تظاهرات گسترده همبستگی مسلمانان کشمیری پس از کشتار وحشیانه پاندیت ها در ندیمرگ نشان می دهد که کشمیریه به شکوفایی خود ادامه می دهد و همچنین بیگانگی و وضعیت اسفناک کشمیری ها را برجسته می کند که همچنان توسط ستیزه جویان و نیروهای هندی مورد خشونت قرار می گیرند.
"مردان مسلح ناشناس" در یک اقدام شنیع، 24 پاندیت کشمیری از جمله 11 زن و دو کودک را در روستای نادیمارگ در کشمیر تحت کنترل هند در 24 مارس قتل عام کردند. مسلمانان کشمیری در همبستگی با برادران پاندیت خود تجمع کردند و خشم خود را علیه این قتل عام ابراز کردند.[1]. هیچ گروه شبه نظامی مسئولیت آن را بر عهده نگرفت. هند بلافاصله شبه نظامیان تحت حمایت پاکستان را متهم کرد، در حالی که پاکستان نیز این قتل را محکوم کرد. برخی از روستاییان محلی علاوه بر گروههای شبهنظامی، در واقع مقامات هندی را به طراحی این کشتار برای تضعیف مبارزات آزادیشان متهم کردهاند.[2]. واقعا چه خبر است؟
این الگو بسیار آشناست و یادآور قتل عام 35 سیک در Chattisinghpora توسط "مردان مسلح ناشناس" در مارس 2000 است، زمانی که هند فوراً پاکستان را متهم به حمایت از "ستیزه جویان خارجی" کرده بود. پس از کشتار، نیروهای هندی 5 نفر را در روستای پانچالتان مجاور کشتند و آنها را به عنوان "ستیزه جویان خارجی" مسئول قتل عام معرفی کردند. با این حال، نتایج آزمایش DNA منتشر شده در 16 ژوئیه نشان می دهد که افراد کشته شده در واقع غیرنظامیان بی گناه بوده اند و در نتیجه فریبکاری را آشکار می کند.[3]. علیرغم درخواستهای مکرر کشمیریها برای تحقیق بیطرفانه در مورد حادثه بذر در Chattisinghpora، هیچ تحقیقی تا امروز انجام نشده است. به طور مشابه، قتل عام 1998 پاندیت در واندهاما در سال 23 علیرغم درخواستهای مکرر کشمیریها مورد بررسی قرار نگرفت. کنفرانس حریت همه احزاب، گروه اصلی جدایی طلب، اعتصاب اعتراضی را مشاهده کرد که خواستار تحقیق شد. درخواست عفو بینالملل برای تحقیق درباره کشتار واندهاما رد شد[4]. این امر باعث ایجاد تردید در مورد اعتبار ادعاهای دولت هند می شود. اجازه دهید تصویری از وضعیت وحشتناک حقوق بشر در کشمیر بگیریم. 2477 غیرنظامی در طی سالهای 1990-1998 توسط نیروهای هندی کشته شده اند[5] بر اساس برآوردهای رسمی محافظه کار (که عمدتاً هزاران قتل در زندان را حذف می کند). 6673 غیرنظامی در همان دوره توسط ستیزه جویان کشته شدند که شامل 982 هندو و سیک می شود.[6]. علاوه بر این، هزاران ستیزه جوی مرتد در استخدام نیروهای هندی دست به افراط و تفریط زده اند. در سال 1999، گورباچان جگات، مدیرکل پلیس اعتراف کرد که 1200 مرتد در لیست حقوق و دستمزد دولت وجود دارد.[7]. مردم محلی معتقدند که مرتدین پشت بسیاری از قتلهای غیرقابل توضیح توسط "افراد مسلح ناشناس" مانند قتل فعالان حقوق بشر جلیل اندرابی، H.N.Wanchoo و دکتر فاروق آشایی هستند و همچنان مخوف ترین گروه هستند.[3]. در حالی که هنوز مشخص نیست چه کسی این قتل عام را مرتکب شده است، واضح است که قاتلان علاقه مند بودند که روند صلح آغاز شده توسط مفتی محمد سعید، رئیس دولت، را از مسیر خود خارج کنند. این قتل ها ضربه ای ویرانگر به تلاش های او برای بازگرداندن اقلیت پاندیت هایی بود که در سال 1990 در یک مهاجرت گسترده از دره گریختند. نقض گسترده حقوق بشر در گذشته[8]. به عنوان بخشی از سیاست "لمس شفابخش"، او همچنین در نظر دارد صدها نفر از کشمیری های تحت بازداشت را که در فعالیت های ستیزه جویانه شرکت ندارند، آزاد کند. نگرانیهایی وجود دارد که مرکز ممکن است در حال برنامهریزی برای سلب مسائل امنیتی از دولت ایالتی پس از قتل عام باشد، که سیاست «لمس شفابخش» را معکوس خواهد کرد.[9]. انگیزه افراد مسلح روشن است: برای طولانی کردن فاجعه کشمیر، ایجاد رعب و وحشت در اقلیت ها و لکه دار کردن مبارزات آزادی کشمیری با رنگ جمعی. یادآوری اینکه هزاران مسلمان کشمیری در حمایت از برادران پاندیت خود تظاهرات کردند و تظاهرات اعتراضی برگزار کردند، مایه دلگرمی است. کل دره در 25 مارس در پاسخ به فراخوان حریت برای اعتصاب بسته شد[10]و بدین ترتیب سیگنال روشنی به قاتلان ارسال می کند که مسلمانان کشمیری کشتار برادران هندو خود را تایید نمی کنند و کشمیریات - فرهنگ مرکب با سنت های باشکوه دوستی جمعی، مدارا و شفقت - هنوز در حال شکوفایی است. همچنین واضح است که حریت از حمایت گسترده در سراسر دره برخوردار است. اعتصابات فراخوان شده توسط حریت تقریباً در مجموع مشاهده می شود[10]. مشارکت 42 درصدی رای دهندگان در انتخابات اکتبر گذشته در کشمیر تحت مدیریت هند توسط برخی به اشتباه تفسیر شده است، به عنوان نشانه ای از خوشحالی کشمیری ها از هند. لازم به ذکر است که در پاسخ به فراخوان بایکوت نظرسنجی حریت، میزان مشارکت در منطقه سرینگر تنها 11 درصد بود.[11] و تنها 29 درصد در تمام دره[12]، جایی که شورش در آن متمرکز است. آنهایی که رای دادند در واقع به مسائل محلی مانند برق، بیمارستان و اشتغال رای دادند و به یک اداره بهتر رای دادند.[13]; موضوع بزرگتر حل و فصل مسئله کشمیر حل نشده باقی مانده است. به عنوان مثال، در 27 اکتبر گذشته - پنجاه و پنجمین سالگرد ورود ارتش هند - دره در پاسخ به فراخوان حریت، تعطیلی کامل را مشاهده کرد. از سال 55 که ستیزه جویی در کشمیر آغاز شد، این روز به طور مستمر به عنوان "روز سیاه" به دعوت جدایی طلبان برگزار می شود.[14]. نوشته روی دیوار برای دیدن هند است. "مردان مسلح ناشناس" اغلب در محافل هندی به عنوان یک گروه یکپارچه از "ستیزه جویان کشمیر" تعبیر می شوند، در حالی که در واقع، حضور قابل توجهی از طاغوتیان و ستیزه جویان خارجی خود انتصابی/پاکستانی که برای برادران مسلمان خود می جنگند، وجود دارد که در نهایت تضعیف می کنند. علت دومی نیاز فوری به دستور تحقیقات بی طرفانه توسط یک آژانس مستقل برای شناسایی قاتلان در چنین حوادث قتل عام و محاکمه آنها وجود دارد. کشمیریها مدتهاست که خواستار تحقیقات بیطرفانه در مورد چنین قتلهای جمعی شدهاند و هند باید به این موضوع جدی رسیدگی کند. نیاز بیشتری برای پرداختن به مشکل بزرگتر که ستیزه جویی و بیگانگی را حفظ می کند، یعنی حل نشدن مسئله کشمیر وجود دارد. همانطور که موتی لعل یکی از بازماندگان ندیمرگ اشاره کرد[2]«چنین کشتارها را نمی توان متوقف کرد مگر اینکه مسئله کشمیر حل شود. چگونه برادران مسلمان ما می توانند امنیت ما را تضمین کنند، در حالی که خودشان در حال مرگ هستند؟». کشمیریها بدون شک برای صلح فریاد میزنند، اما مطمئناً نه برای صلح با شرایطی که به آنها دیکته شده است. هند باید نارضایتی های مشروع خود را بشناسد - خود تعیین سرنوشتی که برای مدت طولانی انکار می شد و از بین رفتن خودمختاری - و آنها و نمایندگان آنها، یعنی حریت، را در گفتگوهای بی قید و شرط مشارکت داد. سیاست فعلی «هویج و چوب» در دهه گذشته مردم را ویران کرده است و باید کنار گذاشته شود. هر تلاشی برای ادغام کشمیر در هند باید یک ادغام عاطفی باشد. به دست آوردن قلب ها و ذهن ها به تنهایی می تواند به آرامش پایدار منجر شود. آخیلا رامان به عنوان مشاور نرم افزار در کالیفرنیا، ایالات متحده آمریکا و محقق در مورد کشمیر است. منابع مقاله فوق و نوشته های بیشتر را می توانید در آدرس زیر بیابید: http://www.mindspring.com/~akhila_raman/ منابع:[1]کشمیر تایمز، تظاهرات گسترده علیه کشتار ندیمرگ، 28 مارس 2003
[2]کشمیر تایمز، شعارهای مهاجرت، آزادی به رهبران سفر به ندیمرگ، 25 مارس 2003
[3]Z Net جنوب آسیا، "شبه نظامیان مرتد در کشمیر"دسامبر 2002.
[4]Z Net جنوب آسیا، "دره من چقدر سبز است"، مه 1998
[5]عفو بین الملل، ناپدید شدن در جامو و کشمیر، 1999.
[6]وزارت کشور هند،حملات به اقلیت ها - مهاجرت از دره.
[7]ایندین اکسپرس، اولتراهای دوستانه J&K می گویند بیشتر بپردازید، وگرنه…، 4 مه 1999.
[8]پیشگام، مفتی SOG را منحل می کند11 مارس 2003.
[9]سرمقاله کشمیر تایمز، "سیگنال های مزاحم"، 28 مارس 2003
[10]کشمیر تایمز، "باند سراسری در دره در اعتراض به کشتار ندیمرگ"، 25 مارس 2003
[11]Indian Express، 'نتایج نظرسنجی'، سپتامبر 2002.
[12] "نرخ مشارکت رای دهندگان در دره کشمیر در انتخابات اکتبر 2002".
[13]سرمقاله کشمیر تایمز، "دوباره شروعی سردرگم"، 7 مارس 2003
[14]کشمیر تایمز، اعتصاب زندگی در دره را فلج می کند، 27 اکتبر 2002
ZNetwork صرفاً از طریق سخاوتمندی خوانندگان آن تأمین می شود.
اهدا