بسیاری از کسانی که به ایالات متحده می آیند با واقعیت ظالمانه فقر و رنج روبرو هستند. و با این حال توهم رویای آمریکایی همچنان ادامه دارد.
روز بعد پدرم مرداد مرد در واشنگتن دی سی، داشتم سطل زباله را در ساختمان آپارتمان پدر و مادرم بیرون می آوردم که توسط یک سرایدار 60 ساله اهل السالوادور رهگیری شدم - ما او را سزار می نامیم - که در مدت کوتاهی او را می شناخت. گفته میشود که پدرم ساعتهای دورقمی با او مکالمه داشته است.
سزار با شنیدن اینکه پدرم به سرطان پروستات تسلیم شده است، پس از آن که پزشکانش شیمی درمانی های غیرمولد اما بسیار سودآوری را برای او انجام دادند، تسلیت گفت و از آخرین برخورد خود با سیستم مراقبت های بهداشتی ایالات متحده به من گفت. این اتفاق پس از آن رخ داد که او در خیابان دچار حمله قلبی شد و اطرافیان با فرض مستی با پلیس تماس گرفتند.
او در نهایت به بیمارستان رفت و در ازای تجمل نمردن، یک اسکناس 80,000 دلاری به او دادند. در حالی که در بیمارستان بستری بود، یک تماس تلفنی از کارفرمای خود دریافت کرد که به او اطلاع داد که به جای اینکه سر کار حاضر شود، به دلیل حمله قلبی اخراج شده است.
او گفت که سزار به مدت 20 سال به عنوان یک کارگر بدون مدرک در ایالات متحده اقامت داشته است، به همین زودی به السالوادور باز خواهد گشت، اما پسر بالغ او هنوز به مفهوم "السوئنو آمریکا" یا رویای آمریکایی چسبیده است. او با لبخندی از روی استعفا شانه هایش را بالا انداخت و شروع به بازگویی پر انرژی از یک ماجرای ناگوار دیگر در سرزمین به اصطلاح آزادگان کرد.
بیست سال، این اتفاق افتاد، دقیقاً مدت زمانی بود که تا به حال برای اجتناب از ایالات متحده، کشور محل تولدم، مانند طاعون صرف کرده بودم - به دلایل مختلف، مانند تمایل به عدم پرداخت بدهی ابدی در صورت بروز بیماری. فوریت های پزشکی. زمانی که پدر و مادرم به وطن بازگشتند، اجتناب دشوارتر شده بود از بارسلونا در سال 2021 به دلیل عدم قضاوت ناشی از همه گیری ویروس کرونا.
البته، با توجه به پاسپورت ایالات متحده، من همیشه می توانستم کشورهای دیگر را انتخاب کنم تا وقتم را در آن بگذرانم. از جمله السالوادور، مقصدی است که به طور فزاینده ای محبوب برای جمعیت ممتاز "محلی" گرینگو است، اما مکان امنی برای مردم عادی سالوادور نیست، تا حد زیادی به لطف چندین دهه فعالیت ترور دولتی دست راستی مورد حمایت آمریکا.
و با این حال، برای بسیاری از مردم سالوادور و افراد بیشماری دیگر که از بدبختی ناشی از ایالات متحده رنج میبرند، کل «رویای آمریکایی» به نوعی رمز و راز خود را حفظ کرده است، علیرغم این واقعیت که واقعیت روی زمین در خود ایالات متحده اغلب وحشتناک است.
برای شروع، یک داخلی چشم انداز فقربی خانمانی، حبس دسته جمعی، تیرباران های دسته جمعی و خدمات بهداشتی گران قیمت، تحصیل و مسکن به سختی می توانند رویاها را تشکیل دهند.
و برای مهاجران غیرقانونی، پانوراما میتواند حتی ترسناکتر باشد، چه تبعیضهای فراگیر، بیگانههراسی و تلاشهای دولت ایالات متحده برای دور کردن کودکان از والدین پناهجو و در غیر این صورت زندگی را برای افرادی که نقش بزرگی در حفظ ایالات متحده دارند به جهنم تبدیل میکند. اقتصاد.
در ماه می، هشت نفر کشته شدند در شهر براونزویل تگزاس در مرز ایالات متحده و مکزیک هنگامی که یک خودروی شاسی بلند به عابران پیاده عمدتاً ونزوئلایی نزدیک پناهگاهی که به بی خانمان ها و پناهندگان خدمات می دهد برخورد کرد.
اندکی قبل از این حادثه، الف گروهی از دوستان ونزوئلا و کلمبیایی از من – که در فوریه در پاناما وقتی از قبرستان وسیع پناهندگان خارج شدند ملاقات کرده بودم. شکاف دارین در مسیر ایالات متحده - از ال پاسو، یکی دیگر از شهرهای مرزی تگزاس عبور کرد. آنها توسط پرسنل مهاجرت ایالات متحده بازداشت شدند.
ونزوئلاییهای این گروه سرانجام به آریزونا منتقل شدند و به مکزیک بازگردانده شدند. کلمبیاییها به «آزادی» موقت در ایالات متحده آزاد شدند، که به سرعت ثابت شد که بسیار ضعیف است.
چند روز پس از «آزادی»، یکی از کلمبیاییها از پیادهروی ال پاسو که در آن خواب بود به من پیام داد تا در مورد بازگشت به کلمبیا پرس و جو کند، جایی که به گفته او، مردم حداقل آنقدر متحجر نبودند که حتی با آن صحبت نکنند. کسانی که نیاز دارند دوست من ارزیابی کرد که ایالات متحده یک کشور غیرممکن بود، "به خصوص اگر شما فقیر باشید".
خیلی برای "رویای آمریکایی".
پس چرا این رویا در تصور جهانی باقی می ماند؟
مطمئناً، فانتزیها میتوانند حواسپرتی ضروری برای رنجهای روزانه باشند – و نه کمتر کلمبیا، جایی که ترور دولتی دست راستی مورد حمایت ایالات متحده به نمایندگی از سرمایه داری جهانی هزاران هزار کشاورز دهقانی و دیگر کلمبیایی ها را کشت. در چنین شرایطی، رویای امنیت فیزیکی و اقتصادی می تواند شناور باشد، حتی اگر اتفاقاً با کشوری که مسئول نابود کردن رویاهای همه است همراه باشد.
دلایل دیگری نیز وجود دارد که اسطوره رویای آمریکایی تا این حد انعطاف پذیر است. گستره جهانی «فرهنگ» ایالات متحده، یعنی فست فودها، فیلم ها و مصرف گرایی عمومی بی روح وجود دارد که با این وجود به طور قابل درک برای افراد فاقد جهان جذاب است.
رویای آمریکایی همچنین با عصر رسانه های اجتماعی که به هر حال همه چیز تبلیغ شادی کاذب است، مناسب است. دوستان کلمبیایی من علیرغم شرایط بدشان در ایالات متحده، به سرعت دست به کار شدند تا تولیدات خوشبینانه TikTok را تولید کنند. Reggaeton موسیقی - برای تبلیغ نسخه ای خیالی از زندگی جدید خود برای دوستانی که در خانه هستند. در یکی از ویدیوها، یکی از دوستانم با خوشحالی از کنار پیاده رو غوطه ور شد و کیسه های خرید را تاب می داد.
در سال 2008، جورج دبلیو بوش، رئیس جمهور وقت ایالات متحده، اظهار داشت: «سرمایه داری بازار آزاد بسیار فراتر از تئوری اقتصادی است. این موتور تحرک اجتماعی، شاهراه رسیدن به رویای آمریکایی است.» به اعتبار رئیس جمهور سابق که از نظر زبانی به چالش کشیده شده بود، همه اینها حداقل از نظر دستور زبان درست بود.
اما حقیقت ماجرا این است که سرمایه داری بازار آزاد تحت هدایت ایالات متحده - و تحمیل آن، اغلب با سلاح گرم، به کشورهای دیگر - همان چیزی است که مهاجرت زیادی را به همراه دارد در وهله اول.
"بزرگراه رویای آمریکایی" را فراموش کنید. تنها جایی که این بزرگراه می رود یک کابوس است.
ZNetwork صرفاً از طریق سخاوتمندی خوانندگان آن تأمین می شود.
اهدا