Ως προς εκείνους της διεθνούς αριστεράς που τόσο πρόθυμοι να βάλουν την μπότα κατά της κυβέρνησης Σύριζα με την κατηγορία ότι είχαν ήδη συνθηκολογήσει άθλια με το σχέδιο που ψηφίστηκε στο ελληνικό κοινοβούλιο, είναι διδακτικό να διαβάσετε αυτό το έγγραφο από το γερμανικό υπουργείο Οικονομικών.
Η μοναδική ικανότητα του ΣΥΡΙΖΑ στη διεθνή αριστερά να οικοδομήσει τον τύπο κόμματος ικανού να κινητοποιηθεί ενάντια στον νεοφιλελευθερισμό και να εισέλθει στο κράτος για να προσπαθήσει να κάνει κάτι για αυτό, πάντα εξαρτιόταν από τον τρόπο με τον οποίο προσπαθούσε να βρει περιθώρια ελιγμών σε μια Ευρωπαϊκή Ένωση που έχει ο νεοφιλελευθερισμός στο DNA του, πηγαίνοντας πίσω μέχρι το Συνθήκη της Ρώμης πόσο μάλλον η Οικονομική και Νομισματική Ένωση τριάντα χρόνια μετά. Όποιος παρακολουθούσε σοβαρά τις εξελίξεις στην Ελλάδα τα τελευταία πέντε χρόνια θα έπρεπε να γνωρίζει ότι η ηγεσία του κόμματος θα έφτανε μόνο όσο θα το επέτρεπαν οι Ευρωπαίοι και ότι η ισορροπία δυνάμεων μέσα στο κόμμα έκανε τη στρατηγική της παράταξης της Αριστερής Πλατφόρμας για το Grexit ένας αποτελεσματικός μη εκκινητής. Όσοι στην επαναστατική αριστερά που ήλπιζαν ότι μετά την εκλογή του Σύριζα αυτή η ηγεσία θα παρασυρόταν από μια μαζική λαϊκή έξαρση για το Grexit ενόψει των ορίων και των αντιφάσεων μιας κυβέρνησης Σύριζα, όπως συνήθως, ονειρεύονταν με τεχνικό χρώμα.
Χώρος για ελιγμούς;
Φυσικά, τα περιθώρια ελιγμών ήταν πολύ στενότερα από ό,τι ήλπιζε η ηγεσία, κυρίως λόγω της ανικανότητας της αριστεράς στη Βόρεια και Κεντρική Ευρώπη να μετατοπίσει την ισορροπία δυνάμεων στις χώρες τους έστω και με ελάχιστο τρόπο. Από την άλλη, ο Σύριζα δεν θα είχε εκλεγεί ποτέ με βάση ένα κάλεσμα για έξοδο από την ευρωζώνη, ούτε θα κέρδιζε το πρόσφατο δημοψήφισμα. Εκείνοι εντός και εκτός κόμματος που πάντα ζητούσαν ένα άμεσο Grexit δεν ήταν ποτέ πειστικοί σχετικά με τις απαραίτητες πολιτικές προϋποθέσεις για αυτό. Δεδομένων των ορίων που επιβάλλει η δυσμενής διεθνής ισορροπία δυνάμεων, όσοι από εμάς υποστηρίξαμε ότι τα περιθώρια ελιγμών εντός της ΕΕ ήταν πολύ στενότερα από ό,τι ήλπιζε η ηγεσία του Σύριζα, και ως εκ τούτου προτιμούσαμε τη σύνδεση μιας σοσιαλιστικής στρατηγικής με το Grexit – και πάντα κάναμε αυτή την άποψη ξεκάθαρα στους συριζαίους συντρόφους μας – δεν θα μπορούσαν, ωστόσο, να μην είναι συμπονετικοί στα διλήμματα που αντιμετώπιζαν. Το να μην είχε γίνει θα ήταν υπερβολικό, ειδικά δεδομένης της πολιτικής αδυναμίας της ίδιας της σοσιαλιστικής αριστεράς στις χώρες μας.
Αυτό παραμένει αλήθεια και σήμερα. Παρά το πώς έχουν ήδη διαδοθεί από κάποιους στη ριζοσπαστική αριστερά, οι πειθαρχικοί του νεοφιλελευθερισμού κατέστησαν σαφές χθες ότι πίστευαν ότι ο Σύριζα δεν ήταν ένα τυπικό σοσιαλδημοκρατικό κόμμα που θα μπορούσε να εμπιστευθεί ότι θα συμβιβαστεί με τον νεοφιλελευθερισμό. Πράγματι, βλέπουν ξεκάθαρα ότι ο Σύριζα είναι ένα αριστερό κόμμα με το σοσιαλισμό στο DNA του και ότι όποιοι κι αν είναι οι περιορισμοί της παραμονής εντός της ΕΕ, θα συνεχίσει να προκαλεί τον ευρωπαϊκό και παγκόσμιο καπιταλισμό.
Το ακριβές περιεχόμενο της συμφωνίας που έχει πλέον συναφθεί μεταξύ του ΣΥΡΙΖΑ και των ηγετών της ΕΕ θα εξεταστεί στο μέλλον Σφαίρες τις επόμενες μέρες και θα αποτιμηθεί η αντίδραση του κόμματος και όσων το στήριξαν στο δημοψήφισμα. Ελπίζουμε ο Σύριζα να παραμείνει ενωμένος ως ο πιο αποτελεσματικός νέος σοσιαλιστικός πολιτικός σχηματισμός στην ευρωπαϊκή αριστερά που έχει εμφανιστεί τις τελευταίες δεκαετίες. Ο ρόλος μιας υπεύθυνης διεθνούς αριστεράς είναι να το υποστηρίξει, ενώ συνεχίζει να επισημαίνει τις αδυναμίες του κόμματος όσον αφορά την έλλειψη ικανότητας να οικοδομήσει στα δίκτυα αλληλεγγύης ώστε να δημιουργήσει εναλλακτικά οικονομικά σχέδια σε τοπικό και περιφερειακό επίπεδο που θα έβαζαν τους ανθρώπους να δουλέψουν. στις μετασχηματισμένες κοινωνικές σχέσεις. Αυτό είναι που έχει πραγματικά σημασία και δεν θα ήταν λιγότερο κρίσιμο ακόμη και με το Grexit. Οι δυνατότητες για αυτό θα εξεταστούν επίσης στο προσεχές διάστημα Σφαίρες. Δεδομένων των δικών μας αδυναμιών από αυτή την άποψη, απαιτείται σημαντική υπομονή και σεμνότητα της διεθνούς αριστεράς καθώς παρακολουθούμε την εξέλιξη αυτού του δράματος. •
Ο Leo Panitch είναι διακεκριμένος καθηγητής έρευνας και ο Sam Gindin είναι επίκουρος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο York του Καναδά. Συνυπογράφουν The Making of Global Capitalism: The Political Economy of American Empire (Αριστερή σελίδα). Και οι δύο βρίσκονται αυτή τη στιγμή στην Αθήνα, Ελλάδα.
Το ZNetwork χρηματοδοτείται αποκλειστικά από τη γενναιοδωρία των αναγνωστών του.
Κάνε μια δωρεά