حملات به ایالات متحده در سپتامبر 2001، جنگ های متعاقب آن در افغانستان و عراق، و حملات تروریستی بیشتر در سراسر جهان پس از آن – از جمله در بالی در 12 اکتبر 2002، تأثیر قابل توجهی بر دیدگاه غرب از اندونزی از نظر سیاسی و استراتژیک داشته است. . بنابراین، 12 ماه پس از قساوت در ساحل کوتا، یک حسابرسی به موقع است.
قیمت ثبات
الکساندر داونر، وزیر امور خارجه استرالیا، در دفاع از جنگ علیه عراق در ماههای مارس و آوریل امسال، حمله شدیدی به سازمان ملل و دیپلماسی چندجانبه انجام داد. داونر در سخنانی در ژوئن، یکی از تخته های مرکزی جامعه بین المللی را مورد هدف قرار داد: "از نظر ما حاکمیت مطلق نیست." "اقدام به نفع بشریت مهمتر است" (26 ژوئن 2003).
اهمیت اظهارات داونر زمانی آشکار می شود که آنها با اظهاراتی که یک ماه قبل در مورد عملیات نظامی مجدد اندونزی علیه شورشیان آچه بیان کرده بود، قرار می گیرند. داونر با انتقاد از جنبش آزاد آچه (GAM) گفت: «خشونت انجام شده توسط جنبش جداییطلب کاملا غیرقابل قبول است» (21 مه 2003) این دیدگاه توسط وزیر دفاع رابرت هیل تأیید شد، او استدلال کرد که «اندونزی از حق کامل برای حفظ برخوردار است. تمامیت داخلی آن است و ما متأسفیم برای کسانی که در شورش مسلحانه هستند.» (21 مه 2003).
تضاد بین عراق و اندونزی بسیار چشمگیرتر از شکست داونر یا هیل در انتقاد از سرکوب وحشیانه جاکارتا در استان غربی آن است. بدیهی است که در شمال سوماترا نباید «به نفع بشریت» عمل شود. حاکمیت ممکن است در بالکان، آسیای مرکزی یا بین النهرین مطلق نباشد، اما در آسیای جنوب شرقی ظاهراً غیرقابل تعرض است. این یک تصویر عالی از استاندارد دوگانه و روان رنجوری مداوم غربی در مورد تمامیت ارضی اندونزی است.
داونر سه ماه بعد در سازمان ملل نظر خود را مجدداً بیان کرد - "شبوله های قدیمی - مانند ادای احترام بیش از حد به حاکمیت حتی به قیمت حفظ انسانیت و ارزش های انسانی - نباید ما را محدود کند" (24 سپتامبر 2003). البته، مگر اینکه قربانیان به خانه خود نزدیکتر باشند، که ارزشهای انسانی را میتوان به طور معمول توسط تشویقکنندههای سرشناس غربی به اشتراک گذاشت.
غرب مدتهاست که از کنترل کلانشهری (به معنای جاوهها) بر مجمعالجزایری که تصور میشود حاوی نیروهای گریز از مرکز و شکافزا است، حمایت میکند. سرکوب مبارزه ضد استعماری جاکارتا در تیمور شرقی و جنبشهای جداییطلبانه در آچه و پاپوآ غربی مدتهاست که از نظر دیپلماتیک توسط استرالیا و ایالات متحده حمایت میشود. این با وجود درس تاریخ است که می آموزد تغییرناپذیری مرزهای سیاسی در دنیای مدرن نادر است. ترس غیرمنطقی در مورد چندپارگی سیاسی و راحتی دیپلماتیک در برخورد با یک مرکز اداری، اغلب کانبرا را وادار کرده است که نسبت به تمامیت ارضی اندونزی تعهد بیشتری نسبت به آنچه که توسط بسیاری از شهروندان خود جمهوری نشان داده است، ابراز کند. همانند تیمور شرقی، غرب دوباره در معرض خطر قرار گرفتن خود در سمت اشتباه تاریخ است.
دموکراسی یا مبارزه با تروریسم؟
غرب عموماً در مورد چشم انداز انتقال دموکراتیک واقعی در اندونزی که در حال حاضر دارای دستگاه (مثلاً انتخابات آزاد و عادلانه) است، اما نه فرهنگ سیاسی (مثلاً غیرنظامی شدن زندگی سیاسی) یک دموکراسی لیبرال، تردید دارد. بازگشت به حکومت نظامی واقعی (TNI) در امتداد خطوط پاکستان هنوز امکان پذیر است، اگرچه خوش بینان به تایلند و ترکیه به عنوان الگوهای مطلوب تری برای آینده نگاه می کنند.
علیرغم لفاظی های فراوان برعکس، غرب علاقه چندانی به گسترش ریشه های دموکراسی در اندونزی ندارد. برای بیش از سه دهه، واشنگتن و کانبرا با روش های اقتدارگرایانه ژنرال سوهارتو احساس راحتی می کردند. ثبات اقتصاد همیشه حرف اول را می زند. از زمان بحران اقتصادی آسیای شرقی در اواخر دهه 1990، غرب برای کاهش فساد بومی و صلاحیت تکنوکراتیک بیشتر به منظور بازگرداندن اعتماد جامعه سرمایه گذاری خارجی در اندونزی استدلال کرده است. پایان دادن به یارانههای محلی، اطاعت از قوانین صندوق بینالمللی پول، و باز بودن بازارهای خارج از کشور برای بازپرداخت وامها و بدهیها بسیار مهم است: آنها مهمتر از دموکراسی پارلمانی هستند.
اولویت بسیار بالاتر از 9 سپتامبر، سرکوب تروریست های اسلامی است. واشنگتن و کانبرا می خواهند ببینند که رئیس جمهور مگاواتی امروز به شدت علیه اسلام گرایان سرکوب می کند، همانطور که از سرکوب کمونیست ها توسط سوهارتو در اواسط دهه 11 حمایت کردند.
این بخشی از تلاش غرب برای نشان دادن اندونزی به عنوان «الگوی اعتدال» است (پل ولفوویتز، 17 مه 2002)، با «سنت های معتدل اندونزی از اسلام به عنوان نمونه ای بالقوه برای کل جهان اسلام» (پل ولفوویتز، 1 ژوئن. 2002). چنین تصویری هم به خنثی کردن احساسات ضد غربی در جهان اسلام کمک می کند و هم به فروش مداخلات ایالات متحده در خاورمیانه و به طور کلی جهان عرب کمک می کند. در اندونزی، نومحافظهکاران در دولت بوش به دنبال «نوعی کمپین روابط عمومی علیه [تروریسم] هستند» (پل ولفوویتز، 21 نوامبر 2002).
بمبگذاریهای بالی در 12 اکتبر 2002 از این رو فقط یک "صدای بیدارباش" نبودند (پل ولفوویتز، 18 اکتبر 2002). آنها همچنین فرصتی برای تجدید آشنایی های قدیمی بودند. به گفته معاون وزیر دفاع ایالات متحده، "دلیل موفقیت تروریست ها در اندونزی این است که رژیم سوهارتو سقوط کرد و روش هایی که برای سرکوب آنها استفاده شد از بین رفته است" (پل ولفوویتز، 18 اکتبر 2002). بهانه ای برای تعامل مجدد با TNI پیدا شده بود.
ولفوویتز میگوید: «من نمیگویم که هر افسر نظامی که از طریق آموزش به ایالات متحده میآید به یک دموکرات بزرگ تبدیل میشود. نگرش بسیار دموکراتیک تر، و آنها بسیار بیشتر از آنچه اندونزی باید از نظر دموکراسی داشته باشد حمایت خواهند کرد» (پل ولفوویتز، 21 نوامبر 2002). به گفته اد مک ویلیامز، افسر سابق وزارت امور خارجه که از سال 1996 تا 99 در سفارت ایالات متحده در جاکارتا خدمت می کرد، مشکل این استدلال این است که "بدترین سوء استفاده های TNI زمانی اتفاق افتاد که ما بیشترین مشارکت را داشتیم" (آسیا تایمز، 18 ژوئیه). ، 2003).
TNI سابقه طولانی، زشت و شناخته شده سرکوب داخلی، از جمله ارتباط با شبه نظامیان اسلامی (جهاد لاسکار) دارد. نقش این کشور در دامن زدن به خشونت های جمعی در مالوکو و تروریسم دولتی آن در استان هایی مانند پاپوآ غربی، آن را به شریکی مشکوک در هر گونه عملیات ضد تروریستی تبدیل می کند. تلاشهای کانبرا برای مشارکت مجدد با کوپاسوس، که بر این اساس توجیه میشود، مدتی است که علیرغم تناقض اخلاقی آشکار و ناراحتی عمومی داخلی دنبال میشود.
شک در غرب در مورد تعهد جاکارتا به مبارزه با تروریسم با تحقیقات و پیگرد موفقیت آمیز بمب گذاران بالی به طور موقت برطرف شد. با این حال، از آن زمان، همکاری بین اندونزی و غرب در مورد "جنگ علیه تروریسم" تا حد زیادی از بین رفته است. مگاواتی که به دلیل امتناع واشنگتن از اشتراک همبالی - یکی از عوامل القاعده و جماعت اسلامی (JI) - تحقیر شده بود، در 24 سپتامبر به سازمان ملل گفت که جنگ علیه عراق جوانان مسلمان را از غرب دور می کند. این یک "اقلیم خشونت" ایجاد کرده بود که ضدآمریکایی را تقویت کرد و اندونزیایی ها به طور فزاینده ای آن را جنگی علیه اسلام می دانستند. این سخنان ترس غرب در مورد غیرقابل اعتماد بودن جاکارتا را تایید خواهد کرد.
انتقاد مگاواتی از غرب در مجمع عمومی سازمان ملل، و تردیدهایی که بسیاری در دولت او در مورد گستردگی مشکل اسلام گرایی داخلی آنها دارند، ممکن است ناشی از کاهش محبوبیت و دورنمای انتخابات ریاست جمهوری در اواسط سال آینده باشد. با این حال، همچنین نشان می دهد که به زودی پس از حملات 9 سپتامبر که مقامات ارشد دولتی، از جمله معاون رئیس جمهور، همدردی و درک خود را برای القاعده ابراز کردند، به شرایط جوی حاکم بر آن بازگشت. با وجود محاکمه های بالی و بمب گذاری در هتل ماریوت در جاکارتا، مگاواتی و دولت او همچنان در مورد JI انکار می کنند. به طور قابل توجهی، او از شرکت در مراسم بزرگداشت 11 ماهگی در کوتا خودداری کرده است و عملاً نخست وزیر استرالیا را نادیده گرفته است.
کمپین روابط عمومی برای دولت نمونه مسلمان متوقف شده است. از دید غرب، اندونزی دوباره به ضعیف ترین حلقه در زنجیره مبارزه با تروریسم تبدیل شده است.
-
اسکات برچیل
مدرس روابط بین الملل
دانشکده مطالعات اجتماعی و بین المللی
دانشگاه دیکین
بزرگراه بوروود 221
Burwood Victoria 3125
استرالیا
ZNetwork صرفاً از طریق سخاوتمندی خوانندگان آن تأمین می شود.
اهدا