حسنی مبارک به شادی وحشیانه جمعیت مصری رفته است. این کشور اکنون توسط شورایی متشکل از افسران نظامی اداره می شود. آنها می گویند که خواهان انتقال به یک دولت منتخب غیرنظامی در پاییز امسال هستند.
مردمی که انقلاب کردند چه می خواهند؟ من دعوا کردم اخبار دیترویت که این جنبش در هسته خود یک جنبش کارگری است. طبل مداوم فاکس نیوز مبنی بر اینکه جمعیت خواهان دیکتاتوری بنیادگرای مسلمان هستند، مضحک است. مصری ها مذهبی هستند، اما کلیدواژه های اعتراضات اعتراضات سکولار بوده است - انتخابات، پارلمان، مردم، ارتش، ملت (وطن، کلمه سکولار ملت، نه امت، جامعه مذهبی).
یک اطلاعیه صادر شده توسط رهبری "25 ژانویه". با این یافته سازگار است:
* لغو وضعیت اضطراریکه حمایت های قانون اساسی از حقوق بشر را فوراً به حالت تعلیق در می آورد.
* آزادی فوری تمامی زندانیان سیاسی
* کنار گذاشتن قانون اساسی فعلی و اصلاحات آن
* انحلال پارلمان فدرال و همچنین شوراهای استانی
* ایجاد یک شورای حکومتی انتقالی و جمعی
* تشکیل یک دولت موقت متشکل از گرایش های ملی گرایانه مستقل که بر انتخابات آزاد و منصفانه نظارت کند.
* تشکیل کارگروهی برای پیش نویس قانون اساسی جدید و دموکراتیک مشابه قانون اساسی قدیمی تر دموکراتیک که مردم مصر در همه پرسی به آن رأی دهند.
*رفع هرگونه محدودیت برای تشکیل آزادانه احزاب سیاسی بر پایه های مدنی، دموکراتیک و مسالمت آمیز.
* آزادی مطبوعات
* آزادی تشکیل اتحادیه ها و تشکل های مردم نهاد بدون اجازه دولت
* لغو کلیه محاکم نظامی و نسخ احکام آنها در مورد متهمان غیرنظامی
این خواسته ها عموماً مطابق با وضعیت فعلی حقوق بشر در اروپا است.
با توجه به لغو قوانین اضطراری، به نظر میرسد که ارتش قبلاً در اصل موافقت کرده است و این اقدام مورد حمایت دولت اوباما است. برخی از خواسته های دیگر، از جمله نوشتن قانون اساسی جدید، آرمانگرایانه به نظر می رسند قبل از انتخابات جدید و تعلیق مجلس فعلی. به همین ترتیب، اگر احکام دادگاه های نظامی لغو می شد، حداقل تعدادی از تروریست های جهاد اسلامی مصر آزاد می شدند. اگرچه، از آنجایی که هزاران زندانی در هرج و مرج 2 و نیم هفته گذشته از سلول های خود فرار کرده اند (و ممکن است برخی از آنها عمداً توسط پلیس مخفی مبارک آزاد شده باشند تا هرج و مرج ایجاد کنند)، ممکن است موضوع بحث برانگیز باشد.
پنجشنبه شب در رویدادی در دانشگاه کلمبیا از من پرسیده شد که احتمالاً اکنون چه چیزی در انتظار مصر است. من پاسخ ثبت شد و بازی کرد دموکراسی امی گودمن اکنون!
چیزی که گفتم این بود که به نظر من سه نتیجه عمده ممکن است:
1. نخبگان قدیمی افسران و بازرگانان اطراف مبارک از او جان سالم به در می برند تا کم و بیش در قدرت باقی بمانند و اعتراضات بیشتر در طول زمان سرکوب می شوند.
2. انتخابات ریاست جمهوری و پارلمانی جدید وجود دارد، اما نزدیکان مبارک از تجربه خود در سازماندهی و ثروتی که از موقعیت دوستانه خود به دست آورده اند برای تسلط بر این نهادها استفاده می کنند، در حالی که ارتش افسری در پشت صحنه قدرت باقی می ماند.
3. یک انقلاب اجتماعی و سیاسی واقعی وجود دارد که در آن مقادیر قابل توجهی از ثروت و قدرت بین بازیگران جدید توزیع می شود.
از سامر شهاتا در جورج تاون خواسته شد که به سناریوهای من پاسخ دهد. پاسخهای او کاملاً آگاهانه و قانعکننده است، اما او نکته اول من را که بدون شک من بیش از حد تلگرافی بیان کردم، اشتباه متوجه شد. وقتی گفتم احتمال (نسبتاً اندک) وجود دارد که رژیم نظامی مصر «خامنهای» را بکشد و به مرور زمان بتواند جنبش اصلاحات را سرکوب کند، منظورم این نبود که فکر میکردم اخوانالمسلمین قدرت را در دست بگیرد یا انجام دهد. سرکوب من فقط در مورد مدلی صحبت می کردم که در آن اعتراضات گسترده خیابانی لزوماً تغییر بزرگی در بازیگران اصلی سیاسی ایجاد نمی کند، یعنی در این مورد، ژنرال هایی مانند ژنرال محمد حسین طنطاوی (وزیر دفاع) و ژنرال عمر سلیمان (معاون رئیس جمهور) همچنان در دولت بالا باقی می ماند و بسیاری از چهره های آشنا در مجلس دوباره به قدرت باز می گردند. با توجه به رویدادهای روز جمعه، من فکر می کنم احتمال این پیشرفت در حال حاضر حتی کمتر است.
گمان میکنم با سامر موافق نیستم که حزب دموکراتیک ملی نسبت به رقبای خود، بهویژه شبکههای بینظیر که معترضان را نمایندگی میکنند، موقعیت بهتری برای رقابت در انتخابات زودهنگام ندارد. در حالی که NDP ممکن است بهترین سازماندهی شده در جهان نباشد، اما همچنان مزایایی دارد که برای دههها بر پارلمان و دفاتر استانی تسلط داشته است که رقبای آن فاقد آن هستند.
اما در همسایگی تونس، حزب حاکم قدیمی زین العابدین بن علی، تجمع برای دموکراسی مشروطه (از نوادگان حزب حبیب بورقیبه ضد استعماری نئودستور یا حزب مشروطه جدید) منحل شده است. همین سرنوشت ممکن است برای NDP نیز رقم بخورد، که تسلط کارگزاران آن بر هر پارلمان جدید را دشوارتر می کند. در حالی که انتخابات پارلمانی در تونس تعیین شده است، زمان برگزاری آن در مصر مشخص نیست. انتخابات ریاست جمهوری در پاییز امسال برگزار می شود، اما پارلمان به تازگی در یک روند آشکارا تقلبی انتخاب شد. معترضان خواستار انحلال پارلمان و برگزاری انتخابات جدید برای قوه مقننه ملی هستند. این اقدام می تواند توسط شورای نظامی انجام شود، اما تا آنجا که من می دانم این تصمیم اعلام نشده است.
در حالی که ممکن است یک انقلاب اجتماعی کامل در مصر در رابطه با مالکیت و سرمایه رخ دهد یا نباشد (چنین رویدادهایی در تاریخ مدرن نادر است)، من به هیچ وجه قصد ندارم از اهمیت دستاوردهایی مانند حاکمیت قانون و قانون اساسی بکاهم. آزادی ها اگر مطالبات منتشر شده در روز جمعه توسط معترضان حتی تا حدی برآورده شود، به ویژه در مورد آزادی بیان و تشکیل اتحادیه و تشکیل احزاب، مصر قطعا مکانی بسیار متفاوت و بسیار دموکراتیک تر خواهد بود. علاوه بر این، از آنجایی که این کشور یک رهبر عقیده برای جهان عرب است، نمونه آن ممکن است در گسترش این آزادی ها در سایر نقاط منطقه، حتی در ایران، بسیار مهم باشد.
ZNetwork صرفاً از طریق سخاوتمندی خوانندگان آن تأمین می شود.
اهدا