"Θόρυβος στο παρασκήνιο», ήταν ο τρόπος με τον οποίο ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπέντζαμιν Νετανιάχου χαρακτήρισε την απόφαση του πρώην αρχηγού του επιτελείου του, Άρι Χάροου, να γίνει κρατικός μάρτυρας. Την επόμενη μέρα, ο υπεύθυνος Τύπου του πρωθυπουργού δήλωσε –για εκατοστή φορά– ότι «Δεν θα γίνει τίποτα, γιατί δεν έγινε τίποτα.» Παρά την αδυσώπητη προσπάθεια να ζωγραφίσει μια ατμόσφαιρα business-as-usual, αυτή τη φορά φαίνεται σαν ο Νετανιάχου να πέφτει στην πραγματικότητα.
Τουλάχιστον δύο έρευνες που αφορούν σοβαρές καταγγελίες για δωροδοκία, παραβίαση εμπιστοσύνης και απάτη φαίνεται πιθανό να τελειώσουν με μια κατηγορία εναντίον του πρωθυπουργού του Ισραήλ. Σε "Υπόθεση 1,000», η αστυνομία υποπτεύεται ότι ο Νετανιάχου δεχόταν πλούσια δώρα από πλούσιους επιχειρηματίες, ενώ, σε ορισμένες περιπτώσεις, παρείχε ακόμη και υπηρεσίες ως αντάλλαγμα.
«Χάροου», όπως εξήγησε ένας εξέχων Ισραηλινός αρθρογράφος, «είναι η αλλαγή του παιχνιδιού.» Πριν γίνει επικεφαλής του επιτελείου, ήταν υπεύθυνος για τη διατήρηση των σχέσεων του Νετανιάχου με αρκετούς δισεκατομμυριούχους και είναι πιθανό να έχει ενοχοποιητικές πληροφορίες για τις σχέσεις του πρώην αφεντικού του με αυτές τις εύπορες προσωπικότητες.
Αλλά ακόμη και πριν ο Χάροου αναποδογυρίσει, η αστυνομία αποκάλυψε ότι ο Νετανιάχου είχε παρέμβει για λογαριασμό του παραγωγού του Χόλιγουντ Άρνον Μίλτσαν, ο οποίος, για χρόνια, έδινε στον Νετανιάχου και την οικογένειά του δώρα αξίας εκατοντάδων χιλιάδων σέκελ. Σύμφωνα με την αστυνομία, ο πρωθυπουργός είχε προσεγγίσει τόσο τον πρώην πρεσβευτή των ΗΠΑ Dan Shapiro όσο και τον υπουργό Εξωτερικών John Kerry για να βοηθήσουν στην εξασφάλιση δεκαετούς βίζας στις ΗΠΑ για τον Milchan. Η αστυνομία σημείωσε επίσης ότι ο Μιλτσάν κατέχει μερίδιο 9.8% στο ισραηλινό Channel 10, το οποίο υπόκειται σε ρύθμιση από το Υπουργείο Επικοινωνιών του Ισραήλ, του οποίου, όπως συμβαίνει, μέχρι πρόσφατα επικεφαλής ήταν ο Νετανιάχου.
Η δεύτερη έρευνα, που ονομάζεται "Υπόθεση 2,000», επικεντρώνεται σε ηχογραφήσεις που απέκτησε η αστυνομία μετά την κατάσχεση του προσωπικού υπολογιστή και του τηλεφώνου του Χάροου. Αποτύπωση συνομιλιών μεταξύ του Νετανιάχου και του Αρνόν Μόζες, του εκδότη της ισραηλινής καθημερινής εφημερίδας Yedioth Ahronoth και το δημοφιλές Ynet News ιστοσελίδα, οι ηχογραφήσεις αποκαλύπτουν ότι λίγο πριν από τις ισραηλινές εκλογές του 2015, ο Μόζες προσφέρθηκε να βοηθήσει τον Νετανιάχου να παραμείνει στην εξουσία «όσο [όσο θέλει]». Σε μια συμφωνία quid pro quo, ο εκδότης ζήτησε από τον Νετανιάχου να εγκρίνει νομοθεσία που περιορίζει την ικανότητα του κύριου ανταγωνιστή της Yedioth Ahronoth, του υπέρ του Νετανιάχου Ισραήλ HaYom εφημερίδα, να διανέμει δωρεάν χαρτιά.
Σύμφωνα με τις μεταγραφές, οι δυο τους έφτασαν στο σημείο να συζητήσουν ποιους αρθρογράφους υπέρ του Νετανιάχου Yedioth Ahronoth θα προσλάμβανε. Στη συνέχεια ο Νετανιάχου είπε ότι θα συζητούσε τη νομοθεσία με τους «κοκκινομάλληδες» — αναφερόμενος σε Israel HaYom's εκδότης, ο Αμερικανός δισεκατομμυριούχος Σέλντον Άντελσον, ο οποίος είναι επίσης Ρεπουμπλικανός βασιλιάς και γνωστός συνεργάτης στην προεδρική εκστρατεία του Τραμπ. Μάλιστα, σε πρόσφατη αστυνομική ανάκριση, επιβεβαίωσε ο Adelson ότι ο Νετανιάχου του είχε ζητήσει να εξετάσει το ενδεχόμενο να ακυρώσει την έκδοση του Σαββατοκύριακου της εφημερίδας.
Αυτές οι έρευνες είναι ίσως οι πιο ενοχοποιητικές, αλλά, καθώς η θηλιά σφίγγει, ο Νετανιάχου θα πρέπει να αντιμετωπίσει και μια σειρά από άλλες νομικές έρευνες. Ο προσωπικός πληρεξούσιος δικηγόρος του πρωθυπουργού είναι ένας από τους κύριους υπόπτους στην «Υπόθεση 3,000», η οποία εξετάζει ύποπτες εξαγορές από την πλευρά του ισραηλινού στρατού που περιλαμβάνουν υποτιθέμενη δωροδοκία και απάτη. Σύμφωνα με τη Ha'aretz, «Ο προσωπικός δικηγόρος του Νετανιάχου επρόκειτο να κερδίσει εκατομμύρια δολάρια από μια συμφωνία, από τότε που ανεστάλη, για την αγορά τριών υποβρυχίων από τη Γερμανία». Ο προσωπικός δικηγόρος, ωστόσο, δεν είναι ο μόνος σύνδεσμος μεταξύ του Νετανιάχου και της διεφθαρμένης συναλλαγής, αφού η συμφωνία φαίνεται να υποστηρίχθηκε από τον πρωθυπουργό και να εγκρίθηκε πίσω από την πλάτη του προηγούμενου υπουργού Άμυνας, ο οποίος είχε αντιταχθεί στην προμήθεια των υποβρυχίων.
Τέλος, η αστυνομία συνέστησε την άσκηση πιεστικών κατηγοριών κατά της Σάρα Νετανιάχου, συζύγου του πρωθυπουργού, για κατάχρηση κρατικών πόρων, συμπεριλαμβανομένης της μεταφοράς επίπλων από την επίσημη κατοικία του πρωθυπουργού στην ιδιωτική της κατοικία και πληρωμής ηλεκτρολόγου για να επανατοποθετήσει την ιδιωτική της κατοικία στους φορολογούμενους. δαπάνη. Ισραηλινές εφημερίδες αναφέρουν ότι είναι πιθανό να κατηγορηθεί σύντομα.
Έτσι, η εντεκάχρονη διακυβέρνηση του Νετανιάχου φαίνεται να πλησιάζει γρήγορα σε ένα άδοξο τέλος. Το πιο ενδιαφέρον ερώτημα τώρα, ωστόσο, είναι ποια θα είναι η σημασία αυτών των εξελίξεων. Δύο σημεία αξίζει να σημειωθούν.
Πρώτον, ο Νετανιάχου δεν είναι πραγματικά ακραίος. Πολλοί ηγέτες και πολιτικοί σε όλο τον κόσμο, ιδιαίτερα εκείνοι που, όπως ο Νετανιάχου, κατάφεραν να παραμείνουν στην εξουσία για πολλά χρόνια, έχουν επίσης διεφθαρεί κάνοντας κατάχρηση των προνομίων και των ευθυνών που τους παρέχει το γραφείο τους. Ωστόσο, αυτό που είναι σχετικά μοναδικό στην υπόθεση του Ισραήλ είναι ότι ορισμένοι από τους διεφθαρμένους πρωταγωνιστές καταλήγουν στην πραγματικότητα στη φυλακή.
Πράγματι, ο πρώην πρωθυπουργός Ehud Olmert απελευθερώθηκε πρόσφατα από τη φυλακή μετά από 16 μήνες που εξέτισε για κατηγορίες διαφθοράς και, τις τελευταίες δύο δεκαετίες, αρκετοί υπουργοί κάθονταν επίσης στα κελιά των φυλακών, κατά καιρούς για χρόνια. Παρόλο που οι συνθήκες είναι πολύ διαφορετικές, το γεγονός ότι ο πρώην Πρόεδρος Moshe Katsav κάθισε πολλά χρόνια πίσω από τα κάγκελα για βιασμό είναι ακόμη ένα σημάδι ότι στο Ισραήλ τα άτομα που ανήκουν στην κορυφή δεν είναι απρόσβλητα από δικαστικό έλεγχο. Η σχετική αυτονομία του δικαστικού συστήματος από τα εκτελεστικά όργανα παράλληλα με την ικανότητα –και την προθυμία– να φυλακίζονται άτομα υψηλής εξουσίας δεν είναι κάτι που πρέπει να λαμβάνεται σοβαρά υπόψη.
Το δεύτερο σημείο έχει να κάνει με τον αντίκτυπο της πιθανής κατάρρευσης του Νετανιάχου στο αποικιακό σχέδιο του Ισραήλ. Από αυτή την άποψη, δεν υπάρχει φως στην άκρη του τούνελ.
Πολιτικά, όσοι είναι σε θέση να αντικαταστήσουν τον Νετανιάχου στο τιμόνι της κυβέρνησης του Ισραήλ –είτε από τις τάξεις του Λικούντ είτε από άλλα κόμματα– είναι είτε πιο ακραίοι από τον πρωθυπουργό (π.χ. ο πρίγκιπας του Λικούντ Γκίντεον Σάαρ ή ο ηγέτης της Εβραϊκής Εστίας Ναφτάλι Bennett), έχουν σχεδόν πανομοιότυπες απόψεις (ο ηγέτης των Εργατικών Avi Gabbay) ή, όπως λέμε στα εβραϊκά, είναι φτιαγμένοι από τεφλόν, που σημαίνει ότι δεν έχουν καθόλου ραχοκοκαλιά (ο ηγέτης της Yesh Atid, Yair Lapid). Κανένας από αυτούς τους πολιτικούς ηγέτες δεν θα αμφισβητήσει το αποικιακό σχέδιο του Ισραήλ, περιττό να πούμε «συναίνεση» στο παλαιστινιακό αίτημα της αυτοδιάθεσης και της ίδρυσης ενός βιώσιμου παλαιστινιακού κράτους.
Ιδεολογικά το πρόβλημα είναι ακόμη πιο έντονο. Καθώς η δημόσια και πολιτική απάντηση στο Δίκη δολοφονίας Έλορ Αζαρία αποκαλύπτει, οι Παλαιστίνιοι θεωρούνται από πολλούς στο Ισραήλ ως υποανθρώπινα και, ως εκ τούτου, θανάσιμα υποκείμενα. Αυτά τα συναισθήματα –όπως αποκαλύπτει η ποινή του δικαστηρίου σε ενάμιση χρόνο για φόνο και η εκτεταμένη έκκληση για χάρη για την Αζάρια– αποτελούν μέρος της κυρίαρχης ιδεολογίας και κοινής λογικής του Ισραήλ, την οποία ο Νετανιάχου έχει ενθαρρύνει ενεργά όλα αυτά τα χρόνια μέσω των ρητορικών μίσους του εναντίον Παλαιστίνιοι. Ακόμη και το ίδιο δικαστικό σύστημα που φυλακίζει τους πολιτικούς, είναι η δούλη της αποικιοκρατίας των εποίκων όταν πρόκειται για Παλαιστίνιους.
Για να δημιουργηθεί μια ιδεολογική μετατόπιση, δεν αρκεί να κόψουμε το κεφάλι του βασιλιά. Αντίθετα, αυτό που χρειάζεται είναι μια ριζική αλλαγή στην κοινή γνώμη. Τραγικά, ακόμα κι αν ο Νετανιάχου καταλήξει πίσω από τα κάγκελα, φαίνεται ότι η αποικιακή κοινή λογική θα συνεχίσει να βασιλεύει για πολλά χρόνια ακόμα.
Δημοσιεύτηκε για πρώτη φορά στο Al-Jazeera
Το ZNetwork χρηματοδοτείται αποκλειστικά από τη γενναιοδωρία των αναγνωστών του.
Κάνε μια δωρεά