Εισαγωγή
Παρακάτω ακολουθεί μια συνέντευξη με δύο μέλη της Ελληνικής Αντιεξουσιαστικής Κίνησης (ΑΚ) – τον Μάλαμα Σωτηρίου και τον Γρηγόρη Τσιλιμάνδο – που εδρεύουν και οι δύο στη Θεσσαλονίκη. Εκτός από μέλη του Alpha Kappa – του μεγαλύτερου αντιεξουσιαστικού κινήματος στην Ελλάδα – ο Μάλαμας και ο Γρηγόρης συμμετέχουν στο δωρεάν κοινωνικό κέντρο Μικρόπολις. Ερωτήσεις έθεσαν οι Mark Bray, Preeti Kaur και Chris Spannos. Η συνέντευξη δημιουργήθηκε για Η Νέα Σημασία, ένα διαδικτυακό περιοδικό που εξερευνά τις επαναστατικές δυνάμεις για αλλαγή και αυτονομία στα 21st Αιώνας.
Τι είναι το Αντιεξουσιαστικό Κίνημα Άλφα Κάπα;
Γρηγόρης: Το Αντιεξουσιαστικό Κίνημα ξεκίνησε το 2002 ως απάντηση στην είδηση ότι η σύνοδος κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης (ΕΕ) για τα Δυτικά Βαλκάνια το 2003 επρόκειτο να πραγματοποιηθεί κοντά στη Θεσσαλονίκη, υπό την ελληνική προεδρία της ΕΕ. Είναι ένα πολιτικό δίκτυο στο οποίο συμμετέχουν οι αντιεξουσιαστές. Οι συγκεντρώσεις της ΕΕ πραγματοποιήθηκαν στις πρωτεύουσες όλων των χωρών που αποτελούσαν την ΕΕ εκείνη την εποχή. Το μέρος της περιοδείας Υψηλού Επιπέδου – με προέδρους, πρωθυπουργούς και αρχηγούς κρατών – επρόκειτο να πραγματοποιηθεί στη Θεσσαλονίκη. Έτσι, το Αντιεξουσιαστικό Κίνημα ξεκίνησε το 2002 ως απάντηση σε αυτό.
Παίρνετε αποφάσεις στις συνελεύσεις; Ποιος μπορεί να συμμετάσχει στο κίνημα;
Γρηγόρης: Φυσικά υπάρχουν συνελεύσεις για να παίρνουν αποφάσεις και οι συνελεύσεις είναι ανοιχτές σε όλους. Με αυτόν τον τρόπο δεν υπάρχουν μέλη με την παραδοσιακή σημασία της λέξης.
Το Αντιεξουσιαστικό Κίνημα μπορεί να ξεκίνησε το 2002-2003 με τη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ, αλλά τα μέλη και οι εμπνευστές του Άλφα Κάπα συμμετείχαν ήδη σε γενικά αντιεξουσιαστικά κινήματα της Ελλάδας που ξεκίνησαν μετά την πτώση της δικτατορίας το 1974 (η δικτατορία του συνταγματάρχη Γεώργιου Παπαδόπουλου ήταν στο εξουσία μεταξύ 1967 και 1974).
Τα αντιεξουσιαστικά κινήματα ήταν κάτι καινούργιο –μια γραμμή στην ιστορία των κινημάτων στην Ελλάδα– γιατί τα άλλα κινήματα γενικά ήταν πολύ επικριτικά για τη γέννηση του Αντιεξουσιαστικού Κινήματος.
Οι κινήσεις ήταν κρίσιμες στην αρχή, αλλά τώρα οι σχέσεις έχουν ομαλοποιηθεί. Είμαστε λοιπόν μέρος των κινημάτων και έχουμε βάλει και κάποια νέα πράγματα και θέματα στο αναρχικό κίνημα στην Ελλάδα.
Σταματήσαμε επίσης να μιλάμε για το κίνημα μόνο από τη σκοπιά του κινήματος και για το κίνημα. Αρχίσαμε να μιλάμε από τη σκοπιά της κοινωνίας και να κάνουμε ερωτήσεις από τη σκοπιά της κοινωνίας. Μετά, προσπαθούμε να απαντήσουμε σαν κίνηση. Κάνοντας αυτό σπάμε τον κύκλο των ιδεολογιών.
Ήταν δημοφιλείς οι αναρχικές και αντιεξουσιαστικές πολιτικές στην Ελλάδα τις τελευταίες δεκαετίες; Ή, με άλλο τρόπο, πότε άρχισαν να γίνονται πιο δημοφιλή;
Γρηγόρης: Αυτή η πολιτική άρχισε να γίνεται πιο δημοφιλής μετά τη δεκαετία του 1970, μετά την πτώση του Γεώργιου Παπαδόπουλου από την εξουσία το 1974. Μεταξύ 1974 και 1981 το κόμμα της Νέας Δημοκρατίας ήταν στην εξουσία. Στη συνέχεια, το 1981, ο Ανδρέας Παπανδρέου έγινε πρωθυπουργός. Ασχολήθηκε με τις αριστερές ιδέες στην Ελλάδα. Αυτό δημιούργησε περισσότερο χώρο για αντιεξουσιαστικές και αναρχικές ιδέες.
Πόσο διαδεδομένο είναι σήμερα το Αντιεξουσιαστικό Κίνημα σε όλη την Ελλάδα και τι ρόλο παίζουν τα ελεύθερα κοινωνικά κέντρα;
Γρηγόρης: Δεν έχει σημασία πόσο διαδεδομένο είναι το Αντιεξουσιαστικό Κίνημα παρά πόσο δημοφιλής είναι η ατζέντα του αντιεξουσιαστικού κινήματος στην Ελλάδα.
Μπορούμε να πούμε, για παράδειγμα, για πλάκα, το όλο θέμα με τον Σύριζα και τον Αλέξανδρο Τσίπρα –που είναι πλέον το δεύτερο δημοφιλέστερο κόμμα στην Ελλάδα– ότι οι μισές από τις ιδέες που χρησιμοποιούσαν για να εκφράσουν την πολιτική ατζέντα του κόμματός τους ήταν πράγματα που Αντιεξουσιαστική Κίνηση είχε ήδη προβάλει. Για παράδειγμα, ήταν για πρώτη φορά στο διεθνές αντιεξουσιαστικό φεστιβάλ του 2009 (το BFest) στην Αθήνα που ο Μάικλ Άλμπερτ μίλησε για κάτι που λέγεται «Αλληλέγγυα Οικονομία» – συμμετοχικά οικονομικά – και μετά αρχίσαμε να μιλάμε για αυτό και να το κάνουμε πραγματικότητα. Και τότε η Αριστερά άρχισε να μιλά για αυτό και να το κάνει πραγματικότητα – κάτι που είναι πολύ δημοφιλές και στην ατζέντα του Σύριζα.
Το ίδιο συνέβη και με τις μετακινήσεις στα κέντρα των πόλεων. Και το ίδιο συνέβη και στα οικολογικά κινήματα. Συμμετέχουμε και αλλάζουμε το θέμα από το να επικεντρωνόμαστε σε ένα μόνο πράγμα (όπως η οικολογία) σε ένα κοινωνικό κίνημα.
Μπορείτε να μας πείτε για το Micropolis – το δωρεάν κοινωνικό κέντρο στη Θεσσαλονίκη – ως ένα παράδειγμα του τρόπου με τον οποίο εφαρμόζετε αυτές τις ιδέες;
Μάλαμας: Η Μικρόπολη χρειάστηκε μετά τις ταραχές του 2008, που σημειώθηκαν όχι μόνο στην Αθήνα, αλλά σε πολλές πόλεις της Ελλάδας, συμπεριλαμβανομένης της Θεσσαλονίκης. Οι ταραχές ξεκίνησαν μετά τον πυροβολισμό του νεαρού Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου τον Δεκέμβριο του 2008. Η Μικρόπολη χρειάστηκε μετά τις ταραχές στη Θεσσαλονίκη. Ήταν ανάγκη του κόσμου που συμμετείχε στις ταραχές και στα γεγονότα που συνέβαιναν στη Θεσσαλονίκη. Συγκεντρώθηκαν για να έχουν κοινωνικό χώρο. Θα το έλεγα κοινωνικό χώρο ελευθερίας.
Στη Μικρόπολη κοιτάξαμε να μετατρέψουμε τις ιδέες μας, για παράδειγμα για την επιθυμία μιας οικονομίας αλληλεγγύης, σε πραγματικότητα. Αυτό που θέλαμε και προσπαθούσαμε να κάνουμε –και το πετύχαμε κατά κάποιο τρόπο– ήταν να γίνει το κοινωνικό κέντρο μια μικρή αυτόνομη κοινότητα. Και φυσικά οι κοινότητες έχουν και την οικονομική σφαίρα στη ζωή τους, οπότε προσπαθούμε να κάνουμε παραγωγή μέσα από αντιεξουσιαστικές απόψεις.
Στη Micropolis υπάρχουν πολλές διαφορετικές οργανωτικές ομάδες. Υπάρχει η ομάδα του kick boxing, η κουζίνα που σερβίρει φτηνό φαγητό κάθε μέρα, υπάρχει η αγορά όπου έχουμε φρέσκα τρόφιμα από ντόπιους παραγωγούς και έχουμε μια δέσμευση με τους παραγωγούς γύρω από το τι χρειαζόμαστε, τι μπορούν να παράγουν και για πόσο. Στην αγορά προσπαθούμε επίσης να συμμετάσχουμε σε δραστηριότητες αλληλεγγύης όπως η αγορά καφέ από τους Ζαπατίστας και ζάχαρης από το βραζιλιάνικο MST (Landless Workers Movement). Υπάρχει και η ομάδα του σαπουνιού που φτιάχνει σαπούνι από χρησιμοποιημένο λάδι. Και η ομάδα επιτραπέζιας αντισφαίρισης.
Η Αντιεξουσιαστική Κίνηση έχει το πολιτικό της δίκτυο εντός της Μικρόπολης. Υπάρχει το «VIDA» του οποίου το όνομα έχει διπλή σημασία. Στα Ισπανικά σημαίνει «Ζωή» και στα Ελληνικά σημαίνει «Βίδα». Η VIDA φτιάχνει έπιπλα χρησιμοποιώντας υλικό από το δρόμο και τα πουλάει για κοινωνικούς σκοπούς, όπως να βοηθήσει στη συγκέντρωση χρημάτων για υποδομές και θα βοηθήσει άτομα με αναπηρία, για παράδειγμα, να έρθουν στο Micropolis, αφού μέχρι τώρα είχαμε μόνο σκάλες. Έχουμε την ομάδα άγριων ζώων που υποστηρίζει, βοηθά και φροντίζει τα άγρια ζώα που βρίσκονται τραυματισμένα στο δάσος ή οπουδήποτε αλλού. Και υπάρχει ένα δωρεάν κατάστημα όπου βάζουμε πράγματα που δεν θέλουμε ή χρειαζόμαστε πια και όποιος θέλει ή χρειάζεται αυτά τα πράγματα έρχεται και τα παίρνει δωρεάν. Υπάρχει επίσης βιβλιοθήκη αν θέλετε να πάρετε ένα βιβλίο και να το επιστρέψετε και υπάρχει βιβλιοπωλείο αν έχετε χρήματα και θέλετε να το αγοράσετε και να το κρατήσετε.
Πώς οργανώνονται όλες αυτές οι δραστηριότητες;
Μάλαμας: Υπάρχει κεντρική συνέλευση τις Τρίτες και παίρνουμε μέρος σε αυτήν ως διαφορετικές ομάδες της Μικρόπολης. Φυσικά υπάρχει άμεση δημοκρατία στις αποφάσεις και έχουμε κατά κάποιο τρόπο καλή κατανόηση αυτής της μορφής λήψης αποφάσεων. Αυτές οι αποφάσεις λαμβάνονται με πλήρη συναίνεση. Δεν έχουμε ψήφο.
Πρόσφατα υπήρξε μια σειρά από αστυνομικές επιδρομές σε καταλήψεις και κοινωνικά κέντρα. Πώς καταλαβαίνετε γιατί έγιναν αυτές οι επιδρομές; Πώς αυτό έχει επηρεάσει τη δουλειά σας και το έργο των κινήσεων στο έδαφος;
Μάλαμας: Ναι, πρόσφατα το κράτος έχει ξεκινήσει εισβολές σε κοινωνικά κέντρα και καταλήψεις. Αυτό είναι μόνο η αρχή. Ο υπουργός «Δημόσιας Τάξης και Προστασίας του Πολίτη» ανακοίνωσε την πρόθεσή του να είναι αυστηρός απέναντι στους «χώρους ανομίας». Αυτός ο όρος περιλαμβάνει όλους τους ελεύθερους κοινωνικούς χώρους, οτιδήποτε δεν είναι υπό τον έλεγχο του κράτους. Έτσι, αυτό περιλαμβάνει όλο το ριζοσπαστικό κίνημα που προσφέρει μια προοπτική για έναν διαφορετικό τρόπο κοινωνίας χωρίς το κράτος.
Υπήρξε άμεση αντίδραση από το κίνημα. ΕΝΑ μεγάλη διαδήλωση έγινε στην Αθήνα και σε πολλές πόλεις της Ελλάδας συμπεριλαμβανομένης της Θεσσαλονίκης. Έγιναν πολλές δράσεις. Αυτή η κρατική καταστολή ενεργοποίησε όλα τα κοινωνικά κέντρα για να γίνουν ισχυρότεροι οι μεταξύ τους δεσμοί και να είναι πιο ανοιχτοί στην κοινωνία.
Θα μπορούσατε να μας πείτε για την άνοδο του Φασισμού και της Χρυσής Αυγής εδώ στην Ελλάδα καθώς και για κάποιες από τις τρέχουσες οργανώσεις που κάνετε εναντίον του;
Γρηγόρης: Υπάρχουν πολλοί λόγοι για τους οποίους –που δεν θα αναλύσουμε τώρα– ένα μικρό νεοναζιστικό και είδος εγκληματικού κόμματος πήρε από 0.5% έως 7% των εκλογικών ψήφων σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα. Δεν είναι απλώς ένα φασιστικό κόμμα. Είναι ένα νεοναζιστικό κόμμα. Έχουν τον ναζισμό στην ιδεολογία τους. Συνδέονται επίσης με τη μαφία και, γενικά, τα μέλη τους είναι εγκληματίες που συμμετέχουν επίσης στη μαφία.
Αυτό δείχνει μια βαθιά κοινωνική κρίση στην Ελλάδα. Όχι μόνο μια οικονομική κρίση – αυτό είναι σημάδι μιας βαθιάς κοινωνικής κρίσης.
Αυτή η κατάσταση ξεκίνησε πριν από 10 χρόνια όταν έγιναν μεγάλες διαδηλώσεις και διαδηλώσεις για τη Μακεδονία. Ο εθνικισμός λοιπόν ανέβηκε τότε και αυτό ήταν το σημείο που άρχισε να είναι δημοφιλής. Αυτό ήταν το σημείο που ο εθνικισμός στην Ελλάδα αυξήθηκε πάρα πολύ. Τα προηγούμενα χρόνια στην Ελλάδα ο εθνικισμός βρισκόταν σε ένα είδος απόκρυψης. Όχι τόσο υπόγεια. Αλλά οι διαμαρτυρίες για τη Μακεδονία ήταν το σημείο που άρχισε να αυξάνεται. Ο εθνικισμός και οι ακροδεξιοί λόγοι έγιναν πιο δημοφιλείς μετά από αυτό και ο κόσμος ήταν πιο δεκτικός τότε.
Και όταν το πολιτικό σύστημα καταστράφηκε μετά την κρίση όλες αυτές οι εθνικιστικές και ακροδεξιές ιδέες, βρήκαν ένα καταφύγιο. Και το ΠΑΣΟΚ –το λεγόμενο «σοσιαλιστικό» κόμμα– είναι πιο υπεύθυνο για αυτό από το δεξιό κόμμα της Νέας Δημοκρατίας. Το ΠΑΣΟΚ έδωσε πλεονεκτήματα στο ακροδεξιό κόμμα ΛΑΟΣ (Λαϊκή Ορθόδοξη Συσπείρωση). Ο ΛΑΟΣ και ο Γεώργιος Καρατζαφέρης (ο αρχηγός τους) ήταν η σύνδεση της δεξιάς με τη Χρυσή Αυγή και όταν το ΛΑΟΣ κατέρρευσε άνοιξε ο δρόμος για την είσοδο της νεοναζιστικής Χρυσής Αυγής στην πολιτική σκηνή της Ελλάδας. Επειδή τα πράγματα δεν είναι καθόλου σταθερά, ανοίγει ο δρόμος για τους νεοναζί να έχουν μεγάλη επιρροή και να είναι μεγάλο πρόβλημα για την Ελλάδα. Δεν είναι πλέον απλώς μια μικρή ομάδα εγκληματιών. Είναι μεγάλο πρόβλημα.
Οι αριστεροί στην Ελλάδα λένε ότι η Ελλάδα είναι το πείραμα για όλη την Ευρώπη για να δει αν μπορούν να προσπαθήσουν να κάνουν το ίδιο πράγμα σε άλλες χώρες όπως η Ισπανία, η Ιταλία, η Ιρλανδία και η Πορτογαλία. Και αυτό που κάνουν στην Ελλάδα θα προσπαθήσουν να το κάνουν σε όλη την Ευρώπη. Αυτή είναι η μισή αλήθεια. Το άλλο μισό της αλήθειας είναι ότι οι ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης προσπαθούν να καταστρέψουν τα δικαιώματά μας και να καταστρέψουν τα πάντα στην κοινωνική και οικονομική μας ζωή για να δείξουν στην υπόλοιπη Ευρώπη ότι θα υποφέρουν σαν Έλληνες αν δεν παίζουν με τους κανόνες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και αιτήματα. Γι' αυτό δεν γίνεται καμία προσπάθεια –ακόμα και με τα πρότυπα και τα συμφέροντα του ίδιου του καπιταλισμού– να αποφευχθεί αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα και να προσπαθήσουμε να αναπτυχθούμε ξανά.
Η άλλη άποψη είναι ότι η Ελλάδα είναι έτοιμη για κοινωνική επανάσταση. Αυτό είναι πιο ανησυχητικό για τους ηγέτες της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Και πιο ανησυχητικό γι' αυτούς από την απειλή του φασισμού.
Ποια είναι η εκτίμησή σας για τη σχέση ελληνικής κυβέρνησης και αστυνομίας με τη Χρυσή Αυγή;
Μάλαμας: Αυτό που με ανησυχεί είναι όταν το ελληνικό κράτος διδάσκει φασισμό στους φασίστες. Εννοώ ότι το ελληνικό κράτος έχει δώσει το δικαίωμα στους φασίστες να επιτίθενται στους μετανάστες και να επιτίθενται στους ομοφυλόφιλους. Και παρόλο που δεν το έχουν κάνει ακόμα, θα τους δώσουν κάποια στιγμή το δικαίωμα να επιτεθούν στα κοινωνικά κέντρα, αριστερούς ή αναρχικούς. Ένα πρόβλημα είναι ότι τα κέντρα κράτησης μεταναστών τα έφτιαξε η κυβέρνηση και όχι οι φασίστες. Οι φασίστες και οι ναζί δημιούργησαν επίσης κέντρα κράτησης, ωστόσο το έκαναν για τους Εβραίους. Ένα άλλο πρόβλημα είναι ότι οι διασυνδέσεις μεταξύ της αστυνομίας και της Χρυσής Αυγής είναι πολύ στενές – το 50 με 60 τοις εκατό των αστυνομικών ψήφισαν Χρυσή Αυγή. Υπάρχει επίσης το πρόβλημα ότι το κράτος μας δείχνει ότι τα μέλη της Χρυσής Αυγής θα μείνουν ατιμώρητα ό,τι και να κάνουν. Βλέπουμε ότι για παράδειγμα όταν οι αντιφασίστες είχαν μια σύγκρουση με τους φασίστες και οι 15 αντιφασίστες βασανίστηκαν από την αστυνομία σαν να προστάτευαν τον μικρό τους αδερφό – τον φασισμό. Αυτό το παράδειγμα ήταν προφανές, αλλά έγινε γνωστό μόνο λόγω των ειδήσεων ξένων εφημερίδων (για παράδειγμα ο Guardian) για αυτά τα γεγονότα εκτός Ελλάδας. Μέχρι τότε κανείς στο εσωτερικό της Ελλάδας δεν το δημοσιοποίησε. Και αυτό είναι επίσης ένα άλλο πρόβλημα με τα μέσα ενημέρωσης γιατί τώρα, όπως πριν από μερικές δεκαετίες, βιώνουμε μια κατάσταση παρόμοια με την προηγούμενη δικτατορία, όταν τα ΜΜΕ από την Ελλάδα δεν έλεγαν τίποτα για τα βασανιστήρια και χρειάστηκαν ξένοι ρεπόρτερ εκτός Ελλάδας να πείτε τι γινόταν στο εσωτερικό της χώρας μας.
Γρηγόρης: Στο θέμα του 50 με 60 τοις εκατό των αστυνομικών που υποστηρίζουν τη Χρυσή Αυγή, κάποιοι ρωτούν «πώς το ξέρεις αυτό;» Λοιπόν, υπάρχουν συγκεκριμένα εκλογικά τμήματα που πάνε να ψηφίσουν μόνο οι αστυνομικοί. Έτσι στο τέλος των εκλογών, αν γνωρίζετε σε ποιο από τα εκλογικά τμήματα ψηφίζουν οι αστυνομικοί, μπορείτε να καταλάβετε τα ποσοστά. Η ψήφος τους δεν είναι για τη Χρυσή Αυγή. Δεν είναι για Χρυσή Αυγή – αυτοί are Χρυσή αυγή. Μπορείτε να το καταλάβετε αυτό από τους δρόμους, όταν γίνονται διαδηλώσεις, από τη βαρβαρότητα τους εναντίον των διαδηλωτών.
Στο Αντιεξουσιαστικό κίνημα έχουμε υποστηρίξει ότι στο ζήτημα «επανάσταση ή βαρβαρότητα» το κράτος θα στηρίξει τη βαρβαρότητα. Αυτό είναι προφανές με κάθε απόφαση που έχει ήδη λάβει. Και με όλα αυτά που έχει κάνει, όπως μέσα στα κέντρα κράτησης, και με την καταστολή στους δρόμους και ούτω καθεξής.
Η Αριστερά, ο Σύριζα για παράδειγμα, προσπαθεί περισσότερο να είναι στην κυβέρνηση παρά να προσπαθεί να λύσει και να κατανοήσει πράγματα που ήδη συμβαίνουν στην κοινωνική ζωή στην Ελλάδα. Προσπαθούν να είναι η κυβερνώσα κυβέρνηση, αλλά δεν συνειδητοποιούν ότι εάν γίνουν το ηγετικό κόμμα με τη Χρυσή Αυγή να κατέχει πιθανώς το 13 έως 15 τοις εκατό των κοινοβουλευτικών εδρών (που υπολογίζουν οι δημοσκοπήσεις), δεν θα ήταν εύκολο να ελέγξουν το κατάσταση.
Και επειδή ο αρχηγός της Χρυσής Αυγής είχε κατηγορηθεί πριν από χρόνια ότι βομβάρδισε έναν κινηματογράφο γεμάτο κόσμο, το ενδεχόμενο να κάνουν άλλη μια τέτοια πρόκληση στο μέλλον είναι κάτι που πρέπει να περιμένουμε. Για παράδειγμα, το 2008 η Χρυσή Αυγή πέταξε χειροβομβίδες σε κέντρο μεταναστών στην Αθήνα. Αυτές οι προκλήσεις θα μπορούσαν να επαναληφθούν όπως στην Ιταλία της δεκαετίας του 1970 όπου οι βομβαρδισμοί από τη δεξιά κατηγορήθηκαν σε κάποιον άλλο, όπως οι εργάτες ή οι κομμουνιστές ή οι αναρχικοί.
Μάλαμας: Πρέπει να προσθέσω κάτι εδώ. Ανατινάχτηκε βόμβα σε σπίτι και βρήκαν τον τύπο που το έκανε. Αυτός ο τύπος ήταν μέλος της Χρυσής Αυγής. Βρήκαν στη θέση του περίπου 60 βόμβες. Το πρόβλημα είναι ότι κανείς δεν ξέρει – δεν ήταν δημόσιο – ποτέ δεν μάθαμε σε τι χρησιμεύουν όλες αυτές οι βόμβες. Ποιος ήταν ο στόχος τους; Αυτό είναι άλλο ένα παράδειγμα της σχέσης της Χρυσής Αυγής με την αστυνομία. Η μεταχείριση δεν είναι η ίδια –το κράτος μιλάει για τα δύο άκρα του φασισμού και του αναρχισμού– αλλά φυσικά και τα δύο δεν είναι τα ίδια αν ο ένας εμπλέκεται με την αστυνομία και ο άλλος δέχεται βάναυση μεταχείριση από την αστυνομία. Έτσι, αυτός ο τύπος που βρέθηκε με 60 βόμβες, δεν δημοσιοποιήθηκε ποτέ τι αφορούσαν οι βόμβες του –αν επρόκειτο για τρομοκρατική ομάδα ή κάτι τέτοιο– και κρατούν τις λεπτομέρειες αυτού του γεγονότος στο σκοτάδι. Από την άλλη οι 15 αντιφασίστες που συμμετείχαν στις περιπολίες μοτοσυκλετών βασανίστηκαν. Φυσικά και πάλι δεν ξέρουμε τα ονόματα των αστυνομικών που το έκαναν.
Γρηγόρης: Πρέπει να σκεφτούμε πόσα χρήματα έχει η Χρυσή Αυγή τώρα που είναι στη βουλή. Έχουν 7.5 εκατομμύρια ευρώ ως κόμμα τώρα. Ως κόμμα έχουν επίσης στρατιωτική δέσμευση και δομή. Έτσι μπορείτε να καταλάβετε τι σημαίνει αυτό. Και με διασυνδέσεις με την αστυνομία, τον στρατό και τη μαφία, η Χρυσή Αυγή μπορεί να εκφραστεί με πολλούς τρόπους. Και με αυτά τα χρήματα και αυτές τις διασυνδέσεις δεν ξέρεις πώς θα μπορούσε να εκφραστεί στους δρόμους. Αυτό δεν είναι για να μας τρομάξει. Νομίζοντας όμως ότι βαδίζουμε τον δρόμο της επανάστασης χωρίς κανένα φόβο και προσπαθούμε να είμαστε πιο δυνατοί στη μάχη μας.
Το ZNetwork χρηματοδοτείται αποκλειστικά από τη γενναιοδωρία των αναγνωστών του.
Κάνε μια δωρεά