Εκεί που θα περιμένατε να δείτε προσοχή και περίσκεψη, αντίθετα υπάρχει βιασύνη για δράση. Εκεί που θα περιμένατε να δείτε αποφασιστικότητα και αποφασιστικότητα, υπάρχει μόνο αμφιταλάντευση και καθυστέρηση. Η αντίθεση μεταξύ του χειρισμού της συριακής κρίσης από την κυβέρνηση και του χειρισμού της κρίσης της κλιματικής αλλαγής δεν θα μπορούσε να είναι μεγαλύτερη. Σε αυτά τα θέματα απαντά με μια ίση και αντίθετη απερισκεψία.
«Πρέπει να χτυπήσουμε αυτούς τους τρομοκράτες στην καρδιά τους αυτή τη στιγμή», είπε ο Ντέιβιντ Κάμερον είπε στο κοινοβούλιο την περασμένη εβδομάδα. Ενώ είναι δύσκολο να αμφισβητηθεί η αρχή της καταπολέμησης του Ισλαμικού Κράτους, να το κάνουμε αυτό χωρίς σαφή στρατηγικό σκοπό και κατανοητούς στόχους είναι τρέλα.
Οι 70,000 μαχητές που ο Κάμερον πιστεύει ότι μπορεί να καλέσει μπορεί να υπάρχουν, αλλά οι περισσότεροι από αυτούς πολεμούν τον Πρόεδρο Άσαντ σε άλλα μέρη της χώρας. Σκοπεύει πραγματικά να τους απομακρύνει από αυτόν τον αγώνα, ακόμα κι αν –και αυτό φαίνεται απίθανο– είναι πρόθυμοι να κληρωθούν; Παρά όλα αυτά, επιμένει (σωστά πιστεύω) ότι «δεν θα νικήσουμε το Ισλαμικό Κράτος εάν αμφιταλαντευόμαστε στην άποψή μας ότι τελικά ο Άσαντ πρέπει να φύγει». Αναδιατάξτε τους αντιπάλους του Άσαντ εναντίον ενός διαφορετικού εχθρού και αυτός θα εδραιώσει την εξουσία του στη Συρία. Αυτό το ελάττωμα του σχεδίου είναι τόσο προφανές που μετά βίας χρειάζεται να το δηλώσουμε.
Πού είναι οι στόχοι και πώς θα τους χτυπήσουν τα βομβαρδιστικά μας; Η Ίσις είναι θάφτηκε ανάμεσα στους υπόλοιπους κατοίκους στην πόλη της Ράκα. Ποια αναλογία νεκρών αμάχων προς νεκρούς μαχητές θεωρεί αποδεκτή ο Κάμερον; Γιατί θα υπάρξει μια αναλογία, και είναι πιθανό να είναι μεγάλη: οι τρομοκράτες θα το φροντίσουν.
Με ποιους λόγους πιστεύει ότι μια στρατιωτική εκστρατεία σε ένα μέρος του κόσμου θα αποθαρρύνει την τρομοκρατία σε άλλα; Ένα από τα εκπληκτικά χαρακτηριστικά της αντιτρομοκρατικής είναι η έλλειψη εμπειρικής αξιολόγησης. ΕΝΑ χαρτί στο περιοδικό Ψιχόθεμα διαπίστωσε «μια σχεδόν πλήρη απουσία έρευνας αξιολόγησης για τις αντιτρομοκρατικές στρατηγικές…[καταλήγουμε] στο συμπέρασμα ότι η αντιτρομοκρατική πολιτική δεν βασίζεται σε στοιχεία». Από τις 11 στρατιωτικές περιπέτειες που ανέλυσαν οι ερευνητές, διαπίστωσαν ότι οι πέντε δεν είχαν διακριτές επιπτώσεις στην επόμενη τρομοκρατία. Έξι ακολουθήθηκαν από περισσότερη τρομοκρατία από ό,τι πριν.
Αντίθετα, δεν χρειαζόμαστε περαιτέρω έρευνα για να μας πει ότι η κλιματική αλλαγή απαιτεί γρήγορη και αποφασιστική απάντηση. Ωστόσο, σε κάθε μέτωπο, η κυβέρνηση του Κάμερον αμφιταλαντεύεται - ή χειρότερα.
Το Ηνωμένο Βασίλειο είναι πλέον το μόνο έθνος της G7 που ουσιαστικά αυξήσει τις επιδοτήσεις για ορυκτά καύσιμα: φέτος, ο George Osborne χορήγησε επιπλέον φορολογικές ελαφρύνσεις ύψους 1.7 δισεκατομμυρίων λιρών για την εξόρυξη πετρελαίου και φυσικού αερίου από τη Βόρεια Θάλασσα. Ο Κάμερον επέβαλε, μέσω του νόμου περί υποδομών του 2015, μια νομική υποχρέωση της κυβέρνησης να «μεγιστοποιήσει την οικονομική ανάκαμψη» του πετρελαίου και του φυσικού αερίου του Ηνωμένου Βασιλείου. Καθώς έχει επίσης νομική υποχρέωση (μέσω του νόμου για την αλλαγή του κλίματος του 2008) να ελαχιστοποιήσει την καύση πετρελαίου και φυσικού αερίου, αυτό δημιουργεί κάτι σαν δίλημμα. Αλλά κανείς στην κυβέρνηση δεν φαίνεται να ενδιαφέρεται.
Στην πραγματικότητα, έχει κλείσει την ανάπτυξη χερσαίων αιολικών πάρκων και μεγάλης κλίμακας ηλιακής ενέργειας, και τώρα θέλει οι επιχειρήσεις να επενδύσουν στο φυσικό αέριο. Ο μόνος τρόπος με τον οποίο η περισσότερη καύση αερίου θα μπορούσε να συμβιβαστεί με τις δεσμεύσεις μας για την κλιματική αλλαγή είναι να δεσμεύσουμε και να θάψουμε το διοξείδιο του άνθρακα που παράγει. Αλλά επτά ημέρες μετά την ανακοίνωση της κυβέρνησης για το φυσικό αέριο πέταξε τον ανταγωνισμό δέσμευσης και αποθήκευσης άνθρακα, διασφαλίζοντας ότι οι αντιφάσεις του είναι πλέον αδύνατο να επιλυθούν.
Έχει κόψτε τη χρηματοδότηση για ενεργειακή απόδοση στα σπίτια κατά 80%. Πουλάει την πράσινη επενδυτική της τράπεζα. Έκοψε τα κίνητρα για αγορά λιγότερο ρυπογόνων αυτοκινήτων. Θέλει να φτιάξει νέους δρόμους και διαδρόμους. Μόνο με την ανατροπή αυτών των πολιτικών και το εξαιρετικά δαπανηρό κλείσιμο των εργοστασίων που ο κ. Κάμερον επιδιώκει τώρα να θέσει σε λειτουργία, θα μπορούσε το Ηνωμένο Βασίλειο να επιτύχει τους κλιματικούς στόχους του.
Έτσι, ενώ ένας Κάμερον ισχυρίζεται ότι μας προστατεύει από παγκόσμιες απειλές, ένας άλλος Κάμερον συνεισφέρει σε μια καταστροφή που είναι πιθανό να νάνο οτιδήποτε θα μπορούσε να εξαπολύσει το Ισλαμικό Κράτος. Ακόμα κι αν τηρηθούν, οι δεσμεύσεις που έχουν φέρει τα έθνη στη διάσκεψη για την κλιματική αλλαγή στο Παρίσι δεσμεύουν τον κόσμο σε επικίνδυνη υπερθέρμανση του πλανήτη. Αλλά η κακή πίστη είναι μεταδοτική και αν οι κυβερνήσεις υπονομεύσουν τις δικές τους δεσμεύσεις, όπως κάνει ο Κάμερον, το αποτέλεσμα θα είναι ακόμη χειρότερο.
A μελέτη που δημοσιεύθηκε το Φύση Κλιματική Αλλαγή τον περασμένο μήνα διαπιστώθηκε ότι, εάν δεν περιοριστεί η κλιματική κατάρρευση, μέχρι το τέλος αυτού του αιώνα οι θερμοκρασίες σε περιοχές της Σαουδικής Αραβίας, της Υεμένης, του Κουβέιτ, του Ιράκ και του Ιράν «είναι πιθανό να πλησιάσουν και να υπερβούν» τα επίπεδα που μπορούν να επιβιώσουν οι άνθρωποι. Αυτό δεν μου ακούγεται σαν μια φόρμουλα για ειρήνη στη Γη.
Κατά τη δήλωσή του για τη Συρία, ο κ. Κάμερον είπε στη Βουλή των Κοινοτήτων ότι «η πρώτη μου ευθύνη ως Πρωθυπουργός… είναι να κρατήσω ασφαλή τον βρετανικό λαό». Γιατί λοιπόν μας εκθέτει σε τέτοιες απειλές; Γιατί, όταν τα αποτελέσματα είναι τόσο απίθανα και αβέβαια, συνεχίζει την εκστρατεία βομβαρδισμού του με τόσο παθιασμένη ένταση, ενώ οι δηλώσεις του για την κλιματική αλλαγή –όπου η ανάγκη για δράση είναι τόσο ξεκάθαρη– στερούνται κάθε πεποίθησης;
Κανένας πολιτικός δεν κάνει τίποτα με ενθουσιασμό, εκτός κι αν ήθελε να το κάνει από καιρό: κοιτάξτε τη χαρά με την οποία ο Τζορτζ Όσμπορν επιδιώκει τη λιτότητα, παρόλο που οι αρχικές δικαιολογίες έχουν ξεχαστεί. Ο Κάμερον, όπως και άλλοι πρωθυπουργοί, φαίνεται να πάσχει από το σύνδρομο Τσόρτσιλ: την πεποίθηση ότι, για να είσαι σπουδαίος ηγέτης, χρειάζεσαι μια μεγάλη σύγκρουση. Σε αντίθεση με τον Τόνι Μπλερ, δεν έχει εφεύρει τον πόλεμο στον οποίο επιθυμεί να συμμετάσχει, αν και η εμπλοκή του κινδυνεύει να κλιμακωθεί.
Δεν υπάρχει τίποτα το συναρπαστικό, τίποτα που να φέρνει στο νου μια διανοητική εικόνα του να κάθεσαι σε ένα άλογο που εκτρέφει, κοιτάζοντας τη μέση απόσταση, σχετικά με την απαλλαγή από τις ανθρακούχες εκπομπές της οικονομίας. Τα μέτρα που απαιτούνται είναι εγκόσμια και μη γοητευτικά. Για να αφήσεις το στίγμα σου, για να πάρεις τη θέση σου στο πολιτικό πάνελ, χρειάζεσαι μερικές εκρήξεις.
Αν η πολιτική προσπάθεια και τα έξοδα που αφιερώθηκαν στους βομβαρδισμούς ξένων τα τελευταία 25 χρόνια είχαν αντιμετωπιστεί αντ' αυτού στα περιβαλλοντικά ζητήματα του κόσμου, ίσως να μην αντιμετωπίζαμε τώρα ένα πλήθος κρίσεων. Αλλά το κατώφλι για τους βομβαρδισμούς ήταν πάντα χαμηλό, και το όριο για την προστασία του ζωντανού κόσμου ήταν πάντα υψηλό. Λες και οι κυβερνήσεις ήταν αδιάφορες για τη ζωή και ερωτευμένες με τον θάνατο.
Το ZNetwork χρηματοδοτείται αποκλειστικά από τη γενναιοδωρία των αναγνωστών του.
Κάνε μια δωρεά
2 Σχόλια
Και εργάζεσαι για μια ιδιωτική τυραννία Τζορτζ, αλλά γράφεις σαν να μπερδεύεσαι από τα γεγονότα του κράτους. Σοβαρά, διαβάστε τον Φεντεραλισμό, τον Σοσιαλισμό, τον Αντιθεολογισμό του Μπακούνιν και προχωρήστε γρήγορα στο θέμα για κρατικούς λόγους.
Εργάζεστε για μια ολοκληρωτική οργάνωση, με παραγγελιολήπτες και εντολοδόχους και έναν καταμερισμό εργασίας από πάνω προς τα κάτω, και ωστόσο φαίνεστε σαστισμένος από τη λήψη αποφάσεων του βραχίονα ασφαλείας της ιδιωτικής τυραννίας, του κράτους.
Ο Κάμερον δεν το κάνει για να είναι σπουδαίος ηγέτης, το κάνει γιατί αυτό κάνουν όλα τα κράτη, ανεξάρτητα από το ποιος είναι στην εξουσία. Του είπαν να το κάνει. Πρέπει να το κάνει, γιατί οι άνθρωποι που δουλεύεις για τον Γιώργο, οι ιδιοκτήτες όλων των ιδιωτικών τυραννιών το απαιτούν από αυτόν.
Το ξέρεις αυτό. Αφήστε τη δουλειά σας. Γράψε ελεύθερος επαγγελματίας για ασήμαντο. Ενωθείτε στις τάξεις των κατεβατών στα οδοφράγματα.
Εγώ από την άλλη θα συνεχίσω να εργάζομαι έξι μέρες την εβδομάδα, με ένα τσαντισμένο μισθό για τον οποίο κανένας 25χρονος που σέβεται τον εαυτό του δεν θα σηκωνόταν από το κρεβάτι, γιατί συνειδητοποιώ τώρα ότι «εμείς» είμαστε όλοι αξιολύπητοι και καταδικασμένοι, οπότε δεν υπάρχει σημείο.
Το σύνδρομο Τσόρτσιλ λειτουργεί πάντα γιατί υποστηρίζεται πάντα από μια κρίσιμη μάζα του πληθυσμού. Όπως πάντα λειτουργούν οι εκκλήσεις για «φοροελαφρύνσεις» και «όχι νέους φόρους».
Το έργο των προοδευτικών, μου φαίνεται, δεν είναι να κατηγορούν τους πολιτικούς για τη συνεπή Παβλοβιανή απάντηση. αλλά να οργανωθούμε ανάμεσα σε αυτή την κρίσιμη μάζα για να επιτύχουμε κάποιο επίπεδο λογικής και κατανόησης της κοινής μας ανθρωπότητας.
Έπειτα, όποιοι πολιτικοί και να είναι τριγύρω θα αλλάξουν τη μελωδία τους – και θα σταθούν στο ύψος των εταιρικών τους αφεντικών μια στο τόσο.
Η οργάνωση στη βάση, αντί να φλυαρούμε μεταξύ μας είναι δύσκολη και μερικές φορές βαρετή δουλειά, αλλά χωρίς αυτήν έχουμε εγγυημένη καταστροφή.
Μπορούμε να μιλάμε για την ανάγκη της επανάστασης ό,τι θέλουμε, αλλά αν δεν νοιαζόμαστε για το έδαφος όπου έχει τις ρίζες της, ασκούμε μηδενισμό.