Arundhati Roy (urodzony 24 listopada 1961) to indyjski pisarz, aktywista i obywatel świata. W 1997 roku otrzymała Nagrodę Bookera za swoją pierwszą powieść Bóg rzeczy małych. Roy urodził się w Shillong w stanie Meghalaya jako córka keralickiej syryjskiej chrześcijanki i bengalskiego hinduskiego ojca, z zawodu plantatora herbaty. Dzieciństwo spędziła w Aymanam w Kerali, ucząc się w Corpus Christi. W wieku 16 lat opuściła Keralę i przeprowadziła się do Delhi i rozpoczęła bezdomny tryb życia, mieszkając w małej chatce z blaszanym dachem w ścianach restauracji Feroz Shah Kotla w Delhi i zarabiając na życie sprzedając puste butelki. Następnie kontynuowała studia architektoniczne w Delhi School of Architecture, gdzie poznała swojego pierwszego męża, architekta Gerarda Da Cunha. Bóg rzeczy małych to jedyna powieść napisana przez Roya. Od czasu zdobycia Nagrody Bookera w swojej twórczości koncentruje się na kwestiach politycznych. Należą do nich projekt tamy Narmada, indyjska broń nuklearna, działalność skorumpowanej firmy energetycznej Enron w Indiach. Jest figurantką ruchu antyglobalizacyjnego/alterglobalizacyjnego i zaciekłą krytyką neoimperializmu. W odpowiedzi na indyjskie testy broni nuklearnej w Pokhran w Radżastanie Roy napisał „The End of Imagination”, krytykę indyjskiego społeczeństwa polityki nuklearnej rządu. Został on opublikowany w jej kolekcji The Cost of Living, w której podjęła także krucjatę przeciwko indyjskim projektom ogromnych zapór wodnych w środkowych i zachodnich stanach Maharasztra, Madhya Pradesh i Gujarat. Od tego czasu poświęciła się wyłącznie literaturze faktu i polityce, publikując dwa kolejne zbiory esejów, a także działając na rzecz celów społecznych. W maju 2004 roku Roy otrzymała Pokojową Nagrodę w Sydney za pracę w kampaniach społecznych i propagowanie niestosowania przemocy. W czerwcu W 2005 r. brała udział w Światowym Trybunale w sprawie Iraku. W styczniu 2006 roku otrzymała nagrodę Sahitya Akademi za zbiór esejów „Algebra nieskończonej sprawiedliwości”, ale odmówiła jej przyjęcia.