سپتامبر گذشته شاهد چیزی بود که قبلاً یک پدیده آب و هوایی واقعاً نادر بود: یک طوفان مدیترانه ای یا "مدیکان". روزی روزگاری، دریای مدیترانه آنقدر گرم نمی شد که بیش از هر چند صد (بله، چند صد!) سال یک بار طوفان ایجاد کند. اما در این مورد، طوفان دانیل به مدت چهار روز متوالی با طوفانی به سبک کتاب مقدس به لیبی حمله کرد. کافی بود سدهای البلاد و ابومنصور در نزدیکی شهر درنا را که در دهه 1970 با مشخصات قدیمی زمین خنک ساخته شده بود، غرق کرد. سیل حاصله نابود شده نزدیک به 1,000 ساختمان، هزاران نفر را به دریا انداخته و ده ها هزار نفر دیگر را آواره کرده است.
صالحه ابوبکر، وکیل دادگستری، داستانی دلخراش از این که چگونه آب در ساختمان آپارتمانش پیش از رسیدن به پشت بام مدام بالا میرفت و به معنای واقعی کلمه بسیاری از ساکنان آن را شسته بود، گفت. او به مدت سه ساعت در آب به یک تکه مبلمان چوبی چسبیده بود. او گفت: "من می توانم شنا کنم." به یک خبرنگار گفت پس از آن، "اما وقتی سعی کردم خانواده ام را نجات دهم، نتوانستم کاری انجام دهم." تغییرات آب و هوایی ناشی از انسان، که توسط روشی که ما می ریزیم تحریک می شود 37 میلیارد هر سال تنهای متریک گاز خطرناک دی اکسید کربن وارد جو ما میشود، فاجعه لیبی را رقم زد بار 50 احتمال بیشتری نسبت به گذشته و بدتر از آن، برای خاورمیانه، و همچنین سایر نقاط جهان، آن کابوس بدون شک تنها آغاز فجایع زنجیره ای آینده است (و می آیند، می آیند و می آیند) که بدون شک میلیون ها نفر را بی خانمان یا بدتر از آن خواهند کرد.
نمرات شکست
در رقابت برای جلوگیری از گرم شدن این سیاره بیش از 2.7 درجه فارنهایت (1.5 درجه سانتیگراد) بالاتر از میانگین ماقبل صنعتی، کل جهان در حال حاضر درجه های نفرت انگیزی دریافت می کند. دانشمندان میترسند که فراتر از این معیار، کل سیستم آب و هوایی این سیاره در هرج و مرج قرار گیرد و خود تمدن را به شدت به چالش بکشد. را شاخص عملکرد تغییرات اقلیمی (CCPI) که بر اجرای توافقنامه آب و هوای پاریس نظارت می کند، نتایج نگران کننده خود را در اواخر ماه مارس در گزارشی ارائه کرد. خدمه CCPI از یافته های خود چنان ناامید شدند - هیچ کشوری حتی به اهداف تعیین شده در آن معاهده نزدیک نیست - که سه جایگاه برتر در سیستم رتبه بندی خود را کاملا خالی گذاشت.
در بیشتر موارد، کشورهای خاورمیانه در مورد انتشار گازهای گلخانهای ناشی از سوزاندن سوختهای فسیلی که در حال حاضر سیاره را به شدت گرم میکنند، عملکرد ضعیفی داشتند. مسلماً مراکش با اهداف بلندمدت و بلندپروازانه انرژی سبز در جایگاه نهم قرار گرفت و مصرکه به شدت به نیروی برق آبی وابسته است و پروژه های خورشیدی دارد، در رتبه 22 قرار گرفت. با این حال، برخی از کشورهای خاورمیانه مانند عربستان سعودی و امارات متحده عربی در جدول CCPI به پایین ترین سطح خود رسیده اند. این مهم است زیرا شما بدون شک از دانستن این منطقه تعجب نخواهید کرد تولید می کند شاید سالانه 27 درصد از نفت جهان را شامل می شود و شامل پنج کشور از 10 تولیدکننده بزرگ نفت در کره زمین می شود.
به اندازه کافی طعنه آمیز، خاورمیانه در معرض خطر ویژه ای از تغییرات آب و هوایی قرار دارد. دانشمندان دارند یافت نرخ گرمایش دو برابر میانگین جهانی را تجربه می کند و در آینده نزدیک هشدار می دهند که به عنوان اخیراً آسیب خواهد دید. مطالعه مؤسسه صلح بینالمللی کارنگی آن را از «امواج گرمای سرسامآور، کاهش بارندگی، خشکسالیهای طولانی، طوفانهای شن و سیلهای شدیدتر، و بالا آمدن سطح دریاها» بیان کرد. و با این حال، برخی از کشورهایی که با بزرگترین تهدید ناشی از بحران آب و هوا مواجه هستند، به نظر میرسد که خیلی قصد بدتر کردن آن را دارند.
اسپارت کوچک
شاخص CCPI، منتشر شده توسط Germanwatch، موسسه NewClimate، و Climate Action Network (CAN)، صفوف کشورها در تلاش برای دستیابی به اهداف تعیین شده در توافقنامه پاریس بر اساس چهار معیار: انتشار گازهای گلخانه ای، اجرای انرژی های تجدیدپذیر، مصرف انرژی از سوخت فسیلی و سیاست های آب و هوایی دولتشان. نویسندگان، امارات متحده عربی (امارات متحده عربی) را در رتبه 65 قرار دادند و آن را "یکی از کشورهایی با عملکرد پایین" نامیدند. این گزارش سپس دولت محمد بن زاید، رئیس جمهور این کشور را مورد انتقاد قرار داد و گفت: «انتشار سرانه گازهای گلخانه ای (GHG) امارات متحده عربی از بالاترین میزان انتشار گازهای گلخانه ای (GHG) در جهان است، همچنین ثروت سرانه آن، در حالی که اهداف ملی آب و هوایی آن ناکافی است. امارات به توسعه و تامین مالی میادین جدید نفت و گاز در داخل و خارج ادامه می دهد. در سواحل جنوب شرقی شبه جزیره عربستان، امارات تنها حدود یک میلیون شهروند (و حدود هشت میلیون کارگر مهمان) دارد. با این حال، این یک غول انرژی ژئوپلیتیک و گازهای گلخانه ای درجه اول است.
شرکت ملی نفت ابوظبی یا ADNOC که مقر آن در پایتخت آن کشور است و توسط تاجر سلطان احمد الجابر (که وزیر صنعت و فناوری پیشرفته این کشور نیز هست) اداره می شود، دارای برخی از موارد دیگر است. جاه طلب برنامه ریزی برای توسعه تولید نفت در جهان ADNOC در واقع به دنبال افزایش تولید نفت خود از چهار میلیون بشکه به پنج میلیون بشکه در روز تا سال 2027 است و در عین حال توسعه میدان نفتی حیاتی النوف خود را که امارات متحده عربی در کنار آن در حال ساخت یک جزیره مصنوعی برای کمک به پیش بینی خود است. گسترش آینده اگر بخواهیم منصف باشیم، رفتار امارات متحده عربی کمی متفاوت از ایالات متحده است، که تنها چند نقطه بهتر در رتبه 57 قرار گرفت. اکتبر گذشته، در واقع، آمریکا تولید نفتکه همچنان به شدت توسط دولت یارانه می گیرد (همانطور که آن صنعت در اروپا انجام می دهد)، در واقع به بالاترین سطح خود رسیده است.
امارات متحده عربی یکی از حامیان اصلی تکنیک مشکوک جذب و ذخیره کربن است که هنوز مشخص نشده است که انتشار دی اکسید کربن (CO2) را به میزان قابل توجهی کاهش دهد یا این کار را با خیال راحت و مقرون به صرفه انجام دهد. مجله تغییر نفت بین المللی اشاره می کند که تلاش های جذب کربن کشور در کارخانه فولاد امارات احتمالاً بیش از 17 درصد از CO2 تولید شده در آنجا را جذب نمی کند و دی اکسید کربن ذخیره شده سپس به میادین نفتی قدیمی تر تزریق می شود تا آخرین قطرات نفت را بازیابی کند. نگه می دارند.
امارات متحده عربی که پنتاگون آن را به دلیل مداخلات نظامی تهاجمی خود در مناطقی مانند یمن و سودان با تحسین به عنوان "اسپارت کوچک" یاد می کند، با وقاحت اجماع علمی بین المللی در مورد اقدامات آب و هوایی را نادیده می گیرد. همانطور که الجابر از ADNOC این گونه بود ادعا پاییز گذشته: "هیچ علمی وجود ندارد، یا هیچ سناریویی وجود ندارد که بگوید حذف تدریجی سوخت فسیلی چیزی است که به 1.5 درجه سانتیگراد می رسد."
چنین انکار ظالمانه ای در عظمت دروغگویی اش تقریباً به اوج ترامپ می رسد. در آن زمان، الجابر، از قضا، رئیس اجلاس سالانه اقلیمی کنفرانس احزاب سازمان ملل (COP) نیز بود. 21 نوامبر گذشته، او جسورانه مطرح این چالش: "لطفاً به من کمک کنید، نقشه راه را برای حذف تدریجی سوخت های فسیلی به من نشان دهید که به توسعه اجتماعی-اقتصادی پایدار اجازه می دهد، مگر اینکه بخواهید جهان را به غارها برگردانید." (البته در دنیایی که او به ایجاد آن کمک می کند، حتی غارها نیز دیر یا زود برای رسیدگی بسیار داغ خواهند شد.) امسال آژانس بین المللی انرژی قاطعانه عمل کرد. پاسخ قطعه حماسی ترول او با گزارش این که کشورهای ثروتمندتر، به ویژه کشورهای اروپایی، در واقع تولید ناخالص ملی خود را در سال 2023 افزایش دادند، حتی در حالی که انتشار CO2 را به میزان خیره کننده 4.5 درصد کاهش دادند. به عبارت دیگر، دور شدن از سوختهای فسیلی به جای اینکه ما را به گدایان زیادی تبدیل کند، میتواند بشریت را مرفهتر و در برابر فاجعه سیارهای ایمنتر کند.
"قطعا نه!"
چه چیزی می تواند بدتر از سیاست بی شرمانه انرژی امارات در حمایت از سوخت های فسیلی باشد؟ خوب، ایران که به شدت به نفت و گاز وابسته است، با رتبه 66، یک رتبه پایین تر از آن کشور قرار دارد. اما از قضا، تحریمهای گسترده آمریکا بر صادرات نفت ایران ممکن است در درازمدت پایان یابد عطف آیت الله های حاکم آن کشور در جهت ایجاد پروژه های انرژی بادی و خورشیدی قابل توجه هستند.
اما من مطمئن هستم که از دانستن این موضوع متعجب نخواهید شد - با تاکید بر "مرده" - مورد علاقه دونالد ("مته، مته، متهترامپ، عربستان سعودی، که با 67 سال، «در هر چهار دسته شاخص CCPI: مصرف انرژی، سیاست آب و هوا، انرژی های تجدیدپذیر، و انتشار گازهای گلخانه ای، امتیاز بسیار پایینی کسب کرده است.» ناظران دیگر دارند اشاره کرد از سال 1990، انتشار دی اکسید کربن این پادشاهی با نرخ ترکیبی سالانه تقریباً 4 درصد افزایش یافته است و در سال 2019، این کشور نسبتا کوچک دهمین تولیدکننده بزرگ CO10 در جهان بود.
بدتر از آن، اگرچه از نحوه عملکرد رهبران امارات متحده عربی و عربستان سعودی نمیدانید، شبه جزیره عربستان (که هم اکنون هم خشک و هم گرم است) چیزی جز مصون از بلایای احتمالی ناشی از تغییرات آب و هوایی است. سال 2023 در واقع سومین سال گرم بود در حال ضبط در عربستان سعودی. (2021 گرم ترین رکورد تاریخ را تا کنون به خود اختصاص داده است.) هوا در تابستان در آنجا غیرقابل تحمل است. در 18 جولای 2023، دمای هوا در استان شرقی پادشاهی، الاحسا، رسیده دمای تقریبا غیر قابل تصور 122.9 درجه فارنهایت (50.5 درجه سانتیگراد). اگر در آینده چنین دماهایی با رطوبت 50 درصدی همراه شود، برخی از محققان پیشنهاد می کنند که می تواند برای انسان کشنده باشد. به گفته پروفسور لوئیس هالسی از دانشگاه روهمپتون در انگلیس و همکارانش، این نوع گرما در واقع می تواند افزایش دهد دمای یک فرد 1.8 درجه فارنهایت. به عبارت دیگر، گویی تب دارند و بدتر از آن، «میزان متابولیسم افراد نیز 56 درصد افزایش یافته و ضربان قلب آنها 64 درصد افزایش یافته است».
در حالی که شبه جزیره عربستان نسبتاً خشک است، شهرهایی که در دریای سرخ و خلیج عدن قرار دارند ممکن است گاهی مرطوب و گل آلود باشند، به این معنی که افزایش قابل توجه دما دیر یا زود می تواند آنها را غیرقابل سکونت کند. چنین گرمای فزاینده ای حتی یکی از «پنج ستون» اسلام را تهدید می کند. در سال گذشته، زیارت مسلمانان به مکه، معروف به حج، در ماه ژوئن برگزار شد، زمانی که دمای هوا گاهی به 118 درجه فارنهایت (48 درجه سانتیگراد) در غرب عربستان سعودی میرسید. بیش از 2,000 زائر قربانی شدند استرس گرماییمشکلی که با گرم شدن بیشتر سیاره به شدت بدتر خواهد شد.
علیرغم تهدیدی که تغییرات آب و هوایی برای رفاه ساکنان آن کشور ایجاد می کند، دولت ملک سلمان و ولیعهد محمد بن سلمان کمتر از هیچ کاری برای رفع مشکلات فزاینده انجام نمی دهند. همانطور که نویسندگان CCPI بیان کردند، «انتشار سرانه گازهای گلخانه ای عربستان سعودی به طور پیوسته در حال افزایش است. سهم آن از انرژی تجدیدپذیر در کل عرضه انرژی اولیه (TPES) نزدیک به صفر است. در همین حال، در کنفرانس سال 2022 سازمان ملل متحد در اجلاس آب و هوا که در مصر برگزار شد، «عربستان سعودی نقش غیرسازندهای در مذاکرات ایفا کرد. هیئت آن شامل بسیاری از لابیگران سوخت فسیلی بود. همچنین سعی کرد زبان مورد استفاده در تصمیم چتر COP را کمرنگ کند.
در نشست بعدی پاییز گذشته در دبی، COP28، سند نهایی فقط برای دور شدن از سوختهای فسیلی در سیستمهای انرژی، به شیوهای منصفانه، منظم و عادلانه، سرعت بخشیدن به اقدامات در این دهه حساس، بهمنظور دستیابی به صفر خالص تا سال 2050 مطابق با علم. در مورد سوختهای فسیلی، از عبارت بسیار مرتبطتر «کاهش تدریجی» یا «خروج تدریجی» اجتناب شد و حتی «انتقال» بسیار ملایمتر تنها به دلیل مخالفتهای شدید ریاض، شاهزاده عبدالعزیز بن سلمان، وزیر انرژی آن، گنجانده شد. گفت: به هیچ زبانی «مطمئناً خیر». وی افزود: "و من به شما اطمینان می دهم که حتی یک نفر - من در مورد دولت ها صحبت می کنم - به آن اعتقاد ندارد." البته ادعای او بی معنی بود. در واقع، برخی از رهبران، مانند کسانی که از جزیره اقیانوس آرام کشورها، لغو فوری سوختهای فسیلی را برای بقای کشورهای خود ضروری میدانند.
کنار گذاشتن منطق قدم های کوچک
اگرچه رهبران عربستان سعودی گاهی درگیر می شوند سبزشویی، از جمله ساخت دوره ای اطلاعیه در مورد برنامه های آینده برای توسعه انرژی سبز، آنها عملاً هیچ کاری در این زمینه انجام نداده اند، علی رغم پتانسیل عظیم پادشاهی برای انرژی خورشیدی و بادی. از قضا، بزرگترین دستاورد انرژی سبز عربستان سعودی در خارج از کشور بوده است قدرت ACWA شرکت، یک سرمایه گذاری مشترک دولتی و خصوصی در پادشاهی. دولت مراکش، تنها دولتی در خاورمیانه است که گام های مهمی در مبارزه با تغییرات آب و هوایی برداشته است، ACWA را به عنوان بخشی از کنسرسیوم برای ساخت مجتمع انرژی خورشیدی متمرکز نور عصر خود در نزدیکی شهر باستانی Ouarzazate در لبه صحرای صحرا. این کشور هدف گذاری کرده است که تا سال 52 2030 درصد از برق خود را از انرژی های تجدیدپذیر دریافت کند. اگرچه منتقدان خاطرنشان کردند که این هدف 42 درصدی خود را تا سال 2020 از دست داده است، اما دولت تقویت می کند. در پاسخ تا پایان سال 2022، 37 درصد از برق مراکش از انرژی های تجدیدپذیر تامین می شد و فقط در سال گذشته، با تولید کل انرژی های تجدیدپذیر 40 گیگاوات انرژی، به 4.6 درصد افزایش یافت.
علاوه بر این، مراکش دارای یک کثیف پروژه های انرژی سبز در خط لوله، از جمله 20 تاسیسات برق آبی دیگر، 19 مزرعه بادی و 16 مزرعه خورشیدی. انتظار میرود که نیروگاههای خورشیدی به تنهایی 13.5 گیگاوات ظرف چند سال تولید کنند که تولید انرژی سبز فعلی کشور را سه برابر میکند. دو مزرعه بادی عظیم که یکی از آنها با نسل جدیدی از توربین های بزرگ بازسازی شده است، قبلاً ساخته شده اند آنلاین بیا در سه ماهه اول سال جاری گسترش تولید برق سبز این کشور از زمان اجرای برنامه های رویایی خود در سال 2009، نه تنها به این کشور کمک کرد تا گام های بزرگی به سمت کربن زدایی بردارد، بلکه به الکتریکی در حومه آن، جایی که دسترسی به قدرت اکنون جهانی است. فقط در دو دهه و نیم گذشته، دولت 2.1 میلیون خانوار را به برق دسترسی داده است. مراکش از خود هیدروکربن های کمی دارد و انرژی سبز محلی به دولت کمک می کند تا از هدر رفتن شدید بودجه خود جلوگیری کند.
برخلاف مزخرفات مهلکی که اغلب توسط مقامات سعودی و اماراتی مطرح می شود، پادشاه مراکش، محمد ششم، در مورد چالش های شدیدی که کشور فقر زده خود با آن مواجه است، تردیدی ندارد. او گفته شده کنفرانس آب و هوا COP28 سازمان ملل در اوایل دسامبر، "همانطور که تغییرات آب و هوایی به طور اجتناب ناپذیری در حال افزایش است، COPها باید از اینجا به بعد از منطق "گام های کوچک" بیرون بیایند، که آنها را برای مدت طولانی مشخص کرده است.
البته گامهای بزرگ به سمت خاورمیانه (و جهانی) با انرژی کم کربن، پیشرفت بزرگی خواهد بود. متأسفانه، امارات متحده عربی، ایران و عربستان سعودی در سیارهای که به شکل قابل توجهی به گرم شدن بیش از حد کمک میکنند، تا حد زیادی گامهایی را برداشتهاند - در واقع گامهای بزرگی - به سمت انتشار هرچه بیشتر دی اکسید کربن. بدتر از آن، آنها در بخشی از جهان واقع شدهاند که چنین سیاستهای واپسگرایانه معادل بازی رولت روسی با یک تفنگ کاملاً پر است.
ZNetwork صرفاً از طریق سخاوتمندی خوانندگان آن تأمین می شود.
اهدا