دولت رئیس جمهور نیکلاس مادورو با مجموعه ای از شرایط نامطلوب مواجه است که این پتانسیل را دارد که اکثریت شهروندان کشور را علیه دولت فعلی در انتخابات بعدی برگرداند. در این زمینه، شاید بیش از آنچه در ابتدا به چشم میآید، روی اصلاحات اقتصادی و دولتی در حال طراحی است.
از سال 1999 تا 2012، دولت بولیواری توانست حمایت تودهای را در کشور نفت خیز آمریکای جنوبی، بیشتر از همه از میان بخشهای کم برخوردار جمعیت، جلب کند و حفظ کند. این به دلیل عوامل متعددی از جمله وعده یک نظام سیاسی فراگیر و مشارکتی و مدل توسعه بود که بتواند اقتصاد کشور را از وابستگی به درآمد نفت متنوع کند، بهبود استانداردهای زندگی از طریق سرمایه گذاری اجتماعی ثروت نفتی و رشد اقتصادی پایدار، و ارتباط منحصر به فرد قدرتمندی که بین رهبری هوگو چاوز و بخش قابل توجهی از مردم ایجاد شد.
در نتیجه موفقیت های این پروژه، از جمله دستاوردهای قابل توجه سیاست های اجتماعی، chavismo در اواسط دهه 2000 به وضعیت تقریباً بدون چالش هژمونی سیاسی رسید و تقریباً از دسامبر 1998 در همه انتخابات ملی پیروز شده است. در حالی که اپوزیسیون سیاسی از سال 2006 به آرامی عرصه های انتخاباتی را به دست آورد، تا همین اواخر نتوانسته بود یک چالش ملی جدی برای خود ایجاد کند. chavismo. با این حال، از اواخر سال 2012، مصادف با مرگ چاوز و انتخابات محدود نیکلاس مادورو در آوریل سال گذشته، بدتر شدن وضعیت اقتصادی همراه با انباشته شدن مشکلات طولانی مدت مداوم، این توازن قوا را تهدید می کند. در این زمینه، بررسی تغییر افکار عمومی نسبت به دولت و عواملی که ممکن است بر آن تأثیر بگذارد، مهم است.
مشکلات اقتصادی به محبوبیت مادورو ضربه زد
به دنبال کاهش ناآرامیهای مخالفان تندرو در اوایل سال جاری، وضعیت متزلزل اقتصاد به کانون توجه شهروندان این کشور تبدیل شده است. به نظر می رسد مشکلات حول محور است سیستم پیچیده کنترل مبادلات ارزی با نرخ ثابتکه سال گذشته با کاهش شدید ارزش بولیوار در بازار سیاه در برابر دلار، تحت فشار قرار گرفت و شکاف زیادی بین ارزش رسمی و "بازار سیاه" ارز ایجاد کرد. انحرافات اقتصادی ناشی از این فرآیند، و در نتیجه تلاش دولت برای کاهش دسترسی به ارز خارجی، به ایجاد کمبود محصولات در سراسر اقتصاد از جمله کالاهای مصرفی ضروری و برخی داروها کمک کرده است. در عین حال، تورم سالانه از 20 درصد در پایان سال 2012 به بیش از 60 درصد در حال حاضر رسیده است و به ارزش دستمزدها ضربه زده است. در همین حال، مقامات گروه های تجاری را به کمک به ایجاد یا تشدید این مشکلات متهم می کنند و می گویند که حدود 40 درصد از عرضه مواد غذایی این کشور به منظور فرار از کنترل قیمت ونزوئلا و کسب سود بیشتر به کلمبیا قاچاق می شود.
وضعیت کمبود غذا نیز نباید اغراق شود. به طور کلی، قفسههای سوپرمارکتها پر به نظر میرسند و اکثر اقلام ضروری مصرفکننده را میتوان در بیشتر مواقع خریداری کرد. با این وجود، چندین محصول اساسی، از جمله شیر، کاغذ توالت و آرد ذرت، اغلب وجود ندارند، به این معنی که خریداران باید به بیش از یک فروشگاه مراجعه کنند یا زمانی که کالاهای کمیاب میرسند در صفهای طولانی منتظر بمانند تا تمام مواد غذایی هفتگی خود را تهیه کنند. تأثیر آن برای مصرف کنندگان تحریک و اضطراب و همچنین هزینه اضافی است اگر آنها مجبور به خرید کالاهای کمیاب با قیمت سوداگرانه خیابانی شوند.
سایر تحولات به این احساس میافزاید که اقتصاد در حالت عادی کار نمیکند. با استناد به ناتوانی آنها در بازگرداندن سودهای بولیوار از طریق کنترل ارز، خطوط هوایی بین المللی ظرفیت پرواز به ونزوئلا را 36 درصد کاهش داده است.طی سال گذشته و قیمت پروازها به شدت افزایش یافته است. در ضمن مونتاژ ماشین83 درصد کاهش یافته است در مقایسه با مدت مشابه سال گذشته. شرکت ها این وضعیت را به مشکلات واردات قطعات از طریق کنترل ارز نسبت می دهند. چنین مشکلاتی، علاوه بر تضاد بر سر دستمزد و شرایط، اغلب با مدیریت صنایع ملی شده، منجر به موج ناآرامی های صنعتی اخیرا در چندین بخش از جمله فولاد، برق و مونتاژ خودرو.
علاوه بر این، نظرسنجی های شرکت های مشاوره ونزوئلا Hinterlaces، Consultores 21 و Datanalisis نشان می دهد که بین دو سوم و پنجمین چهارم عموم مردم احساس می کنند که کشور "به سمت بدی در حرکت است" و تصور منفی کلی از وضعیت امور کشور تا پایین ترین گروه های درآمدی نفوذ می کند. این یک پدیده نسبتاً جدید است. سازمان Hinterlaces ارزیابی می کند که کمتر از دو سال پیش این اعداد معکوس شد و دو سوم شهروندان دیدگاه مثبتی نسبت به امور کشور داشتند.
عوامل دیگری نیز وجود دارد که به افزایش نارضایتی کمک می کند، مانند نرخ بالای جرم و جنایت و درک فساد و ناکارآمدی در اداره دولتی. با این حال، اینها به اندازه اقتصاد بر تأیید ریاست جمهوری تأثیر نمی گذارد، زیرا شهروندان مسئولیت مشکلاتی مانند جرم و جنایت را بین طیف وسیع تری از بازیگران تقسیم می کنند.
همچنین نارضایتی در میان جناح چپ مخالف وجود دارد chavismo در پاسخ به آنچه که آنها کاهش فضا برای انتقاد و بحث در داخل دولت و حزب حاکم سوسیالیست متحد ونزوئلا (PSUV) می دانند، موضوع پیچیده ای است که در یک مقاله های اخیر نویسنده فدریکو فوئنتس
یک روند عمیق تر که علیه دولت کار می کند، طول عمر در قدرت است.chavismo از سال 1999 در قدرت است و تا انتخابات ریاست جمهوری بعدی، دولت بولیواری تقریباً دو دهه است که کشور را اداره می کند. این باعث میشود که درخواستها برای «تغییر» جذابتر شود، بهویژه برای رایدهندگان جوانتری که هیچ تجربه دست اولی از دوران پیش از بولیوار برای مقایسه ندارند.
با این وجود، شواهد موجود حاکی از آن است که وضعیت اقتصاد عامل تعیینکننده پشت کاهش تأییدیه ریاستجمهوری از زمان انتخاب مادورو است. مشکلات اقتصادی که به عنوان کمبود مواد غذایی و افزایش هزینه های زندگی شناخته می شود، جرم و جنایت را به عنوان مشکل اصلی کشور در چشم شهروندان در تعدادی از موارد پیشی گرفته است. نظرسنجی. اکثریت تقصیر مشکلات اقتصادی بر دوش دولت گذاشته میشود: در نظرسنجی اخیر توسط Consultores 21، تقریباً 63 درصد از پاسخدهندگان احساس کردند که دولت در وضعیت اقتصادی «مقصر» است. به موازات این، میزان تایید عملکرد مادورو بین 41 تا 47 درصد کاهش یافته است.[I] بنابراین در حالی که تایید مادورو همچنان بسیار قوی است، نظرسنجی ها نشان می دهد که محبوبیت او کاهش یافته است حدود ده درصد در طول دوازده ماه گذشته
نگرانی برای دولت این است که اگر این روند ادامه یابد، ممکن است نتواند روی اکثریت مطلق آرا در انتخابات ملی بعدی حساب کند. این میتواند پیامدهای فاجعهباری برای PSUV در انتخابات مجلس ملی در اواخر سال آینده داشته باشد، جایی که اگر اپوزیسیون اکثریت کرسیها را به دست آورد، اساساً میتواند بر قوانین جدید دولت و بودجه ملی حق وتو داشته باشد. در چنین شرایطی، ممکن است اپوزیسیون تلاش کند مادورو را در سال 2016 تحت یک همه پرسی فراخوان قرار دهد و بقای پروژه بولیواری را زودتر از انتخابات ریاست جمهوری دسامبر 2018 به آزمون بگذارد.
نگاهی دقیق تر به افکار عمومی
با وجود این چشم انداز چالش برانگیز، عوامل متعددی وجود دارد که می تواند در حفظ یا بازیابی سطح حمایت دولت مادورو در دوره آتی نقش داشته باشد.
اول این که 55 تا 60 درصد جمعیتی که از دولت ابراز نارضایتی می کنند به طور یکسان طرفدار اپوزیسیون نیستند. رئیس Datanalisis، لوئیس ویسنته لئون، اخیراً توضیح داد که از نظر وابستگی سیاسی، کشور به سه گروه تقریباً مساوی تقسیم میشود که از چاویستاها، مستقلها و حامیان اپوزیسیون تشکیل شدهاند. از این رو، دولت می تواند به طور مشخص روی حمایت انتخاباتی حدود 40 درصد مردم در انتخابات ریاست جمهوری حساب کند، در حالی که اپوزیسیون نیز می تواند تا 40 درصد روی حمایت انتخاباتی حساب کند. لحظه داده شده
در این زمینه، دومین مزیت برای دولت این است که از اواخر سال گذشته، اپوزیسیون نتوانسته است صدای واحد یا پروژه جایگزینی را به کشور ارائه دهد. نقش برجسته ای که جناح راست اپوزیسیون بازی می کند، این گروه ها را به عنوان چنین گروه هایی ترویج می کند که بینش ملی را در تضاد با ارزش ها و خواسته های اکثریت کشور قرار می دهد. این امر در اوایل سال، زمانی که استراتژی اپوزیسیون تندرو برای تحت فشار قرار دادن دولت از طریق اعتراضات و سنگرهای خیابانی خشونت آمیز بود، مشهود بود. رد شد توسط اکثریت شهروندان و مخالفان آشکارا تقسیم شدند. با استعفای اخیر هماهنگ کننده ائتلاف موسوم به MUD، رامون گیلرمو آولدو، و برگزاری جلسات درهای بسته بین احزاب مخالف برای حل اختلافات، اپوزیسیون نتوانسته است از بلاتکلیفی و نارضایتی مردم استفاده کند. . با این حال، لوئیس ویسنته لئون هشدار داد که اگر شرایط به همین شکل باقی بماند، یک اپوزیسیون مؤثر میتواند در آینده اکثریت ضد دولتی را جمع کند. «در مقطعی یک رهبر در اپوزیسیون ظهور خواهد کرد، چه شناخته شده یا نه، که از انرژی علیه سرمایه گذاری می کندchavismoاین نظرسنجی در مصاحبه ای در ماه ژوئن پیش بینی کرد.
عامل سوم به نفع دولت این است که اکثریت بزرگی از مردم با آرمان ها و ارزش های chavismo بیش از هر جنبش سیاسی دیگری. این شامل رای دهندگان جوان، گروهی کلیدی برای ارزیابی تغییر افکار عمومی است. در یک نظرسنجی ملی جوانان (15 تا 29 سال) که در سپتامبر تا اکتبر سال گذشته توسط دانشگاه کاتولیک آندرس بلو (UCAB) انجام شد، 78 درصد از پاسخ دهندگان احساس کردند که دولت، به جای بخش خصوصی، مسئولیت اصلی ایجاد اشتغال را بر عهده دارد. در همین حال، 81 درصد احساس کردند که دولت مسئولیت اصلی تضمین رفاه شهروندان را بر عهده دارد، و 84 درصد احساس کردند که دولت باید تامین کننده اصلی مراقبت های بهداشتی و آموزشی باشد.[II] این و سایر پاسخهای نظرسنجی منعکسکننده اجماع گستردهای است که حتی توسط برخی از حامیان مخالف نیز در مورد مطلوبیت دولت برای ایفای نقش پیشرو در اقتصاد مختلط، با ارائه خدمات عمومی و سیاستهای کلیدی برای ایجاد اشتغال و کاهش نابرابری توسط دولت، منعکس میشود.
با این حال، در همان نظرسنجی جوانان، یک ارزیابی مثبت اکثریت برای عملکرد دولت مادورو در طیف وسیعی از زمینههای اندازهگیری شده وجود نداشت. به عنوان مثال، تنها 30 درصد احساس می کردند که دولت اقتصاد را به خوبی مدیریت می کند، 34 درصد احساس می کردند که دولت با فساد مبارزه می کند، و 48 درصد احساس می کردند که دولت برای کاهش فقر اقدام می کند. بنابراین به نظر می رسد که کاهش تایید برای دولت مادورو مبتنی بر رد کامل مدل موجود یا ایده آل های پروژه بولیواری نیست، بلکه ناشی از نارضایتی از عملکرد دولت و انباشته شدن مشکلات خاص است.
علاوه بر این، شایان ذکر است که پیگیری مداوم پیشرفت اجتماعی و تلاش برای محافظت از استانداردهای زندگی ممکن است به حفظ تایید ریاست جمهوری در سطح نسبتا مثبت کمک کرده باشد. علیرغم مشکلات اقتصادی فوق الذکر، هزینه های اجتماعی و سایر سیاست ها تاکنون موفق شده اند حفظ دستاوردها در کاهش فقردر حالی که بیکاری در پایین ترین حد خود قرار دارد.
به این ترتیب، اسکار شیمل، کارگردان Hinterlaces در اواخر ژوئیه استدلال کرد که ونزوئلاییها «به دنبال افرادی نیستند که مقصر باشند، بلکه خواستار راهحل هستند. آنها خواستار رهبری هستند که تصمیمات را اجرا کند، مسیر جدید را اعلام کند... این وظیفه رهبر جدید انقلاب [مادورو]، مرحله جدید انقلاب است.
اصلاحات در خط لوله
دولت احتمالاً از این روندها در افکار عمومی آگاه خواهد بود. پاسخ نیکلاس مادورو پیشنهاد الف بوده است مجموعه ای از اصلاحات اساسی به اقتصاد، دولت و حزب به امید اینکه کشور را در مسیری قرار دهد که بتواند حمایت اکثریت دولت خود را در آینده تضمین کند.
در مورد اقتصاد، به نظر می رسد کابینه اجرایی در حال برنامه ریزی است تعدیل های بازارگرا کاهش انحرافات فعلی بدون کنار گذاشتن کنترل دولت بر اهرم های اصلی اقتصاد. این استراتژی احتمالاً شامل یکسان سازی چندین نرخ ارز رسمی است که عملاً ارزش پول را به ارزش "بازار سیاه" نزدیک تر می کند. مقامات همچنین به دنبال افزایش ذخایر بین المللی و درآمد داخلی از طریق تجدید بدهی، متمرکز کردن وجوه خارج از بودجه، کاهش یارانه بنزین داخلی و افزایش دریافت مالیات هستند. با این کار، دولت امیدوار است که الگوی پایدارتر بتواند منجر به افزایش تولید ملی و کاهش استفاده از درآمدهای خارجی برای واردات شود.
در مورد مدیریت دولتی، مادورو اعلام کرده است که با بررسی بودجه و عملکرد هر یک از 30 وزارتخانه دولتی و سایر نهادهای دولتی به دنبال کاهش فساد و بوروکراسی و بهبود کارایی است.
در مورد PSUV، تعهداتی در این زمینه داده شد کنگره ملی اخیر تمدید اختیارات حزب تا ژانویه 2015، محدود کردن استفاده از "همکاری" در جایی که رهبران حزب به طور یکجانبه نامزدهای انتخاباتی و سایر سمت ها را نام می برند و سازماندهی مجدد ساختارهای حزبی مردمی. قرار است در اواخر سال جاری کنفرانسی برای تحلیل استراتژیهای «گذار اقتصادی به سوسیالیسم» برگزار شود.
نتیجه
با وجود آرامش نسبی در خیابانهای ونزوئلا پس از شکست قیام مخالفان رادیکال در اوایل سال جاری، دولت مادورو خود را در مقطع حساسی میبیند و از دست دادن حمایت اکثریت قبل از انتخابات ملی بعدی به عنوان یکی از نتایج احتمالی ظاهر میشود. این وضعیتی است که در آن پیامدهای بالقوه اقدام یا عدم اقدام برای اصلاح مدل اقتصادی دوره چاوز سنجیده می شود.
فراتر از سیاست های دولت و نتایج آن، بازیگران بی شماری در سیاست ونزوئلا وجود دارند که ممکن است در دوره آینده بر افکار عمومی تأثیر بگذارند. در داخل اپوزیسیون، این احزاب سیاسی مختلف، سازمانهای غیردولتی وابسته به مخالفان و گروههای دانشجویی طرفدار اپوزیسیون هستند. در جنبش بولیواری، آنها شامل سایر احزاب اتحاد قطب بزرگ میهنی (GPP) و همچنین گروه های چپ مخالف در PSUV و جنبش های اجتماعی مانند کمون ها می شوند. نیروهای خارجی نیز مانند چین نقش خواهند داشت اعلام وام های جدید برای ونزوئلا و آمریکا تامین مالی مداوم گروه های مخالف وتحریم های اخیر مثال زدن
با این حال، شواهد حاصل از نظرسنجیها نشان میدهد که این وضعیت اقتصادی است که عامل تعیینکننده در کاهش میزان محبوبیت برای دولت است و به این ترتیب، تأثیر اصلاحات اقتصادی برنامهریزیشده ممکن است برای آینده سیاسی و مسیر توسعه کشور تعیینکننده باشد.
[I] 41٪ = Datanalisis / می، مشاوران 21 / ژوئن، 47٪ = Hinterlaces / جولای. در حالی که نظرسنجی های Hinterlaces تمایل دارند نتایج کمی بهتر از نظرسنجی های Datanalisis برای دولت فعلی ایجاد کنند، هر دو برای دنبال کردن روندها در افکار عمومی معتبر هستند.
[II] وابستگی های سیاسی کسانی که در نظرسنجی جوانان شرکت کردند، منعکس کننده توزیع خودشناسی سیاسی در کل کشور بود.
ZNetwork صرفاً از طریق سخاوتمندی خوانندگان آن تأمین می شود.
اهدا