Burimi: Rezistenca Popullore
Javën e kaluar, ne së bashku me Adrienne Pine dhe David Paul u ndoqëm pa sukses nga administrata Trump për mbrojtjen tonë të ambasadës së Venezuelës në Uashington, DC nga 10 prilli deri më 16 maj 2019. Juria nuk ishte në gjendje të merrte një vendim unanim dhe kështu ne mbeten të pafajshëm për akuzën e ndërhyrjes në funksionet mbrojtëse të Departamentit Amerikan të Shtetit. Gjykatësi deklaroi një gjyq. Ishte një fitore e pjesshme dhe ne i vlerësojmë shumë juristët që mundën të shihnin nga retë e dezinformatave në sallën e gjyqit dhe të votonin për të na shpallur të pafajshëm.
Ditën që filloi gjyqi ynë, Juan Guaido u kthye në Venezuelë ku u ngacmua dhe u sulmua fizikisht nga protestuesit. Ai nuk është në gjendje të mbledhë mbështetje në shtëpi as nga opozita. Sharda presidenciale e Guaidos po zbehet, por Shtetet e Bashkuara nuk kanë hequr dorë nga fushata e ndryshimit të regjimit në Venezuelë. Sanksionet e reja po vendosen dhe ka pasur sulme sabotazhi të fundit brenda vendit që ngjajnë me ato të mbështetura nga SHBA në vende të tjera për të shkaktuar përçarje dhe përçarje. Si qytetarë të Perandorisë, ne duhet të vazhdojmë të kundërshtojmë ndërhyrjen e SHBA në vende të tjera.
Konfuzion në sallën e gjyqit ku thuheshin gënjeshtra dhe e vërteta nuk mund të dëgjohej
Pas gjyqit, gjysma e jurisë qëndroi prapa për t'iu përgjigjur pyetjeve të avokatëve dhe gjyqtarit. Ajo që ra në sy në përgjigjet e tyre ishte konfuzioni. Informacioni që ata dëgjuan në gjykatë ishte i paplotë, gjë që e bëri të vështirë kuptimin e asaj që ndodhi. Një burim i madh konfuzioni ishte se dëshmia në gjyq ishte e kufizuar në tre ditë nga 13 maji kur një njoftim për shkeljen e ligjit u dorëzua deri në 16 maj kur ndodhën arrestimet. Jurive nuk u lejuan t'u tregonin për të gjitha 37 ditët që ishim në ambasadë, kur aty qëndronin më shumë se 70 persona. Ata pyetën - pse ishe atje për ato tre ditë? Pse shkuat atje në maj kur presidenti i ri, Juan Guaido, erdhi në pushtet në janar? Manipulimi i suksesshëm i prokurorit i gjyqtarit Howell për të kufizuar dëshminë në ato tre ditë krijoi konfuzion të jurisë pasi historia nuk kishte kuptim.
Sigurisht, Juan Guaido nuk erdhi kurrë në pushtet. Ai nuk ka qenë president as për një nanosekondë. Kur ky i ashtuquajtur 'president' u kthye në Venezuelë, pas një turneu të sponsorizuar nga SHBA në Evropë, doganieri i mori pasaportënt dhe shpjegoi se kishte shkelur ligjin duke u larguar nga vendi. Asnjë president i vërtetë nuk mund të kishte një doganier që t'i merrte pasaportën.
Guaido nuk u mirëprit kur ai ecte përmes aeroportit dhe dilte në rrugë. Ai u rrethua nga protestuesit duke e quajtur tradhtar dhe një vrasës duke e përzënë nga aeroporti. Ata ishin të zemëruar pjesërisht sepse gjatë udhëtimit të tij Guaido bëri thirrje për më shumë sanksione, të cilat kanë bërë shkurtoi jetën e mbi 40,000 venezuelianëve, dhe në të kaluarën, ai madje bëri thirrje për një sulm ushtarak amerikan ndaj vendit të tij. Është e qartë se ai është i urryer nga populli i Venezuelës si edhe opozita nuk e mbështeti riemërimin e tij si kryetar i Asamblesë Kombëtare. Ai jo vetëm që nuk është president, por nuk është as lider i opozitës politike ndaj Presidentit Maduro.
Në sallën e gjyqit, për shkak të një anomalie të ligjit amerikan, jurisë iu tha se presidenti ishte Juan Guaido. Ndërsa shumë e kanë kritikuar gjyqtarin Beryl Howell për atë vendim, në realitet, ajo po reflektonte ligjin amerikan, i cili thotë se presidenti përcakton se kë njeh SHBA si udhëheqës i një qeverie të huaj. Kjo është një çështje politike që gjykatat nuk mund ta rrëzojnë. Gjykatësi Howell u përpoq të mbante politikën jashtë sallës së gjyqit, por nuk ishte e mundur. Marrja e njoftimit gjyqësor se Guaido është 'president' kur në botën reale ai nuk është bërë një çështje politike e bazuar në gënjeshtra.
Gjykatësi shpjegoi se "zgjedhjet kanë pasoja" pasi ato i japin këtë dhe pushtete të tjera presidentit. Komenti i gjykatësit Howell ishte ironik për venezuelasit sepse edhe ata kanë zgjedhje si në maj të 2018 ku presidenti Maduro fitoi 67 për qind në një fushë me pesë kandidatë. Ato zgjedhje patën më shumë se 300 vëzhgues ndërkombëtarë të zgjedhjeve që përfunduan se u takuan të gjitha kërkesat për zgjedhje demokratike sipas ligjit ndërkombëtar. Kevin Zeese ishte në Venezuelë për këtë dhe raportoi se ishin një zgjedhje të mirë-drejtuar shumë më superiore se shumë zgjedhje në SHBA – veçanërisht grupi parlamentar i Iowa!
Pjesërisht për shkak të kufijve të vendosur në atë që mund të themi në gjykatë, asnjë nga mbrojtësit e ambasadës nuk dëshmoi. Të Vendimi i gjykatës në procedurë paraprake nënkuptonte se ne nuk mund të tregonim të gjithë të vërtetën dhe e bëri të vështirë dhënien e dëshmisë pa u mbajtur në mospërfillje të gjykatës, një situatë që Alan Macleod përshkruar si “kafkiane.” Avokatët tanë, Michael Satin, John Zwerling, Bill Welch dhe Heather Shaner, e ndërtuan mbrojtjen tonë mbi marrjen në pyetje të shkëlqyer të tre dëshmitarëve të qeverisë. Pasi qeveria paraqiti rastin e saj, mbrojtja pushoi pa thirrur asnjë dëshmitar.
Ndërsa shpresojmë që prokurorët të mos na ndjekin më penalisht sepse ne jemi të pafajshëm nga akuzat ndaj nesh, po përgatitemi për një ndjekje të dytë penale. Ishte një fitore të kishim një juri të varur në një mjedis kaq të manipuluar, por ne nuk jemi ende të lirë. Shpresojmë që administrata Trump të shohë që ndjekja e neve përsëri do të shihet nga bota si një provë e mëtejshme e padrejtësisë së SHBA-së. Një tjetër ndjekje penale ngre rrezikun për SHBA-në, pasi një pafajësi ose një ndjekje e dytë e dështuar do të jetë dëshmi e mëtejshme e grushtit të shtetit të dështuar. Siç kemi shpresuar gjithmonë, qëllimi ynë është që SHBA dhe Venezuela të zhvillojnë marrëdhënie pozitive që bazohen në respektin e ndërsjellë për sovranitetin dhe ligjin ndërkombëtar.
Venezuela vazhdon t'i rezistojë ndryshimit të regjimit të SHBA
Sharda amerikane që pretendon se Guaido është presidenti dhe gjyqtari që refuzon të kundërshtojë atë trillim ka pasoja të rrezikshme dhe vdekjeprurëse. Shtetet e Bashkuara shkelën ligjet ndërkombëtare kur pushtuan ambasadën e Venezuelës në Uashington, DC dhe ia dorëzuan atë udhëheqësve të një grushti të dështuar. SHBA u sinjalizoi vendeve të tjera se praktikat shekullore që mbështesin paprekshmërinë e ambasadave nuk kanë më rëndësi. Ajo gjithashtu sinjalizoi se zgjedhjet nuk kanë rëndësi. SHBA beson se mund të vendosë se kush është lideri i një vendi tjetër dhe t'ia dorëzojë asetet e atij vendi kujtdo që zgjedh.
Asambleja Kombëtare e Venezuelës është aktualisht po heton Juan Guaido, veçanërisht mbështetjen e tij nga Shtetet e Bashkuara dhe vjedhjen e aseteve të Venezuelës. Guaido tashmë është kufizuar nga udhëtimi jashtë Venezuelës për marrjen e parave nga vendet e huaja, një kufizim që ai e ka kundërshtuar disa herë. Guaido gjithashtu ka shkelur Kushtetutën e Venezuelës duke pretenduar se është president, një pushtet që ekziston vetëm kur presidenti dhe nënpresidenti i zgjedhur nuk janë në gjendje të shërbejnë. Në rastin kur kryetarit të asamblesë kombëtare i kërkohet të hyjë si president, duhet të ketë zgjedhje për një president të ri brenda tridhjetë ditëve.
Guaido akuzohet se ka marrë mbështetje financiare nga Alejandro Betancourt, i cili po ndiqet penalisht në Shtetet e Bashkuara për pastrim miliarda dollarësh. Betancourt është kushëriri i Leopoldo Lopez, kreut të Partisë së Vullnetit Popullor të krahut të djathtë. Lopez u dënua për nxitje të dhunës dhe u arratis vitin e kaluar për të kërkuar azil në ambasadën spanjolle. Ishte zbuluar së fundmi se Rudy Giuliani u takua me babanë e Guaidos dhe të tjerë në Spanjë dhe më pas u takua me Departamentin e Drejtësisë të SHBA për të kërkuar butësi për Betancourt.
Guaido është gjithashtu i implikuar në një rasti i ngritur nga Venezuela kundër Shteteve të Bashkuara për "vjedhjen e aseteve të huaja dhe depozitave bankare [të Venezuelës]… Plaçkitja është e barabartë me 116 miliardë dollarë amerikanë në Venezuelë." së fundmi ka ngritur një rast në Gjykatën Penale Ndërkombëtare për krime kundër njerëzimit. Mund të vijë dita kur Shtetet e Bashkuara të mbajnë përgjegjësi dhe nuk lejohen më të veprojnë pa u ndëshkuar.
Një qëllim kryesor i aksionit për të mbrojtur Ambasadën e Venezuelës në Uashington, DC ishte të rriste ndërgjegjësimin se SHBA po përshkallëzonte veprimet e saj të paligjshme. Ndërhyrja në zgjedhjet e një vendi tjetër, kërcënimet për pushtim ushtarak dhe vendosja e masave ekonomike shtrënguese (aka sanksione) janë shkelje të Kartës së Kombeve të Bashkuara. Dështimi për të mbrojtur ambasadat shkel Konventën e Vjenës. Të Kolektiv për Mbrojtjen e Ambasadës, i përbërë nga qindra aktivistë për paqen dhe drejtësinë, pengoi që ambasada në Uashington, DC t'u jepej mbështetësve të grushtit të shtetit. Sot është bosh.
Aksioni në ambasadë ishte gjithashtu një akt solidariteti me popullin e Venezuelës që lufton për vetëvendosje dhe një shoqëri të re që vendos nevojat e njerëzve dhe mbrojtjen e planetit mbi fitimet e korporatave. Ne kemi shumë për të mësuar nga Venezuela për demokracinë, dhënien fund të varfërisë dhe krijimin e një bote për të gjithë.
Si Qytetarë të Perandorisë, puna jonë nuk ka mbaruar. Ne duhet të vazhdojmë të kundërshtojmë sanksionet dhe ndërhyrjen e SHBA në vende të tjera. Këshilli i Punës i San Franciskos së fundmi kaloi një rezolutë kundër sanksioneve. Ju mund të bëni të njëjtën gjë në komunitetin tuaj. Nxitni grupet tuaja lokale, këshillin e qytetit ose qarkut ose institucione të tjera të bëjnë të njëjtën gjë. Dhe të renditura më poshtë janë disa mënyra të tjera për t'u përfshirë në luftën për paqe.
ZNetwork financohet vetëm nga bujaria e lexuesve të tij.
dhuroj