Ron Paul chce, żebyśmy uwierzyli, że nie zwracał uwagi, gdy biuletyny wydawane pod jego nazwiskiem przez dwadzieścia lat zawierały artykuły rasistowskie, homofobiczne i antysemickie. Ta historia krążyła już wcześniej; jednak kiedy Nowa Republika opublikował we wtorek artykuł szczegółowo opisujący niektóre z nich paskudniejsze kąski z obszernymi bezpośrednimi cytatami, Ron Paul odpowiedzi:

„Cytaty w Nowa Republika artykuły nie są moje i nie reprezentują tego, w co wierzę lub w co kiedykolwiek wierzyłem. Nigdy nie wypowiedziałem takich słów i nie potępiałem tak małostkowych myśli… Publicznie wziąłem na siebie moralną odpowiedzialność za to, że nie zwracałem większej uwagi na to, co działo się pod moim nazwiskiem”.

Cóż, nie, Paul naprawdę nie wziął na siebie żadnej odpowiedzialności. Paul jak dotąd nie podaje w swoim biuletynie autora tej napuszonej bigoterii, a jego odpowiedzi na przestrzeni lat są mniej przepraszające niż niezaprzeczające zaprzeczenia. Nie napisał tego. Nie wiedział. Nie zwracał uwagi. Nie obwiniaj go.

Kto jeszcze jest winien?

A co z ogólnym zarysem biuletynów i wystąpień publicznych Pawła? Przez dziesięciolecia Ron Paul promował fałszywe prawicowe teorie na temat spisku mającego na celu podważenie suwerenności narodowej Ameryki – spisku rzekomo obejmującego Organizację Narodów Zjednoczonych, Radę Stosunków Zagranicznych i Komisję Trójstronną. Są to te same zarzuty, które rozpowszechniał ruch zbrojnej milicji w latach 1990. Obecne twierdzenia Paula na temat proponowanej Unii Północnoamerykańskiej i tak zwanej „autostrady NAFTA” z Meksyku do Kanady odzwierciedlają teorie spiskowe wątpliwych prawicowych źródeł informacji, takich jak World Net Daily i Human Events.

Paul zaprzecza, że ​​promuje te teorie spiskowe, mimo że są one zasadniczo identyczne z prawicowymi teoriami spiskowymi rozpowszechnianymi od lat pięćdziesiątych XX wieku. W latach sześćdziesiątych XX wieku źródłem takich teorii spiskowych Nowego Porządku Świata było John Birch Society, ultrakonserwatywna organizacja, która do dziś nadal głosi tezę (wygłoszoną po raz pierwszy pod koniec lat dziewięćdziesiątych XVIII wieku), jakoby tajne stowarzyszenie zwane Iluminatami konstruowało Jeden Świat. Rząd i manipulowanie wybranymi urzędnikami w Stanach Zjednoczonych.

Nic dziwnego, że Paul stał się bohaterem dla legionów zwolenników teorii spiskowych, w tym dla niektórych, dla których biała supremacja, homofobia i antysemityzm są równie amerykańskie jak szarlotka. Zorganizowane grupy rasistowskie wykorzystują ogólne teorie spiskowe jako punkt wyjścia do rekrutacji. Od XIX wieku twierdzenia o złowrogich spiskach mających na celu globalną działalność wywrotową przeplatały się z ponurymi antysemickimi historiami o żydowskich spiskach mających na celu globalny podbój.

Niesprawiedliwe jest sugerowanie, że Ron Paul jest częścią któregokolwiek z tych bigoteryjnych ruchów, ale bardziej niż uczciwe jest pytanie Paula, dlaczego brakuje mu zwykłej przyzwoitości i zdrowego rozsądku, aby szybko zwrócić darowiznę na kampanię od osławionego neonazisty. Należy również poprosić Paula o bardziej szczegółowe wyjaśnienie, w jaki sposób jego poglądy na temat tajnych planów światowych elit mających na celu zniszczenie suwerenności Stanów Zjednoczonych różnią się od ogólnych lub antysemickich teorii spiskowych Nowego Porządku Świata, które można łatwo znaleźć w Internecie. Jakie są konkretne źródła informacji Pawła na temat jego twierdzeń? Kiedy Paweł podaje swoje źródła, możemy je porównać z teoriami głoszonymi przez Towarzystwo Johna Bircha – a także z grupami o bardziej bigoteryjnym bagażu.

Retoryka Rona Paula prowadzona przez ostatnią dekadę była interpretowana przez niektóre okręgi wyborcze jako zakodowane poparcie dla bigoteryjnych idei. To użycie zakodowanego języka w debacie publicznej nie jest niczym nowym. Jako kandydat na prezydenta George Wallace udoskonalił sztukę zakodowanych odwoływań do białej supremacji do wysokiej formy sztuki politycznej. Wallace wiedział, że mówi szyfrem, podobnie jak prezydent Richard Nixon, który dostosował retorykę Wallace'a do rasistowskiej „strategii południowej” republikanina. Czy Paul zastanawiał się kiedyś, dlaczego ultraprawicowi szaleńcy, zwolennicy teorii spiskowych, bigoci i neonaziści opowiadają się za jego sprawą? Czy Paweł nie zdaje sobie sprawy, że jego retoryka zwykle wspiera bigotów, chyba że zostanie wyjaśniona?

Dlaczego Pawłowi tak trudno jest dostrzec, że bigoci wyśmiewają jego imię i sugerują, że Paweł wyznaje przekonania, których twierdzi, że nie wyznaje? Dlaczego Paweł nie zdaje sobie sprawy, że ma obowiązek zdecydowanie zdystansować się od takich twierdzeń? Tu nie chodzi o winę przez skojarzenie; chodzi o głównego kandydata politycznego, który podnosi sprawę i wyjaśnia sprawę, używając jasnego języka. W przeciwnym razie sprawiałoby to wrażenie, że Paweł zabiega o publiczne wiarygodne zaprzeczenie, jednocześnie w dalszym ciągu zabiegając o względy tych samych elektoratów, które sugeruje odrzucić.

---