لتیسیا اورتگا د سبالوس می خوابد در ماشینش در روزهای هفته، او را قادر میسازد تا دو شغل خانهداری، یکی در هتل لووز هالیوود و دیگری در گلندیل هیلتون، کار کند. او 105 مایلی دورتر، در شهر کالیفرنیا، شهرستان کرن زندگی می کند.
جووانی رامیرز، که در سانتا کلاریتا زندگی میکند، نیز دو شغل دارد، از ساعت 6 صبح به عنوان آشپز در هتل بورلی هیلتون شروع میکند و سپس یک شیفت هشت ساعته دیگر را در هتل قرن پلازا میگذراند. برای حمایت از خانواده اش، او گاهی اوقات شغل سومی را به عنوان راننده اوبر انتخاب می کند. همانطور که او توضیح داده شده به خبرنگاران لس آنجلس تایمز، «کوچکترین پسرم سندرم داون دارد. من می خواهم زمان بیشتری را با خانواده ام بگذرانم. من می خواهم مجبور نباشم دو شغل کار کنم."
فرانسیسا گوتیرز یک ساعت و نیم از سن برنادینو رانندگی می کند تا به عنوان خانه دار در هتل اینترکانتیننتال لس آنجلس کار کند. همانطور که او توضیح داده شده به همان خبرنگاران تایمز، "نیمی از دستمزد من، پرستار بچه است." خانم گوتیرز ساعتی 22 دلار درآمد دارد که 1800 دلار در ماه خرج اجاره خانه و 200 دلار برای بنزین می شود. (وزارت مسکن و شهرسازی ایالات متحده نشان می دهد دستمزد ساعتی 42.73 دلار برای پرداخت اجاره یک آپارتمان دو خوابه ساده در شهرستان لس آنجلس مورد نیاز است).
با وجود این سختیهای شخصی، این کارگران با این وجود از زمان شروع همهگیری کووید در سال 2020 به بهبود چشمگیر گردشگری لسآنجلس کمک کردند. رونق که 46.2 میلیون بازدید کننده را به لس آنجلس آورد و 29.1 میلیارد دلار درآمد به ارمغان آورد و مزایای اقتصادی کلی برای LA County (به عنوان مثال رشد شغل، مالیات های ایالتی و محلی) به ارزش 34.5 میلیارد دلار فراهم کرد.
امسال اما کارگران گفتند: «بس است». با انقضای قرارداد با 61 هتل در 30 ژوئن، اتحادیه کارگران، UNITE HERE Local 11، درخواست هایی را برای مالکان هتل ها برای افزایش دستمزد، بهبود شرایط کار، و افزایش مزایای بهداشت و بازنشستگی ارائه کرد. هنگامی که مذاکرات با مدیریت هتل بدون پاسخ مواجه شد، کارگران در 8 ژوئن به مجوز اعتصاب رأی دادند و در 1 ژوئیه، 15,000 کارگر مجموعه ای از اعتصابات را آغاز کردند که هتل های منتخب را در سه ماه گذشته هدف قرار داده است.
تا کنون، دو هتل، Westin Bonaventure و Biltmore Los Angeles، به توافقات آزمایشی با کارگران دست یافته اند. اعتصاب تا به امروز آن گونه نتایج دراماتیک یکپارچه را که مثلاً فیلمنامه نویسان در ماه گذشته به دست آوردند، به همراه نداشته است. ضربه علیه شرکتهای سرگرمی، و یا کارگران آموزش و پرورش لس آنجلس (مثلاً رانندگان اتوبوس، متولیان، دستیاران ویژه) در یک سه روز ضربه مارس گذشته علاوه بر این، کارگران هتل مجبور به تحمل پاسخ های تهاجمی به اعتصاب شده اند، از جمله هجوم توسط نگهبانان هتل و حتی توسط مهمانان چندین هتل.
با این وجود، کارگران استقامت کردهاند و اعتصاب همچنان در چند جبهه ادامه دارد. اگرچه یک تحریم هتلهای بدون قرارداد با شکست مواجه شدهاند (مثلاً انجمن علوم سیاسی آمریکا از جابجایی یا به تعویق انداختن آن خودداری کرد. نشست سالانه از قضا، در آخر هفته روز کارگر)، سازمانهای دیگر با لغو، برنامهریزی مجدد یا جابجایی جلسات به تحریم احترام گذاشتهاند: به عنوان مثال انجمن فرمانداران دموکرات، اتحادیه شهروندان ژاپنی آمریکایی، و شورای دولتهای ایالتی غرب. و آگاهی رسانهها از اعتصاب و تحریم در حال افزایش است، زیرا بازدیدکنندگان تشویق میشوند تا خواستار اطلاعرسانی قبلی در مورد خطوط اعتصاب کنند و درخواست کنند. بازپرداخت پنالتی های کنسلی لحظه آخری
مهمتر از همه، دو هتلی که قبلاً با کارگران خود به توافقاتی دست یافته اند، استانداردی را تعیین کرده اند که سایر هتل ها می توانند و باید از آن پیروی کنند. کارگران خواهان 5 دلار در ساعت هستند. افزایش فوری، و به دنبال آن افزایش 3 دلاری هر سال برای سه سال آینده قرارداد، برای افزایش کل ساعتی 11 دلار در ساعت. چنین افزایش هایی به معنای بهبود قابل توجهی در کیفیت زندگی لتیسیا اورتگا د سبالوس، جووانی رامیرز، و فرانسیسا گوتیرز - و برای خانواده های آنها خواهد بود.
اما توافقات بیش از این معنا خواهند داشت. از بسیاری جهات، لس آنجلس شهری است که بر روی توهم ساخته شده است. صنعت سرگرمی آن از طریق تولید و توزیع جهانی توهم ثروت هنگفتی تولید می کند. صنعت توریست نیز به نوبه خود از چنین توهم استفاده می کند زیرا بازدیدکنندگان را به هالیوود و پارک های موضوعی مانند استودیو یونیورسال جذب می کند.
اما در این صحنه، یک توهم برای مدت طولانی تأثیر بدی گذاشته است - این توهم که استثمار افرادی که شهر را اداره می کنند می تواند نامرئی شود. در تلاش کند و دشوار این اعتصاب، این کارگران هتل کار اساسی انجام می دهند: این توهم را از بین می برند و به سختی کمک می کنند تا این شهر با واقعیت خودش روبرو شود.
ZNetwork صرفاً از طریق سخاوتمندی خوانندگان آن تأمین می شود.
اهدا