Można wybaczyć zrozumienie działań Izraela w Strefie Gazy jako rzezi samej w sobie. To wiarygodna interpretacja zabijanie zginęło 1,284 Palestyńczyków, z których co najmniej 75 procent to cywile, a kolejne 7,100 zostało rannych.

Postrzeganie Izraela jako zaangażowanego w bezsensowny rozlew krwi może wydawać się jeszcze rozsądniejszym wnioskiem w świetle masakra sześćdziesięciu trzech osób w Shujaiya po „szeroko zakrojony ostrzał artyleryjski na dziesiątki zaludnionych obszarów w Strefie Gazy”, w wyniku którego ciała „rozrzucono po ulicach” lub bombardowanie schronisk Organizacji Narodów Zjednoczonych dla osób uciekających przed przemocą. Wniosek ten jest również kuszący na podstawie raportów z Chuza, wioskę na tyłach Strip, która była miejscem kolejnej izraelskiej masakry.

Jednak opisywanie takiej przemocy jako bezcelowej mija się z logiką leżącą u podstaw postępowania Izraela podczas operacji Protective Edge i w istocie przez większą część jej historii.

Jako Darryl Li wskazuje,„Od 2005 roku Izrael opracował niezwykłą i być może bezprecedensową eksperyment w zarządzaniu kolonialnym w Strefie Gazy”, starając się „odizolować tamtejszych Palestyńczyków od świata zewnętrznego, uzależnić ich całkowicie od zewnętrznej życzliwości”, a jednocześnie „zwolnić Izrael z odpowiedzialności wobec nich”.

Strategia ta – argumentuje dalej Li – jest jednym ze sposobów, w jakie Izrael pracuje nad utrzymaniem większości żydowskiej na kontrolowanych przez siebie terytoriach, tak aby mógł w dalszym ciągu odmawiać równych praw reszcie populacji.

Tłumienie Palestyńczyków odporność ma kluczowe znaczenie dla powodzenia izraelskiego eksperymentu. Ale istnieje konsekwencja w postaci cyklicznej interakcji pomiędzy izraelskim kolonializmem a militaryzmem amerykańskim. Jako Bashir Abu-Manneh wyjaśniaistnieje związek pomiędzy amerykańskim imperializmem a polityką syjonistyczną. Amerykańscy decydenci uważają, że sojusz z Izraelem pomaga USA kontrolować Bliski Wschód. Stany Zjednoczone umożliwiają więc izraelski kolonializm i okupację, co z kolei stwarza kontekst dla dalszych amerykańskich interwencji w regionie, które można wykorzystać do prób pogłębienia amerykańskiej hegemonii.

Wskazuje ponadto, że „Stany Zjednoczone determinują główne wyniki gospodarcze i polityczne” w regionie co najmniej od 1967 r. i że Izrael odgrywa „kluczową rolę w ich realizacji”. W Izraelu i Palestynie oznacza to, że siła i pokój kolonialny na przemian były głównymi instrumentami polityki”. Jednak przez cały czas główny cel pozostaje „niezmienny: żydowska supremacja w Palestynie – jak najwięcej ziemi, jak to możliwe, jak najmniej Palestyńczyków”.

To, co podkreślają zarówno Li, jak i Abu-Manneh, to troska Izraela o utrzymanie Palestyńczyków w stanie bezsilności. Kierowany zarówno własnym programem osadniczo-kolonialnym, jak i funkcją amerykańskiego partnera w systemie geopolitycznym, Izrael stara się zrównoważyć swoje pragnienie maksymalizacji kontrolowanego przez siebie terytorium z imperatywem minimalizacji liczby Palestyńczyków mieszkających na terytoriach, które stara się używać do własnych celów.

Jeden ze sposobów zniszczenia wszelkich przejawów władzy palestyńskiej został zaprezentowany podczas Protective Edge, podczas którego izraelska przemoc starała się stłumić oznaki niepodległości Palestyny ​​– stąd wypowiedź ministra gospodarki Naftali Bennetta wymagać „pokonanie Hamasu”.

W rezultacie Palestyńczycy nie są jedynie ofiarami skrajnej przemocy. Atakuje się raczej ich zdolność do samodzielnego życia w historycznej Palestynie. Zniszczenie infrastruktury, jak w ostatni atak na samotną elektrownię w Strefie Gazy, jest tego jednym z wskaźników. Obecny izraelski atak nie tylko kończy fizyczną egzystencję konkretnych Palestyńczyków, ale ma na celu unicestwienie Palestyńczyków jako narodu zdolnego do niezależnego życia w swojej ojczyźnie.

Chociaż odmawianie uchodźcom ich prawnie chronionego i naturalnego prawa do powrotu jest najbardziej jawną taktyką stosowaną przez Izrael w celu utrzymania pożądanego obrazu demograficznego, tworzenie warunków niegościnnych dla autonomicznej egzystencji Palestyńczyków może również na dłuższą metę zapewnić Izraelowi „jak najwięcej ziemi [i] jak najmniej Palestyńczyków”.

Przemoc, która jest zgodna z tą logiką, nie jest cechą charakterystyczną syjonizmu. Ma kluczowe znaczenie dla kolonializmu osadniczego i znajduje historyczne podobieństwa na przykład w amerykańskim Szlaku Łez lub w Kanadzie, gdzie oczyszczanie równin przez celowe głodzenie ludów aborygeńskich. Znaczenie Protective Edge jest podobne.

Uniemożliwienie ludziom samodzielnego utrzymania jest sposobem na sabotaż ich zdolności do samodzielnego życia. Tak powinniśmy rozumieć ataki Izraela na czterdzieści sześć łodzi rybackich Gazy lub jej ataki na Dzień szesnasty krawędzi ochronnej przeciwko terenom rolniczym w północnej Strefie Gazy, mieście Gaza, środkowej Strefie Gazy, Khan Yunis i Rafah. Tak powinniśmy rozumieć interpretację Izraela dwie trzecie nieczynnych młynów pszenicy w Gazie i potrzeba 3,000 pasterzy w Gazie do karma dla zwierząt (nie mówiąc już o wartości samego życia zwierzęcego). Tak powinniśmy rozumieć to nasilenie się tego, co mówi dr Sara Roy z Harvardu opisuje jak długotrwałe, celowe niszczenie i pogarszanie się gospodarki Strefy Gazy, które, jeśli nie zostanie zwiększone finansowanie UNRWA, może spowodować masowy głód.

Sprawienie, aby Palestyńczycy nie mogli zadbać o siebie ani o siebie nawzajem, oznacza także odebranie im zdolności do samodzielnego funkcjonowania. Takie są konsekwencje faktu, że „leków [p]psychotropowych dla pacjentów z chorobami psychicznymi, urazami i stanami lękowymi” jest „krytycznie brakuje” i opuszczenia szpitala Shifa „pilnie” potrzebujących „neurochirurgów, anestezjologów, chirurgów plastycznych i ogólnych oraz specjalistów ortopedów, a także dwudziestu łóżek OIT, cyfrowej maszyny C-ARM do zabiegów ortopedycznych, trzech stołów operacyjnych i systemu oświetlenia dla pięciu operacji pokoje.”

Takie są konsekwencje – jak donoszą Lekarze bez Granic w swoim artykule wezwaniena Izrael, aby „zaprzestał bombardowań uwięzionych cywilów” – zabijając dwóch ratowników medycznych i raniąc dwóch innych, gdy próbowali odzyskać rannych z Ash Shuja'iyeh. Taki jest skutek wyrządzania szkody przez Izrael dwadzieścia dwa obiekty zdrowotne,włącznie z bezpośredni atak na szpital Al-Aksa i niszczenie szpitala rehabilitacyjnego el-Wafa, w którym od wielu dni strajkują, a wszystko to doprowadziło do opublikowania listu otwartego za pośrednictwem jednego z najbardziej prestiżowych szpitali na świecieczasopisma medyczne w którym dwudziestu czterech lekarzy i naukowców donosi, że jest „przerażonych atakiem wojskowym na ludność cywilną w Gazie pod pozorem karania terrorystów”, co stanowi „masakrę, która nie oszczędza nikogo i obejmuje osoby niepełnosprawne i chore przebywające w szpitalach”.

Ataki na instytucje religijne, charakterystyczne dla wszystkich projektów osadniczo-kolonialnych, są kolejnym sposobem ingerencji w niepodległość Palestyny. Osiemdziesiąt osiem meczetów w Gazie zostało uszkodzonych, co oznacza, że ​​zniszczono osiemdziesiąt osiem miejsc, w których społeczności Gazy gromadzą się i współdziałają ze sobą.

Izraelski atak na kulturę palestyńską można również rozumieć jako akty przemocy wobec Palestyńczyków jako narodu. Kultury nie są statyczne, ale uczestniczą w niekończącym się procesie tworzenia, niszczenia i ponownego tworzenia tekstów, a ich interpretacje to jeden ze sposobów, w jaki grupy rozumieją siebie jako odrębne, i jeden sposób, w jaki są rozumiane jako takie przez osoby niebędące członkami.

Zdolność grupy do opowiadania własnych historii o sobie jest kluczowym aspektem jej autonomicznej egzystencji. Utrudnianie Palestyńczykom podejmowania tych praktyk jest tym, co robi Izrael, gdy niszczy dom poety Osmana Husajna i to artysty Raed Issa; kiedy zabije kamerzystę Khaleda Reyadha Hamada w Shujaiya i kierowca agencji prasowej Media 24 w Gazie Hamdiego Shihaba; kiedy atakuje arabskojęzycznydziennikarze Al-Dżaziry i BBC; lub kiedy niszczy budynek, w którym znajduje się Sawt al-Watan radiostacja.

Podważanie zdolności narodu do edukacji młodych, przygotowania ich do pracy i nauczenia krytycznego myślenia jest ponadto sposobem na stłumienie ich niezależnej egzystencji. Taka jest implikacja Szkoły 133 które zostały trafione.

Podczas gdy niszczenie instytucji kulturalnych i edukacyjnych powstrzymuje naród od symbolicznej reprodukcji, masowe morderstwo Izraela na 229 palestyńskich dzieciach i zranienie 1,949 innych osób jest najbardziej groteskową, najbardziej dosłowną przeszkodą uniemożliwiającą Palestyńczykom dalsze istnienie w Palestynie jako grupa. To właśnie oznacza, że ​​Izrael to postawił 194,000dzieci potrzebujących wsparcia psychologicznego. To właśnie oznacza opieka położnicza ograniczony „dla około 45,000 5,000 kobiet w ciąży w Strefie Gazy, z których około XNUMX XNUMX zostało wysiedlonych”.

To właśnie oznacza utrudnianie życia rodzinnego poprzez niszczenie lub poważne uszkodzenie domów 3,695 rodziny i tworzenie warunków praktycznie uniemożliwiających prowadzenie codziennych zajęć składających się na ciągłość pokoleniową, takich jak powodowanie 1.2 milionów ludzie nie będą mieli „żadnego lub bardzo ograniczonego dostępu do wody i usług sanitarnych z powodu uszkodzenia systemu elektroenergetycznego lub braku paliwa do zasilania generatorów”.

To właśnie oznacza liczbę wysiedleńców w UNRWA Schronyma „zbliżać się do 10% całej populacji Gazy, z około 170,461 82 uczniami w XNUMX szkołach”, które „nie posiadają odpowiedniej infrastruktury sanitarnej i higienicznej (WASH) ani wystarczającej przestrzeni”. Właśnie po to to oznacza cała kolekcja z 1.8 miliona mieszkańców Gazy dotkniętych wojną.

Ci z nas, którzy są obywatelami państw, które pomagają Izraelowi w wykonaniu tego wszystkiego, muszą zmusić nasze rządy do zaprzestania. Do tego czasu wszyscy jesteśmy odpowiedzialni za tę przerażająco logiczną przemoc.