Αυτό το άρθρο είναι μια μεταγραφή μιας ομιλίας που έδωσε ο Τσόμσκι στους φοιτητές που παρακολουθούσαν το Z Media Institute το 2005. Οι τρεις κρίσεις που εξετάζονται εδώ είναι ιδιαίτερα σημαντικές σήμερα, μετά τις εκλογές, καθώς καμία από τις τρεις δεν αντιμετωπίστηκε από τους υποψηφίους (αν και συνεπάγονται επιβίωση τα είδη) και δεν υπάρχουν γνωστά σχέδια να γίνει κάτι γι' αυτά.
ΤΣΟΜΣΚΥ: Μου ζητήθηκε να μιλήσω για επικείμενες κρίσεις και νωρίτερα ζήτησα προτάσεις. Πήρα μόνο ένα: "Rapture". Οπότε θα μείνω σε αυτό. Είναι καλό, αν και δεν θα μιλήσω γι' αυτό με αυτούς τους όρους.
Υπάρχουν στην πραγματικότητα τρεις κρίσεις για τις οποίες νομίζω ότι αξίζει να μιλήσουμε, σε πολύ υψηλή προτεραιότητα. Το ένα είναι το Rapture, αν θέλετε. Έχει να κάνει με την απειλή ενός πυρηνικού πολέμου, η οποία είναι πολύ υψηλή —ασύλληπτα υψηλή— σίγουρα απαράδεκτα. Και αυτή η υπόθεση είναι ευρέως αποδεκτή μεταξύ των στρατηγικών αναλυτών και άλλων. Στη στρατηγική κοινότητα των ΗΠΑ, οι επίσημοι στρατηγικοί αναλυτές στην κυβέρνηση θεωρούν την προοπτική μιας βρώμικης βόμβας ως εντελώς αναπόφευκτη στις ΗΠΑ και την πιθανότητα ενός πραγματικού πυρηνικού όπλου πολύ υψηλή, κάτι που θα σήμαινε αποκάλυψη.
Υπήρχε ένα άρθρο πριν από μερικούς μήνες από τον Robert McNamara με τίτλο «Apocalypse Soon» στο οποίο συμφώνησε με τη γενική συναίνεση μεταξύ των αναλυτών ότι στην τρέχουσα πορεία της πολιτικής -κυρίως η αμερικανική πολιτική που την οδηγεί- ένας πυρηνικός πόλεμος είναι αναπόφευκτος. Ο McNamara και ο πρώην υπουργός Άμυνας William Perry, ο Graham Allison, ένας Αμερικανός πολιτικός επιστήμονας και καθηγητής στη Σχολή Διακυβέρνησης John F. Kennedy στο Χάρβαρντ, και πολλοί άλλοι δίνουν μια υποκειμενική εκτίμηση ότι η πιθανότητα πυρηνικής τρομοκρατικής επίθεσης μέσα στην επόμενη δεκαετία είναι 50 τοις εκατό ή υψηλότερο. Οι υποκειμενικές εκτιμήσεις δεν σημαίνουν πολλά, αλλά σας δείχνουν τι σκέφτονται οι άνθρωποι—ακόμα και σε επικρατέστερα περιοδικά όπως το Αμερικανικη Ακαδημία Τεχνών και Επιστημώνs, που δεν δίνεται στην υπερβολή. Δύο κορυφαίοι στρατηγικοί αναλυτές πριν από μερικούς μήνες υποστήριξαν λεπτομερώς ότι οι τρέχουσες πολιτικές της κυβέρνησης Μπους ενέχουν αυτό που αποκαλούν «αισθητό κίνδυνο τελικής καταστροφής».
Αυτή είναι λοιπόν μια μεγάλη κρίση και το πόσο επικείμενη είναι κανείς ξέρει. Μπορεί να είναι αύριο. Όλα είναι στη θέση τους για αυτό. Το δεύτερο είναι γνωστό και δεν θα πω πολλά γι' αυτό—αυτή είναι η απειλή της περιβαλλοντικής καταστροφής, η οποία δεν είναι επικείμενη με την έννοια ότι πρόκειται να συμβεί σύντομα, αλλά η απόφαση για το αν θα διασφαλιστεί ότι θα συμβεί είναι σύντομα. Στην πραγματικότητα, μπορεί να είναι τώρα.
Έτσι, για παράδειγμα, πριν από μερικές ημέρες, μια ομάδα κορυφαίων επιστημόνων από τις Εθνικές Ακαδημίες πολλών κομητειών και την Εθνική Ακαδημία Επιστημών των ΗΠΑ, απηύθυνε μια αναφορά στους ηγέτες των G8—τις 8 βιομηχανικές χώρες που συνεδρίαζαν στη Σκωτία σε λίγους μήνες—προτρέποντάς τους να λάβουν άμεσα μέτρα για να αποτρέψουν μια απειλή, οι λεπτομέρειες της οποίας είναι άγνωστες, αλλά θα μπορούσε να είναι καταστροφική και θα μπορούσε να είναι αναπόφευκτη εάν επιτραπεί να διαρκέσει πολύ. Και πάλι, οι ΗΠΑ είναι μόνες που αρνούνται να κάνουν οποιαδήποτε μέτρα. Αυτή είναι η δεύτερη επικείμενη κρίση.