"هر جا که میتوانید بروید، هر کجا که میخواهید جستجو کنید، در تمام سلطنتها و استبدادهای دنیای قدیم پرسه بزنید، در آمریکای جنوبی سفر کنید، هر سوءاستفادهای را جستجو کنید، و وقتی آخرین مورد را پیدا کردید، حقایق خود را در کنار اعمال روزمره قرار دهید. از این ملت، و شما با من خواهید گفت که آمریکا به خاطر وحشیگری طغیانگر و ریاکاری بی شرمانه، بدون رقیب حکومت می کند. - فردریک داگلاس، 5 ژوئیه 1852
"وقتی پرزیدنت اوباما اصرار دارد که نژادپرستی برای این کشور «بومی» نیست و هرگز نبوده است، او به سادگی خود را به عنوان یک شرکت کننده فعال در کشتار مداوم معرفی می کند.
ایالات متحده در ماه مارس محصولی را تولید کرد که بیلی هالیدی آن را "میوه عجیب" می نامید: حداقل 111 جسد، که اکثر آنها مردان رنگین پوست غیرمسلح بودند، توسط پلیس در خیابان های پر از خون شهرهای آمریکا به هلاکت رسیدند. اگر فقط قربانیان غیرمسلح را بشماریم، این میزان تقریباً دو اعدام غیرقانونی در روز است، تقریباً دو برابر «یکی در هر 28 ساعت» که در گزارش سال 2012 Malcolm X Grassroots Network ذکر شده است. عملیات طوفان گتو.
با این حال، در همان ماه، پرزیدنت اوباما ونزوئلا را اعلام کرد تهدیدی برای امنیت ملی از ایالات متحده، عمدتاً بر اساس کشته شدن 14 "مخالف" در طی دوره ای از ناآرامی های ضد دولتی در سال 2014. بسیاری از کشته شدگان فعالان طرفدار دولت بودند که توسط "مخالفان" کشته شدند. در مقابل، پلیس فیلادلفیا به طور متوسط تیراندازی کرده است یک نفر در هفته طبق گزارش جدید وزارت دادگستری ایالات متحده، در هشت سال گذشته، اکثریت قریب به اتفاق آنها سیاه و قهوه ای بودند. همانطور که فردریک داگلاس گفت: "آمریکا به دلیل بربریت طغیانگر و ریاکاری بی شرمانه، بدون رقیب حکومت می کند."
در سرتاسر کشور، اعطای معافیت از مجازات برای عاملان اعدام های قاطع مردان، زنان و کودکان سیاهپوست یک "عمل روزمره" است - که اکنون به عنوان "تأیید شده است.بهترین عمل» توسط دادستان کل اریک هولدر، که ادعا می کند که سوابق دادگاه مانع از تعقیب پلیس قاتل می شود مگر در شدیدترین شرایط. (نگاه کنید به "این قانون نیست - بلکه دادستان ها - که به پلیس های قاتل مصونیت می دهند" دسامبر 10، 2014.)
با توجه به احتمالات علیه پیگرد قانونی، افسر مایکل تی اسلاگر احتمالاً خود را بدشانس ترین مرد سفید پوست در کارولینای جنوبی می داند. دوربین تلفن یکی از ساکنان محله، اسلاگر را در حال شلیک مکرر به پشت والتر اسکات 50 ساله، پدر چهار فرزند سیاه پوست شمال چارلستون بدون سابقه کیفری که به دلیل یک ترافیک جزئی متوقف شده بود، ضبط کرد. نقض، با افسر درگیر شد و سعی کرد فرار کند.
"در سرتاسر کشور، مصونیت از مجازات عاملان اعدامهای قاطع مردان، زنان و کودکان سیاهپوست «عمل روزمره» است.»
علیرغم ادعای او مبنی بر ترس از جان خود، اسلاگر به قتل متهم شد - سرنوشتی که اگر تحت صلاحیت دادستان سنت لوئیس باب مک کالوچ بود، مطمئناً از آن اجتناب می کرد. سال گذشته، تیم مککالوچ هیئت منصفه را به این باور رساند که «قانون» به پلیس اجازه میدهد تا از نیروی مرگبار علیه افراد غیرمسلح که از جنایت فرار میکنند، استفاده کند، همانطور که دارن ویلسون، افسر فرگوسن ادعا کرد در مورد مایکل براون وجود دارد. با این حال، دادگاه عالی ایالات متحده این گونه تیراندازی ها را صادر کرد خلاف قانون اساسی در سال 1985همانطور که هر مدافع عمومی میداند - و مککالوچ هم مطمئناً میدانست. پلیس کارولینای جنوبی نیز قضاوت بدی برای ارتکاب قتل داشت دید واضح دوربین یک شهروند خصوصی.
آخر هفته گذشته در شهر زیون، ایلینویز، در حدود 30 مایلی شمال شیکاگو، پلیس جاستوس هاول 17 ساله را به قتل رساند. دو شلیک به پشت طبق گفته پزشکی قانونی در حالی که او در حال فرار بود. در ابتدا پلیس گزارش داد که هیچ سلاحی روی بدن او وجود ندارد، اما بعداً پلیس ادعا کرد که این نوجوان دقایقی قبل از مرد دیگری اسلحه سرقت کرده است و آنها را به تعقیب و گریز کشاند. با گذشت زمان، پلیس اسلحه ای تولید کرد که آن را به مرد سیاه پوست دیگری که با وثیقه 15,000 دلاری بازداشت شده بود وصل می کنند و از این طریق به دنبال توجیه قتل نوجوان فراری و غیرمسلح جاستوس هاول هستند.
مایکل برلو، پلیس کلیولند، در نوامبر 104 خود را به عنوان قاتل ترین عضو یک گروه 2012 پلیسی در یک تعقیب و گریز در کلیولند، اوهایو، متمایز کرد. کاروان پلیس دیوانه با اشتباه گرفتن آتش معکوس موتور ماشین با شلیک گلوله، نگران شد. از طریق کلیولند با سرعتی بالغ بر 100 مایل در ساعت، تیموتی راسل، 43 ساله، و مالیسا ویلیامز، 30 ساله، در یک پارکینگ مدرسه. راسل و ویلیامز، بدون سلاح، در یک تگرگ 137 گلوله - 49 نفر از آنها توسط افسر برلو اخراج شدند و اکنون به دلیل قتل عمد در محاکمه هستند. برلو و شریکش 15 گلوله از شیشه جلوی خود به سمت خودروی قربانیان سیاه شلیک کردند. سپس در زمانی که به گفته دادستان جان هیچ پلیسی (به جز سایر افسران) در خطر نبود، برلو روی کاپوت خودروی قربانیان پرید و 15 گلوله دیگر به سمت مرد و زن مجروح مرگبار شلیک کرد. امروز، پلیس می گوید که او از کل قسمت یادش نمی آید.
در ماه دسامبر، وزارت دادگستری ایالات متحده به این نتیجه رسید که پلیس های کلیولند به طور معمول استفاده می کنند زور بیش از حد و غیر قابل پاسخگویی هستند به عموم یک ماه قبل، در نوامبر، یک پلیس شهری تامیر رایس 12 ساله را در حالی که با تفنگ اسباب بازی در پارکی بازی می کرد، کشت. افسر پس از دو ثانیه مشاهده کودک، دوبار به او شلیک کرد.
"پلیس می گوید که او کل قسمت را به یاد نمی آورد.»
خاطره خالی افسر برلو در مورد تیراندازی به تیموتی راسل و مالیسا ویلیامز، و مشورت افسر تیموتی لوهمان در مورد پایان دادن به تامیر رایس، بی ارزشی مطلق را نشان می دهد که جامعه ایالات متحده برای زندگی سیاه پوستان قائل است. قتل های پرمخاطب در این هفته، آمار فحاشی کشته ها در ماه گذشته، مرگ های گزارش نشده و تاخیری، ثابت در تاریخ خونین آمریکا هستند. وقتی پرزیدنت اوباما اصرار دارد که نژادپرستی برای این کشور «بومی» نبوده و هرگز نبوده است، او به سادگی خود را به عنوان یک شرکت کننده فعال در کشتار مداوم معرفی می کند.
پلیس، به عنوان نگهبانان دولت، معتقد است که آنها به سادگی وظایف خود را انجام می دهند. آنها باید حق داشته باشند، زیرا آنها همچنان برای انجام ماموریت خود به عنوان ارتش اشغالگر در آمریکای سیاه از تمجید، حمایت و حمایت گسترده سفیدپوستان برخوردار می شوند. ظهور اینترنت و افزایش آگاهی جامعه سیاه پوستان از غارت های پلیس، به ویژه پس از قتل تریون مارتین، در فوریه 2012، این تصور را در میان بسیاری از آمریکایی های آفریقایی تبار ایجاد کرد که خشونت پلیس در سال های اخیر به طور چشمگیری افزایش یافته است. با این حال، تاریخ و آمار غیرقابل انکار به ما می گوید که "نظامی کردن" پلیس و جرم انگاری سیاه پوستان به عنوان یک گروه جنبه های اساسی یک مأموریت ملی است که به طور جدی در اواخر دهه شصت آغاز شد. میشل الکساندر آن را "جیم کرو جدید" می نامد. برخی از ما در BAR، اصطلاح دولت حبس انبوه سیاهپوستان را برای توصیف روبنای کنترل سیاهپوستان که در 45 سال گذشته برپا شده است، ترجیح میدهیم، ماشینی که چنان بیامان جامعه سیاهپوستان را جرمانگاری کرده است که از هر هشت زندانی در روی زمین، یک نفر. یک آمریکایی آفریقایی تبار است. بنابراین، هر جنبش واقعی برای «اصلاحات» عدالت کیفری باید با حذف ارتش «اشغال» از مناطق سیاهپوست و جایگزینی آن با نیرویی به انتخاب خود سیاهپوستان، دولت، ریشه و شاخه توده زندانی سیاهپوستان را از بین ببرد.
"تاریخ و آمار غیرقابل انکار به ما می گوید که «نظامی کردن» پلیس و جرم انگاری سیاه پوستان به عنوان یک گروه جنبه های اساسی یک مأموریت ملی است که به طور جدی در اواخر دهه شصت آغاز شد.
دولت ایالات متحده رژیم حبس جمعی سیاهپوستان را در اواخر دهه شصت به منظور مقابله با شورش به راه انداخت. ساختارهای مهار، کنترل و حبس سیاهپوستان در حال حاضر در عملکرد عدالت کیفری در ایالات متحده نقش اساسی دارند - برای بدبختی بسیاری از جوانان سفیدپوست که به عنوان «خسارت جانبی» ناخواسته وارد سیستم میشوند. منطق این پروژه حکم میکند که با کسانی که تلاش میکنند رژیم ضد شورش سیاهپوستان را از بین ببرند، خود بهعنوان شورشگر رفتار میشوند – یک واقعیت مرکزی برای مبارزه با جنبش «زندگی سیاهپوستان» مهم است.
موج خشونت دولتی که حزب پلنگ سیاه را با به چالش کشیدن «ارتش اشغالگر» پلیس در اواخر دهه شصت در هم شکست، هرگز فروکش نکرد، اما در عوض به سیستم عدالت کیفری در سراسر کشور متصل شد. به همین دلیل است که عاملان سیستم هستند هنوز در تلاش برای کشتن مومیا ابو جمال است، پلنگ سیاه سابق و احتمالاً شناخته شده ترین زندانی سیاسی جهان. به همین دلیل است که بسیاری از رفقای دیگر حزب هنوز در پشت میلههای زندان هستند - زیرا آنها نمادها و نمادهای شورش هستند و پلیس و ساختارهای زندان ایالات متحده نزدیک به نیم قرن در یک مأموریت ضد شورش بودهاند. و به همین دلیل است که ائتلاف Black Is Back کنفرانسی ملی در این زمینه برگزار خواهد کرد کنترل جامعه سیاه پلیس، در سنت لوئیس، 18 و 19 آوریل - زیرا تا زمانی که ارتش اشغالگر از خیابان های ما خارج نشود، عدالت و صلح وجود نخواهد داشت.
سیاه پوستان باید تصمیم بگیرند که چگونه می توان آن را به هر وسیله ای که لازم است انجام داد.
با سردبیر اجرایی BAR، گلن فورد، میتوانید با این آدرس تماس بگیرید [ایمیل محافظت شده].
ZNetwork صرفاً از طریق سخاوتمندی خوانندگان آن تأمین می شود.
اهدا