Uniewinnienie w Bogocie trzech Irlandczyków fałszywie oskarżonych o terroryzm jest zawstydzającą porażką dla rządu kolumbijskiego. Jest to także przekonujący dowód głębokiej dwulicowości rządu brytyjskiego i jego unionistycznych sojuszników w Irlandii. Podobnie podkreśla nieuczciwość większości międzynarodowych mediów informacyjnych, których relacje w przeważającej mierze zakładały winę trzech mężczyzn. Uniewinnienie jest ważnym zwycięstwem zdeterminowanych obrońców praw człowieka w Kolumbii i pozostałej części Ameryki Łacińskiej. Tutaj Caitriona Ruane, koordynatorka kampanii na rzecz uwolnienia całej trójki, opowiada o sprawie i utrzymujących się zagrożeniach, które uniemożliwiają mężczyznom powrót do domu.

 

P. Jaki jest obecny status prawny tej trójki po ich uniewinnieniu?

 

Trzej mężczyźni zostali uznani za niewinnych pod zarzutem szkolenia FARC1

 

To bardzo istotny wyrok prawny. Sędzia Jairo Acosta w swoim wyroku nakazał zbadanie świadków przedstawionych przez Biuro Prokuratora Generalnego pod kątem krzywoprzysięstwa. Jeden ze świadków dobrowolnie mieszkał w koszarach wojskowych. Inny był więźniem więzienia. Nasuwa się pytanie – czy szkolił ich wywiad wojskowy? A ile innych osób przebywa w więzieniu na podstawie zeznań tych świadków i innych podobnych świadków?

 

Mężczyźni zostali uznani za winnych fałszywych paszportów i zgodnie z kolumbijskim prawem mają prawo do „wolności warunkowej”. Obrona zwróciła się do sędziego Acosty z prośbą o zezwolenie im na opuszczenie kraju, ponieważ ich życie jest tutaj zagrożone. Złożyłem zeznania sędziemu Acosta na temat gróźb i incydentów, które przydarzyły się mężczyznom, kampanii „Bring Them Home” oraz obserwatorom procesu. Rząd irlandzki przedstawił również władzom kolumbijskim na piśmie swoje obawy dotyczące bezpieczeństwa mężczyzn i przedstawicieli kampanii Bring Them Home.

 

P. Czy są bezpieczne? Jeśli nie, co należy zrobić?

 

Nie, nie są bezpieczni. Należy im pozwolić opuścić więzienie i wrócić prosto do domu. Rząd Kolumbii odrzucił wniosek o zapewnienie odpowiedniego bezpieczeństwa trzem mężczyznom i dwóm przedstawicielom kampanii Bring Them Home.

 

Jesteśmy bardzo zaniepokojeni ich bezpieczeństwem w więzieniu, obecnie przetrzymywani są w La Modelo, jednym z najniebezpieczniejszych więzień na świecie. Są otoczeni przez prawicowe siły paramilitarne.

 

P. Czy mógłbyś podać anegdotyczny opis zagrożeń lub ryzyka dla 3 i dla ciebie? Czy w wyniku tej sprawy kolumbijscy prawnicy Trójki są bardziej zagrożeni?

 

CR. Złożyłem przed sędzią zeznania na temat gróźb wobec mężczyzn, kampanii „Bring Them Home” oraz obserwatorów, którzy monitorowali sprawę tutaj, w Kolumbii. Rząd irlandzki złożył władzom kolumbijskim oświadczenie w sprawie bezpieczeństwa trzech mężczyzn i nas obu. Nie lubię gloryfikować gróźb, więc wolałbym nie używać anegdot. Prawnicy są tacy sami. Reprezentowałem rząd kolumbijski i agencje międzynarodowe w sprawie prawników, prosząc o gwarancje dla nich.

 

Pytanie: Jakie przeszkody uniemożliwiają mężczyznom powrót do domu, poza pozostałymi procedurami prawnymi?

 

CR. Minister Obrony Narodowej, policja i Biuro Prokuratora Generalnego rozpoczęły kampanię mającą na celu uniemożliwienie im opuszczenia kraju. Wiceprezydent kraju Francisco Santos przyjął wyrok. Toczy się tu bitwa pomiędzy władzą wykonawczą a wojskiem. Rząd kolumbijski musi panować w swoich służbach bezpieczeństwa i ministrze obrony.

 

Pytanie: Czy uważa Pan, że sprawa ta jest nadal w nieuzasadniony sposób wykorzystywana politycznie, odpowiednio przez rząd brytyjski, rząd kolumbijski i polityków w Irlandii?

 

CR. Myślę, że tę sprawę wykorzystują elementy rządu kolumbijskiego, zwłaszcza wojsko, policja i biuro prokuratora generalnego. Myślę, że niektóre warstwy rządu zdają sobie sprawę, że to, co się tutaj dzieje, nie jest dobre dla wizerunku Kolumbii. Trzej niewinni mężczyźni przebywają w więzieniu, choć powinni być na wolności, ponieważ rząd kolumbijski nie może zagwarantować im bezpieczeństwa.

 

Pojawiają się różnego rodzaju fałszywe raporty wywiadowcze próbujące zakwestionować decyzję Sędziego. Rzeczywistość jest taka, że ​​trzech mężczyzn uznano za niewinnych – nie ani trochę niewinnych, ale niewinnych. Ludzie powinni przestać używać tej sprawy i pozwolić tym ludziom żyć dalej. Pan Paisley Jnr. (z Demokratycznej Partii Unionistycznej w północnej Irlandii) rozprawia się o sprawiedliwości w dżungli. Pan Paisley przez lata pokazał, że nie wie zbyt wiele o sprawiedliwości. Rzeczywistość jest taka, że ​​jednym ze sposobów, w jaki unioniści, którzy nie chcą podziału władzy, atakowali proces pokojowy w Irlandii, było wykorzystanie Kolumbii, a teraz nie mogą z tego skorzystać. Nadszedł czas, aby usiedli z Sinn Fein i zbudowali Irlandię równych sobie.

 

Rząd irlandzki ściśle z nami współpracuje, aby sprowadzić tych mężczyzn do domu – czasami wolałbym, aby zajęli silniejsze stanowisko. Potrzebujemy, aby pilnie reprezentowali mężczyzn na najwyższym szczeblu i wezwali władze kolumbijskie do zezwolenia tym mężczyznom na opuszczenie kraju.

 

P. Czy postawa rządu USA jest obecnie istotna?

 

CR. Trudno poznać stanowisko rządu USA. Z tego, co widziałem, nie złożyli żadnego oświadczenia w związku z wyrokiem uniewinniającym tę trójkę.

 

P. Jakie znaczenie przywiązują do wyroku kolumbijscy prawnicy, którzy bronili tej trójki?

 

CR. Tutejsze media mówią, że jest to najważniejszy wyrok prawny w Kolumbii od 100 lat. Prawnicy i organizacje praw człowieka mówią to samo i czerpią inspirację z kampanii oraz batalii prawnej, która toczyła się w ciągu ostatnich dwóch lat i dziewięciu miesięcy. Odnotowują, jak obrona sprowadziła świadków, a biegły sądowy zauważają także, jak obrona i kampania sprowadziły międzynarodowych obserwatorów.

 

Pytanie: Czy sprawa pomogła wzmocnić pozycję praw człowieka w ogóle, a w szczególności obrońców praw człowieka w kraju?

 

CR. Tak, zdecydowanie – była to sprawa, o której nikt nie myślał, że obrona może wygrać, nie dlatego, że istniały jakiekolwiek dowody, ale ze względu na jej polityczny charakter i związane z tym interesy polityczne. Mieszkańcy Kolumbii poznali nowy sposób prowadzenia sprawy. Był to również interesujący proces pod względem solidarności i pracy zespołowej pomiędzy dwoma zespołami prawnymi w Irlandii i Kolumbii. Połączyliśmy nasze zasoby i uczyliśmy się od siebie nawzajem. Znaczące jest również to, że sędzia wydał tak stanowczy wyrok i uważam, że wykazał się ogromnym przywództwem w kraju i systemie prawnym, które bardzo tego potrzebują.

 

Pytanie: Czy cała trójka może skomentować trudną sytuację innych więźniów, których spotkali w El Modelo?

 

CR. Byłam dzisiaj w La Modelo i złamałoby wam serce, gdybyście zobaczyli tysiące kobiet i dzieci udających się w odwiedziny do swoich partnerów, synów i ojców. Przyjechali z całej Kolumbii, a większość z nich to chłopi i biedni ludzie. To nie bogaci idą do więzienia. Więzienie La Modelo to piekło. Władze kolumbijskie muszą rozpocząć proces pokojowy i poważnie przyjrzeć się kwestii więźniów.

 

Pytanie: Czy kampania solidarnościowa z tą trójką będzie nadal odgrywać rolę po ich powrocie?

 

CR.Robimy to krok po kroku, chcemy najpierw zabrać je do domu, a następnie dokonamy podsumowania i zdecydujemy, co przyniesie kampania Bring Them Home.

 

Caitriona Ruane udzieliła tego wywiadu za pośrednictwem poczty elektronicznej Tono Solo.

 

1Lewicowe Rewolucyjne Siły Zbrojne Kolumbii (FARC) od ponad 40 lat utrzymują sprzeciw wobec kolejnych rządów kolumbijskich i armii kolumbijskiej.

---