Maligayang Araw ng Paggawa... at, oh, sa bagay na iyon, sana ay naging maganda ka rin sa katapusan ng linggo. Marahil ay nakaalis ka pa sa trabaho noong Biyernes pagkatapos ng walong oras, at nakapagpahinga ka rin sa tanghalian — salamat, organisadong paggawa!
 

Maaaring alam mo na ang holiday na ito, na tradisyonal na unang Lunes ng Setyembre, ay naging isang pambansang holiday ng US kasunod ng pinagtatalunang Pullman Strike. Noong panahong iyon, si Pangulong Grover Cleveland ay sabik na makalampas sa madugong mga komprontasyon sa mga bakuran ng riles — at sa unang pagkakataon na ginamit ang isang pederal na utos at puwersa upang masira ang isang welga — upang makabawi sa organisadong paggawa. Ang deklarasyon ay nilagdaan ng Kongreso bilang batas wala pang isang linggo pagkatapos malutas ang welga. Ang welga ay hindi matagumpay sa maraming paraan, ngunit naisulong nito ang pangkalahatang pag-unawa sa Estados Unidos sa pangangailangan ng mga manggagawa para sa mga unyon. Ngunit ang lahat ay hindi naging maayos sa harapan ng unyon mula noon; ang rate ng pagiging miyembro sa mga unyon ng manggagawa sa United States ngayon ay 12 porsiyento lamang ng mga manggagawa, at 7 porsiyento lamang sa pribadong sektor — ang pinakamababang rate mula noong 1932.

Sa katapusan ng linggo ng Araw ng Paggawa, iniisip ko ang iba't ibang kontribusyon ng mga unyon sa paggawa sa kultura ng US. Ang isa ay maaaring magtaltalan pa na ang kasaysayan ng organisadong paggawa ay isang kasaysayan ng pagtukoy sa kultura — kapwa sa tradisyonal na kahulugan ng kung paano natin ipinamumuhay ang ating buhay at nauugnay sa isa't isa, gayundin sa anyo ng mga kontribusyon sa sining at sining.

Bilang karagdagan sa maraming mga pagpapabuti sa aming kolektibong kalidad ng buhay na utang namin sa mga unyon — mga bayad na holiday, ang walong oras na araw ng trabaho, ang 40-oras na linggo ng trabaho, pantay na suweldo para sa pantay na trabaho, ang karapatan sa isang malusog at ligtas na lugar ng trabaho - kami maaari ring tumuro sa mga kanta, cartoon, teatro, graphics at higit pa na namumulaklak mula sa kilusang paggawa.

Ang spectrum ay lubhang magkakaiba sa nakalipas na ilang siglo ng mga manggagawang nag-oorganisa, pormal at impormal, sa Estados Unidos. Ang ilan sa mga pinaka-kapansin-pansing halimbawa ay kinabibilangan ng teatro sa kalye ng United Farm Workers, na naglalarawan ng masasamang amo at manggagawang lumalaban sa kanila, na sinusundan ng agarang alok ng pakikilahok sa pakikibaka. Nariyan ang mga nakakahimok mga graphic na salaysay ng National Maritime Union, na ang departamento ng edukasyon ay kumuha ng mga ilustrador upang ikwento ang mga mapang-abuso at hiwalay na kondisyon sa mga barko. At, siyempre, mga kanta ng paglaban sa lahat ng dako.

Isa sa pinakakilala at straight-talking troubadour ng labor ay magiging 100 taong gulang na sa taong ito. Alam ni Woody Guthrie sa kanyang mga buto ang kapangyarihan ng musika na ipinares sa mga likhang salita, at nagsulat siya ng mga kanta na nagpagalit sa mga tao sa loob ng maraming henerasyon. Kinanta niya ang mga papuri ng mga manggagawa at niluwalhati na gawain — “Roll On, Colombia, Roll On” ang isa na naiisip. Ang kanyang mga kanta ay pinanagot ang mga tiwaling tao - tulad ng sa "1913 Massacre":

Ang mga thug ng tansong amo ay nakadikit ang ulo sa pinto,
Ang isa sa kanila ay sumigaw at siya ay sumigaw, "may apoy,"
Isang babae ang sumigaw niya, “Walang ganyanan.
Ituloy mo ang party mo, walang ganyanan.”

Dumating ang lakas ng loob sa pag-awit ng "Union Maid." Ang mga aral sa kasaysayan at moral ay nagmula sa “Deportee” at “The Biggest Thing That Man Has Ever done.” Ang kanyang maraming mga awiting pambata ay pinatatawa ng malinaw na katotohanan, tulad ng sa “Bakit Oh Bakit.” Huwag kalimutan na ang orihinal (at madalas na sanitized) lyrics ng kung ano ang tiyak na kanyang pinakakilalang kanta, "This Land Is Your Land" ay sumisigaw para sa katarungan, pag-ibig sa bayan, tapang at pakikiramay:

Sa mga liwasan ng lungsod, Sa lilim ng isang tore;
Sa tabi ng tanggapan ng relief, nakita ko ang aking mga tao.
Habang nakatayo sila doon na gutom, tumayo ako roon at nagtatanong,
Ginawa ba ang lupang ito para sa iyo at sa akin?

Kaya, Sa karangalan ng Araw ng Paggawa at ang gawaing pangkultura na ginawa ng mga unyon at manggagawa at mga artista na palaging kasama nila: Maligayang Araw ng Paggawa!  

---