با ارائه ارقام سال 2002، آماردانان بدون شک به ما خواهند گفت که تولید افزایش یافته، دستمزدها افزایش یافته است و پس از سه سال رشد، استاندارد زندگی به سطح قبل از بحران 1998 بازگشته است. با این حال، آنچه گزارش های آماری نشان نمی دهد، افزایش شدید تعداد اختلافات کارگری در چند ماه گذشته است.
این موج اعتصاب به اندازه موجی که کشور را در سال 1998، درست قبل از سقوط مالی تکان داد، نیست. اما این بار اقدامات کارگری بسیار بهتر سازماندهی شده است. این نیز مشخص است که ما دیگر با ناآرامی های خودجوش سروکار نداریم. اعتراضات توسط اتحادیه های کارگری راه اندازی می شود. در بسیاری از موارد، تشکلهای کارگری که میانهرو یا حتی فرصتطلب تلقی میشدند، آمادهاند تا برای دفاع از حقوق اعضای خود، یک اقدام جدی صنعتی را آغاز کنند.
اعتصاب کنترلکنندههای ترافیک هوایی به دلیل تهدید به توقف سفرهای هوایی در سراسر کشور خبرساز شد. اما یک اعتصاب کوچک و موفقیت آمیز در کارخانه کامیون ZiL در مسکو عملاً مورد توجه قرار نگرفت. و در حالی که کشور سال نو و کریسمس ارتدکس را جشن می گرفت، اختلاف بی سابقه ای در نوریلسک بین مدیریت نوریلسک نیکل و اتحادیه کارگری این شرکت رخ داد.
مشترک همه این اختلافات، تقاضا برای بسته های غرامت بهتر یا دستمزدهای بالاتر بوده است. با این حال، چندی پیش، حتی چندین ماه عقب افتادگی دستمزد اعتراض زیادی را برانگیخت. به نظر می رسد رشد اقتصادی بر روانشناسی اجتماعی تأثیر گذاشته و شرایط مساعدی را برای ظهور جنبش کارگری ایجاد کرده است.
نوریلسک نیکل، البته، یک شرکت معمولی روسی نیست، بلکه یکی از رهبران جهانی در بخش خود است - نه تنها نیکل، بلکه پلاتین و سایر فلزات گرانبها را نیز تولید می کند. دستمزد کارگران بر اساس استانداردهای روسیه در حدود 700 دلار در ماه قابل توجه است، اگرچه در مقایسه با آنچه که همتایان آنها در کانادا و ایالات متحده دریافت می کنند، مبالغ گیج کننده ای است، به ویژه با توجه به این که نوریلسک نیکل در همان بازارها و با قیمت های مشابه غربی خود به فروش می رسد. رقبا انجام می دهند. همچنین شایان ذکر است که هزینه زندگی در نوریلسک بیشتر از مسکو است، شرایط زندگی سخت تر و محیط زیست آلوده تر است.
در چند سال گذشته، توافقنامهای بین مدیریت نوریلسک و اتحادیه - یکی از اعضای کنفدراسیون کار همه روسیه - وجود داشته است که مقرر میدارد دستمزدها به میزان 20 درصد در سال، تقریباً مطابق با تورم، شاخصسازی شود. با این حال، اخیراً این شرکت به توافق پایبند نبوده و بدتر از آن، قیمت ها در همه چیز از خدمات عمومی و مراقبت از کودکان گرفته تا حمل و نقل شهری افزایش یافته است. اتحادیه خواستار رعایت این توافق شد، در حالی که مدیریت کارگران را متهم کرد که می خواهند "شرکت را بخورند". روزنامهنگارانی که از کمپین شرکت در مطبوعات محلی یارانه دریافت میکنند و اصرار دارند که این دستمزدها برای روسیه بسیار زیاد است، رقابت بینالمللی را برای شرکت سخت میکند و بازارهای محلی را بیثبات میکند، سیستم روابط اجتماعی را تضعیف میکند (ایجاد وسوسه برای بالا رفتن. دستمزد در میان سایر کارگران).
تلخی وضعیت این است که همه اینها در زمانی اتفاق می افتد که نوریلسک نیکل در حال گسترش است. این شرکت در حال خرید یک کارخانه در ایالات متحده است. کمپین انتخاباتی اخیر الکساندر خلوپونین، مدیرعامل سابق، که در رقابت فرمانداری کراسنویارسک برنده شد، تامین مالی شد. انتخابات شهردار نوریلسک اکنون نزدیک است و این شرکت باید اطمینان حاصل کند که مردش برنده می شود. علاوه بر این، در بهترین سنت تجارت بزرگ، نوریلسک نیکل به تعدادی از سیاستمداران در سراسر طیف سیاسی، از نئولیبرال ها شروع و به رهبری حزب کمونیست ختم می شود. این کمکها کاملاً مؤثر هستند - هنگامی که اختلافات کارگری فعلی شروع شد، حتی یک رهبر کمونیست برای حمایت از کارگران حاضر نشد. علاوه بر این، مطبوعات نزدیک به حزب یا تحت کنترل آن از انتشار یک خط در مورد این مهم ترین رویداد خودداری کردند.
و همه اینها ارزان نیست. از دیدگاه مدیریت، همبستگی شرکتی حکم میکند که کارگران باید برنامههای بلندپروازانه اربابان خود را از جیب خود تأمین مالی کنند. همانطور که یکی از روزنامه نگاران نزدیک به حزب کمونیست به من گفت، این منطقی است: سرمایه گذاری روی رئیس خود بهترین کاری است که کارگران می توانند در سیستم فعلی انجام دهند. اما خود کارگران نظر دیگری دارند. اتحادیه عقب نشینی نکرد و مدیریت اعلام جنگ کرده است. هر سطحی از مدیریت شرکت نامه ای دریافت کرد که در آن به طور مفصل فناوری شکست اتحادیه را توصیف کرد. به کارگران فرمهای آماده شده برای محکوم کردن عضویت آنها در اتحادیه تحویل داده میشود. دلیل ترک کار قبلاً برای آنها نوشته شده است: "من نمی خواهم در اقدامات جمعی و اعتصاب هایی که شرکتی را که در آن کار می کنم تضعیف می کند شرکت کنم." تنها کاری که باید انجام دهند این است که روی خط نقطه چین امضا کنند.
همانطور که اغلب در چنین شرایطی اتفاق می افتد، اقدامات نتیجه معکوس داشته است. در 28 دسامبر، جلسه ای از نمایندگان اتحادیه ها با اکثریت قاطع به اقدام جمعی رأی دادند و اکنون یکی از بزرگترین شرکت های کشور در آستانه اعتصاب است. هیچ یک از طرفین نمی خواهند تولید متوقف شود، اما مذاکرات طولانی شده است و مشکلات حل نمی شود. موضوع نمایه سازی 20 درصد به یک موضوع اصلی تبدیل شده است و علاوه بر این، موجودیت اتحادیه نوریلسک اکنون در خطر است. شاید آینده جنبش کارگری در این کشور در خطر باشد.
اگر اتحادیه نوریلسک در هم شکسته شود، سیگنالی قوی به سایر شرکت ها ارسال خواهد کرد. تا کنون، اتحادیهها مشکل چندانی برای هیچکس ایجاد نکردهاند - به طور کلی، آنها ضعیف و ناکارآمد بودهاند. با این حال، اگر آنها شروع به دفاع از حقوق کارگران کنند - مانند مورد کنترل کننده های ترافیک هوایی و در نوریلسک - بدون شک جنبه های وحشیانه تر اقدامات تجاری روسیه را به طور کامل تجربه خواهند کرد. اگر اتحادیه نوریلسک پیروز شود، مطمئناً کارگران سایر شرکت ها نیز شروع به احقاق حقوق خود خواهند کرد. نیروی کار روسیه با بزرگترین چالش خود از سال 1998 مواجه است. و احتمالاً، این نیز بزرگترین فرصت برای سال هاست.