Δεν μπορεί κανείς να μην αναρωτηθεί πόσο μεγάλο μέρος της ατζέντας της κριτικής της νέας οικονομικής τάξης καθορίζεται από εκείνους που θέτουν τους όρους της ίδιας της νέας οικονομικής τάξης». έγραψε η Ινδή ακτιβίστρια για τα εργατικά δικαιώματα Radha D’Souza το 1995 (Parallel People’s APEC: Two Meetings, Two Views).
Με όλο τον προβληματισμό που λαμβάνει χώρα μεταξύ πολλών από τις διαφορετικές δυνάμεις που αποτελούν το «κίνημα κατά της παγκοσμιοποίησης» από τις 11 Σεπτεμβρίου και την πρόσφατη υπουργική σύνοδο του ΠΟΕ στο Κατάρ, ελπίζω ότι ορισμένα ζητήματα μπορούν να αντιμετωπιστούν με τρόπο που θα ενισχύσει και να διευρύνουν τις κινητοποιήσεις ενάντια στη νεοφιλελεύθερη ατζέντα. Και ενάντια στον αμερικανό ιμπεριαλισμό που μετατρέπει μεγάλο μέρος του κόσμου σε σάκο του μποξ για τα οικονομικά και πολιτικά συμφέροντα των ΗΠΑ.
Είναι πολύ εύκολο να καταλήξουμε σε μια φόρμουλα, ένα τελετουργικό μοτίβο ενεργειών και
απαντήσεις. Νομίζω ότι πρέπει να είμαστε πολύ επιφυλακτικοί όσον αφορά τη χρήση των επίσημων προθεσμιών και
χρονοδιαγράμματα ως κύριες κατευθυντήριες γραμμές και χρονοδιαγράμματα για τις δικές μας δραστηριότητες, και κατευθύνουμε τις προσπάθειές μας κυρίως προς αυτές. Τεράστια ποσά πόρων κινητοποιούνται από πολλές ΜΚΟ και ορισμένα συνδικάτα για τη διοργάνωση παράλληλων συνόδων κορυφής σχεδόν σε κάθε πιθανή επίσημη εκδήλωση. Το 2002 φαίνεται τόσο γεμάτο από αυτές τις συναντήσεις όσο κάθε χρόνο που θυμάμαι. Ωστόσο, αυτό που συμβαίνει στο έδαφος, στις κοινότητές μας και στους δρόμους, κάθε μέρα κάθε χρόνου είναι αυτό που θα επιφέρει πραγματική αλλαγή.
Ίσως η φύση του ΠΟΕ και η διαδικασία της οικονομικής παγκοσμιοποίησης μάς δελεάζουν επίσης να προσπαθήσουμε να κόψουμε κομμάτια σε μέγεθος μπουκιάς για να τα αντιμετωπίσουμε. Προσφέρεται για κατακερματισμό, αλλά ακόμη πιο ανησυχητικό, του πλαισίου των απαντήσεών μας ώστε να εντάσσονται στο πλαίσιο συγκεκριμένων συμφωνιών. Αυτό με τη σειρά του μπορεί να οδηγήσει στον κατακερματισμό και τον κατακερματισμό των ανθρώπων, των κινημάτων και στην απώλεια της εστίασης σε ευρύτερα πολιτικά και οικονομικά ζητήματα. Μας ζητείται να εντάξουμε ζητήματα ζωής και θανάτου σε έναν κόσμο που ορίζεται από τις παραμέτρους της GATS, των TRIPs και της Συμφωνίας για τη Γεωργία.
Αλλά αυτή η ίδια η τάση δεν είναι κάτι καινούργιο. Οι ΜΚΟ και οι καμπάνιες τους έχουν την τάση να προχωρούν, πηδώντας από έργο σε έργο. Οι άνθρωποι, οι αιτίες, οι χώρες και τα ζητήματα υπερασπίζονται και εγκαταλείπονται, μόνο για να επαναληφθούν όταν είναι βολικό ή όταν αλλάζουν οι προτεραιότητες των χρηματοδότων. Εν τω μεταξύ, οι συνεχιζόμενοι αγώνες των λαών για δικαιοσύνη και αξιοπρέπεια συνεχίζονται. Η βοήθεια, η ανάπτυξη και πολλές ΜΚΟ υπεράσπισης που συμμετέχουν τώρα σε δραστηριότητες για την οικονομική παγκοσμιοποίηση σχετίζονται συχνά με τον κόσμο με τρόπο που βλέπει χώρες, περιοχές, θέματα και ζητήματα να μπαίνουν και να φεύγουν από τη μόδα. Μερικές φορές, όταν μιλούν για σύνδεση ζητημάτων και ανησυχιών, αναρωτιέμαι πώς ήταν ποτέ αποσυνδέθηκαν. Πολύ συχνά, αυτές οι οργανώσεις δείχνουν να ενδιαφέρονται περισσότερο για την ανταπόκριση, αν υπάρχει, των θεσμών του Μπρέτον Γουντς ή των Ηνωμένων Εθνών στις προσπάθειές τους για λόμπι, παρά για τα αιτήματα των μαζικών κινημάτων.
Η συγκρότηση κάθε είδους αντιιμπεριαλιστικής συμμαχίας ευρείας βάσης σε τοπικό ή διεθνές επίπεδο –που νομίζω ότι είναι επείγουσα προτεραιότητα– για την αποτελεσματική αντιμετώπιση του παγκόσμιου κεφαλαίου και των διαδικασιών και των θεσμών που προωθούν τους στόχους του δεν μπορούν να γίνουν με τους δικούς του όρους και με τον ρυθμό και τον ρυθμό του εχθρού. κτύπημα που καθορίζει. Χρειάζεται να εντοπίσουμε και να ακονίσουμε τα εννοιολογικά εργαλεία με τα οποία μπορούμε να κατανοήσουμε τη ζωή μας και τον κόσμο μας, να αντισταθούμε και να δημιουργήσουμε εναλλακτικές σε ό,τι προσφέρουν οι άδικοι θεσμοί, πολιτικές και διαδικασίες.
Ακόμη και όταν οργανώνουμε τις δικές μας συνεδριάσεις στρατηγικής, συχνά καταλήγουμε να καταρτίζουμε σχέδια εκστρατείας στα οποία κυριαρχούν τόσο οι ημερομηνίες συνεδριάσεων για τις επιτροπές του ΠΟΕ στη Γενεύη ή τα ημερολόγια των Ηνωμένων Εθνών, της Παγκόσμιας Τράπεζας και του ΔΝΤ, ή προσηλωμένοι στη δημοσιότητα στα μέσα ενημέρωσης, που μένει λίγος χώρος. να επικεντρωθεί σε οτιδήποτε άλλο με οποιαδήποτε πραγματική λεπτομέρεια. Όχι ότι αυτά τα γεγονότα δεν είναι σημαντικό να τα γνωρίζουμε, ή ακόμα και να κινητοποιηθούν, εάν είναι κατάλληλο, στρατηγικό και σχετικό με τα τοπικά μας πλαίσια. Αλλά η προσήλωση σε αυτές τις επίσημες δραστηριότητες μπορεί – και κάνει – να μειώσει τις επείγουσες προκλήσεις της υποστήριξης των αγώνων των υπαρχόντων λαών επί τόπου και της οικοδόμησης κοινοτήτων αντίστασης.
Υπάρχουν τόσες πολλές επίσημες συναντήσεις, αλλά ο χρόνος είναι τόσο λίγος. Και δεν μπορούμε να ξοδεύουμε όλες μας τις δυνάμεις πηδώντας ή συζητώντας τις τεχνικές λεπτομέρειες της διατύπωσης συγκεκριμένων συμφωνιών, τις θέσεις των διαφορετικών κυβερνήσεων και τον σχεδιασμό των ενεργειών μας βάσει των χρονοδιαγραμμάτων τους, εάν αυτό είναι εις βάρος των αγώνων που ήδη συμβαίνουν στο έδαφος.
Πολλές από τις ΜΚΟ λόμπι των οποίων οι φωνές ακούγονται συχνά σε κύκλους «αντι-παγκοσμιοποίησης», είναι επίσης συχνά οι καλύτεροι πόροι, επιδιώκοντας «μεταρρύθμιση» των θεσμών για τους οποίους πολλοί από εμάς εργαζόμαστε για να απονομιμοποιήσουμε και να διαλύσουμε, και πολύ μακριά από τους αγώνες των λαών . Πολλοί από αυτούς κολακεύονται με τέτοιους όρους. Στο Χονγκ Κονγκ, τον περασμένο Οκτώβριο, με καταδίκασε ένα στέλεχος της αναπτυξιακής υπηρεσίας επειδή είπα ότι πίστευα στην υποστήριξη των αγώνων των ανθρώπων και πρότεινα ότι οι προσπάθειες μεταρρύθμισης του ΠΟΕ από φιλελεύθερες διεθνείς ΜΚΟ θα ήταν εξίσου αποτελεσματικές με την προσπάθεια να γίνει μια τίγρη χορτοφάγος.
Όπως λέει ο Michel Chossudovsky, υπάρχει σημαντικός ρόλος για το lobbying, αλλά αυτό «πρέπει να εφαρμοστεί σθεναρά σε στενή επαφή με τα συνιστώμενα κοινωνικά κινήματα. Τα υποκείμενα αποτελέσματα και οι πληροφορίες αυτών των διαπραγματεύσεων, ωστόσο, πρέπει να διοχετεύονται με σκοπό την ενίσχυση και όχι την αποδυνάμωση των βασικών δράσεων. Με άλλα λόγια, δεν πρέπει να επιτρέψουμε να διεξάγονται «lobbying» με απομονωμένο και μυστικό τρόπο από οργανισμούς που «διαλέγονται από το χέρι» από τις κυβερνήσεις και τον ΠΟΕ».
Υπάρχει ένα τεράστιο χάσμα μεταξύ των συζητήσεων σχετικά με τις περιπλοκές συγκεκριμένων εμπορικών συμφωνιών σε πολλές συναντήσεις ΜΚΟ και της καθημερινής πραγματικότητας και των αναγκών των αγώνων πολλών ανθρώπων. Για να μην αναφέρουμε τον διαχωρισμό και την ένταση μεταξύ αυτού που ένας ακτιβιστής μάλλον χαρακτήρισε ως «ο εγκέφαλος και το μυαλό» του κινήματος καθώς «ειδικοί» παρατάσσονται σε πάνελ για να μιλήσουν σε συνέδρια ΜΚΟ ή να αναζητήσουν ακροατήρια με πολιτικές και επιχειρηματικές ελίτ ενώ ακτιβιστές εμπλέκονται σε άμεση δράση ψεκάζονται με πιπέρι και μπαστούνι στους δρόμους. Οι ιεραρχίες μεταξύ των δυνάμεων που ισχυρίζονται ότι ασκούν κριτική στη νεοφιλελεύθερη ατζέντα πρέπει να αναγνωριστούν και να αντιμετωπιστούν.
Πολλές δραστηριότητες ΜΚΟ είναι ούτως ή άλλως ανοιχτές μόνο σε όσους έχουν πρόσβαση στη χρηματοδότηση και στον χρόνο για να μεταβούν με αεροπλάνο στον τόπο της επόμενης συνάντησης κορυφής. Οι πόροι πίσω από μεγάλες παράλληλες αντιδιασκέψεις σε επίσημες συνόδους κορυφής θα μπορούσαν αναμφισβήτητα να δαπανηθούν καλύτερα στη λαϊκή εκπαίδευση και κινητοποίηση με λιγότερο λαμπερό τρόπο και με τρόπο που δεν περιορίζεται από αυτό που θα τραβήξει περισσότερο την προσοχή των μέσων ενημέρωσης. Αλλά και πάλι, όταν οι κυβερνήσεις και οι όμοιοι του Ιδρύματος Ford και άλλοι χρηματοδότες με αμφίβολη ατζέντα δίνουν χρήματα σε τέτοιες συναντήσεις, ίσως είναι εύκολο να καταλάβει κανείς γιατί δεν είναι.
Μερικές φορές φοβάμαι ότι θα καταλήξουμε να κινδυνεύουμε να πέσουμε με αυτό που ο Καναδός συνδικαλιστής Dave Bleakney αποκαλεί «την ίδια χάλια των καταναλωτικών κοινωνιών που ζούμε». Λέει: «Πάντα ψάχνουμε για μια οπτική γωνία ή μια θέση μιμούμενοι τις εταιρείες δημοσίων σχέσεων. (Αν ήμασταν πραγματικά σοβαροί να ακολουθήσουμε αυτή την πίστα, τότε θα έπρεπε απλώς να προσλάβουμε έναν, καθώς φαίνεται να κάνει καλύτερη δουλειά στην προώθηση προϊόντων από εμάς.) Είναι πολύ κακό όταν οι διαφημίσεις της Pepsi φαίνονται πιο «επαναστατικές» από την «κοινωνία των πολιτών».
Οι επίσημες σύνοδοι κορυφής έρχονται και παρέρχονται, το βλέμμα των μέσων ενημέρωσης απομακρύνεται, αυτοκρατορίες ανεβαίνει και πέφτουν, αλλά οι άνθρωποι πάντα –και θα συνεχίσουν– αγωνίζονται για έναν καλύτερο κόσμο. Ας φροντίσουμε να είναι οι τυμπανοκρουσίες μας που χορεύουμε.
Το ZNetwork χρηματοδοτείται αποκλειστικά από τη γενναιοδωρία των αναγνωστών του.
Κάνε μια δωρεά