف و خونسردی خود را بسیار فراتر از ظرفیت های من حفظ کردند، همانطور که در انبوه پیام های واتس اپ از من خواهش می کردند که از طرف آنها عصبانی نشم، زیرا برای سلامتی من مضر است.
ما توافق کردیم که در سیوداد خوارز ملاقات کنیم، جایی که آنها پس از چهار روز سفر در بالای به اصطلاح به آنجا رسیدند. قطار مرگو پس از پرواز دو ساعته از مکزیکوسیتی به آن رسیدم – از جمله امتیاز داشتن پاسپورت همان کشوری که دوستانم برای رسیدن به آن جان خود را به خطر می انداختند.
در حقیقت، نسخه خود آنها از "رویای آمریکایی" مستلزم داشتن یک ماشین یا خانه شیک نبود بلکه در صورت امکان 24 ساعت شبانه روز کار می کرد تا برای خانواده های خود پول ارسال کنند.
با توجه به سوابق ایالات متحده در ایجاد ویرانی در کلمبیا و ونزوئلا، به نظر نمی رسد که زیاد بپرسیم.
گردهمایی مجدد ما در سیوداد خوارز شامل مصرف مقدار زیادی آبجو، رقصیدن با موسیقی کلمبیایی و شرکت در آن دسته از آغوشهایی بود که باعث میشود فکر کنید ممکن است واقعاً وجود داشته باشد.
اگرچه دوستان من بارها و بارها تلاش کرده بودند برای ورود قانونی به ایالات متحده - از طریق اجباری - اقدام کنند CBP One برنامه، که کم و بیش عمداً کاملاً ناکارآمد است - کمبود بودجه عمومی آنها و عوامل دیگر آنها را وادار کرد تا در 8 آوریل یک گذرگاه مرزی "غیرقانونی" به ال پاسو ترتیب دهند.
آن شب، من این خبر را از طریق واتس اپ دریافت کردم: "مامان، آنها ما را بازداشت کردند" - البته "آنها" پرسنل مهاجرت ایالات متحده بودند.
و از آنجایی که ایالات متحده به ایجاد محافل جهنمی بسیار بیشتر از آن چیزی که دانته آلیگیری تصور می کرد ادامه می دهد، حداقل هنوز کبوترها وجود دارند.
ZNetwork صرفاً از طریق سخاوتمندی خوانندگان آن تأمین می شود.
اهدا