Ondoko testuak mundu osoko palestinarren aldeko komunitateen alde borrokatzen ari diren eta israeldarren aurka borrokatzen dutenaren istorio osoa kontatzen du: “Pozik gaude Chelseak eta Westminster Ospitaleak umeek diseinatutako artelanen erakustaldia kendu dutela jakinarazteko. Gaza”.
Hori izan zen laburpena Erresuma Batuko Lawyers for Israel (UKLFI) israeldarren aldeko taldearen hasierako orrialdean argitaratutako albiste batena. Taldea da ordainduko Londresko mendebaldeko ospitale bateko administrazioa Gazako ume errefuxiatuek sortutako artelan batzuk kentzeko arrakastaz konbentzitzea lortu zuen alderdia izateagatik.
Haurrentzako artea kentzeko kanpaina gupidagabearen atzean dagoen logika azalduz, UKLFIk esan zuen ospitaleko "gaixo juduek" "pantailaren eraginez ahul eta biktima sentitu zirela". Artelan gutxi batzuk ziren Ekialdeko Jerusalem okupatuko Harkaitzaren Kupulakoak, Palestinako bandera eta ia inor biktimizatu beharko luketen beste sinbolo batzuk.
UKLFI artikulua geroago editatu zen, laburpen iraingarria kenduta, oraindik dagoen arren irisgarria sare sozialen bidez.
Istorio honek barregarria badirudi ere, Israelek eta bere aliatuek munduan zehar abiatutako Palestinaren aurkako kanpainaren funtsa bera da, hain zuzen ere. Palestinarrak nazioarteko zuzenbidean jasotako oinarrizko giza eskubideen, askatasunaren eta subiranotasunaren alde borrokatzen ari diren bitartean, Israelen aldeko kanpamendua palestinar guztia guztiz eta erabat ezabatzearen alde borrokatzen ari da.
Batzuek horri deitzen diote genozidio kulturala edo etnozidioa. Palestinarrek Israelgo estatua sortu zenetik Palestinan israeldar praktika hau ezagutzen badute ere, gerraren mugak zabaldu egin dira munduko edozein tokitara iristeko, batez ere mendebaldeko hemisferiora.
UKLFIren eta haien aliatuen gizagabetasuna nahiko nabaria da, baina taldea ezin da izan errua merezi duen alderdi bakarra. Abokatu horiek Israelgo kultura kolonial baten jarraipena baino ez dira, diskurtso politikoa duen herri palestinar baten existentzia bera, haurren errefuxiatuen artea barne, Israelentzat «mehatxu existentziala» gisa ikusten duena.
Herrialde baten existentziaren beraren eta haurren artearen arteko harremanak zentzugabea dirudi –eta hala da–, baina badu bere logika, arraroa bada ere: haur errefuxiatu hauek euren burua palestinartzat aitortzen duten bitartean, zenbatzen jarraituko duten bitartean. osotasun handiago baten parte gisa, herri palestinarra. Norberaren kontzientzia horrek eta besteek –adibidez, Londresko ospitale bateko pazienteek eta langileek– aitortzeak Palestinako identitate kolektibo hori zailtzen du, hain zuzen ere, ezinezkoa egiten du Israelek irabaztea.
Palestinarrentzat eta israeldarrentzat garaipenak bi gauza guztiz desberdinak esan nahi ditu, ezin dira sendotu. Palestinarrentzat, garaipenak Palestinako herriarentzat askatasuna eta guztientzako berdintasuna dakar. Israelentzat, garaipena palestinarren ezabatzearen bidez bakarrik lor daiteke: geografikoki, historikoki, kulturalki eta herri baten identitatearen parte izan daitezkeen modu guztietan.
Zoritxarrez, Chelsea eta Westminster Ospitalea palestinarren ezabaketa tragiko honetan parte-hartzaile aktiboa da orain, Virgin Airlines-en modu berean. makurtu presio egiteko 2018an "Palestinako kuskusa" bere menutik kentzea onartu zuenean. Garai hartan, istorio hau «Palestina-Israel gatazka» delakoaren pasarte arraro bat balitz bezala agertzen zen, nahiz eta, errealitatean, istorioak «gatazka» horren muina irudikatzen zuen.
Israelentzat, Palestinako gerra oinarrizko hiru zereginen inguruan izan zen: lurrak eskuratzea; jendea ezabatzea eta historia berridaztea.
Lehen zeregina, neurri handi batean, Palestinaren garbiketa etnikoaren eta 1947-48 urteaz geroztik erabateko kolonizazio prozesu baten bidez lortu da. Benjamin Netanyahuren egungo eskuin muturreko gobernuak prozesu hau amaitzea baino ez du espero.
Bigarren zereginak garbiketa etnikoa baino gehiago dakar, izan ere, palestinarrek, edonon dauden, euren identitate kolektiboaz jabetzeak arazo bat osatzen du. Horrela, kultur genozidioaren prozesu aktiboa.
Israelek urte askotan historia berridaztea lortu badu ere, zeregin hori zalantzan jartzen ari da orain, palestinarren eta haien aliatuen irmotasunari eta sare sozial eta digitalen botereari esker.
Dudarik gabe, palestinarrak dira hedabide digitalen gorakadaren onuradun handiena. Azken honek narrazio politikoak eta baita historikoak ere deszentralizatzen lagundu du. Hamarkadetan zehar, irudimen arruntean "Israel" eta "Palestina" denaren ulermen herrikoia Israelek onartutako narrazio zehatz baten bidez kontrolatu zen neurri handi batean. Kontakizun honetatik aldentzen zirenei erasoak eta baztertuak izan ziren, eta ia beti «antisemitismoa» leporatzen zieten. Taktika hauek oraindik Israelen kritikak askatzen dituzten arren, emaitza ez dago bermatuta.
Adibidez, bakar bat tweet UKLFIren «gozamena» agerian jartzeak 2 milioi ikustaldi baino gehiago jaso ditu Twitterren. Mundu osoko milioika britainiarrek eta sare sozialen erabiltzaile haserretuek tokiko istorio bat izan nahi zutena Palestinari eta Israeli buruzko gai eztabaidatuenetako bat bihurtu dute mundu osoan. Espero zenez, sare sozialetako erabiltzaile askok ez zuten parte hartu UKLFIren «gozamenean», eta horrela jatorrizko artikulua birformulatzera behartu zituen. Are garrantzitsuagoa dena, milioika pertsonari, egun bakar batean, Palestinari eta Israeli buruzko gai berri bat ezagutarazi dute: ezabaketa kulturalarena. «Garaipena» erabateko lotsa bihurtu da, are gutxiago porrota.
Palestinako kausaren ospe handiagoari eta sare sozialen eraginari esker, Israelgo hasierako garaipenek ia beti atzera egiten dute. Adibide berriagoa Kenneth Roth Human Rights Watch-eko zuzendari ohia kaleratzea eta berrezartzea da.
Urtarrilean, Harvard Unibertsitateko Kennedy School-en Roth-en beka izan zen ezeztatu Israel apartheid erregimen gisa definitzen duen HRW txostena dela eta. Hedabide alternatiboen erakunde txikiek hasitako kanpaina handi batek Roth berrezartzea eragin zuen egun gutxitan. Honek, eta beste kasu batzuek, erakusten dute Israel kritikatzea jada ez dela karrera-amaierarik, iraganean gertatu ohi zen bezala.
Israelek taktika zaharrak erabiltzen jarraitzen du Israelgo Palestinaren okupazioari buruzko elkarrizketa kontrolatzeko. Porrot egiten ari da, taktika tradizional horiek ezin dutelako gehiago funtzionatu informaziorako sarbidea deszentralizatuta dagoen mundu moderno batean, eta non zentsura kopururik ezin duen elkarrizketa kontrolatu.
Palestinarrentzat, errealitate berri hau munduan zehar euren laguntza zirkulua zabaltzeko aukera bat da. Israelentzat, misioa prekarioa da, batez ere hasierako garaipenak, orduetan, erabateko porrotak bihur daitezkeenean.
ZNetwork irakurleen eskuzabaltasunaren bidez soilik finantzatzen da.
Dohaintzan