منبع: رو به جنوب
جداسازی مجدد در مدارس آمریکا رو به افزایش است. دانشجویان سیاه پوست در جنوب هستند کمتر احتمال دارد امروزه نسبت به 50 سال پیش در مدارسی که اکثریت آنها سفیدپوست هستند، شرکت کنند، در حالی که دانشآموزان سیاهپوست و لاتین تبار بیشتر در مدارس تحصیل میکنند که عمدتاً غیر سفیدپوست و کم درآمد هستند تا همسالان سفیدپوست خود.
جداسازی مجدد در مدارس آمریکا رو به افزایش است
در این روند نگرانکننده تلاشهای جدایی مدارس، که در آن جوامع عمدتاً سفیدپوست و ثروتمند در حال جدا شدن از مناطق مدرسهای یکپارچهتر برای ایجاد مناطق خود هستند، که اغلب این حرکت را به عنوان راهی برای حفظ کنترل محلی بر آموزش توجیه میکنند، کمک میکند. بر اساس گزارشی در سال 2000، از سال 120، بیش از 2017 جامعه در سراسر کشور تلاش کرده اند از مناطق مدرسه خود جدا شوند. گزارش توسط سازمان غیرانتفاعی آموزشی EdBuild. حداقل 47 نفر جدا شدند و میلیون ها دلار مالیات بر دارایی را با خود بردند. این جدایی ها در 13 شهرستان در سراسر ایالات متحده رخ داد که هفت تای آنها در جنوب بود.
به عنوان مثال، در اوایل ماه جاری در منطقه شرقی باتون روژ لوئیزیانا، ساکنان به جدایی رای داد از شهر باتون روژ، پایتخت لوئیزیانا، برای ایجاد شهر جدید سنت جورج. این حرکت پس از یک کمپین ناموفق توسط ساکنان عمدتا سفیدپوست و مرفه برای ایجاد یک منطقه مدرسه جدید صورت گرفت. در حالی که جمعیت ناحیه شرقی باتون روژ 47 درصد سیاهپوست است، سنت جورج تنها 12 درصد سیاه پوست خواهد بود.
در نتیجه تصمیم دادگاه عالی ایالات متحده در سال 1954 در براون v. شورای آموزش و پرورش با پایان دادن به تفکیک نژادی در مدارس دولتی، سیستم مدارس منطقه ایست باتون روژ مشمول طولانیترین حکم حذف تبعیض نژادی در کشور بود که تا سال 2003 ادامه داشت. در سطوح ایالتی و محلی تصویب شود.
منتقدان یک زاویه نژادی را در تصمیم به جدا شدن از شهر و منطقه مدرسه بزرگتر می بینند. "قطعاً نژاد بخشی از این معادله است." گفت: شارون وستون بروم، شهردار-رئیس جمهور باتون روژ. ما می توانیم در اطراف آن صحبت کنیم، اما این بسیار واضح است - به منطقه ای که حک شده نگاه کنید.
در واقع، اثرات تفکیک گرایانه جدایی مدارس توسط مجموعه تحقیقاتی رو به رشدی مستند شده است. به عنوان مثال، الف مطالعه که ماه گذشته در AERA Open، مجله معتبر انجمن تحقیقات آموزشی آمریکا منتشر شد، دریافت که تفکیک بین مناطق مدرسه، بر خلاف درون آنها، 70 درصد از کل تفکیک مدارس برای دانش آموزان سیاه و سفید را در سال 2015 به خود اختصاص داده است. 60 درصد در سال 2000.
«یافتههای ما نشان میدهد که پس از جداییهای منطقه، دانشآموزان به طور فزایندهای بر اساس نژاد در مناطق مختلف مدارس دستهبندی میشوند.» گفت: اریکا فرانکنبرگ، یکی از نویسندگان این مطالعه، استاد آموزش و جمعیت شناسی در دانشگاه ایالتی پن. "با توجه به کمبود نسبی دانش آموزانی که از خطوط منطقه عبور می کنند، پیامدهای این روند عمیق است. تفکیک مدارس با تأثیرات بلندمدت بالقوه برای الگوهای ادغام مسکونی نیز بیشتر می شود.
در یکی از شدیدترین موارد جدایی مدارس، شش شهر حومه ای در شهرستان شلبی، تنسی، از ناحیه مدرسه ممفیس که به تازگی ادغام شده بود، در سال 2014 جدا شدند. پس از این اقدام، مدارس شهرستان شلبی مجبور به کاهش هزینه ها، تعطیلی مدارس و اخراج صدها نفر شدند. از معلمان در همان زمان، شهرهای حومه شهر با چالش هایی از نظر بودجه و امکانات مواجه شدند، زیرا آنها در تلاش برای ساختن سیستم های جدید بودند.
در یکی از شدیدترین موارد جدایی مدارس، شش شهر حومه ای در شهرستان شلبی، تنسی، از ناحیه مدرسه ممفیس که به تازگی ادغام شده بود، در سال 2014 جدا شدند. پس از این اقدام، مدارس شهرستان شلبی مجبور به کاهش هزینه ها، تعطیلی مدارس و اخراج صدها نفر شدند. از معلمان
از 30 ایالتی که سیاست های صریحی برای انشعاب سیستم مدارس دارند، 10 ایالت در جنوب هستند. علاوه بر این، تنسی، آنها آلاباما، آرکانزاس، فلوریدا، جورجیا، لوئیزیانا، می سی سی پی، کارولینای جنوبی، تگزاس و ویرجینیا هستند. بر اساس گزارش EdBuild در سال 2017، تنسی یکی از سهل گیرانه ترین قوانین جدایی را دارد. این به شهرداری با حداقل 1,500 دانشآموز اجازه میدهد بدون تأیید منطقهای که پشت سر گذاشته است و بدون در نظر گرفتن اثرات نژادی یا اقتصادی-اجتماعی از آن جدا شود. حدود نیمی از دانشآموزان در نواحی مدارس جدید در نزدیکی ممفیس سفیدپوست هستند، در حالی که این رقم در سطح شهرستان فقط 7 درصد است.
با این حال، همه تلاشها برای انفصال مدارس موفق نبودهاند. به عنوان مثال، سال گذشته یک دادگاه تجدید نظر فدرال حکومت که Gardendale، آلاباما، حومه بیرمنگام، نمی تواند سیستم مدرسه خود را تشکیل دهد. این دادگاه با یافته های دادگاه بدوی مبنی بر وجود انگیزه های نژادی در تلاش برای جدا شدن از سیستم جفرسون کانتی موافقت کرد. گاردندیل 88 درصد سفیدپوست است، اما مدارس آن اکنون 25 درصد سیاهپوست هستند، زیرا دانشآموزان از اسمیتفیلد شمالی، یک جامعه عمدتاً سیاهپوست چند مایلی دورتر، به داخل اتوبوس میروند.
اجازه جدایی مدارس در کارولینای شمالی مورد بحث قرار گرفته است. در سال 2017، مجلس قانونگذاری تحت رهبری جمهوری خواهان کمیته مطالعاتی را تشکیل داد تا در مورد تجزیه مناطق مدرسه از جمله ویک کانتی و شارلوت-مکلنبورگ، دو منطقه بزرگ این ایالت، فکر کند. ویک کانتی پیشرو در ادغام مدارس بود. در سال 1976، سیستمهای مدارس شهرستان رالی عمدتاً سفیدپوست و اکثراً سیاهپوستان برای دستیابی به یکپارچگی با وجود مخالفتهای گسترده در جامعه ادغام شدند. منطقه ادغام شده برای ایجاد تعادل بین نژادی و اقتصادی مدارس از طریق ترکیبی از مدارس اتوبوسرانی و آهنربایی کار کرد. اما در سال 2009، اکثریت هیئت مدیره مدرسه جمهوری خواه جدید به تلاش های ادغام منطقه پایان داد. اگرچه دموکراتها در سال 2011 کنترل هیئت مدیره را دوباره به دست گرفتند، این منطقه هنوز با یافتن راههایی برای ترویج تنوع در مدارس خود در تلاش است. جدایی فقط این روند را تشدید می کند.
"حفظ مدارس یکپارچه بسیار دشوارتر می شود و در واقع مدارس ما در حال جداسازی مجدد هستند و ما آن را در داده ها می بینیم." گفت: کتی مور، سرپرست مدارس شهرستان ویک.
ZNetwork صرفاً از طریق سخاوتمندی خوانندگان آن تأمین می شود.
اهدا