Trwa wojna, o której nic nie wiecie, pomiędzy koalicją wielkich mocarstw a małym ruchem powstańczym. To tajna wojna tocząca się w cieniu, podczas gdy ty zajmujesz się codziennymi sprawami.

Ostatecznie ten konflikt może mieć większe znaczenie niż kiedykolwiek konflikty w Iraku i Afganistanie. A jednak dzieje się to z dala od pierwszych stron gazet i prawie bez zapowiedzi w wieczornych wiadomościach. Nie walczy się z nią także w Jemenie, Pakistanie czy Somalii, ale w małych wioskach na północy stanu Nowy Jork. Tam luźna siatka aktywistów prowadzi kampanię partyzancką nie za pomocą improwizowanych ładunków wybuchowych czy granatów o napędzie rakietowym, ale za pomocą zarządzeń dotyczących zagospodarowania przestrzennego i petycji. 

Uzbrojenie może i jest skromne, ale stawka nie może być wyższa. Ostatecznie los planety może wisieć na włosku.

Przez całe lato koszmary związane ze zmianami klimatycznymi pojawiały się szybko i wściekle. Niegdyś żyzne połacie serca Ameryki pieczony w suchość przypominającą Afrykę Subsaharyjską. Setki tysięcy ryba martwy w przegrzanych strumieniach. Sześć milionów akrów na Zachodzie spożywane przez pożary. We wrześniu A raport na zlecenie 20 rządów że do 100 r. na całym świecie może umrzeć aż 2030 milionów ludzi, jeśli nie zmniejszy się zużycia paliw kopalnych. A wszystko to miało miejsce, zanim superburza Sandy siała spustoszenie w obszarze metropolitalnym Nowego Jorku i na wybrzeżu Jersey.

Jeśli chodzi o zmiany klimatyczne, przywództwo Waszyngtonu jest już pogrążone w porażce. prezydent Obama dozwolony gigant naftowy BP wznowił wiercenia w Zatoce Meksykańskiej, natomiast Shellowi pozwolono rozpocząć próby wiercenia na Morzu Czukockim u wybrzeży Alaski. W tej chwili największą nadzieję na powstrzymanie zmian klimatycznych dają ruchy oddolne. 

W styczniu I kronikowany rodzima odporność północnej części stanu Nowy Jork na intensywne poziome szczelinowanie hydrauliczne – technologię wykorzystującą ekstremalnie energię, która wydobywa metan („gaz ziemny”) z najgłębszych obszarów Ziemi. Od tego czasu lokalna opozycja nieustannie przeciwstawia się przemysłowi energetycznemu i władzom stanowym w sposób, który może nadać ton reszcie kraju w nadchodzących dziesięcioleciach. W małych wioskach i miasteczkach, o których nigdy nie słyszałeś, oddolni aktywiści sprzeciwiają się temu, co może być początkiem ostatecznego starcia o przyszłość Ziemi.

Walka z Frackiem 2012

Nowy Jork to nie tylko kolejny stan. Jego największym miastem jest stolica finansowa świata. Sześciu byłych gubernatorów zostało prezydenturą, a gubernator Andrew Cuomo najwyraźniej ma zamiar ubiegać się o stanowisko w Białym Domu, prawdopodobnie w 2016 r. Kraj ma również długą historię ruchów, począwszy od zniesienia kary śmierci i prawa wyborczego kobiet w XIX wieku. do zajęcia w dwudziestym pierwszym. Jej kampanie proekologiczne obejmowały m.in dział wodny Sprawa Storm King Mountain, w której aktywiści pokonali plan Con Edisona zakładający wyrzeźbienie gigantycznego obiektu w ścianie charakterystycznego miejsca na rzece Hudson. W decyzji tej ustanowiono prawo każdego do występowania z sądami w imieniu środowiska.

Dziś to dziedzictwo aktywistów jest widoczne w oddolnym powstaniu na północy stanu Nowy Jork, walce zwykłych Amerykanów o ochronę pozostałości demokracji i delikatnego środowiska Ziemi przed gigantycznymi korporacjami, które chcą zniszczyć jedno i drugie. Po jednej stronie stoi nowojorska społeczność przeciwna szczelinowaniu; z drugiej strony przemysł gazu ziemnego, stanowy Departament Ochrony Środowiska i nowojorska Wspólna Koalicja Właścicieli Ziemi, sprzymierzona z przemysłem.

Jeśli chodzi o gubernatora Cuomo, udało mu się rozgniewać obie strony. Wydawało mu się łukzwrócił się do przemysłu w czerwcu ubiegłego roku, dając do zrozumienia, że ​​zakończy moratorium na szczelinowanie wprowadzone w 2010 r. przez jego poprzednika Davida Patersona i otworzy państwo na ten proces; potem, w październiku, okazało się, że tak wycofać po wściekłych protestach, które miały miejsce w Waszyngtonie, a także w Albany, Binghamton i innych miastach na północy stanu.

„Nigdy nie widziałem, żeby [ruch ekologiczny] rozprzestrzeniał się z takim pożarem” – mówi Robert Boyle, legendarny działacz na rzecz ochrony środowiska i dziennikarz, który odegrał kluczową rolę w sprawie Storm King i założony Riverkeeper, prototyp wszystkich późniejszych organizacji strażników rzek. „Zajęło mi 13 lub 14 lat, aby uruchomić pierwszego Riverkeepera. Fracking tak nie wygląda. To jak podpalenie pociągu prochu.”

Opracowane w 2008 roku i znacznie bardziej rozbudowane pod względem infrastruktury niż czysto pionowa forma szczelinowania wynaleziona przez Halliburton Corporation w latach czterdziestych XX wieku, poziome szczelinowanie hydrauliczne na dużą skalę jest technologią pożerającą ziemię i marnującą wodę, charakteryzującą się ślad gazów cieplarnianych większa niż węgla. Proces rozpoczyna się od wtłoczenia od jednego do dziewięciu milionów galonów wody z dodatkiem piasku i środków chemicznych pod ciśnieniem bomby hiperbarycznej na milę lub więcej pod powierzchnią Ziemi. Większość tego płynu pozostaje pod ziemią. Z pozostałej części prawie nic już nigdy nie będzie dostępne do nawadniania lub picia. Niedawne raport niezależnego, bezstronnego Biura Odpowiedzialności Rządu Stanów Zjednoczonych stwierdziło, że szczelinowanie stwarza poważne ryzyko dla zdrowia i środowiska.

Oddolny opór stanu Nowy Jork przeciwko szczelinowaniu rozpoczął się około cztery lata temu wokół stołów kuchennych i salonów, gdy sąsiedzi zaczęli rozmawiać o tej przerażającej technologii. Płytkie wiercenia w poszukiwaniu łatwo dostępnego gazu prowadzono w tym stanie od dziesięcioleci, ale ten gigantyczny wysiłek przemysłowy znów oznaczał coś innego.

Antoni Ingraffea z Wydziału Inżynierii Uniwersytetu Cornell, współautor badania, które ustaliło wpływ branży na globalne ocieplenie, nazywa tę nową formę szczelinowania niezrównanym zagrożeniem dla środowiska i zdrowia ludzkiego. „Jest znacznie więcej karczowania gruntów, znacznie większa dewastacja lasów i pól. . . tysiące kilometrów rurociągów. . . wiele tłoczni, [które] wymagają spalania ogromnych ilości oleju napędowego. . . [emitujących] węglowodory do atmosfery.” Dodaje, że chodzi tu o „zdrowie wielu kontra bogactwo nielicznych”.

Przeciwko temu bogactwu stoi ruch 99% – rolników, fizyków, dziennikarzy, nauczycieli, bibliotekarzy, karczmarzy, właścicieli browarów i inżynierów. „W Middlefield nie jesteśmy niczym wyjątkowym” – mówi Kelly Branigan, pośredniczka w handlu nieruchomościami, która w zeszłym roku założyła grupę o nazwie Middlefield Neighbours. „Jesteśmy zwykłymi ludźmi, którzy zebrali się razem, nauczyli się i sięgnęli do kieszeni, żeby nad tym pracować. To inspirujące, niesamowite i to jest Ameryka – jej własna mała rewolucja”.

W zeszłym roku Middlefield stało się jednym z pierwszych miast Nowego Jorku, które zastosowało najskromniejsze narzędzia, rozporządzenia dotyczące zagospodarowania przestrzennego, aby powstrzymać szczelinowanie. Wcześniej dla zwykłych ludzi wydawało się to zadaniem niemożliwym do wykonania. W 1981 r. stan zwolnił korporacje gazownicze z nowojorskiego konstytucyjnie gwarantowanego samorządu, zgodnie z którym zarządzenia miejskie przeważają nad prawem stanowym. Jednak w 2011 roku prawnicy z Itaki, Helen i David Slottje, unieważnili tę przyjazną dla gazu ustawę, stwierdzając, że chociaż państwo reguluje przemysł, miasta mogą korzystać ze swoich uprawnień w zakresie planowania przestrzennego, aby go powstrzymać. Od tego czasu kaskada zakazów i moratoriów – w sumie ponad 140 – chroni miasta w całym Nowym Jorku przed masowymi odwiertami szczelinowymi. 

Tak wygląda demokracja

Caroline, mała wioska w hrabstwie Tompkins (3,282 mieszkańców), jest drugim miastem w stanie, które pozyskuje 100% energii elektrycznej z energii wiatrowej, i jednym z ostatnich, które wprowadziło zakaz szczelinowania. Jego mieszkańcy są uosobieniem oddolnego oporu północnej części stanu Nowy Jork.

„Jestem bardzo sceptyczny, czy międzynarodowym korporacjom leży na sercu dobro społeczności” – powiedział mi niedawno Don Barber, przełożony Caroline. „Rząd federalny sprzedał [Amerykanów], zwalniając szczelinowanie z ustaw o czystej wodzie i powietrzu” – dodał. „Rządy federalne i stanowe nie opowiadają się za społeczeństwem obywatelskim. Pozostał tylko jeden poziom. To samorząd lokalny, który nakłada na nasze barki ogromne obciążenie.”

Zastępca przełożonego Caroline, Dominic Frongillo, dostrzega lokalny opór terminy globalne. „Nieoczekiwanie znaleźliśmy się w punkcie zerowym zmian klimatycznych” – mówi. „Kiedyś działo się to gdzie indziej: usuwanie szczytów górskich w Wirginii Zachodniej, wiercenia głębinowe w Zatoce Meksykańskiej, piaski bitumiczne w Albercie w Kanadzie. Ale teraz… jest tu, pod naszymi stopami, w północnej części stanu Nowy Jork. Tutaj narysowana jest linia. Nie możemy ciągle uciekać przed przemysłem paliw kopalnych. Nie możesz przenieść się w inne miejsce, musisz po prostu kopać tam, gdzie jesteś.

Dwa lata prac w Caroline przed wprowadzeniem zakazu obejmowały wybory, w wyniku których członkowie zarządu miasta popierający wiercenia zostali zastąpieni przeciwnikami szczelinowania, publiczne fora edukacyjne i sześciomiesięczną zbiórkę petycji. „Zapukaliśmy do każdych drzwi dwa lub trzy razy” – wspomina Bill Podulka, emerytowany fizyk, który był współzałożycielem miejskiej organizacji ruchu oporu ROUSE (Mieszkańcy przeciwni niebezpiecznemu wydobyciu gazu łupkowego). „Wiele osób sprzeciwiało się odwiertom gazowym, ale bało się zabrać głos, nie zdając sobie sprawy, że ci, których to dotyczy, stanowili cichą większość”. Ostatecznie 71% zwróconych podpisało petycję, w której domagano się zakazu.

11 września odbyła się ostateczna debata pomiędzy przeciwnikami i zwolennikami wierceń, po której Barber zarządził głosowanie. Zakaz spotkał się z większością głosów poparcia. „Po raz pierwszy” – powiedział tłumowi zgromadzonemu w wyłożonym białymi deskami ratuszu Caroline – „będę głosował za zmianą równowagi praw między jednostką a społeczeństwem obywatelskim. Dzieje się tak ze względu na wpływ szczelinowania na zdrowie i środowisko. A większość naszych obywateli głosowała za przyjęciem zakazu”. Następnie zarząd orzekł 4 do 1 na korzyść.

Ukryta inwazja

Około półtora roku temu, gdy Caroline i inne miasta przeprowadzały się, aby chronić swoje ziemie przed przemysłem, XTO, spółka zależna Exxon-Mobil Corporation, zaczęła przygotowywać się na możliwą przyszłość szczelinowania w tym stanie. Wypatrzyła cienistą zatoczkę Oquaga Creek, obfitujący w pstrągi dopływ stanu Delaware w hrabstwie Sanford w górnej części stanu Nowy Jork, wydzierżawiła ziemię i zwróciła się do Komisji ds. Dorzecza Delaware (DRBC) o pozwolenie na pobór wody. XTO stwierdziło, że do operacji szczelinowania hydraulicznego potrzebuje ćwierć miliona galonów wody ze strumienia każdego dnia.

Organizacja ekologiczna Delaware Riverkeeper dowiedziała się o aplikacji XTO i rozpowszechniła tę informację. W ciągu kilku dni DRBC otrzymało 7,900 listów wyrażających oburzenie. W dniu 1 czerwca 2011 r. setki obywateli zorganizowane przez oddolnych przeciwników frakerów wzięło udział w przesłuchaniu w Depozycie, wiosce w Sanford Township, położonej u zbiegu potoku i zachodniego odgałęzienia rzeki Delaware. Na spotkaniu za XTO wypowiadały się tylko dwie osoby. Jednym z nich był nadzorca (burmistrz) Sanford, Dewey Decker. Pochwalił wniosek XTO i potępił protestujących jako „obcych”. Należy do grupy właścicieli ziemskich, którzy je posiadają dzierżawiona ziemia do XTO za setki milionów dolarów. (Decker odmówił udzielenia wywiadu na potrzeby tego artykułu). Reszta tłumu wypowiadała się w sprawie strumienia, ryb i dzikiej przyrody. Komisja ds. dorzecza rzeki Delaware złożyła wniosek XTO na czas nieokreślony.

Odcinek ten, mimo że było to oddolne zwycięstwo, posłużył także jako ostrzeżenie o determinacji branży w realizacji planów szczelinowania pomimo wciąż obowiązującego narzuconego przez państwo moratorium. W rezultacie Caroline i inne miasta w dalszym ciągu opracowują lokalne środki zapobiegające szczelinowaniu, wiedząc, że zakaz stosowania tego procesu z 2010 r. wygaśnie, gdy gubernator Cuomo zatwierdzi zasady opracowywane obecnie przez Departament Ochrony Środowiska (DEC).

Jeśli chodzi o te zasady i bardziej ogólnie fracking, DEC ma konflikt interesów. Chociaż ma chronić środowisko, ma również za zadanie regulować gałęzie przemysłu, które je eksploatują, za pośrednictwem Działu Zasobów Mineralnych agencji. W ubiegłym roku DEC Odebrane ponad 80,000 1,500 pisemnych komentarzy na temat najnowszego projektu wytycznych dla branży, 10-stronicowego „SGEIS” (co oznacza „Supplemental Generic Environmental Impact Statement”). Przeciwnicy wierceń przewyższyli liczebnie zwolenników 1 do XNUMX. Potop był rekordem w historii historia agencji.

Jednak nie tylko aktywiści wykazywali duże zainteresowanie SGEIS. Z dokumentów uzyskanych w ramach nowojorskiej ustawy o wolności informacji wynika, że ​​w połowie sierpnia 2011 r., sześć tygodni przed upublicznieniem oświadczenia DEC, agencja shared szczegółowe podsumowania z przedstawicielami korporacji gazowniczych, dając branży szansę na wpłynięcie na ostateczny dokument przed jego upublicznieniem.

Dwa dni przed udostępnieniem SGEIS do publicznej kontroli prawnik Chesapeake Energy Corporation z siedzibą w Oklahomie i innych firm zwrócił się do organów regulacyjnych o „zmniejszenie lub wyeliminowanie” wymogu przeprowadzania zaawansowanych testów płynów szczelinujących. Takie płyny są obciążone toksynami, w tym substancjami rakotwórczymi, które burze mogą zmyć z miejsc wierceń – co jest szczególnie ponurą perspektywą, biorąc pod uwagę katastrofalne powodzie, które miały miejsce w tym stanie w ciągu ostatnich trzech lat.

W tym samym czasie dwóch dziennikarzy z północnej części Nowego Jorku ujawnił że Bradley Field, szef wydziału zasobów mineralnych DEC, podpisał petycję, w której zaprzeczył istnieniu zmian klimatycznych. Field, dawniej należący do Getty Oil i Marathon Oil, jest także przedstawicielem stanu w Międzystanowej Komisji ds. Porozumienia Naftowego i Gazowego oraz Radzie ds. Ochrony Wód Podziemnych – obu branżach, które utrzymują, że szczelinowanie jest nieszkodliwe. Gdy sprawa wyszła na jaw, urzędnicy państwowi anonimowo przeciekły słyszano o planie otwarcia pięciu hrabstw na granicy Nowego Jorku z Pensylwanią na szczelinowanie, pod warunkiem że tamtejsze społeczności będą wspierać tę technologię.

Tak wygląda autokracja                                       

W maju 2012 roku Dewey Decker i jego zarząd przyjęli uchwałę, w której zobowiązali się do tego miasto Sanford nie podejmie żadnych działań przeciwko szczelinowaniu w oczekiwaniu na decyzję DEC. Nie było żadnego wcześniejszego powiadomienia. Mieszkańcy mogli przeczytać o tym w lokalnych gazetach. „Budzisz się następnego ranka i pytasz: «Co się stało?»” – skomentował Doug Vitarious, emerytowany nauczyciel szkoły podstawowej w Sanford.

W czerwcu nagłówek w Kurier depozytowy, gazeta z Sanford, przeczytała: „Lokalni urzędnicy w kwalifikujących się społecznościach zatwierdzają uchwały popierające wiercenia”. Do artykułu dołączono mapę miast, które podjęły takie uchwały. Indeks dolny pod mapą czytać: „Wspólna Koalicja Właścicieli Ziemi w Nowym Jorku” JLCNY jest oddolnym sojusznikiem stanu w branży gazowniczej, którego misją jest „wspieranie… wspólnego interesu… w zakresie wydobycia gazu ziemnego”. Decker reprezentuje organizację w Sanford.

Latem Vitarious i inni obywatele zapytali władze miasta, skąd wzięła się uchwała, ale spotkali się z milczeniem. Zwrócili się do zarządu o uchylenie uchwały i przeprowadzenie referendum. Decker odmówił.

Do końca sierpnia 43 miasta w regionie podjęły uchwały wzorowane na uchwałach zamieszczonych na stronie internetowej JLCNY. Stanowi, że na poziomie lokalnym „nie zostanie wprowadzone żadne moratorium na szczelinowanie hydrauliczne, zanim stan Nowy Jork nie podejmie [sic!] decyzji”. Zgodnie z nowojorską ustawą o wolności informacji organizacja Catskill Citizens for Safe Energy i National Resources Defense Council uzyskały od Sanford i dwóch innych miast dokumentację dotyczącą sposobu, w jaki osiągnęli swoje cele. Dokumenty, jak twierdzi Bruce Ferguson z Catskill Citizens for Safe Energy, „wyszczególniają kontakty między pracownikami przemysłu gazowego a urzędnikami”.

Dwa miesiące przed superburzą Sandy zalała część stanu, Sue Rapp, psychoterapeutka z dotychczasowy z miasta Vestal powiedziała mi, że powodzie martwią ją tak samo, jak wszystko inne związane ze szczelinowaniem. W latach 2010 i 2011 stan Górny Nowy Jork ucierpiał z powodu powodzi. Potem pojawiła się Sandy. Powodzie zamieniają miliony galonów ścieków pochodzących ze szczelinowania, dla których nie ma bezpiecznego składowania, w strumienie trucizn zmywane do dróg wodnych.

W przeciwieństwie do zarządu Sanforda, Vestal nie zablokował formalnie debaty. Wysłuchał argumentów za moratorium przedstawionych przez Rapp i organizację, której jest współzałożycielką, Vestal Residents for Safe Energy (VERSE), a także prośby o moratorium ze strony lekarzy i naukowców. Jej reakcją było jednak po prostu siedzenie z założonymi rękami i czekanie, aż DEC i Cuomo podejmą ostateczną decyzję. Oznacza to przyjęcie stanowiska JLCNY we wszystkich głosach z wyjątkiem formalnego. "Co się dzieje?" – zapytał retorycznie Rapp podczas demonstracji w Binghamton we wrześniu ubiegłego roku. „Próbują nas zamknąć. Ale głosujemy i będziemy głosować. Nie stanowimy [jak nazywają zwolennicy wiertarki] tyranii większości, ale po prostu większość. To się nazywa demokracja.”

Demonstracje przeciwko planowi szczelinowania Cuomo, który przyciągnął tysiące ludzi do Waszyngtonu, Albany i innych miejsc w Nowym Jorku, obejmowały zobowiązania do popełnienia trwałych aktów nieposłuszeństwa obywatelskiego, gdyby gubernator zrealizował plany otwarcia obszaru przygranicznego stanu Pensylwania na szczelinowanie. Pod koniec września brNew York Times ogłosił, że Cuomo wycofał się ze swojego czerwcowego stanowiska. W raporcie przypisano zmianę zdania stanowemu ruchowi oddolnemu. Legendarny ze względu na swoją wytrzymałość i spryt polityczny gubernator w nadchodzących miesiącach stanie przed politycznym wyzwaniem. Albo zadowoli zwolenników przemysłu gazowego, albo swoją bazę Demokratów. Niezależnie od tego, którą drogą pójdzie, może to zmniejszyć jego szanse w Białym Domu.

Stawka jest jednak znacznie większa niż aspiracje prezydenckie Cuomo. Otwarcie jakiejkolwiek części stanu na szczelinowanie z pewnością zaszkodzi lokalnemu środowisku. Co ważniejsze, zwycięstwo oddolne w stanie Nowy Jork może otworzyć drzwi do ogólnokrajowego wzrostu liczby zwolenników szczelinowania. Strata może w dłuższej perspektywie skutkować kaskadą degradacji środowiska, której planeta nie jest w stanie sobie poradzić. Choć brzmi to nieprawdopodobnie, los Ziemi może zależeć od mieszkańców Middlefield, Caroline, Vestal oraz dziesiątek małych wiosek i miasteczek, o których nigdy nie słyszałeś.

„Wszystkie oczy zwrócone są na Nowy Jork” – mówi Chris Burger, były ustawodawca hrabstwa Broome i członek niewielkiej grupy, która przekonała ostatniego gubernatora Nowego Jorku, Davida Patersona, do uchwalenia stanowego moratorium na szczelinowanie. „To największy problem środowiskowy, przed jakim kiedykolwiek stanął Nowy Jork [i nie tylko] Nowy Jork, cały naród i świat. Jeśli to ma zostać zatrzymane, zatrzyma się tutaj.” 

Ellen Cantarow po raz pierwszy napisała z Izraela i Zachodniego Brzegu w 1979 r. A TomDispatch regularnie, jej teksty publikowano w The Village Voice, Grand Street, Mother Jones, Alternet, Counterpunch i ZNet oraz opublikowano w antologii przez South End Press. Jest także główną autorką i redaktorką trylogii poświęconej historii mówionej pt. Przenoszenie góry: kobiety pracujące na rzecz zmian społecznych, opublikowane w 1981 r. przez The Feminist Press/McGraw-Hill, szeroko antologizowane i wciąż drukowane.

Artykuł ten pojawił się po raz pierwszy na TomDispatch.com, blogu internetowym Nation Institute, który oferuje stały dopływ alternatywnych źródeł, wiadomości i opinii autorstwa Toma Engelhardta, wieloletniego redaktora działu wydawniczego, współzałożyciela American Empire Project, autora książki Koniec kultury zwycięstwa, jak w powieści Ostatnie dni wydawnicze. Jego najnowsza książka to „Amerykański sposób wojny: jak wojny Busha stały się wojnami Obamy” (Haymarket Books). 

---