Η Κάρμεν Μ. είναι μέλος του σωματε?ο σερβιτ?ρων μαγε?ρων. Αφού επέστρεψε από μια σύντομη ιατρική άδεια, απολύθηκε από το αφεντικό της, Στέλιο Καρέζο, ιδιοκτήτη της VIA-VAI – μιας μεγάλης αλυσίδας καφέ στην Αθήνα. Στις συναντήσεις που ακολούθησαν προκειμένου να διευθετηθούν οι μισθοί και οι αποζημιώσεις που της οφείλονταν, η Καρέζος ήταν προκλητική κατά της εργάτριας αλλά και εκπροσώπων του σωματείου βάσης. Στις 23 Μαρτίου, την ημέρα που επρόκειτο να γίνει η οριστική διευθέτηση, ο Καρέζος αντιλήφθηκε τη μαζική παρουσία των μελών του σωματείου και άρχισε να τα φωτογραφίζει με την ψηφιακή του μηχανή. Μετά από απαίτηση να διαγράψει τις φωτογραφίες, τράβηξε το πουκάμισό του για να δείξει το όπλο που κουβαλούσε μαζί του. Η ιστορία συνεχίστηκε στο τοπικό αστυνομικό τμήμα, όπου η αστυνομία «πρότεινε» στην Κάρμεν ότι δεν έκανε μήνυση στον πρώην προϊστάμενό της ή θα μπορούσε να την ασκήσει αντίθετη μήνυση, κάτι που θα είχε ως αποτέλεσμα να κρατηθούν όλοι εν μία νυκτί. Σε όλο το περιστατικό το πρώην αφεντικό της Καρέζος επαναλάμβανε τη φράση «τώρα μπήκατε σε μπελάδες»…
Την επόμενη μέρα, 24 Μαρτίου αργά το βράδυ, η Carmen M. δέχθηκε επίθεση από άγνωστα άτομα καθώς κατευθυνόταν προς το σπίτι της. Χτυπήθηκε άγρια στο κεφάλι και την εγκατέλειψαν αιμορραγημένη και αναίσθητη έξω από το σπίτι της. Το κίνητρο της επίθεσης δεν ήταν η ληστεία αφού όταν συνήλθε η Κάρμεν είχε ακόμα τα χρήματα και το τηλέφωνό της πάνω της.
Πρόχειρη μετάφραση της τελευταίας δήλωσης του Συνδικάτου Βάσης Σερβιτόρων και Μάγειρων
Κανένας εργάτης δεν είναι μόνος – πόλεμος ενάντια στον πόλεμο των αφεντικών
Η συνάδελφός μας Κάρμεν Μ, μέλος του σωματείου μας, απολύθηκε από το αφεντικό της αλυσίδας καφέ VIA VAI μετά την επιστροφή του από νόμιμη άδεια. Στις συναντήσεις που ακολούθησαν προκειμένου να διευθετηθούν οι μισθοί και οι αποζημιώσεις που της οφείλονταν, η Καρέζος ήταν προκλητική κατά της εργάτριας αλλά και εκπροσώπων του σωματείου βάσης. Στις 23 Μαρτίου, την ημέρα που επρόκειτο να γίνει η οριστική διευθέτηση, ο Καρέζος αντιλήφθηκε τη μαζική παρουσία των μελών του σωματείου και άρχισε να τα φωτογραφίζει με την ψηφιακή του μηχανή. Μετά από απαίτηση να διαγράψει τις φωτογραφίες, τράβηξε το πουκάμισό του για να δείξει το όπλο που κουβαλούσε μαζί του. Η ιστορία συνεχίστηκε στο τοπικό αστυνομικό τμήμα, όπου η αστυνομία «πρότεινε» στην Κάρμεν ότι δεν έκανε μήνυση στον πρώην προϊστάμενό της ή θα μπορούσε να την ασκήσει αντίθετη μήνυση, κάτι που θα είχε ως αποτέλεσμα να κρατηθούν όλοι εν μία νυκτί. Σε όλο το περιστατικό το πρώην αφεντικό της Καρέζος επαναλάμβανε τη φράση «τώρα μπήκατε σε μπελάδες»…
Την επόμενη μέρα, 24 Μαρτίου αργά το βράδυ, η Carmen M. δέχθηκε επίθεση από άγνωστα άτομα καθώς κατευθυνόταν προς το σπίτι της. Χτυπήθηκε άγρια στο κεφάλι και την εγκατέλειψαν αιμορραγημένη και αναίσθητη έξω από το σπίτι της. Το κίνητρο της επίθεσης δεν ήταν η ληστεία αφού όταν συνήλθε η Κάρμεν είχε ακόμα τα χρήματα και το τηλέφωνό της πάνω της.
Στις 26 Μαρτίου μέλη της Ένωσης μαζί με δεκάδες άλλους αλληλέγγυους απέκλεισαν το κατάστημα VIA VAI (Σταδίου 3 στην Αθήνα) για πολλές ώρες ενώ το μέχρι τότε προκλητικό αφεντικό Καρέζος κρυβόταν στο υπόγειο. Αντίστοιχες παρεμβάσεις ακολούθησαν και στα καφέ VIA VAI στη λεωφόρο Πανεπιστημίου (έναντι Προπυλαίων) και στη γωνία Μπενάκη και Φειδίου. Το βράδυ της ίδιας μέρας ο Καρέζος ήρθε σε επαφή με το σωματείο μας ζητώντας να πληρώσει στην Κάρμεν τα χρήματα που της χρωστάει, ισχυριζόμενος ότι όλα ήταν παρεξήγηση.
Προφανώς δεν υπάρχουν παρεξηγήσεις και μεμονωμένα περιστατικά. Απλήρωτες υπερωρίες, «ξεχασμένες» εισφορές ιατροφαρμακευτικής ασφάλισης, μη καταβολή επιβαρύνσεων, απολύσεις, μειώσεις μισθών, άτυπη εργασία είναι όλα μέρος της πραγματικότητας που βιώνουμε καθημερινά στις εργατικές γαλέρες.
Όποιος τολμήσει να μιλήσει γι' αυτό βρίσκεται αντιμέτωπος, αφενός, με την τρομοκρατία των αφεντικών που περιλαμβάνει όπλα, απειλές, ψεύτικους και θειικό οξύ – και από την άλλη με την τρομοκρατία της ανεργίας. Όλα αυτά γίνονται σε μια περίοδο που το κράτος, αυτή τη φορά με το πρόσχημα της οικονομικής κρίσης, επανακαθορίζει τους όρους μισθωτής εργασίας υπέρ των αφεντικών. θεσμοθετώντας την κατάργηση των κεκτημένων δικαιωμάτων, ανοίγοντας δρόμο για εντατικοποίηση της εκμετάλλευσης και της καταστολής.
Στην προσπάθειά τους αυτή, το κράτος και τα αφεντικά βρήκαν ως πρόθυμους συμμάχους τους αρχηγούς των ξεπουλημένων συνδικάτων, δίνοντάς τους ως αντάλλαγμα μελλοντικές κυβερνητικές και κομματικές θέσεις. Προς αυτή την κατεύθυνση, οι τελευταίοι υπογράφουν συλλογικές συμβάσεις που περιλαμβάνουν πάγωμα ή μείωση μισθών. Αγνοούν τις δολοφονίες και τον σφαγιασμό δεκάδων εργατών. συγκαλύπτουν τις επιχειρήσεις των μεγαλοεργολάβων και αρνούνται να καλέσουν σε γενικές απεργίες. Όταν κάποτε καλούν σε απεργίες υπό την πίεση των εργαζομένων, τους σαμποτάρουν οι ίδιοι και τους καταπιέζουν. Χαρακτηριστικό τέτοιο παράδειγμα ήταν η στάση της ΓΣΕΕ (Γενική Συνομοσπονδία Εργαζομένων) στην απεργία της 11ης Μαρτίου, όταν σε συνεργασία με την αστυνομία αποστασιοποιήθηκε από τα συνδικάτα της βάσης, με αποτέλεσμα την επίθεση των τελευταίων από τα ΜΑΤ. .
Μέσα σε αυτή τη ζοφερή πραγματικότητα, τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης έχουν αναλάβει την αποστολή να μας πείσουν ότι όλα γίνονται για το καλό μας, σύμφωνα με την οποία «πρέπει όλοι να κάνουμε θυσίες για να σωθεί η οικονομία και η χώρα». Ως γνωστόν, το μικρόφωνο του δημοσιογράφου φτάνει εκεί που δεν μπορεί η σκυτάλη του μπάτσου. Κι έτσι, αφενός τα μέσα μαζικής ενημέρωσης δημοσιοποιούν τα στοιχεία και το όνομα του μέλους ενός σωματείου, δείχνοντάς τους ως υπεύθυνους για το «εργατικό ατύχημα» του ξεπουλημένου συνδικαλιστή Παναγόπουλου και αφετέρου μυρίζοντας «δημοφιλής» ιστορία, σπεύδουν να δημοσιοποιήσουν την υπόθεση του VIA VAI, με στόχο την προβολή του μεμονωμένου χαρακτήρα του περιστατικού.
Είμαστε αρνητικοί στα μέσα μαζικής ενημέρωσης γιατί για εμάς η πληροφορία είναι δράση που συνδέεται με το μέσο – και για αυτό το λόγο δράση που μας φέρνει ως σώματα στον φυσικό χώρο της εκμετάλλευσης και του αγώνα. Δεν γίνεται, λοιπόν, στις ιστορίες των ειδήσεων των 8 η ώρα αλλά στις ιστορίες των δρόμων. Και έτσι, το στοίχημα είναι να αναπτύξουμε τις δικές μας δομές εργατικής αντιπληροφόρησης. και αυτός ο σημερινός αγώνας έχει τέτοιες δυνατότητες.
Από τις δικές μας εργασιακές εμπειρίες πιστεύουμε ότι ο ΚΑΘΕΝΑΣ ΜΑΣ και ΟΛΟΙ ΜΑΣ ΜΑΖΙ πρέπει να αναλάβουμε την ευθύνη για:
- Η σύσταση Σωματείων Βάσης σε όλα τα εργατικά τμήματα όπου δεν υπάρχουν σήμερα
- Η υποστήριξη των υφιστάμενων Συνδικάτων Βάσης
- την ενίσχυση των Γενικών Συνελεύσεων των εργαζομένων
- η υπέρβαση των διοικητικών συμβουλίων και όλων των μηχανισμών διαμεσολάβησης
- τη ζωή μας και όλα όσα μας αφορούν
ΑΝΤΙΣΤΑΣΗ στην τρομοκρατία των αφεντικών
ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ μεταξύ των εργαζομένων
ΑΥΤΟΟΡΓΑΝΩΘΕΙΤΕ σε όλους τους χώρους εργασίας
Συγκέντρωση-επίδειξη
Τρίτη 30 Μαρτίου, 6:XNUMX στα Προπύλαια, Αθήνα
Σωματείο Σερβιτόρων, Μαγείρων και όλων των Εργαζομένων στη Βιομηχανία Τροφίμων
Λόντου και Μεσολογγίου 6, 2ος όροφος, Εξάρχεια / 210- 3820537 / 6997736504
Το ZNetwork χρηματοδοτείται αποκλειστικά από τη γενναιοδωρία των αναγνωστών του.
Κάνε μια δωρεά