Tak jak wezwania do likwidacji instytucji policji stały się głośniejsze i przeniosły się do przestrzeni głównego nurtu, tak wezwania do różnego rodzaju umorzenia długów są coraz trudniejsze do zignorowania przez polityków i przywódców. Odporność na zadłużenie, zarówno wobec długu państwowego, jak i zadłużenia gospodarstw domowych, jest ważną częścią dzisiejszych zmagań ruchów społecznych. Obejmuje to amerykański ruch na rzecz umorzenia długu studenckiego wynoszącego 1.5 biliona dolarów – pomysł, który w końcu dotarł do głównego nurtu wyborów.

Zadłużenie gospodarstw domowych nie jest samodzielnym problemem. Ponieważ w ostatnich latach w wielu społeczeństwach poziom zadłużenia gwałtownie wzrósł, zadłużenie wiąże się z wielkim cierpieniem, a także tragicznymi wydarzeniami, od depresji po samobójstwa, sprzedaż narządów i przemoc ze względu na płeć. Podobnie jak inne formy nierówności ekonomicznej, zadłużenie ma wyjątkowy wpływ na rasistowskie mniejszości, które borykają się z większą niepewnością zatrudnienia i częściej padają ofiarą drapieżnych form pożyczania. Dług jest ściśle powiązany z systemowym rasizmem, ponieważ się nim żywi i jednocześnie go pielęgnuje.

Moja własna praca nad długiem odbywała się w Telanganie w Indiach, gdzie skupiłem się na nieformalnych pożyczkach i doświadczeniach z zadłużeniem rasowych, podporządkowanych mniejszości muzułmańskich i dalitów. Osoby, z którymi rozmawiałam, i rodziny, z którymi spędziłam czas, żyły w niepewnych warunkach, z niestabilnymi dochodami, bez ochrony pracy i bez oszczędności. Nieformalne i nielegalne finanse to ich jedyna prawdziwa sieć bezpieczeństwa, ponieważ finansiści pożyczają im bez zabezpieczeń, ale po wysokich stopach procentowych. W przypadku tych rodzin pojedyncza sytuacja nadzwyczajna – śmierć męża, choroba dziecka – może prowadzić do długotrwałego zadłużenia. Widziałem wiele kobiet, które podejmowały się wysoce wyzyskowej pracy na części i zarabiały kilka centów na godzinę, aby nadążyć za spłatą odsetek. Chociaż dług może otworzyć przed ludźmi pewne ścieżki i możliwości życiowe, w mojej pracy widziałem, jak zaostrza ucisk ze względu na płeć, wzmacnia patriarchalne instytucje społeczne i powoduje konflikty rodzinne. Ogranicza także horyzonty czasowe człowieka. Kiedy pełna spłata zadłużenia staje się odległą fantazją, samo poczucie posiadania przyszłości maleje. Jednak wiele rodzin w dalszym ciągu zaciąga pożyczki w nadziei na zapewnienie lepszej przyszłości swoim dzieciom.

Zrozumienie powiązań między dłużnikami w bardzo różnych kontekstach krajowych i lokalnych oraz budowanie solidarności między nimi jest niezwykle ważne. Jednym z najbardziej podstępnych aspektów zadłużenia jest wstyd, jaki wywołuje. Jednostki mają tendencję do obwiniania siebie za niezdolność do spłaty swoich długów, zamiast obwiniać swoje rządy lub niesprawiedliwość samego systemu kapitalistycznego. Podejście internacjonalistyczne wzmocniłoby ruchy oporu wobec zadłużenia, pomagając dłużnikom zrozumieć ich sytuację jako część globalnego zjawiska, które należy obalić, a nie jako wynik ich indywidualnych wyborów lub „pragnień konsumentów”. Postrzeganie długu jako warunku wspólnego we współczesnym kapitalizmie finansowym jest krytycznym krokiem w kierunku rozwoju globalnej świadomości politycznej wokół koncepcji sprawiedliwości zadłużenia.

Czerpiąc z moich obserwacji w Indiach i USA, trzy (spośród wielu możliwych) powiązanych zasad kierują moim myśleniem o sprawiedliwości zadłużenia. Po pierwsze, problem zadłużenia gospodarstw domowych musi być stale powiązany z szerszą krytyką kapitalizmu i podstawowych przyczyn zadłużenia, takich jak brak dóbr publicznych i opieki społecznej. Rozwiązania na poziomie lokalnym, takie jak niskooprocentowane programy mikrokredytów i programy oparte na włączeniu finansowym, mogłyby zmniejszyć obciążenie dłużników i ubogich rodzin; nie kwestionują jednak warunków, które w pierwszej kolejności wpędzają ludzi w zadłużenie. Dlatego proponowane rozwiązania, które mają charakter krótkoterminowy i ostatecznie odtwarzają kapitalistyczny wyzysk, należy uznać za zasadniczo nieadekwatne z punktu widzenia sprawiedliwości zadłużenia.

Po drugie, ruchy na rzecz sprawiedliwości zadłużenia powinny prowadzić dialog ze zwolennikami bankowości alternatywnej, a także niehegemonicznych tradycji gospodarczych, takich jak finanse islamskie. Ten ostatni od dawna kwestionuje praktykę np. naliczania odsetek. Aktywiści wywodzący się z tej tradycji aktywnie debatowali nad znaczeniem wyzysku w kontekście finansów i nawiązali kontakt ze społecznościami w wielu krajach. Budowanie dialogu pomiędzy różnymi ruchami wzbogaci rozmowę na temat rozwiązań problemu zadłużenia i wzmocni przyczynę oporu przed zadłużeniem.

Trzecia zasada przewodnia jest taka, że ​​uniwersalna polityka dotycząca negocjacji i umorzenia długów jest bardziej pożądana niż polityka uzależniona od dochodów. Polityka, która ma zastosowanie tylko do niektórych kategorii „kwalifikujących się” osób, nie tylko podsyca i tak już złożoną biurokrację, ale może także ignorować lub zaostrzać nierówności rasowe wśród dłużników. Co więcej, podejścia oparte na kryterium dochodów jedynie zaburzają zasady etyczne, o które chodzi, podczas gdy podejścia uniwersalne sprawiają, że są one głównym tematem debaty. Nikt nie zasługuje na to, aby spędzać życie, płacąc odsetki od pożyczek, które zaciągnął, aby uratować życie członka rodziny, aby kontynuować edukację lub nakarmić swoje dzieci. Nadszedł czas na prawdziwie internacjonalistyczny ruch solidarności, który wyraźnie ujawni powiązania między długiem a kapitalizmem (rasowym) i którego celem będzie sprawiedliwość, a nie tylko ulga.