یک هدف اصلی سیاست دولت ترامپ در مرز ایالات متحده و مکزیک - و در آمریکای مرکزی که اخیراً فقط در رابطه با این مرز در نظر گرفته شده است - این بوده است که دولتهای دیگر را وادار کند تا با افزایش مهاجرانی که به دنبال ورود به ایالات متحده هستند، مقابله کنند.
این به معنای رسیدن به مکزیک است اعزام نیرو تا مرز خود با ایالات متحده؛ برای اجرای سیستم "اندازه گیری"، که تعداد پناهجویانی را که ممکن است هر روز به یک بندر ورودی ایالات متحده نزدیک شوند، محدود می کند. به کاروان های نظارتی; و به بیشتر اخراج کنید غیر مکزیکی نسبت به ایالات متحده. یعنی فرستادن مکزیکی نیروهای تا مرز گواتمالا - و نادیده گرفتن سوابق این نیروها در مورد نقض حقوق بشر، به ویژه مهاجران.
این به معنای ترویج این داستان است که مکزیک و گواتمالا ظرفیت و مسئولیت رسیدگی به تعداد زیادی از درخواستهای پناهندگی از سوی افرادی را دارند که از خشونت و آزار و اذیت در سایر نقاط جهان فرار میکنند. اعلام گواتمالاامنبرای پناهندگان مقیم ایالات متحده؛ ساخت پناهجویان آسیب پذیر در برخی از خطرناک ترین شهرهای مکزیک منتظر می مانند تا پرونده آنها در ایالات متحده بررسی شود. و تابستان امسال، اتخاذ یک سیاست بی سابقه هر کسی که از طریق کشور دیگری به مرز ایالات متحده و مکزیک وارد شود، در صورتی که ابتدا در آن کشور درخواست حمایت نکرده باشد، واجد شرایط پناهندگی نیست.
راه دیگری برای توصیف این تلاشها چیزی است که نهادهای امنیتی ایالات متحده مدتها از آن به عنوان «بیرون راندن مرز» یاد میکنند. همانطور که روزنامه نگار تاد میلر در مقاله خود توضیح می دهد، این پروژه ای نیست که برای دولت ترامپ جدید باشد، و تنها برای ایالات متحده نیست. آخرین کتاب"امپراتوری مرزها: گسترش مرزهای ایالات متحده در سراسر جهان."
صدها میلیون از بودجه ایالات متحده به مرزهای آمریکای مرکزی سرازیر شده تا آنها را به مناطق قابل دفاع به سبک ایالات متحده تبدیل کند.
مرز بین گواتمالا و هندوراس را در نظر بگیرید. در آنجا، ایالات متحده از گروههای ضربتی مرزی حمایت میکند که از قضا به نام گروههای بومی نامیده میشوند، که برای دههها توسط نیروهای آموزش دیده توسط ایالات متحده در هر دو کشور از نقض حقوق بشر رنج میبرند. میلر از گروه ضربت چورتی گواتمالا که با 13.4 میلیون دلار از سوی فرماندهی جنوبی ایالات متحده در سال 2015 حمایت شد و در زمینه ارتباطات، اطلاعات، سلاح گرم، ایجاد پست های بازرسی و جستجوی ردیابی مهاجران پیاده آموزش دید، بازدید کرد. میلر در گشت زنی با همتای هندوراسی خود، مایا چورتی، نگاهی اجمالی به فرودگاهی کاملاً جدید در جنگل می بیند. هدف آن جذب گردشگرانی است که از کریدور «موندو مایا» از سایتهای باستانشناسی در منطقه بازدید میکنند و دارای کیوسکهایی از شرکت صنعتی ایالات متحده 3M است که برای انگشت نگاری و تشخیص چهره مسافران نخبه که میخواهند از طریق امنیت عبور کنند، مجهز شده است. در همین حال، جوامع زنده مایاها هستند به طور فزاینده ای فرار می کند منطقه، به لطف فقر کوبنده، تغییر آب و هوا، زمین سلب مالکیتو خشونت.
در آمریکای مرکزی مانند جاهای دیگر، دستگاه مرزی ایالات متحده پایه و اساس ایدئولوژیک خود را در دوران گسترش سرزمینی آغاز کرد و میلر در فیلیپین و جاهای دیگر به آن تاریخ می پردازد. اما "رشد تصاعدی" دستگاه با 9 سپتامبر شروع می شود و به محو شدن خطوط بین مهاجرت و جنگ منجر می شود: مهاجرت به عنوان تهدید، ملت به عنوان وطن، همه چیز به عنوان امنیت. این فقط مرزی نیست که آمریکایی ها به بیرون فشار می آورند. این همان مفهوم مرز به عنوان خط مقدم در جنگ است. این موضوع نیز مورد توجه آموزش ایالات متحده بوده است. مقامات صراحتا به میلر می گویند که بسیاری از نیروهای مرزی خارجی "محدود" هستند، به این معنی که آنها از اختیارات گسترده ای برای جستجو، توقیف و دستگیری که آژانس های مرزی ایالات متحده ادعا می کنند، ندارند. یکی از مربیان CBP می گوید در بسیاری از کشورها، ماموران گمرکی «جمع کننده مالیات» هستند. ایالات متحده در تلاش است تا "در افزایش اختیارات خود به جلو حرکت کند تا بتوانند آنچه را که باید انجام دهند."
به قول یکی از پیمانکاران مرکز ملی هدف CBP که مسافران و محموله ها را بررسی می کند، ایالات متحده همچنین قصد دارد "مرز را فراتر از مرز فیزیکی" به قلمرو آنلاین گسترش دهد. این مرز مرزی است که مقادیر زیادی از داده ها را استنشاق می کند تا افراد را مدت ها قبل از رسیدن به سواحل ایالات متحده نمایه کند و آنها را در معرض "بررسی شدید" قرار دهد. همانطور که سام بیدل از The Intercept گزارش، امنیت داخلی حتی نرمافزار متنباز را در دسترس قرار داده است تا سایر کشورها را قادر سازد تا فهرستهای نظارتی و پرواز ممنوع را که ایالات متحده انجام میدهد انجام دهند.
رشد تصاعدی دستگاه مرزی با 9 سپتامبر و محو شدن خطوط بین مهاجرت و جنگ آغاز می شود.
چیز زیادی در این بخش منبع باز نیست. بخش اعظم کتاب میلر مربوط به پرش های او به مجموعه ای از نمایشگاه ها و کنفرانس هایی است که در آن فناوری مرزی فروخته می شود. این نمایشگاهها میزان پولی را که باید در این بخش خاص از مجتمع نظامی-صنعتی، از حسگرهای زمینی گرفته تا استخراج رسانههای اجتماعی، به دست آورد، نشان میدهد. (اتاق بازرگانی ایالات متحده حتی یک نماینده در نمایشگاه Seguridad در مکزیکو سیتی داشت.) در این رویدادها در نمایشگاه ها سرگردان بودم (من در برخی از نمایشگاه ها شرکت کردم. همان ها میلر درباره آن مینویسد)، نمایشگاهها بیش از آنکه چشمگیر باشند، جذاب هستند. ایدئولوژی نمایش داده شده مهم است، اما انگیزه های مزدور گرایش برای تامین امنیت مرزهای جهان نیز آشکار است.
در اینجا، و به طور کلی وقتی صحبت از وسواس در مورد مرزها می شود، ایالات متحده یک رقیب در اسرائیل دارد. رقیب و شریک: افسران CBP و DHS برای آموزش به اسرائیل می روند و شرکت اسرائیلی Elbit برج های مراقبت می سازد برای مرز ایالات متحده میلر به نقل از یک سرتیپ اسرائیلی به حضار در ال پاسو، تگزاس گفت که غزه "آزمایشگاه بزرگی" است.
اگر تروریسم توجیهی است که اغلب برای کنترل مرزها ذکر می شود، دلیل واقعی - نابرابری - نیز آشکار است. میلر به نقل از دیپلمات آمریکایی جورج کنان (معمار از سیاست مهار علیه کمونیسم)، که اعلام کرد «یک تضاد غیرقابل چالش بین «کسی که دارد» و «کسی که ندارد». این کلمات دقیقاً (پایگاه های سیل به کنار) وسواس نسبت به تغییرات آب و هوایی به عنوان یک تهدید نظامی. هیچ کس تردیدی ندارد که تغییرات آب و هوایی باعث جابجایی و مهاجرت گسترده در سراسر جهان شده و خواهد بود، اما لزومی ندارد که باعث شود کشورهای مرفه مرزهای خود را بیش از این سخت تر کنند. در نظم جهانی مورد نظر ایالات متحده و بسیاری از کشورهای دیگر، شهروندی مهمتر از حقوق اساسی بشر شده است.
موضوع اصلی کتاب میلر - اینکه همه این سیستمها برای تضمین "مرزهای باز برای نخبگان و یک سیستم کاست برای دیگران" وجود دارند - آشنا است. اما این بدان معنا نیست که ارزش تکرار ندارد.
ZNetwork صرفاً از طریق سخاوتمندی خوانندگان آن تأمین می شود.
اهدا