منبع: مستقل
La انگلیسی دولت وانمود می کند که با وجود کاهش شدید خارجی آن بودجه کمکیارانه ها فقط در یک جهت جریان دارد که از انگلستان به کشورهای فقیر است. در اجلاس G7، بوریس جانسون بیشتر از سخاوت بریتانیا در اهدای واکسنهای مازاد به مکانهایی که سیستمهای بهداشتی تحت تأثیر همهگیری در حال فروپاشی هستند، استفاده میکند.
اما راز ناخوشایند کمکهای بریتانیا این است که، در واقعیت، یارانهها اغلب در جهت مخالف پیش میروند، زیرا بریتانیا عمداً پزشکان و پرستاران کمتری نسبت به نیاز خود آموزش میدهد. این تفاوت را با استخدام تعداد زیادی پرسنل پزشکی آموزش دیده از کشورهای فقیر که در حال حاضر با کمبود شدید مواجه هستند، جبران می کند.
به عنوان مثال، در کنیا، جایی که 20 میلیون نفر در فقر شدید زندگی می کنند، با کمتر از 1.25 دلار (89p) در روز، این کشور برای هر پزشک 518,000 دلار و برای هر پرستاری که به بریتانیا مهاجرت می کند 339,000 دلار ضرر می کند. بریتانیا کمک های قابل توجهی به غنا برای مبارزه با مالاریا و کاهش مرگ و میر نوزادان می کند، اما این مبالغ با صرفه جویی 65 میلیون پوندی بریتانیا با به کارگیری 293 پزشک آموزش دیده در غنا و 38 میلیون پوند دیگر صرفه جویی در 1,021 پرستار غنائی که در اینجا کار می کنند، بیشتر است.
راشل جنکینز، استاد بازنشسته اپیدمیولوژی و سیاست بینالمللی سلامت روان در کینگز کالج لندن، که مدتها در مورد این موضوع کمپین کرده است، میگوید: «تا زمانی که پزشکان بیشتری را در اینجا تربیت نکنیم، وضعیت هرگز تغییر نخواهد کرد.
آنچه که موضع دولت را تا این حد مقصر میسازد این است که خزانهداری به خوبی از مزایای مالی آموزش پزشکان کم و پر کردن شکاف با استخدام پزشکان و پرستارانی که قبلاً با هزینههای کشور دیگری آموزش دیدهاند، آگاه است.
محاسبه یک رقم دقیق برای کسری مشکل است، اما جرمی هانت، وزیر بهداشت وقت، در سال 2017 به کمیته انتخاب سلامت گفت: «جالب است که آموزش بهداشت انگلستان تخمین میزند که ما حدود 6,500 پزشک در سال آموزش میدادیم و باید حدود 8,000 نفر در سال برای خودکفایی آموزش دهید. ابراز نگرانی هانت در مورد آسیب کشورهای فقیر از دست دادن پزشکان کمیاب نبود، بلکه این بود که ممکن است تعداد کافی از پزشکان برای جذب نیرو وجود نداشته باشد.
پروفسور جنکینز می گوید که رقم هانت کمتر از تعداد پزشکان مورد نیاز در بریتانیا، به ویژه پزشکان عمومی، روانپزشکان و مراقبت های اورژانسی است. هیچ کمبودی در بریتانیا وجود ندارد که بخواهند پزشک و پرستار شوند، اما دولت تمایلی به صرف پول برای آموزش آنها نداشته است. او می گوید: «بسیاری از مردم ناامید هستند زیرا نمی توانند وارد دانشکده های پزشکی شوند. آنها باید تعداد مکان های دانشجویان پزشکی را دو برابر کنند.
دلیل اینکه این اتفاق نیفتاده هزینه بالای آموزش پزشکی است که در سال 2005 برای پزشک 220,000 پوند و برای پرستار 125,000 پوند بود و از آن زمان تا کنون بسیار افزایش یافته است. دانشکده های پزشکی گران هستند و دوره آموزشی طولانی است. حتی با وجود شکار غیرقانونی کادر پزشکی آموزش دیده از خارج از کشور، سرانه پزشکان در بریتانیا هنوز یکی از کمترین تعداد پزشکان در اروپا است و پس از لهستان در رتبه دوم قرار دارد. یک مطالعه توسط سازمان همکاری اقتصادی و توسعه (OECD) نشان می دهد که در بریتانیا به ازای هر 2.8 نفر 1,000 پزشک در مقایسه با میانگین 3.5 پزشک در کل کشورهای عضو OECD وجود دارد.
برای همه صحبت های تبریک خود در مورد بریتانیا به فقرای جهان واکسن اهدا می کند، در عمل به طور آگاهانه انگلی سیستم های بهداشتی آنها را با بودجه نامناسب انجام می دهد. از 289,000 پزشک دارای مجوز در بریتانیا در سال 2021، دو سوم در این کشور و یک سوم در جاهای دیگر آموزش دیده اند. بازندگان عمدتاً کشورهای فقیر و با درآمد متوسط در جنوب شرقی آسیا و خاورمیانه هستند که بیشترین تعداد پزشکان از هند، پاکستان، نیجریه، سودان، آفریقای جنوبی و غنا آمدهاند.
به دلیل نیاز مبرم به کادر پزشکی بیشتر در طول همهگیری کووید-19، بریتانیا - همراه با سایر کشورهای ثروتمند - محدودیتهای ویزا را کاهش داده و استخدام فعال توسط NHS را افزایش داده است، بنابراین پزشکان در فیلیپین در حال آموزش مجدد به عنوان پرستار برای مهاجرت هستند. . اکنون کشور به قدری کمبود پرستار دارد که بخش های بیمارستان ها تعطیل می شوند.
راههای کاهش این تخلیه متخصصان بهداشت از کشورهای فقیر به ثروتمندان عبارتند از عدم جذب نیرو در کشورهایی که کمبود شدید کارکنان بهداشتی وجود دارد و ممنوعیت هر گونه استخدام در 57 فقیرترین کشورها. این چیزی است که بریتانیا مدت ها پیش بر اساس آیین نامه سازمان بهداشت جهانی متعهد به انجام آن شده است، که می گوید کشورها باید نیروی کار بهداشتی مناسبی را از طریق برنامه ریزی بلندمدت، آموزش، آموزش و نگهداری ایجاد کنند، بنابراین آنها به آنها اعتماد نخواهند کرد. حمله به سیستم های مراقبت های بهداشتی دیگران
پروفسور جنکینز می گوید: «بریتانیا در تمام این موارد به شدت شکست خورده است. او پیشنهاد میکند که بریتانیا باید به کشورهایی که مزایای سرمایهگذاری گرانقیمت و نامناسب در آموزش پزشکی را از دست میدهند، غرامت بپردازد و سپس در زمان بحران، از عواقب ناشی از داشتن سیستم بهداشتی کمکارل رنج ببرند.
NHS - و خدمات بهداشتی سایر کشورهای ثروتمند - می توانند ادعا کنند که پزشکان و پرستاران داوطلبانه مهاجرت می کنند، اما این استدلال نادرست است. دولتهای فقیر که قادر به پرداخت حقوق مناسب یا فراهم کردن شرایط کار و زندگی مدرن نیستند، هرگز به اندازه مکانهایی که میتوانند این مزایا را فراهم کنند، برای کادر پزشکی جذاب نخواهند بود.
شکار غیرقانونی پزشکان و پرستاران از دهه 1980 بدتر شده است، اما خروج از کشورهای فقیر از زمان شروع همه گیری به یک سیل تبدیل شده است. در 18 ماه گذشته، تعداد پزشکانی که در خارج از کشور آموزش دیده اند اما مجوز فعالیت در بریتانیا را دریافت کرده اند از 66,000 به 80,000 افزایش یافته است.
این یک خبر بد برای همه است. این یک کلیشه شده است که بگوییم در برخورد با بیماری عفونی مانند کووید-19، تا زمانی که همه در امان نباشند، هیچ کس ایمن نیست. ایده این است که کشورهای ثروتمند را از انحصار دادن واکسن منصرف کنیم و اطمینان حاصل کنیم که کشورهای فقیرتر به اندازه کافی برای تلقیح جمعیت خود دریافت می کنند. اما این ضرب المثل به طور یکسان در مورد کشورهای ثروتمند صدق می کند که اطمینان حاصل کنند که پزشکان و پرستاران آموزش دیده کافی به هزینه دیگران دارند. این یارانه پنهان از فقرا به ثروتمندان به این معنی است که کشورهایی که در دسته قبلی قرار دارند به پایگاهی برای کووید-19 تبدیل خواهند شد، جایی که می تواند انواع مختلفی را ایجاد کند که با آن حمله به بقیه جهان را تجدید کند.
سود برای یک واردکننده تخصص پزشکی مانند بریتانیا ضرری برای صادرکننده ای است که در آن مراقبت های بهداشتی ناکافی به طور نامتناسبی به دلیل از دست دادن مهارت ها کاهش می یابد. زمانی که چند سال پیش یک روانپزشک از نپال به بریتانیا مهاجرت کرد، نپال یک چهارم تمام روانپزشکان آموزش دیده خود را از دست داد.
قطع کمک های خارجی در میان رای دهندگانی که احساس می کنند خیریه باید از داخل شروع شود و به سودمندی آن در خارج از کشور مشکوک هستند، رایج است. اما آموزش تعداد بیشتری از پزشکان و پرستاران بریتانیایی، حتی اگر بسیار پرهزینه باشد، از حمایت عمومی بسیار بیشتری برخوردار خواهد شد و راه موثری برای کمک به کشورهای فقیرتر به جای زالو انداختن مخفیانه سیستمهای مراقبتهای بهداشتی بیش از حد تحت فشار آنها ارائه میکند.
ZNetwork صرفاً از طریق سخاوتمندی خوانندگان آن تأمین می شود.
اهدا