[ਨੋਟ: ਯੂਕੀ ਤਨਾਕਾ ਦਾ ਲੇਖ ਰਿਚਰਡ ਫਾਲਕ ਦੁਆਰਾ ਇੱਕ ਸਾਥੀ ਲੇਖ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਹੈ]
ਜੰਗੀ ਅਪਰਾਧਾਂ ਦੇ ਮੁਕੱਦਮੇ ਅਤੇ ਅੰਨ੍ਹੇਵਾਹ ਬੰਬਾਰੀ ਦਾ ਮੁੱਦਾ
ਯੂਕੀ ਤਨਾਕਾ
14 ਮਈ, 1946 ਨੂੰ, ਦੂਰ ਪੂਰਬ ਲਈ ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਮਿਲਟਰੀ ਟ੍ਰਿਬਿਊਨਲ (ਜੋ ਟੋਕੀਓ ਯੁੱਧ ਅਪਰਾਧ ਟ੍ਰਿਬਿਊਨਲ ਵਜੋਂ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ) ਦੇ ਖੁੱਲਣ ਤੋਂ ਦਸ ਦਿਨ ਬਾਅਦ, ਬਚਾਅ ਪੱਖ ਦੇ ਵਕੀਲ ਦੇ ਇੱਕ ਮੈਂਬਰ, ਕੈਪਟਨ ਜਾਰਜ ਫਰਨੇਸ ਨੇ ਇਸ ਦੀ ਨਿਰਪੱਖਤਾ 'ਤੇ ਗੰਭੀਰ ਸ਼ੱਕ ਪ੍ਰਗਟ ਕੀਤਾ। ਦੂਜੇ ਵਿਸ਼ਵ ਯੁੱਧ ਵਿੱਚ ਜੇਤੂ ਦੇਸ਼ਾਂ ਦੁਆਰਾ ਆਯੋਜਿਤ ਟ੍ਰਿਬਿਊਨਲ:
'ਅਸੀਂ ਕਹਿੰਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਇਸ ਟ੍ਰਿਬਿਊਨਲ ਦੇ ਵਿਅਕਤੀਗਤ ਮੈਂਬਰਾਂ ਦੀ ਜਾਣੀ ਜਾਂਦੀ ਇਮਾਨਦਾਰੀ ਦੀ ਪਰਵਾਹ ਕੀਤੇ ਬਿਨਾਂ, ਉਹ ਆਪਣੀ ਨਿਯੁਕਤੀ ਦੇ ਹਾਲਾਤਾਂ ਵਿੱਚ, ਨਿਰਪੱਖ ਨਹੀਂ ਹੋ ਸਕਦੇ; ਕਿ ਅਜਿਹੀਆਂ ਸਥਿਤੀਆਂ ਵਿੱਚ, ਇਹ ਮੁਕੱਦਮਾ, ਅਜੋਕੇ ਸਮੇਂ ਅਤੇ ਇਤਿਹਾਸ ਦੋਵਾਂ ਵਿੱਚ, ਇਸਦੀ ਕਾਨੂੰਨੀਤਾ, ਨਿਰਪੱਖਤਾ ਅਤੇ ਨਿਰਪੱਖਤਾ ਬਾਰੇ ਕਦੇ ਵੀ ਠੋਸ ਸ਼ੱਕ ਤੋਂ ਮੁਕਤ ਨਹੀਂ ਹੋਵੇਗਾ।1
ਇਸ ਕਾਰਨ ਕੈਪਟਨ ਫਰਨੇਸ ਨੇ ਤਾਕੀਦ ਕੀਤੀ ਕਿ ਮੁਕੱਦਮਾ "ਨਿਰਪੱਖ ਦੇਸ਼ਾਂ ਦੇ ਨੁਮਾਇੰਦਿਆਂ ਦੁਆਰਾ ਜੰਗ ਦੀ ਗਰਮੀ ਅਤੇ ਨਫ਼ਰਤ ਤੋਂ ਮੁਕਤ" ਕਰਵਾਇਆ ਜਾਵੇ।2
ਫਰਨੇਸ ਦੀ ਪੇਸ਼ਕਾਰੀ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਮੇਜਰ ਬੈਨ ਬਰੂਸ ਬਲੇਕਨੀ, ਬਚਾਅ ਪੱਖ ਦੇ ਵਕੀਲ ਦੇ ਇੱਕ ਹੋਰ ਅਮਰੀਕੀ ਮੈਂਬਰ, "ਸ਼ਾਂਤੀ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਅਪਰਾਧ" ਦੇ ਮੁੱਦੇ ਵੱਲ ਮੁੜੇ ਅਤੇ ਦਲੀਲ ਦਿੱਤੀ ਕਿ ਅਜਿਹੇ ਅਪਰਾਧ "ਕਿਸੇ ਕਾਨੂੰਨ ਦੁਆਰਾ ਜਾਣੇ ਜਾਂ ਪਰਿਭਾਸ਼ਿਤ ਕੀਤੇ ਗਏ ਕਿਸੇ ਅਪਰਾਧ ਦੇ ਦੋਸ਼ ਨਹੀਂ ਬਣਦੇ ਹਨ। "3 ਉਸਨੇ ਤਰਕ ਕੀਤਾ ਕਿ ਯੁੱਧ, ਅਤੇ ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਹਮਲਾਵਰ ਯੁੱਧ ਛੇੜਨਾ, ਇੱਕ ਅਪਰਾਧ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਅਤੇ ਇਸਨੂੰ ਨਿਰਪੱਖ ਜਾਂ ਬੇਇਨਸਾਫ਼ੀ ਵਜੋਂ ਪਰਿਭਾਸ਼ਤ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ। ਇਹ ਨਾ ਤਾਂ ਕਾਨੂੰਨੀ ਹੈ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਗੈਰ-ਕਾਨੂੰਨੀ। ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਉਸਨੇ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕੀਤਾ ਕਿ, ਜੇ ਇੱਕ ਅਪਰਾਧ ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਜੰਗ ਛੇੜਨਾ ਇੱਕ ਅਸਲ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਦਾ ਅਪਰਾਧ ਹੈ, ਇਸ ਲਈ ਟ੍ਰਿਬਿਊਨਲ ਦੁਆਰਾ 'ਸ਼ਾਂਤੀ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਅਪਰਾਧ' ਨੂੰ ਮਨੋਰੰਜਨ ਦੇ ਅਧਿਕਾਰ ਖੇਤਰ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਸਮਝ ਕੇ ਖਾਰਜ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਜਾਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ।4
ਬਲੇਕਨੀ ਨੇ ਫਿਰ ਦਲੀਲ ਦਿੱਤੀ ਕਿ ਯੁੱਧ ਇੱਕ ਰਾਸ਼ਟਰ ਦਾ ਕੰਮ ਹੈ, ਵਿਅਕਤੀਆਂ ਦਾ ਨਹੀਂ, ਇਸ ਲਈ ਯੁੱਧ ਵਿੱਚ ਕਤਲ ਨੂੰ ਕਤਲ ਵਜੋਂ ਚਾਰਜ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ। ਆਪਣੀ ਗੱਲ 'ਤੇ ਜ਼ੋਰ ਦੇਣ ਲਈ, ਉਸਨੇ ਹੀਰੋਸ਼ੀਮਾ ਦੇ ਪਰਮਾਣੂ ਬੰਬ ਧਮਾਕੇ ਦੇ ਬਹੁਤ ਹੀ ਸੰਵੇਦਨਸ਼ੀਲ ਮੁੱਦੇ ਨੂੰ ਸੰਬੋਧਿਤ ਕਰਨ ਦਾ ਦਲੇਰ ਕਦਮ ਚੁੱਕਿਆ:
'ਜੇਕਰ ਪਰਲ ਹਾਰਬਰ 'ਤੇ ਬੰਬ ਧਮਾਕੇ ਨਾਲ ਐਡਮਿਰਲ ਕਿਡ ਦੀ ਹੱਤਿਆ ਕਤਲ ਹੈ, ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਉਸ ਵਿਅਕਤੀ ਦਾ ਨਾਮ ਜਾਣਦੇ ਹਾਂ ਜਿਸ ਨੇ ਹੀਰੋਸ਼ੀਮਾ 'ਤੇ ਪਰਮਾਣੂ ਬੰਬ ਸੁੱਟਿਆ ਸੀ, ਅਸੀਂ ਸਟਾਫ ਦੇ ਮੁਖੀ ਨੂੰ ਜਾਣਦੇ ਹਾਂ ਜਿਸ ਨੇ ਇਸ ਕਾਰਵਾਈ ਦੀ ਯੋਜਨਾ ਬਣਾਈ ਸੀ, ਅਸੀਂ ਜਾਣਦੇ ਹਾਂ। ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰ ਰਾਜ ਦੇ ਮੁਖੀ. ਕੀ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਜ਼ਮੀਰ 'ਤੇ ਕਤਲ ਹੈ? ਸਾਨੂੰ ਇਸ 'ਤੇ ਸ਼ੱਕ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਅਸੀਂ ਇਸ 'ਤੇ ਸ਼ੱਕ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਾਂ, ਅਤੇ ਇਸ ਲਈ ਨਹੀਂ ਕਿ ਹਥਿਆਰਬੰਦ ਟਕਰਾਅ ਦੀ ਘਟਨਾ ਨੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਕਾਰਨ ਨੂੰ ਜਾਇਜ਼ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਦੁਸ਼ਮਣਾਂ ਨੂੰ ਬੇਇਨਸਾਫ਼ੀ ਕਰਾਰ ਦਿੱਤਾ ਹੈ, ਪਰ ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਕਾਰਵਾਈ ਕਤਲ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਸਾਨੂੰ ਦੋਸ਼ ਦਿਖਾਓ, ਯੁੱਧ ਦੇ ਕਾਨੂੰਨਾਂ ਅਤੇ ਰੀਤੀ-ਰਿਵਾਜਾਂ ਦੇ ਉਲਟ ਕਤਲ ਦਾ ਸਬੂਤ ਪੇਸ਼ ਕਰੋ, ਉਸ ਆਦਮੀ ਦਾ ਨਾਮ ਦੱਸੋ ਜਿਸ ਦੇ ਹੱਥ ਨੇ ਸੱਟ ਮਾਰੀ ਹੈ, ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰ ਉੱਚ ਅਧਿਕਾਰੀ ਨੂੰ ਪੇਸ਼ ਕਰੋ ਜਿਸ ਨੇ ਇਸ ਐਕਟ ਦੀ ਯੋਜਨਾ ਬਣਾਈ, ਆਦੇਸ਼ ਦਿੱਤਾ, ਆਗਿਆ ਦਿੱਤੀ ਜਾਂ ਸਵੀਕਾਰ ਕੀਤਾ, ਅਤੇ ਤੁਸੀਂ ਇੱਕ ਲਿਆਏ ਹੋ। ਨਿਆਂ ਦੀ ਪੱਟੀ ਵਿੱਚ ਅਪਰਾਧੀ।'5
ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਉਸਨੇ ਇਹ ਸੰਕੇਤ ਦਿੱਤਾ ਕਿ ਜੇ ਪਰਲ ਹਾਰਬਰ ਹਮਲੇ ਦੌਰਾਨ ਜਾਪਾਨੀ ਫੌਜਾਂ ਦੁਆਰਾ ਅਮਰੀਕੀ ਫੌਜਾਂ ਦੇ ਲੜਾਕਿਆਂ ਦੀ ਹੱਤਿਆ ਨੂੰ "ਕਤਲ" ਮੰਨਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਤਾਂ ਉਸੇ ਟੋਕਨ ਦੁਆਰਾ ਯੂਐਸ ਦੇ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ, ਹੈਰੀ ਐਸ. ਟਰੂਮਨ, ਅਤੇ ਯੂਐਸ ਆਰਮੀ ਚੀਫ ਆਫ ਸਟਾਫ, ਜਾਰਜ। ਸੀ. ਮਾਰਸ਼ਲ, ਭਾਵ, ਹੀਰੋਸ਼ੀਮਾ ਦੇ ਪਰਮਾਣੂ ਬੰਬ ਧਮਾਕੇ ਲਈ ਆਖਿਰਕਾਰ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰ ਦੋ ਅਮਰੀਕੀ ਨੇਤਾਵਾਂ 'ਤੇ ਵੀ "ਕਤਲ" ਦਾ ਦੋਸ਼ ਲਗਾਇਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ। "ਸ਼ਾਂਤੀ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਅਪਰਾਧ" ਦੀ ਨਵੀਂ ਕਾਨੂੰਨੀ ਪਰਿਭਾਸ਼ਾ ਨੂੰ ਅਯੋਗ ਕਰਨ ਲਈ, ਉਸਨੇ ਉਸ ਸਮੇਂ ਦੇ ਪ੍ਰਭਾਵਸ਼ਾਲੀ ਅਮਰੀਕੀ ਵਿਚਾਰ ਨੂੰ ਸਿੱਧੇ ਤੌਰ 'ਤੇ ਚੁਣੌਤੀ ਦਿੱਤੀ ਕਿ ਹੀਰੋਸ਼ੀਮਾ ਅਤੇ ਨਾਗਾਸਾਕੀ 'ਤੇ ਪਰਮਾਣੂ ਬੰਬ ਧਮਾਕਾ ਪਰਲ ਹਾਰਬਰ 'ਤੇ ਅਚਾਨਕ ਹਮਲੇ ਦਾ ਬਦਲਾ ਲੈਣ ਦੀ ਇੱਕ ਸਹੀ ਕਾਰਵਾਈ ਸੀ। ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਬਲੇਕਨੀ ਨੂੰ ਯਕੀਨ ਸੀ ਕਿ ਜਾਪਾਨੀ ਨਾਗਰਿਕਾਂ 'ਤੇ ਪਰਮਾਣੂ ਬੰਬ ਧਮਾਕਾ ਸਪੱਸ਼ਟ ਤੌਰ 'ਤੇ ਹੇਗ ਕਨਵੈਨਸ਼ਨ IV, ਜ਼ਮੀਨ 'ਤੇ ਜੰਗ ਦੇ ਕਾਨੂੰਨਾਂ ਅਤੇ ਕਸਟਮਜ਼ ਦੀ ਉਲੰਘਣਾ ਸੀ। ਉਸਨੇ 3 ਮਾਰਚ, 1947 ਨੂੰ ਅਦਾਲਤ ਵਿੱਚ ਸਪੱਸ਼ਟ ਤੌਰ 'ਤੇ ਇਸ ਗੱਲ ਵੱਲ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕੀਤਾ ਸੀ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਬਚਾਅ ਪੱਖ ਦੇ ਵਕੀਲ ਨੇ ਅਦਾਲਤ ਨੂੰ ਪ੍ਰਮਾਣੂ ਬੰਬ ਧਮਾਕੇ ਦਾ ਮੁਲਾਂਕਣ ਕਰਨ ਲਈ ਜੋ ਸਬੂਤ ਮੰਗੇ ਸਨ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਜੱਜਾਂ ਦੁਆਰਾ ਬਹੁਮਤ ਦੇ ਫੈਸਲੇ ਦੁਆਰਾ ਰੱਦ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਅਤੇ ਇਸ ਮੁੱਦੇ 'ਤੇ ਕਦੇ ਵੀ ਵਿਚਾਰ-ਵਟਾਂਦਰਾ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ।6
ਟੋਕੀਓ ਵਾਰ ਕ੍ਰਾਈਮ ਟ੍ਰਿਬਿਊਨਲ ਵਿਖੇ, ਏਸ਼ੀਆ ਪੈਸੀਫਿਕ ਯੁੱਧ ਦੌਰਾਨ ਜਾਪਾਨੀ ਸਾਮਰਾਜੀ ਬਲਾਂ ਦੁਆਰਾ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਚੀਨੀ ਸ਼ਹਿਰਾਂ 'ਤੇ ਅੰਨ੍ਹੇਵਾਹ ਬੰਬਾਰੀ ਦਾ ਮੁੱਦਾ ਕਦੇ ਨਹੀਂ ਉਠਾਇਆ ਗਿਆ, ਅਮਰੀਕੀ ਸਰਕਾਰ ਦੁਆਰਾ ਚੀਨੀ ਨਾਗਰਿਕਾਂ 'ਤੇ ਜਾਪਾਨ ਦੇ ਹਵਾਈ ਹਮਲਿਆਂ ਦੀ ਵਾਰ-ਵਾਰ ਨਿੰਦਾ ਕਰਨ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ। ਇਹ ਸਪੱਸ਼ਟ ਹੈ ਕਿ ਅਦਾਲਤ ਦੇ ਸਾਹਮਣੇ ਇਸ ਮਾਮਲੇ ਨੂੰ ਨਾ ਲਿਆਉਣ ਦਾ ਕਾਰਨ ਜਾਪਾਨੀ ਨਾਗਰਿਕਾਂ ਵਿਰੁੱਧ ਅਮਰੀਕਾ ਦਾ ਆਪਣਾ ਵਿਵਹਾਰ ਹੈ, ਜਿਸ ਨੇ ਨਾਗਰਿਕਾਂ ਵਿਰੁੱਧ ਸਭ ਤੋਂ ਵਿਆਪਕ ਹਵਾਈ ਮੁਹਿੰਮ ਦਾ ਰੂਪ ਧਾਰ ਲਿਆ, ਜਿਸ ਨੇ ਭੜਕਾਊ ਬੰਬਾਂ ਨਾਲ ਅਤੇ ਦੋ ਪ੍ਰਮਾਣੂ ਬੰਬਾਂ ਨਾਲ ਜਾਪਾਨੀ ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਨੂੰ ਤਬਾਹ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਇਹ ਤੱਥ ਕਿ ਯੂਰਪ ਅਤੇ ਇੰਗਲੈਂਡ ਦੇ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਵਿੱਚ ਨਾਜ਼ੀਆਂ ਦੀ ਅੰਨ੍ਹੇਵਾਹ ਬੰਬਾਰੀ ਕਦੇ ਵੀ ਨੂਰਮਬਰਗ ਵਿਖੇ ਅਪਰਾਧਿਕ ਜਾਂਚ ਦਾ ਵਿਸ਼ਾ ਨਹੀਂ ਸੀ, ਸ਼ਾਇਦ ਇਸੇ ਕਾਰਨ ਕਰਕੇ ਸੀ।
ਅੰਤ ਵਿੱਚ, ਭਾਰਤ ਤੋਂ ਜੱਜ ਪਾਲ, ਟੋਕੀਓ ਯੁੱਧ ਅਪਰਾਧ ਟ੍ਰਿਬਿਊਨਲ ਦੀ ਪ੍ਰਧਾਨਗੀ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਗਿਆਰਾਂ ਜੱਜਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕਲੌਤਾ ਵਿਅਕਤੀ ਸੀ, ਜਿਸ ਨੇ ਪਰਮਾਣੂ ਬੰਬ ਧਮਾਕੇ 'ਤੇ ਇੱਕ ਆਲੋਚਨਾਤਮਕ ਟਿੱਪਣੀ ਕੀਤੀ, ਹਾਲਾਂਕਿ ਸੰਖੇਪ ਵਿੱਚ। ਆਪਣੇ ਅਸਹਿਮਤੀ ਫੈਸਲੇ ਵਿੱਚ, ਉਸਨੇ ਲਿਖਿਆ:
'ਮੇਰੇ ਮੌਜੂਦਾ ਮਕਸਦ ਲਈ ਇਹ ਕਹਿਣਾ ਕਾਫੀ ਹੋਵੇਗਾ ਕਿ ਜੇਕਰ ਜੰਗ ਵਿਚ ਨਾਗਰਿਕਾਂ ਦੀ ਜਾਨ-ਮਾਲ ਦੀ ਅੰਨ੍ਹੇਵਾਹ ਤਬਾਹੀ ਅਜੇ ਵੀ ਗੈਰ-ਕਾਨੂੰਨੀ ਹੈ, ਤਾਂ ਪੈਸੀਫਿਕ ਯੁੱਧ ਵਿਚ ਐਟਮ ਬੰਬ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਨ ਦਾ ਇਹ ਫੈਸਲਾ ਐਟਮ ਬੰਬ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਨ ਦੇ ਨਿਰਦੇਸ਼ਾਂ ਦੇ ਨਜ਼ਦੀਕੀ ਪਹੁੰਚ ਹੈ। ਪਹਿਲੇ ਵਿਸ਼ਵ ਯੁੱਧ ਦੌਰਾਨ ਜਰਮਨ ਸਮਰਾਟ ਅਤੇ ਦੂਜੇ ਵਿਸ਼ਵ ਯੁੱਧ ਦੌਰਾਨ ਨਾਜ਼ੀ ਨੇਤਾਵਾਂ ਦਾ। ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦਾ ਕੁਝ ਵੀ ਮੌਜੂਦਾ ਮੁਲਜ਼ਮਾਂ ਦੇ ਸਿਹਰਾ ਨਹੀਂ ਪਾਇਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ।''7
ਦਿਲਚਸਪ ਗੱਲ ਇਹ ਹੈ ਕਿ, ਯੋਕੋਹਾਮਾ ਵਿੱਚ ਕਰਵਾਏ ਗਏ ਇੱਕ ਬੀ ਕਲਾਸ ਮੁਕੱਦਮੇ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਅਪਵਾਦ ਸੀ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਅਮਰੀਕੀ ਫੌਜਾਂ ਦੁਆਰਾ ਜਾਪਾਨੀ ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਉੱਤੇ ਅੰਨ੍ਹੇਵਾਹ ਬੰਬਾਰੀ ਅਦਾਲਤ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਗਰਮ ਚਰਚਾ ਦਾ ਕੇਂਦਰ ਬਣ ਗਈ ਸੀ। ਇਹ ਜਨਰਲ ਓਕਾਦਾ ਤਾਸੁਕੂ ਦੇ ਮੁਕੱਦਮੇ 'ਤੇ ਸੀ, ਜਿਸ ਨੇ ਬੀ-29 ਬੰਬਾਂ ਦੇ ਕਈ ਚਾਲਕ ਦਲ ਦੇ ਮੈਂਬਰਾਂ ਨੂੰ ਫਾਂਸੀ ਦੇਣ ਦੇ ਹੁਕਮ ਜਾਰੀ ਕੀਤੇ ਸਨ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਜਾਪਾਨੀਆਂ ਦੁਆਰਾ ਨਾਗੋਆ ਸ਼ਹਿਰ ਦੇ ਨੇੜੇ ਗੋਲੀ ਮਾਰ ਕੇ, ਸਹੀ ਕੋਰਟ-ਮਾਰਸ਼ਲ ਟਰਾਇਲ ਕੀਤੇ ਬਿਨਾਂ, ਫੜ ਲਿਆ ਗਿਆ ਸੀ। ਜਨਰਲ ਓਕਾਡਾ ਲਈ ਮੁੱਖ ਬਚਾਅ ਪੱਖ ਦੇ ਵਕੀਲ ਵਜੋਂ ਕੰਮ ਕਰ ਰਹੇ ਇੱਕ ਅਮਰੀਕੀ ਵਕੀਲ ਡਾ. ਜੋਸਫ਼ ਫੇਦਰਸਟੋਨ ਨੇ ਦਲੀਲ ਦਿੱਤੀ ਕਿ, ਕਿਉਂਕਿ ਅਮਰੀਕੀ ਬੀ-29 ਚਾਲਕ ਦਲ ਗੈਰ-ਕਾਨੂੰਨੀ ਅੰਨ੍ਹੇਵਾਹ ਬੰਬ ਧਮਾਕਿਆਂ ਵਿੱਚ ਰੁੱਝਿਆ ਹੋਇਆ ਸੀ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਜਾਪਾਨੀ ਨਾਗਰਿਕ ਮਾਰੇ ਗਏ ਅਤੇ ਜ਼ਖਮੀ ਹੋਏ ਸਨ, ਉਹ POWs ਦੀ ਬਜਾਏ ਅਪਰਾਧੀ ਸਨ। ਫੇਦਰਸਟੋਨ ਨੇ ਦਾਅਵਾ ਕੀਤਾ ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਅਮਰੀਕਨਾਂ ਦੀ ਫਾਂਸੀ ਇਸ ਲਈ ਜਾਇਜ਼ ਸੀ। ਹਾਲਾਂਕਿ ਅਦਾਲਤ ਨੇ ਜਨਰਲ ਓਕਾਡਾ ਨੂੰ ਦੋਸ਼ੀ ਪਾਇਆ ਅਤੇ ਉਸਨੂੰ ਮੌਤ ਦੀ ਸਜ਼ਾ ਸੁਣਾਈ, ਅਜਿਹਾ ਲਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਫੈਦਰਸਟੋਨ ਦੀ ਦਲੀਲ ਅਤੇ ਉਸ ਦੁਆਰਾ ਅਦਾਲਤ ਵਿੱਚ ਪੇਸ਼ ਕੀਤੇ ਗਏ ਸਬੂਤ ਦਾ ਓਕਾਡਾ ਦੇ ਅਧੀਨ ਅਧਿਕਾਰੀਆਂ ਨੂੰ ਦਿੱਤੇ ਮੁਕਾਬਲਤਨ ਨਰਮ ਫੈਸਲਿਆਂ 'ਤੇ ਕਾਫ਼ੀ ਪ੍ਰਭਾਵ ਸੀ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਓਕਾਡਾ ਦੇ ਹੁਕਮਾਂ ਨੂੰ ਪੂਰਾ ਕੀਤਾ ਸੀ। ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਅਮਰੀਕੀ ਜੱਜਾਂ ਅਤੇ ਸਰਕਾਰੀ ਵਕੀਲਾਂ ਨੇ ਜਨਰਲ ਮੈਕਆਰਥਰ ਨੂੰ ਪਟੀਸ਼ਨਾਂ ਭੇਜੀਆਂ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਬੇਨਤੀ ਕੀਤੀ ਗਈ ਕਿ ਉਹ ਮੌਤ ਦੀ ਸਜ਼ਾ ਨੂੰ ਉਮਰ ਕੈਦ ਵਿੱਚ ਬਦਲ ਦੇਵੇ, ਹਾਲਾਂਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਅਪੀਲਾਂ ਮੈਕਆਰਥਰ ਦੇ ਫੈਸਲੇ ਨੂੰ ਬਦਲਣ ਵਿੱਚ ਅਸਫਲ ਰਹੀਆਂ।8
ਪਰਮਾਣੂ ਬੰਬ ਧਮਾਕਿਆਂ ਦੇ ਪੀੜਤਾਂ ਲਈ ਨਿਆਂ ਲਈ ਓਕਾਮੋਟੋ ਦਾ ਸੰਘਰਸ਼
ਟੋਕੀਓ ਯੁੱਧ ਅਪਰਾਧ ਟ੍ਰਿਬਿਊਨਲ ਦੇ ਬਚਾਅ ਪੱਖ ਦੇ ਵਕੀਲ ਦੇ ਜਾਪਾਨੀ ਮੈਂਬਰਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਓਕਾਮੋਟੋ ਸ਼ੋਚੀ ਨਾਮ ਦਾ ਇੱਕ ਵਕੀਲ ਸੀ, ਜਿਸਨੇ ਜਨਰਲ ਓਕਾਡਾ ਲਈ ਬਚਾਅ ਪੱਖ ਦੇ ਵਕੀਲ ਦੇ ਮੈਂਬਰ ਵਜੋਂ ਵੀ ਕੰਮ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਫੀਦਰਸਟੋਨ ਦੀ ਸਹਾਇਤਾ ਕੀਤੀ। ਇਨ੍ਹਾਂ ਅਮਰੀਕੀ ਵਕੀਲਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਓਕਾਮੋਟੋ ਦੇ ਤਜ਼ਰਬੇ ਨੇ ਹੀਰੋਸ਼ੀਮਾ ਅਤੇ ਨਾਗਾਸਾਕੀ ਦੇ ਪਰਮਾਣੂ ਬੰਬ ਧਮਾਕਿਆਂ ਸਮੇਤ ਹਵਾਈ ਅੰਨ੍ਹੇਵਾਹ ਬੰਬ ਧਮਾਕਿਆਂ ਦੇ ਜਾਪਾਨੀ ਪੀੜਤਾਂ ਲਈ ਨਿਆਂ ਬਾਰੇ ਉਸਦੀ ਸੋਚ 'ਤੇ ਕਾਫ਼ੀ ਪ੍ਰਭਾਵ ਪਾਇਆ ਜਾਪਦਾ ਹੈ। ਓਕਾਮੋਟੋ ਨੇ ਟੋਕੀਓ ਵਾਰ ਕ੍ਰਾਈਮ ਟ੍ਰਿਬਿਊਨਲ ਦੇ ਸਿੱਟੇ ਤੋਂ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਬਾਅਦ ਏ-ਬੰਬ ਤੋਂ ਬਚੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਨਿਆਂ ਦਿਵਾਉਣ ਲਈ ਕਾਨੂੰਨੀ ਸੰਘਰਸ਼ ਦੀ ਪੈਰਵੀ ਕੀਤੀ। ਫਰਵਰੀ 1953 ਵਿੱਚ, ਓਕਾਮੋਟੋ ਨੇ ਹੀਰੋਸ਼ੀਮਾ ਅਤੇ ਨਾਗਾਸਾਕੀ ਦੇ 64 ਵਕੀਲਾਂ ਨੂੰ ਇੱਕ ਕਿਤਾਬਚੇ ਦੀ ਇੱਕ ਕਾਪੀ ਭੇਜੀ ਸੀ। "ਗੇਨਬਾਕੂ ਮਿਨਸੋ ਵਾਕੁਮੋਨ (ਪਰਮਾਣੂ ਬੰਬ ਧਮਾਕਿਆਂ ਬਾਰੇ ਸਿਵਲ ਮੁਕੱਦਮੇ ਬਾਰੇ ਸਵਾਲ ਅਤੇ ਜਵਾਬ)" ਵਿੱਚ ਉਸਨੇ ਇਹਨਾਂ ਦੋਵਾਂ ਦੇ ਪਰਮਾਣੂ ਬੰਬ ਧਮਾਕਿਆਂ ਬਾਰੇ ਅਮਰੀਕੀ ਸਰਕਾਰ ਵਿਰੁੱਧ ਕਾਰਵਾਈ ਦਾਇਰ ਕਰਨ ਲਈ ਹੀਰੋਸ਼ੀਮਾ ਅਤੇ ਨਾਗਾਸਾਕੀ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਸਹਿਯੋਗੀਆਂ ਦੀ ਸਹਾਇਤਾ ਅਤੇ ਸਹਿਯੋਗ ਦੀ ਬੇਨਤੀ ਕੀਤੀ। ਸ਼ਹਿਰ. ਜਾਣ-ਪਛਾਣ ਨੇ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਉਹ ਇਸ ਵਿਚਾਰ ਦਾ ਮਨੋਰੰਜਨ ਕਰਨ ਲਈ ਕਿਵੇਂ ਆਇਆ।
'ਮੈਂ ਜੂਨ 1946 ਤੋਂ ਢਾਈ ਸਾਲਾਂ ਲਈ ਦੂਰ ਪੂਰਬ ਲਈ ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਮਿਲਟਰੀ ਟ੍ਰਿਬਿਊਨਲ ਦੀ ਰੱਖਿਆ ਪ੍ਰੀਸ਼ਦ ਦਾ ਮੈਂਬਰ ਰਿਹਾ। ਇਸ ਸਮੇਂ ਦੌਰਾਨ ਜੋ ਗੱਲ ਮੇਰੇ ਦਿਮਾਗ ਵਿਚ ਹਮੇਸ਼ਾ ਰਹਿੰਦੀ ਸੀ ਕਿ ਇਹ ਕਿੰਨੀ ਬੇਇਨਸਾਫ਼ੀ ਸੀ, ਸਧਾਰਨ ਤੱਥ ਦੇ ਕਾਰਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਜੰਗ ਜਿੱਤੀ, ਜੇਤੂ ਦੇਸ਼ਾਂ ਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਕੁਝ ਕਾਰਵਾਈਆਂ ਲਈ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀ ਬਾਰੇ ਕਦੇ ਸਵਾਲ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ ਜੋ ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਕਾਨੂੰਨ ਦੀ ਉਲੰਘਣਾ ਕਰਦੇ ਸਨ। ਹਾਲਾਂਕਿ, ਮੈਂ ਚੁੱਪਚਾਪ ਉਮੀਦ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ ਕਿ ਜੇਤੂ ਦੇਸ਼ਾਂ ਦੇ ਨੇਤਾ ਸ਼ਾਂਤੀ ਸੰਧੀ ਹੋਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਹੀਰੋਸ਼ੀਮਾ ਅਤੇ ਨਾਗਾਸਾਕੀ ਦੇ ਪਰਮਾਣੂ ਬੰਬ ਧਮਾਕੇ ਲਈ ਘੱਟੋ ਘੱਟ ਪਛਤਾਵਾ ਕਰਨਗੇ।
'ਇਕ ਸਾਲ ਬੀਤ ਚੁੱਕਾ ਹੈ, ਫਿਰ ਵੀ ਅਜਿਹੀ ਕਾਰਵਾਈ ਦਾ ਕੋਈ ਸੰਕੇਤ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਅਮਰੀਕਾ ਅਤੇ ਯੂ.ਕੇ., ਰਾਸ਼ਟਰਾਂ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਈਸਾਈ ਧਰਮ ਪ੍ਰਮੁੱਖ ਧਰਮ ਹੈ ਅਤੇ ਮਨੁੱਖਤਾਵਾਦ ਲੋਕਤੰਤਰ ਦਾ ਅਧਾਰ ਹੈ, ਨੂੰ ਇਸ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਵਿਵਹਾਰ ਕਰਨਾ ਬਹੁਤ ਹੀ ਦੁਖਦਾਈ ਹੈ।
'ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਆਈਐਮਟੀਐਫਈ ਦੀ ਰੱਖਿਆ ਪ੍ਰੀਸ਼ਦ ਦੇ ਮੈਂਬਰ ਵਜੋਂ ਕੰਮ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਮੈਂ ਪਹਿਲਾਂ ਹੀ ਸ਼ਾਂਤੀ ਸੰਧੀ ਦੇ ਲਾਗੂ ਹੋਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਹੀਰੋਸ਼ੀਮਾ ਅਤੇ ਨਾਗਾਸਾਕੀ ਦੇ ਘੱਟੋ-ਘੱਟ ਪਰਮਾਣੂ ਬੰਬ ਧਮਾਕਿਆਂ ਦੀ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀ ਲੈਣ ਲਈ ਸਿਵਲ ਮੁਕੱਦਮਾ ਲਿਆਉਣ ਬਾਰੇ ਸੋਚ ਰਿਹਾ ਸੀ। ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਦੋਸਤਾਂ ਨੂੰ ਕਿਹਾ ਕਿ ਮੈਂ ਇਸ ਗੈਰ-ਕਾਨੂੰਨੀ ਕਾਰਵਾਈ ਵਿੱਚ ਹਿੱਸਾ ਲੈਣ ਵਾਲੇ ਨੇਤਾਵਾਂ ਅਤੇ ਕੌਮਾਂ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਅਧਿਕਾਰ ਖੇਤਰ ਦੀ ਅਦਾਲਤ ਵਿੱਚ ਮੁਕੱਦਮਾ ਦਾਇਰ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਹਾਂ।
'ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਸ਼ਾਂਤੀ ਸੰਧੀ ਪਿਛਲੇ ਸਾਲ ਪ੍ਰਭਾਵੀ ਹੋਈ, ਮੈਂ ਆਪਣੇ ਫੈਸਲੇ ਦਾ ਨਵੀਨੀਕਰਨ ਕੀਤਾ ਹੈ ਅਤੇ ਇਸ ਮੁੱਦੇ 'ਤੇ ਕੁਝ ਖੋਜ ਕੀਤੀ ਹੈ। ਸਿੱਟੇ ਵਜੋਂ ਮੈਂ ਹੁਣ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਇਸ ਮੁਕੱਦਮੇ ਨੂੰ ਯੂ.ਐਸ. ਅਤੇ ਯੂ.ਕੇ. ਵਿੱਚ, ਖਾਸ ਕਰਕੇ ਯੂ.ਐਸ. ਵਿੱਚ ਚਲਾਉਣਾ ਸੰਭਵ ਹੈ।9
ਇਸ ਕਿਤਾਬਚੇ ਵਿੱਚ, ਓਕਾਮੋਟੋ ਨੇ ਪਰਮਾਣੂ ਬੰਬ ਧਮਾਕੇ ਨਾਲ ਸਬੰਧਤ ਜ਼ਰੂਰੀ ਕਾਨੂੰਨੀ ਮੁੱਦਿਆਂ ਦੀ ਵਿਆਖਿਆ ਕੀਤੀ, ਇਸ ਵਿਵਾਦਪੂਰਨ ਮੁੱਦੇ ਦੇ ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ ਦੇ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਸਵਾਲਾਂ ਦੇ ਆਪਣੇ ਜਵਾਬ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕੀਤੇ। ਉਸ ਦੀਆਂ ਦਲੀਲਾਂ ਤੋਂ ਇਹ ਸਪੱਸ਼ਟ ਹੈ ਕਿ ਉਹ ਹੀਰੋਸ਼ੀਮਾ ਅਤੇ ਨਾਗਾਸਾਕੀ ਦੇ ਪਰਮਾਣੂ ਬੰਬ ਧਮਾਕੇ ਲਈ ਨਿਊਰਮਬਰਗ ਸਿਧਾਂਤ ਨੂੰ ਲਾਗੂ ਕਰਨਾ ਚਾਹੁੰਦਾ ਸੀ। ਉਸ ਦੀਆਂ ਦਲੀਲਾਂ ਨੂੰ ਹੇਠਾਂ ਦਿੱਤੇ ਚਾਰ ਨੁਕਤਿਆਂ ਵਿੱਚ ਸੰਖੇਪ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ।
1) ਹੇਗ ਕਨਵੈਨਸ਼ਨ IV ਨਾਲ ਜੁੜੇ ਜ਼ਮੀਨ 'ਤੇ ਜੰਗ ਦੇ ਕਾਨੂੰਨ ਅਤੇ ਕਸਟਮਜ਼ ਦਾ ਸਨਮਾਨ ਕਰਨ ਵਾਲੇ ਨਿਯਮਾਂ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ ਪਰਮਾਣੂ ਬੰਬਾਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ 'ਤੇ ਪਾਬੰਦੀ ਲਗਾਈ ਜਾਣੀ ਚਾਹੀਦੀ ਹੈ।
2) ਪਰਮਾਣੂ ਬੰਬ ਹੁਣ ਤੱਕ ਬਣਾਏ ਗਏ ਸਭ ਤੋਂ ਅਣਮਨੁੱਖੀ ਅਤੇ ਬੇਰਹਿਮ ਹਥਿਆਰਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਇੱਕ ਹੈ, ਜੋ ਪੂਰੀ ਮਨੁੱਖ ਜਾਤੀ ਨੂੰ ਖਤਮ ਕਰਨ ਦੇ ਸਮਰੱਥ ਹੈ। ਇਸ ਲਈ, "ਰਾਜ ਦੇ ਐਕਟ" ਦੇ ਨਾਮ 'ਤੇ ਜਵਾਬਦੇਹ ਵਿਅਕਤੀਆਂ ਦੀ ਛੋਟ ਨੂੰ ਇਸ ਕੇਸ ਵਿੱਚ ਲਾਗੂ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਜਾਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ। ਨਿਊਰੇਮਬਰਗ ਟ੍ਰਾਇਲ ਅਤੇ ਟੋਕੀਓ ਟ੍ਰਾਇਲ ਨੇ ਇਸ ਲਈ ਮਿਸਾਲਾਂ ਕਾਇਮ ਕੀਤੀਆਂ।
3) ਵਿਅਕਤੀਗਤ ਜਾਂ ਕਾਰਪੋਰੇਟ ਪੀੜਤਾਂ ਲਈ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀ ਦੋ ਸਮੂਹਾਂ ਦੇ ਨਾਲ ਰੱਖੀ ਜਾ ਸਕਦੀ ਹੈ: ਇੱਕ ਅਮਰੀਕੀ ਵਿਅਕਤੀਆਂ ਦੀ ਹੈ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਪਰਮਾਣੂ ਬੰਬ ਧਮਾਕਿਆਂ ਲਈ ਫੈਸਲੇ ਲੈਣ ਵਿੱਚ ਹਿੱਸਾ ਲਿਆ ਸੀ, ਦੂਜਾ ਅਮਰੀਕੀ ਸਰਕਾਰ ਹੈ।
4) ਇਸ ਕੇਸ ਨੂੰ ਇੱਕ ਅਮਰੀਕੀ ਅਦਾਲਤ ਵਿੱਚ ਲਿਆਂਦਾ ਜਾਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ, ਕਿਉਂਕਿ ਇਸ ਮੁਕੱਦਮੇ ਦਾ ਇੱਕ ਮੁੱਖ ਉਦੇਸ਼ ਜੇਤੂ ਰਾਸ਼ਟਰ ਦੁਆਰਾ ਕੀਤੇ ਗਏ ਅਪਰਾਧ ਦਾ ਨਿਰਣਾ ਕਰਨਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਇਸ ਲਈ ਇਸ ਨੂੰ ਮਜ਼ਬੂਤ ਭਾਵਨਾ ਵਾਲੇ ਅਮਰੀਕੀ ਵਕੀਲਾਂ ਤੋਂ ਨਜ਼ਦੀਕੀ ਸਹਾਇਤਾ ਅਤੇ ਸਹਿਯੋਗ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ। ਸਰਵ ਵਿਆਪਕ ਨਿਆਂ।10
ਇਹ ਸਪੱਸ਼ਟ ਹੈ ਕਿ ਓਕਾਮੋਟੋ ਅਮਰੀਕੀ ਵਕੀਲਾਂ ਤੋਂ ਸਮਰਥਨ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨ ਦੀ ਉਮੀਦ ਕਰ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਇਹ ਮੰਨਦੇ ਹੋਏ ਕਿ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਅਮਰੀਕੀ ਕਾਨੂੰਨ ਪੇਸ਼ੇਵਰ ਫਰਨੇਸ, ਬਲੇਕਨੀ ਅਤੇ ਫੇਦਰਸਟੋਨ ਦੇ ਵਿਚਾਰ ਸਾਂਝੇ ਕਰਨਗੇ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਅਪਰਾਧੀ ਦੇ ਆਪਣੇ ਗਿਆਨ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਕੇ ਦੋਸ਼ੀ ਜਾਪਾਨੀ ਯੁੱਧ ਸਮੇਂ ਦੇ ਨੇਤਾਵਾਂ ਦਾ ਬਚਾਅ ਕਰਨ ਲਈ ਠੋਸ ਯਤਨ ਕੀਤੇ ਸਨ। ਕਾਨੂੰਨ. ਹਾਲਾਂਕਿ, ਉਸਨੇ ਮਹਿਸੂਸ ਕੀਤਾ ਕਿ ਅਮਰੀਕੀ ਵਕੀਲਾਂ ਵਿੱਚ ਉਸਦਾ ਭਰੋਸਾ ਗਲਤ ਹੋ ਗਿਆ ਸੀ ਜਦੋਂ ਇੱਕ ਮਸ਼ਹੂਰ ਅਮਰੀਕੀ ਸ਼ਾਂਤੀਵਾਦੀ ਅਤੇ ਇੰਟਰਨੈਸ਼ਨਲ ਲੀਗ ਫਾਰ ਦ ਰਾਈਟਸ ਆਫ ਮੈਨ ਦੇ ਚੇਅਰਮੈਨ ਰੋਜਰ ਬਾਲਡਵਿਨ, ਜੋ ਹੁਣ ਇੰਟਰਨੈਸ਼ਨਲ ਲੀਗ ਫਾਰ ਹਿਊਮਨ ਰਾਈਟਸ ਵਜੋਂ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਨੇ ਮਾਰਚ ਵਿੱਚ ਓਕਾਮੋਟੋ ਦੀ ਬੇਨਤੀ ਦਾ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ। 1954. ਬਾਲਡਵਿਨ ਜਪਾਨ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਮਨੁੱਖੀ ਅਧਿਕਾਰ ਕਾਰਕੁਨ ਵਜੋਂ ਜਾਣਿਆ ਜਾਂਦਾ ਸੀ, ਜੋ ਕਿ 1947 ਵਿੱਚ ਉਸ ਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਨਾਗਰਿਕ ਸੁਤੰਤਰਤਾਵਾਂ ਦੇ ਵਿਕਾਸ ਨੂੰ ਵਧਾਉਣ ਲਈ ਸਹਿਯੋਗੀ ਸ਼ਕਤੀਆਂ ਦੇ ਸੁਪਰੀਮ ਕਮਾਂਡਰ ਜਨਰਲ ਡਗਲਸ ਮੈਕਆਰਥਰ ਦੇ ਸੱਦੇ 'ਤੇ ਦੇਸ਼ ਆਇਆ ਸੀ। ਜਾਪਾਨ ਵਿੱਚ, ਉਸਨੇ ਜਾਪਾਨ ਸਿਵਲ ਲਿਬਰਟੀਜ਼ ਯੂਨੀਅਨ ਦੀ ਸਥਾਪਨਾ ਕੀਤੀ, ਅਤੇ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਜਾਪਾਨ ਦੀ ਸਰਕਾਰ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਇਸ ਯੋਗਦਾਨ ਲਈ ਆਰਡਰ ਆਫ ਦਿ ਰਾਈਜ਼ਿੰਗ ਸਨ ਨਾਲ ਸਨਮਾਨਿਤ ਕੀਤਾ। ਬਾਲਡਵਿਨ ਨੇ ਓਕਾਮੋਟੋ ਨੂੰ ਸੂਚਿਤ ਕੀਤਾ ਕਿ ਉਹ ਓਕਾਮੋਟੋ ਦੀ ਯੋਜਨਾ ਦੇ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਵਿਰੋਧ ਵਿੱਚ ਸੀ, ਕਿਉਂਕਿ ਉਸ ਦਾ ਮੰਨਣਾ ਸੀ ਕਿ ਇਸ ਕੇਸ ਦਾ ਕੋਈ ਕਾਨੂੰਨੀ ਆਧਾਰ ਨਹੀਂ ਹੈ ਅਤੇ ਇਹ ਅਮਰੀਕਾ-ਜਾਪਾਨ ਦੁਵੱਲੇ ਸਬੰਧਾਂ ਲਈ ਨੁਕਸਾਨਦੇਹ ਹੋਵੇਗਾ। ਦੋ ਮਹੀਨਿਆਂ ਬਾਅਦ, ਏ. ਵਿਲਿੰਗ ਅਤੇ ਐਫ. ਆਕਲੈਂਡ, ਅਮਰੀਕਨ ਸਿਵਲ ਲਿਬਰਟੀਜ਼ ਯੂਨੀਅਨ ਦੀ ਲਾਸ ਏਂਜਲਸ ਸ਼ਾਖਾ ਦੇ ਦੋ ਮੈਂਬਰ, ਜਿਸ ਲਈ ਬਾਲਡਵਿਨ 1950 ਤੱਕ ਰਾਸ਼ਟਰੀ ਨੇਤਾ ਸਨ, ਨੇ ਓਕਾਮੋਟੋ ਨਾਲ ਸੰਪਰਕ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਇਸ ਵਿਵਾਦਪੂਰਨ ਕੇਸ ਲਈ ਅਟਾਰਨੀ ਵਜੋਂ ਆਪਣੀ ਸਹਾਇਤਾ ਦੀ ਪੇਸ਼ਕਸ਼ ਕੀਤੀ। ਇਸ ਸੇਵਾ ਲਈ, ਹਾਲਾਂਕਿ, ਉਹਨਾਂ ਨੇ ਘੱਟੋ-ਘੱਟ ਫੀਸ ਵਜੋਂ US$25,000 (9 ਮਿਲੀਅਨ ਯੇਨ ਦੇ ਬਰਾਬਰ) ਦੀ ਬੇਨਤੀ ਕੀਤੀ। ਉਸ ਸਮੇਂ ਏ-ਬੰਬ ਦੇ ਬਚਣ ਵਾਲਿਆਂ ਲਈ ਇਹ ਇੱਕ ਕਲਪਨਾਯੋਗ ਤੌਰ 'ਤੇ ਵੱਡੀ ਰਕਮ ਸੀ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਵੱਖ-ਵੱਖ ਕਿਸਮ ਦੀਆਂ ਬਿਮਾਰੀਆਂ ਤੋਂ ਪੀੜਤ ਸਨ ਅਤੇ ਆਪਣੀ ਸਰਕਾਰ ਤੋਂ ਲੋੜੀਂਦੀ ਡਾਕਟਰੀ ਅਤੇ ਸਮਾਜ ਭਲਾਈ ਸਹਾਇਤਾ ਤੋਂ ਬਿਨਾਂ ਜਿਉਂਦੇ ਰਹਿਣ ਲਈ ਸੰਘਰਸ਼ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ। ਅਸਲ ਵਿੱਚ, ਓਕਾਮੋਟੋ ਬਿਨਾਂ ਕਿਸੇ ਖਰਚੇ ਦੇ ਆਪਣਾ ਕੰਮ ਚਲਾ ਰਿਹਾ ਸੀ ਅਤੇ ਨਿੱਜੀ ਤੌਰ 'ਤੇ ਉਪਰੋਕਤ ਕਿਤਾਬਚੇ ਦੀ ਉਤਪਾਦਨ ਲਾਗਤ ਸਮੇਤ ਸਾਰੇ ਸੰਚਾਲਨ ਖਰਚਿਆਂ ਨੂੰ ਕਵਰ ਕਰਦਾ ਸੀ।11
ਨਾ ਸਿਰਫ਼ ਅਮਰੀਕੀ ਮਨੁੱਖੀ ਅਧਿਕਾਰ ਕਾਰਕੁੰਨ ਅਤੇ ਵਕੀਲ, ਸਗੋਂ ਹੀਰੋਸ਼ੀਮਾ ਅਤੇ ਨਾਗਾਸਾਕੀ ਦੇ ਜਾਪਾਨੀ ਵਕੀਲ ਅਤੇ ਸਥਾਨਕ ਸਿਆਸਤਦਾਨ ਵੀ ਓਕਾਮੋਟੋ ਦੇ ਦਲੇਰ ਪ੍ਰਸਤਾਵ ਦਾ ਸਮਰਥਨ ਕਰਨ ਤੋਂ ਝਿਜਕ ਰਹੇ ਸਨ। ਉਦਾਹਰਨ ਲਈ, ਹੀਰੋਸ਼ੀਮਾ ਦੇ ਤਤਕਾਲੀ ਮੇਅਰ ਅਤੇ ਏ-ਬੰਬ ਤੋਂ ਬਚਣ ਵਾਲੇ, ਹਮਾਈ ਸ਼ਿੰਜੋ, ਨੇ ਓਕਾਮੋਟੋ ਦੀ ਇਸ ਯੋਜਨਾ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਣ ਦੀ ਬੇਨਤੀ ਨੂੰ ਠੁਕਰਾ ਦਿੱਤਾ, ਇਹ ਦਾਅਵਾ ਕਰਦੇ ਹੋਏ ਕਿ ਇਹ ਅਮਰੀਕਾ ਦੇ ਨਾਲ ਇੱਕ ਚਿੱਕੜ ਉਛਾਲਣ ਵਾਲੀ ਸਿਆਸੀ ਮੁਕਾਬਲਾ ਬਣ ਸਕਦਾ ਹੈ, ਹਾਲਾਂਕਿ ਉਸਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਉਹ ਨਿੱਜੀ ਨਾਗਰਿਕਾਂ ਦਾ ਵਿਰੋਧ ਨਹੀਂ ਕਰਨਗੇ। ਪਰਮਾਣੂ ਬੰਬ ਧਮਾਕੇ ਦੇ ਫੈਸਲੇ ਨੂੰ ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਕਾਨੂੰਨ ਦੇ ਸਖਤ ਅਨੁਸਾਰ ਅੱਗੇ ਵਧਾਉਣ ਦੀ ਯੋਜਨਾ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਣਾ। ਦੋਵਾਂ ਸ਼ਹਿਰਾਂ ਦੇ ਬਹੁਤੇ ਵਕੀਲ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਏ-ਬੰਬ ਤੋਂ ਬਚੇ ਲੋਕ ਵੀ ਸਨ, ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਆਰਥਿਕ ਅਤੇ ਫੌਜੀ ਵਿਸ਼ਵ ਸ਼ਕਤੀ ਦੇ ਖਿਲਾਫ ਕਾਨੂੰਨੀ ਕਾਰਵਾਈ ਕਰਨ ਲਈ ਵੀ ਉਤਸੁਕ ਸਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਅਜਿਹੀ ਕਾਰਵਾਈ ਨੂੰ ਅਸੰਭਵ ਅਤੇ ਸਫਲਤਾ ਨੂੰ ਅਸੰਭਵ ਮੰਨਿਆ, ਹਾਲਾਂਕਿ ਕੁਝ ਸ਼ੱਕੀ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਓਕਾਮੋਟੋ ਦੇ ਵਿਚਾਰ ਨੂੰ ਸਾਂਝਾ ਕੀਤਾ ਕਿ ਪਰਮਾਣੂ ਬੰਬਾਂ ਨਾਲ ਨਾਗਰਿਕਾਂ 'ਤੇ ਅੰਨ੍ਹੇਵਾਹ ਹਮਲਾ ਸਪੱਸ਼ਟ ਤੌਰ 'ਤੇ ਇੱਕ ਯੁੱਧ ਅਪਰਾਧ ਹੈ। ਇਹ ਹੀਰੋਸ਼ੀਮਾ ਅਤੇ ਨਾਗਾਸਾਕੀ ਦੀ ਵਕੀਲ ਐਸੋਸੀਏਸ਼ਨ ਦੋਵਾਂ ਦੀ ਅਧਿਕਾਰਤ ਰਾਏ ਸੀ ਕਿ ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਸੰਧੀ 'ਤੇ ਸਥਾਪਿਤ ਇੱਕ ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਟ੍ਰਿਬਿਊਨਲ ਨੂੰ ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਅਪਰਾਧਾਂ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਹੀਰੋਸ਼ੀਮਾ ਅਤੇ ਨਾਗਾਸਾਕੀ 'ਤੇ ਪ੍ਰਮਾਣੂ ਬੰਬ ਧਮਾਕੇ ਨਾਲ ਨਜਿੱਠਣ ਲਈ ਬਣਾਇਆ ਜਾਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਮੰਨਿਆ ਕਿ ਇਹ ਹੋਵੇਗਾ। 1951 ਵਿੱਚ ਹੋਈ ਸ਼ਾਂਤੀ ਸੰਧੀ ਦੀ ਭਾਸ਼ਾ ਦੇ ਮੱਦੇਨਜ਼ਰ, ਯੂਐਸ ਸਰਕਾਰ ਦੇ ਖਿਲਾਫ ਹਰਜਾਨੇ ਦਾ ਦਾਅਵਾ ਕਰਨ ਲਈ ਕਾਨੂੰਨੀ ਕਾਰਵਾਈ ਨੂੰ ਭੜਕਾਉਣਾ ਬਹੁਤ ਮੁਸ਼ਕਲ ਹੈ। ਸਹਿਯੋਗੀ ਸ਼ਕਤੀਆਂ ਅਤੇ ਜਾਪਾਨ ਵਿਚਕਾਰ ਸ਼ਾਂਤੀ ਸੰਧੀ ਦੇ ਆਰਟੀਕਲ 19 (ਏ) ਵਿੱਚ ਕਿਹਾ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿ 'ਜਪਾਨ ਜਾਪਾਨ ਦੇ ਸਾਰੇ ਦਾਅਵਿਆਂ ਨੂੰ ਮੁਆਫ ਕਰਦਾ ਹੈ ਅਤੇ ਸਹਿਯੋਗੀ ਸ਼ਕਤੀਆਂ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਨਾਗਰਿਕਾਂ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਜੰਗ ਤੋਂ ਪੈਦਾ ਹੋਏ ਜਾਂ ਯੁੱਧ ਦੇ ਰਾਜ ਦੀ ਹੋਂਦ ਦੇ ਕਾਰਨ ਕੀਤੀਆਂ ਗਈਆਂ ਕਾਰਵਾਈਆਂ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ, ਅਤੇ ਕਿਸੇ ਵੀ ਸਹਿਯੋਗੀ ਦੇਸ਼ਾਂ ਦੀਆਂ ਤਾਕਤਾਂ ਜਾਂ ਅਧਿਕਾਰੀਆਂ ਦੀ ਮੌਜੂਦਗੀ, ਕਾਰਵਾਈਆਂ ਜਾਂ ਕਾਰਵਾਈਆਂ ਤੋਂ ਪੈਦਾ ਹੋਣ ਵਾਲੇ ਸਾਰੇ ਦਾਅਵਿਆਂ ਨੂੰ ਮੁਆਫ ਕਰ ਦਿੰਦਾ ਹੈ ਮੌਜੂਦਾ ਸੰਧੀ ਦੇ ਲਾਗੂ ਹੋਣ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਜਾਪਾਨੀ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਸ਼ਕਤੀਆਂ।'12
ਕਬਜ਼ੇ ਦੌਰਾਨ ਜਾਪਾਨ ਦੇ ਸਮਾਜਿਕ-ਰਾਜਨੀਤਕ ਮਾਹੌਲ ਨੇ ਪਰਮਾਣੂ ਬੰਬ ਧਮਾਕਿਆਂ ਦੇ ਪੀੜਤਾਂ ਲਈ ਨਿਆਂ ਦੀ ਪੈਰਵੀ ਕਰਨ ਦੀ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਇੱਛਾ ਨੂੰ ਵੀ ਰੋਕਿਆ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ। ਪਰਮਾਣੂ ਬੰਬ ਧਮਾਕਿਆਂ ਬਾਰੇ ਸਾਰੀ ਜਾਣਕਾਰੀ ਨੂੰ ਦਬਾਉਣ ਲਈ ਜਾਪਾਨ ਵਿੱਚ ਅਮਰੀਕੀ ਕਬਜ਼ੇ ਦੀ ਨੀਤੀ ਅਪ੍ਰੈਲ 1952 ਤੱਕ ਪ੍ਰਭਾਵੀ ਰਹੀ, ਜਦੋਂ ਮਿੱਤਰ ਦੇਸ਼ਾਂ ਦਾ ਕਬਜ਼ਾ ਖਤਮ ਹੋ ਗਿਆ।13 ਇਸ ਨੀਤੀ ਦੇ ਕਾਰਨ ਪਹੁੰਚਯੋਗ ਜਾਣਕਾਰੀ ਦੀ ਘਾਟ ਕਾਰਨ, ਉਸ ਸਮੇਂ ਦੇ ਜਾਪਾਨੀ ਲੋਕ ਪਰਮਾਣੂ ਬੰਬ ਧਮਾਕਿਆਂ ਦੀ ਪ੍ਰਕਿਰਤੀ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਬਾਅਦ ਦੇ ਪ੍ਰਭਾਵਾਂ ਬਾਰੇ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਜਾਣਦੇ ਸਨ। ਇਹ 1954 ਤੱਕ ਨਹੀਂ ਸੀ ਕਿ ਇੱਕ ਘਟਨਾ ਦੇ ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ ਸ਼ਕਤੀਸ਼ਾਲੀ ਪ੍ਰਮਾਣੂ-ਵਿਰੋਧੀ ਭਾਵਨਾ ਅਚਾਨਕ ਫੈਲ ਗਈ ਅਤੇ ਸਾਰੇ ਜਾਪਾਨ ਵਿੱਚ ਫੈਲ ਗਈ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਬ੍ਰਾਵੋ ਸ਼ਾਟ ਕਹੇ ਜਾਣ ਵਾਲੇ ਅਮਰੀਕੀ ਹਾਈਡ੍ਰੋਜਨ ਬੰਬ ਟੈਸਟ ਤੋਂ ਰੇਡੀਓਐਕਟਿਵ ਧੂੜ ਨਾ ਸਿਰਫ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਮਾਰਸ਼ਲ ਆਈਲੈਂਡਰਾਂ 'ਤੇ ਡਿੱਗ ਗਈ, ਬਲਕਿ ਮਸ਼ਹੂਰ ਇੱਕ ਜਾਪਾਨੀ ਟੂਨਾ ਮੱਛੀ ਫੜਨ ਵਾਲੀ ਕਿਸ਼ਤੀ ਜਿਸਨੂੰ ਲੱਕੀ ਡਰੈਗਨ ਨੰਬਰ 5 ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, ਸਾਰੇ 23 ਮਛੇਰਿਆਂ ਨੂੰ ਉਜਾਗਰ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਕੈਪਟਨ ਕੁਬੋਯਾਮਾ ਆਈਕਿਚੀ ਦੀ ਮੌਤ 1954 ਸਤੰਬਰ 1955 ਨੂੰ ਹੋਈ। ਦੇਸ਼ ਵਿਆਪੀ ਪਰਮਾਣੂ ਵਿਰੋਧੀ ਭਾਵਨਾ ਨੇ XNUMX ਵਿੱਚ ਗੇਨਸੁਇਕਿਓ (ਏ- ਅਤੇ ਐੱਚ-ਬੰਬਾਂ ਵਿਰੁੱਧ ਜਾਪਾਨ ਕੌਂਸਲ) ਦੀ ਸਿਰਜਣਾ ਕੀਤੀ, ਜਿਸ ਨੇ ਕੋਰੀਆਈ ਯੁੱਧ ਵਿੱਚ ਅਮਰੀਕਾ ਦੁਆਰਾ ਪ੍ਰਮਾਣੂ ਹਥਿਆਰਾਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਦਾ ਵਿਰੋਧ ਕਰਨ ਲਈ ਇੱਕ ਸ਼ਕਤੀਸ਼ਾਲੀ ਅੰਦੋਲਨ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ। . ਫਿਰ ਵੀ ਇਸ ਸਰਗਰਮ ਪਰਮਾਣੂ-ਵਿਰੋਧੀ ਰੁਝਾਨ ਨੇ ਏ-ਬੰਬ ਪੀੜਤਾਂ ਦੇ ਬਚਣ ਲਈ ਕਾਨੂੰਨੀ ਨਿਆਂ ਦੀ ਮੰਗ ਕਰਨ ਲਈ ਓਕਾਮੋਟੋ ਦੀ ਯੋਜਨਾ ਲਈ ਸਿੱਧੇ ਤੌਰ 'ਤੇ ਟ੍ਰਾਂਸਫਰ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਸਮਰਥਨ ਨੂੰ ਉਤਸ਼ਾਹਿਤ ਕੀਤਾ। ਇਸ ਸਮੇਂ ਦੀ ਜੋਰਦਾਰ ਲੋਕਪ੍ਰਿਯ-ਪ੍ਰਮਾਣੂ-ਵਿਰੋਧੀ "ਸਿਆਸੀ ਲਹਿਰ" ਦੇ ਉਲਟ "ਕਾਨੂੰਨੀ ਅੰਦੋਲਨ" ਪ੍ਰਤੀ ਆਮ ਪੈਸਵਿਟੀ ਨੂੰ ਸਮਝਣਾ ਮੁਸ਼ਕਲ ਹੈ। ਇਹ ਕੁਝ ਹੱਦ ਤੱਕ ਜਾਪਾਨੀ ਪ੍ਰਸਿੱਧ ਧਾਰਨਾ ਦੇ ਕਾਰਨ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕਿ, ਯੁੱਧ ਵਿੱਚ ਹਾਰੇ ਹੋਏ ਇੱਕ ਰਾਸ਼ਟਰ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ, ਹਾਰ ਦੇ ਨਤੀਜਿਆਂ ਨੂੰ ਸਵੀਕਾਰ ਕਰਨਾ ਜ਼ਰੂਰੀ ਸੀ। ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਜੋ ਇਸ ਸਮੇਂ ਦੇ ਪ੍ਰਮਾਣੂ-ਵਿਰੋਧੀ ਅੰਦੋਲਨ ਵਿੱਚ ਡੂੰਘੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਸਨ, ਏਸ਼ੀਆਈ ਦੇਸ਼ਾਂ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਕੀਤੇ ਗਏ ਅੱਤਿਆਚਾਰਾਂ ਲਈ ਜਾਪਾਨ ਦੀ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀ ਤੋਂ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਜਾਣੂ ਸਨ, ਇਸ ਲਈ ਪਰਮਾਣੂ ਬੰਬ ਧਮਾਕੇ ਤੋਂ ਹੋਣ ਵਾਲੇ ਨੁਕਸਾਨ ਦਾ ਦਾਅਵਾ ਕਰਨ ਲਈ ਇੱਕ ਅੰਦੋਲਨ ਦਾ ਸਮਰਥਨ ਕਰਨ ਤੋਂ ਝਿਜਕ ਰਹੇ ਸਨ, ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਨੁਕਸਾਨ ਵੀ। ਪੀੜਤ
ਅਮਰੀਕੀ ਅਤੇ ਜਾਪਾਨੀ ਵਕੀਲਾਂ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਜਨਤਾ ਦੇ ਸਮਰਥਨ ਦੀ ਘਾਟ ਦਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰਦੇ ਹੋਏ, ਓਕਾਮੋਟੋ ਨੇ ਕੇਸ ਨੂੰ ਯੂਐਸ ਅਦਾਲਤ ਵਿੱਚ ਲਿਆਉਣ ਦੀ ਯੋਜਨਾ ਛੱਡ ਦਿੱਤੀ। ਉਸਨੇ ਜਾਪਾਨੀ ਅਦਾਲਤ ਵਿੱਚ ਅਪੀਲ ਕਰਨ ਦਾ ਫੈਸਲਾ ਕੀਤਾ। ਖੁਸ਼ਕਿਸਮਤੀ ਨਾਲ ਹੀਰੋਸ਼ੀਮਾ ਵਿੱਚ ਏ-ਬੰਬ ਬਚੇ ਹੋਏ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਇੱਕ ਛੋਟੇ ਸਮੂਹ ਨੇ "ਗੇਨਬਾਕੂ ਹਿਗਾਇਸ਼ਾ ਨੋ ਕਾਈ (ਏ-ਬੰਬ ਸਰਵਾਈਵਰਜ਼ ਦੀ ਐਸੋਸੀਏਸ਼ਨ)" ਨੂੰ ਓਕਾਮੋਟੋ ਨਾਲ ਸਹਿਯੋਗ ਕਰਨ ਲਈ ਪੂਰਾ ਸਮਰਥਨ ਅਤੇ ਇੱਛਾ ਜ਼ਾਹਰ ਕੀਤੀ। ਹਾਲਾਂਕਿ ਏ-ਬੰਬ ਤੋਂ ਬਚਣ ਵਾਲਿਆਂ ਦਾ ਇਹ ਛੋਟਾ ਸਮੂਹ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਦੇਸ਼-ਵਿਆਪੀ ਏ-ਬੰਬ ਪੀੜਤਾਂ ਦੀ ਲਾਬਿੰਗ ਸੰਸਥਾ, "ਨਿਪੋਨ ਜੇਨਸੁਇਬਾਕੂ ਹਿਗਾਇਸ਼ਾ ਦਾਂਤਾਈ ਕਿਓਗੀਕਾਈ (ਏ- ਅਤੇ ਐਚ-ਬੰਬ ਪੀੜਤ ਸੰਗਠਨ ਦਾ ਜਾਪਾਨ ਕਨਫੈਡਰੇਸ਼ਨ) ਦਾ ਮੁੱਖ ਹਿੱਸਾ ਬਣ ਗਿਆ ਸੀ। ਇਹ ਅਜੇ ਵੀ ਇੱਕ ਮਾਮੂਲੀ, ਗੈਰ-ਸਿਆਸੀ ਸੰਗਠਨ ਸੀ ਜੋ ਮੁੱਖ ਤੌਰ 'ਤੇ ਬਚੇ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਆਪਸੀ ਮਦਦ ਲਈ ਸਥਾਪਤ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ ਆਪਣੀ ਕਠੋਰ ਜੀਵਨ ਹਾਲਤਾਂ ਅਤੇ ਲੰਬੀ ਬਿਮਾਰੀ ਨਾਲ ਸਿੱਝਣ ਲਈ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਜਨਤਕ ਸਹਾਇਤਾ ਜਾਂ ਸਹਾਇਤਾ ਸੀ। ਨਾਗਾਸਾਕੀ ਵਿੱਚ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਇਸ ਸੰਗਠਨ ਨਾਲ ਸੰਪਰਕ ਸੀ, ਆਖਰਕਾਰ ਪਰਮਾਣੂ ਬੰਬ ਧਮਾਕਿਆਂ ਤੋਂ ਦਸ ਸਾਲ ਬਾਅਦ, 1955 ਵਿੱਚ ਹੀਰੋਸ਼ੀਮਾ ਅਤੇ ਨਾਗਾਸਾਕੀ ਤੋਂ ਪੰਜ ਏ-ਬੰਬ ਬਚੇ ਮੁਦਈ ਬਣਨ ਲਈ ਚੁਣੇ ਗਏ ਸਨ।14 ਉਹਨਾਂ ਵਿੱਚੋਂ, ਹਿਰੋਸ਼ੀਮਾ ਦੇ ਇੱਕ 57 ਸਾਲਾ ਵਿਅਕਤੀ, ਸ਼ਿਮੋਦਾ ਰਿਯੂਚੀ ਦੁਆਰਾ ਅਨੁਭਵ ਕੀਤੀ ਗਈ ਮੁਸ਼ਕਲ, ਸਾਰੇ ਏ-ਬੰਬ ਬਚੇ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਜੀਵਨ ਨੂੰ ਪ੍ਰਤੀਕ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਦਰਸਾਉਂਦੀ ਜਾਪਦੀ ਸੀ। ਇੱਕ ਛੋਟੀ, ਪਰਿਵਾਰ-ਅਧਾਰਿਤ ਫੈਕਟਰੀ ਦਾ ਸੰਚਾਲਕ, ਉਸਨੇ ਪਰਮਾਣੂ ਬੰਬ ਧਮਾਕੇ ਦੇ ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ 4 ਤੋਂ 16 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ ਦੇ ਚਾਰ ਧੀਆਂ ਅਤੇ ਇੱਕ ਪੁੱਤਰ ਨੂੰ ਗੁਆ ਦਿੱਤਾ। ਉਹ, ਉਸਦੀ ਪਤਨੀ (ਏ-ਬੰਬ ਹਮਲੇ ਦੇ ਸਮੇਂ 40 ਸਾਲ ਦੀ ਉਮਰ) ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਛੋਟਾ ਬੱਚਾ (ਇੱਕ ਦੋ ਸਾਲ ਦਾ ਲੜਕਾ), ਬਚ ਗਏ। 1955 ਵਿੱਚ ਉਹ ਬੰਬ ਧਮਾਕੇ ਕਾਰਨ ਉਸਦੇ ਸਾਰੇ ਸਰੀਰ ਵਿੱਚ ਕੇਲੋਇਡ ਸੜ ਗਿਆ ਸੀ ਅਤੇ ਉਹ ਜਿਗਰ ਅਤੇ ਗੁਰਦੇ ਦੇ ਵਿਕਾਰ ਤੋਂ ਪੀੜਤ ਸੀ। ਇਹਨਾਂ ਸਿਹਤ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਦੇ ਕਾਰਨ, ਉਹ ਕੰਮ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਅਸਮਰੱਥ ਸੀ, ਅਤੇ ਉਸਦੀ ਪਤਨੀ ਅਤੇ ਬੱਚੇ ਦੋਨਾਂ ਨੂੰ ਲਗਾਤਾਰ ਥਕਾਵਟ, ਸਿਰ ਦਰਦ ਅਤੇ ਸੁਸਤਤਾ ਤੋਂ ਪੀੜਤ ਸੀ, ਅਰਥਾਤ, ਅਖੌਤੀ "ਏ-ਬੰਬ ਦੀ ਬਿਮਾਰੀ," ਜੋ ਕਿ ਜਲਣ ਵਾਲੇ ਬਚੇ ਹੋਏ ਲੋਕਾਂ ਦਾ ਇੱਕ ਖਾਸ ਲੱਛਣ ਹੈ। ਉਹ ਗਰੀਬੀ ਵਿੱਚ ਰਹਿ ਰਹੇ ਸਨ, ਮਹੀਨੇ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਵਾਰ ਉਸਦੀ ਭੈਣ ਦੁਆਰਾ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਭੇਜੇ ਗਏ ਥੋੜ੍ਹੇ ਜਿਹੇ ਪੈਸੇ ਉੱਤੇ ਭਰੋਸਾ ਕਰਦੇ ਹੋਏ।15
ਹੀਰੋਸ਼ੀਮਾ ਪ੍ਰੀਫੈਕਚਰ ਦੇ ਮਿਹਾਰਾ ਸ਼ਹਿਰ ਵਿੱਚ ਪੈਦਾ ਹੋਇਆ ਇੱਕ 33 ਸਾਲਾ ਵਕੀਲ, ਮਾਤਸੁਈ ਯਾਸੂਹੀਰੋ, ਏ-ਬੰਬ ਤੋਂ ਬਚੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਇਨਸਾਫ਼ ਦਿਵਾਉਣ ਲਈ ਓਕਾਮੋਟੋ ਦੇ ਸੰਘਰਸ਼ ਵਿੱਚ ਸ਼ਾਮਲ ਹੋਇਆ। ਮਾਤਸੂਈ ਨੇ 1941 ਵਿੱਚ ਓਸਾਕਾ ਵਿੱਚ ਕਾਂਸਾਈ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਲਾਅ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲਾ ਲਿਆ ਸੀ, ਪਰ ਆਪਣੀ ਪੜ੍ਹਾਈ ਪੂਰੀ ਕਰਨ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ ਦਸੰਬਰ 1943 ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਨੌਜਵਾਨ ਫੌਜੀ ਟਰੇਨੀ ਪੇਮਾਸਟਰ ਵਜੋਂ ਚੀਨ ਭੇਜ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਪਰਮਾਣੂ ਬੰਬ ਧਮਾਕੇ ਵਿਚ ਉਸ ਨੇ ਕਈ ਰਿਸ਼ਤੇਦਾਰ ਗੁਆ ਦਿੱਤੇ। ਉਸਦਾ ਭਰਾ ਅਤੇ ਇੱਕ ਚਾਚਾ ਏ-ਬੰਬ ਤੋਂ ਬਚੇ ਸਨ। ਯੁੱਧ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਹ ਵਾਸੇਡਾ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਦੇ ਲਾਅ ਸਕੂਲ ਵਿੱਚ ਦਾਖਲ ਹੋਇਆ ਅਤੇ ਗ੍ਰੈਜੂਏਟ ਹੋਇਆ, 1949 ਵਿੱਚ ਟੋਕੀਓ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਵਕੀਲ ਵਜੋਂ ਕੰਮ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ। ਓਕਾਮੋਟੋ, ਜੋ ਕਿ ਓਸਾਕਾ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦਾ ਸੀ, ਅਕਸਰ ਟੋਕੀਓ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਕੇਸ ਦੇ ਆਲੇ-ਦੁਆਲੇ ਦੇ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਮੁੱਦਿਆਂ ਬਾਰੇ ਚਰਚਾ ਕਰਨ ਅਤੇ ਜਾਂਚ ਕਰਨ ਲਈ ਟੋਕੀਓ ਆਉਂਦਾ ਸੀ। ਵੱਖ-ਵੱਖ ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਕਾਨੂੰਨ ਵਿਦਵਾਨਾਂ ਦੇ ਵਿਚਾਰ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਮਿਲ ਕੇ ਇੱਕ ਸ਼ਿਕਾਇਤ ਤਿਆਰ ਕੀਤੀ, ਅਤੇ ਅਪ੍ਰੈਲ 1955 ਵਿੱਚ, ਟੋਕੀਓ ਦੀ ਜ਼ਿਲ੍ਹਾ ਅਦਾਲਤ ਵਿੱਚ ਅਪੀਲ ਕੀਤੀ।16
ਜਾਪਾਨ ਅਤੇ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਦੋਵਾਂ ਵਿੱਚ ਇਸ ਅਖੌਤੀ ਸ਼ਿਮੋਡਾ ਕੇਸ ਦੇ ਸਿਰਫ ਕੁਝ ਕੁ ਵਿਦਵਤਾਪੂਰਨ ਵਿਸ਼ਲੇਸ਼ਣ ਕੀਤੇ ਗਏ ਹਨ। ਇਹਨਾਂ ਵਿੱਚ 1965 ਵਿੱਚ ਅਮਰੀਕਨ ਜਰਨਲ ਆਫ਼ ਇੰਟਰਨੈਸ਼ਨਲ ਲਾਅ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ ਪ੍ਰੋਫੈਸਰ ਰਿਚਰਡ ਫਾਲਕ ਦੀ ਰਚਨਾ, 'ਦਿ ਸ਼ਿਮੋਡਾ ਕੇਸ: ਏ ਲੀਗਲ ਅਪ੍ਰੇਜ਼ਲ ਆਫ਼ ਦ ਐਟੋਮਿਕ ਅਟੈਕਸ ਆਨ ਹੀਰੋਸ਼ੀਮਾ ਐਂਡ ਨਾਗਾਸਾਕੀ' ਅਤੇ ਪ੍ਰੋਫੈਸਰ ਫੁਜਿਤਾ ਹਿਸਾਕਾਜ਼ੂ ਦੁਆਰਾ ਲਿਖਿਆ ਗਿਆ ਇੱਕ ਜਾਪਾਨੀ ਲੇਖ ਹੈ। 1975 ਵਿੱਚ ਕੰਸਾਈ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਦੇ ਲਾਅ ਸਕੂਲ ਜਰਨਲ ਵਿੱਚ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤ 'ਗੇਨਬਾਕੂ ਹੰਕੇਤਸੂ ਨੋ ਕੋਕੁਸਾਈਹੋਤੇਕੀ ਸੈਕੇਂਟੋ (ਏ-ਬੰਬ ਦੇ ਮੁਕੱਦਮੇ ਦੀ ਇੱਕ ਪੁਨਰ-ਪ੍ਰੀਖਿਆ),' ਕਿਉਂਕਿ ਦੋਵੇਂ ਲੇਖ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਤੌਰ 'ਤੇ ਕਾਨੂੰਨੀ ਪੇਸ਼ੇ ਵਿੱਚ ਪਾਠਕਾਂ ਲਈ ਲਿਖੇ ਗਏ ਸਨ, ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਵਿਸ਼ਲੇਸ਼ਣ ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ। ਉੱਚ ਨਿਆਂ-ਸ਼ਾਸਤਰੀ ਚਰਚਾਵਾਂ। ਇਸ ਲਈ, ਆਮ ਪਾਠਕਾਂ ਲਈ, ਉਹਨਾਂ ਦੇ ਵਿਚਾਰ-ਵਟਾਂਦਰੇ ਦੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਭਾਗਾਂ ਦਾ ਪਾਲਣ ਕਰਨਾ ਅਤੇ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸਮਝਣਾ ਆਸਾਨ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਇਸ ਲਈ ਇਸ ਪੇਪਰ ਦਾ ਉਦੇਸ਼ ਨਿਰਣੇ ਤੋਂ ਸਬਕ ਸਿੱਖਣ ਅਤੇ ਪ੍ਰਮਾਣੂ ਹਥਿਆਰਾਂ ਦੇ ਖਾਤਮੇ ਵੱਲ ਸਿਵਲ ਅੰਦੋਲਨਾਂ ਲਈ ਉਹਨਾਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਕਰਨ ਦੇ ਇਰਾਦੇ ਨਾਲ ਇਸ ਕੇਸ ਵਿੱਚ ਵਿਵਾਦ ਦੇ ਮਹੱਤਵਪੂਰਨ ਨੁਕਤਿਆਂ ਨੂੰ ਜਿੰਨਾ ਸੰਭਵ ਹੋ ਸਕੇ ਸਪਸ਼ਟ ਕਰਨਾ ਹੈ।17
ਪਰਮਾਣੂ ਬੰਬ ਧਮਾਕਿਆਂ ਕਾਰਨ ਹੋਏ ਨੁਕਸਾਨ
ਮੁਦਈਆਂ ਦੁਆਰਾ ਪੇਸ਼ ਕੀਤੀਆਂ ਦਲੀਲਾਂ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਇਸ ਵਿਵਾਦਪੂਰਨ ਕੇਸ ਦੇ ਬਚਾਅ ਦਾ ਮੁਲਾਂਕਣ ਕਰਨ ਤੋਂ ਪਹਿਲਾਂ, ਆਓ ਪਹਿਲਾਂ ਪ੍ਰਮਾਣੂ ਬੰਬ ਧਮਾਕਿਆਂ ਕਾਰਨ ਹੋਏ ਅਸਲ ਨੁਕਸਾਨਾਂ ਦਾ ਨਿਰਪੱਖ ਵਿਸ਼ਲੇਸ਼ਣ ਕਰੀਏ।18
8 ਅਗਸਤ 15 ਨੂੰ ਸਵੇਰੇ 6:1945 ਵਜੇ ਹੀਰੋਸ਼ੀਮਾ 'ਤੇ ਦੁਨੀਆ ਦਾ ਪਹਿਲਾ ਪਰਮਾਣੂ ਬੰਬ ਸੁੱਟਿਆ ਗਿਆ ਅਤੇ 11 ਅਗਸਤ ਨੂੰ ਸਵੇਰੇ 02:9 ਵਜੇ ਨਾਗਾਸਾਕੀ 'ਤੇ ਦੂਜਾ ਐਟਮ ਬੰਬ ਸੁੱਟਿਆ ਗਿਆ। ਹੀਰੋਸ਼ੀਮਾ 'ਤੇ ਵਰਤਿਆ ਗਿਆ ਬੰਬ ਯੂਰੇਨੀਅਮ ਕਿਸਮ ਦਾ ਪਰਮਾਣੂ ਬੰਬ ਸੀ ਜਿਸ ਨੂੰ 'ਲਿਟਲ ਬੁਆਏ' ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਹ 580 ਕਿਲੋਟਨ ਟੀਐਨਟੀ ਦੇ ਬਰਾਬਰ ਤਾਕਤ ਨਾਲ ਜ਼ਮੀਨ ਤੋਂ 12.5 ਮੀਟਰ ਉੱਪਰ ਫਟਿਆ। ਨਾਗਾਸਾਕੀ 'ਤੇ ਵਰਤਿਆ ਗਿਆ ਬੰਬ 'ਫੈਟ ਮੈਨ' ਵਜੋਂ ਜਾਣਿਆ ਜਾਣ ਵਾਲਾ ਪਲੂਟੋਨੀਅਮ ਕਿਸਮ ਦਾ ਪਰਮਾਣੂ ਬੰਬ ਸੀ। ਇਹ ਜ਼ਮੀਨ ਤੋਂ 503 ਮੀਟਰ ਉੱਪਰ 22 ਕਿਲੋਟਨ ਟੀਐਨਟੀ ਦੇ ਬਰਾਬਰ ਬਲ ਨਾਲ ਵਿਸਫੋਟ ਹੋਇਆ। ਧਰਤੀ ਉੱਤੇ ਵਰਖਾ ਹੋਣ ਵਾਲੀ ਊਰਜਾ ਦੀ ਕੁੱਲ ਮਾਤਰਾ ਵਿੱਚੋਂ 35% ਤਾਪ ਦੀਆਂ ਕਿਰਨਾਂ, 50% ਧਮਾਕੇ ਅਤੇ ਬਾਕੀ 15% ਰੇਡੀਏਸ਼ਨ ਸੀ। ਬੰਬ ਦੇ ਇਹਨਾਂ ਤਿੰਨ ਤੱਤਾਂ ਦੇ ਪ੍ਰਭਾਵਾਂ ਨੂੰ ਕ੍ਰਮਵਾਰ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਸੰਖੇਪ ਕੀਤਾ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ:
(1) ਤਾਪ ਦੀਆਂ ਕਿਰਨਾਂ: ਅਨੁਮਾਨਾਂ ਤੋਂ ਪਤਾ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਪਰਮਾਣੂ ਬੰਬ ਦੇ ਧਮਾਕੇ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਸ਼ਕਤੀਸ਼ਾਲੀ ਤਾਪ ਕਿਰਨਾਂ ਲਗਭਗ 0.2 ਤੋਂ 0.3 ਸਕਿੰਟਾਂ ਦੀ ਮਿਆਦ ਲਈ ਛੱਡੀਆਂ ਗਈਆਂ ਸਨ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਜ਼ਮੀਨ ਨੂੰ 3,000 ਤੋਂ 4,000ºC ਦੇ ਤਾਪਮਾਨ ਤੱਕ ਗਰਮ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਇਹਨਾਂ ਗਰਮੀ ਦੀਆਂ ਕਿਰਨਾਂ ਨੇ ਹਾਈਪੋਸੈਂਟਰ ਦੇ ਨੇੜੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਸਾੜ ਕੇ ਸੁਆਹ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਅਤੇ ਇੱਟਾਂ ਅਤੇ ਚੱਟਾਨਾਂ ਨੂੰ ਪਿਘਲਾ ਦਿੱਤਾ। ਕਿਹਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਲੋਕ ਹੀਰੋਸ਼ੀਮਾ ਦੇ ਹਾਈਪੋਸੈਂਟਰ ਤੋਂ 3.5 ਕਿਲੋਮੀਟਰ ਅਤੇ ਨਾਗਾਸਾਕੀ ਵਿੱਚ 4 ਕਿਲੋਮੀਟਰ ਤੱਕ ਸੜ ਗਏ। ਇਸ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ, ਗਰਮੀ ਦੀਆਂ ਕਿਰਨਾਂ ਨੇ ਇਮਾਰਤਾਂ ਨੂੰ ਸਾੜ ਦਿੱਤਾ, ਵੱਡੇ ਪੈਮਾਨੇ 'ਤੇ ਅੱਗ ਲੱਗ ਗਈ ਅਤੇ ਇੱਕ ਵਿਸ਼ਾਲ ਅੱਗ ਦਾ ਤੂਫ਼ਾਨ ਭੜਕਾਇਆ।
(2) ਧਮਾਕਾ: ਪਰਮਾਣੂ ਬੰਬ ਦੇ ਧਮਾਕੇ ਨੇ ਅਮਰੀਕਾ ਦੇ ਅੰਦਾਜ਼ੇ ਅਨੁਸਾਰ 4.7 ਵਰਗ ਮੀਲ ਦੇ ਖੇਤਰ ਵਿੱਚ ਆਲੇ-ਦੁਆਲੇ ਦੇ ਸਾਰੇ ਢਾਂਚੇ ਨੂੰ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਤਬਾਹ ਕਰ ਦਿੱਤਾ। ਹਾਈਪੋਸੈਂਟਰ ਦੇ ਆਲੇ ਦੁਆਲੇ ਦੇ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ, ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਕੰਧਾਂ ਨਾਲ ਟਕਰਾਇਆ ਗਿਆ ਅਤੇ ਮਕਾਨਾਂ ਨੂੰ ਢਹਿ-ਢੇਰੀ ਕਰਕੇ ਕੁਚਲ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ। ਹਾਈਪੋਸੈਂਟਰ ਤੋਂ ਲੰਮੀ ਦੂਰੀ ਵਾਲੇ ਖੇਤਰਾਂ ਵਿੱਚ ਵੀ ਉੱਡਦੇ ਸ਼ੀਸ਼ੇ ਅਤੇ ਹੋਰ ਮਲਬੇ ਕਾਰਨ ਸੱਟਾਂ ਲੱਗੀਆਂ ਸਨ।
(3) ਰੇਡੀਏਸ਼ਨ: ਪਰਮਾਣੂ ਬੰਬ ਦੀ ਸਭ ਤੋਂ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਵਿਨਾਸ਼ਕਾਰੀ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ਤਾ ਰੇਡੀਏਸ਼ਨ ਸੀ। ਧਮਾਕੇ ਦੁਆਰਾ ਜਾਰੀ ਕੀਤੀ ਗਈ ਕੁੱਲ ਊਰਜਾ ਵਿੱਚੋਂ, 5% ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਰੇਡੀਏਸ਼ਨ ਅਤੇ 10% ਬਕਾਇਆ ਰੇਡੀਏਸ਼ਨ ਦੇ ਸ਼ਾਮਲ ਸਨ। ਸ਼ੁਰੂਆਤੀ ਰੇਡੀਏਸ਼ਨ ਯੂਰੇਨੀਅਮ ਜਾਂ ਪਲੂਟੋਨੀਅਮ ਦੇ ਪ੍ਰਮਾਣੂ ਵਿਖੰਡਨ ਕਾਰਨ ਹੋਈ ਸੀ। ਇਸ ਸਮੇਂ ਨਿਕਲਣ ਵਾਲੀਆਂ ਗਾਮਾ ਅਤੇ ਨਿਊਟ੍ਰੋਨ ਕਿਰਨਾਂ ਜ਼ਮੀਨ 'ਤੇ ਲੋਕਾਂ ਦੇ ਅੰਦਰ ਦਾਖਲ ਹੋ ਗਈਆਂ। ਨਿਊਟ੍ਰੋਨ ਕਿਰਨਾਂ ਕਾਰਨ ਮਿੱਟੀ ਅਤੇ ਜ਼ਮੀਨ ਦੇ ਉੱਪਰਲੇ ਢਾਂਚੇ ਰੇਡੀਓਐਕਟਿਵ ਬਣ ਗਏ। ਫਿਸ਼ਨ ਉਤਪਾਦ ਚੁੱਕ ਕੇ ਵਾਯੂਮੰਡਲ ਵਿੱਚ ਉੱਪਰ ਵੱਲ ਨੂੰ ਹਵਾ ਦੇ ਕਰੰਟ ਦੁਆਰਾ 'ਬਲੈਕ ਸੂਟ' ਵਿੱਚ ਬਦਲ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਜਦੋਂ ਵਾਯੂਮੰਡਲ ਵਿੱਚ ਛੋਟੇ ਕਣ ਗਿੱਲੇ ਹੋ ਜਾਂਦੇ ਹਨ ਅਤੇ 'ਕਾਲੀ ਬਾਰਿਸ਼' ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਜ਼ਮੀਨ 'ਤੇ ਡਿੱਗਦੇ ਹਨ। ਬਾਹਰੀ ਨੁਕਸਾਨ. ਬੰਬ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਦੇ ਮਹੀਨਿਆਂ ਵਿੱਚ ਮਾਰੇ ਗਏ ਲੋਕਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਗੰਭੀਰ ਲੱਛਣਾਂ ਨੂੰ ਪ੍ਰਦਰਸ਼ਿਤ ਕਰਦੇ ਹਨ ਜਿਵੇਂ ਕਿ ਵਾਲ ਝੜਨਾ, ਦਸਤ, ਚਮੜੀ ਦੇ ਜਖਮ, ਮਸੂੜਿਆਂ ਵਿੱਚ ਖੂਨ ਵਹਿਣਾ ਅਤੇ ਬੁਖਾਰ। ਕੈਂਸਰ, ਲਿਊਕੇਮੀਆ ਅਤੇ ਕਈ ਹੋਰ ਬਾਅਦ ਦੇ ਪ੍ਰਭਾਵ ਵੀ ਸਪੱਸ਼ਟ ਹੋ ਗਏ।
ਤਾਪ ਦੀਆਂ ਕਿਰਨਾਂ, ਧਮਾਕੇ ਅਤੇ ਰੇਡੀਏਸ਼ਨ ਦੇ ਮਿਸ਼ਰਿਤ ਪ੍ਰਭਾਵਾਂ ਦਾ ਵਿਅਕਤੀਗਤ ਤੌਰ 'ਤੇ ਇਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਕਿਸੇ ਇੱਕ ਦੇ ਨਾਲੋਂ ਕਿਤੇ ਜ਼ਿਆਦਾ ਪ੍ਰਭਾਵ ਸੀ। ਗਰਮੀ ਦੀਆਂ ਕਿਰਨਾਂ ਅੱਗ ਦੇ ਫੈਲਣ ਦਾ ਕਾਰਨ ਬਣੀਆਂ। ਧਮਾਕੇ ਨੇ ਇਮਾਰਤਾਂ ਨੂੰ ਤਬਾਹ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਜਿਸ ਨਾਲ ਸੈਕੰਡਰੀ ਅੱਗ ਲੱਗ ਗਈ ਅਤੇ ਅੱਗ ਲੱਗਣ ਵਾਲੇ ਤੂਫਾਨ ਨੇ ਉੱਪਰ ਵੱਲ ਹਵਾ ਦੇ ਕਰੰਟ ਪੈਦਾ ਕੀਤੇ ਜੋ ਕਿ ਰੇਡੀਓ ਐਕਟਿਵ ਪਦਾਰਥ ਨੂੰ ਜ਼ਮੀਨ ਅਤੇ ਵਾਯੂਮੰਡਲ ਵਿੱਚ ਫੈਲਾਉਂਦੇ ਹਨ। ਰੇਡੀਏਸ਼ਨ ਦੇ ਸੰਪਰਕ ਨੇ ਸਿਹਤ ਨੂੰ ਗੰਭੀਰ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਨੁਕਸਾਨ ਪਹੁੰਚਾਇਆ ਅਤੇ ਅੰਤ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਜਾਨ ਲੈ ਲਈ।
ਪਰਮਾਣੂ ਬੰਬ ਨੇ ਇੱਕ ਪਲ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਜਾਨ ਲੈ ਲਈ। ਬੰਬਾਂ ਦਾ ਸ਼ਿਕਾਰ ਨਾ ਸਿਰਫ ਜਾਪਾਨੀ ਨਾਗਰਿਕ ਸਨ, ਸਗੋਂ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਕੋਰੀਅਨ ਅਤੇ ਚੀਨੀ ਵੀ ਸਨ ਜੋ ਜਾਪਾਨ ਵਿੱਚ ਕੰਮ ਕਰ ਰਹੇ ਸਨ ਅਤੇ ਨਾਲ ਹੀ ਜਾਪਾਨੀ ਫੌਜ ਦੁਆਰਾ ਫੜੇ ਗਏ ਸਹਿਯੋਗੀ ਫੌਜਾਂ ਦੇ ਕੁਝ ਜੰਗੀ ਕੈਦੀ ਵੀ ਸਨ। ਡਾਕਟਰੀ ਸਪਲਾਈ ਦੀ ਘਾਟ ਕਾਰਨ ਬੰਬ ਸੁੱਟੇ ਜਾਣ ਤੋਂ ਤੁਰੰਤ ਬਾਅਦ ਹਜ਼ਾਰਾਂ ਹੋਰਾਂ ਦੀ ਮੌਤ ਹੋ ਗਈ। 1945 ਦੇ ਅੰਤ ਤੱਕ, ਅੰਦਾਜ਼ਨ 140,000 ਲੋਕ ਹੀਰੋਸ਼ੀਮਾ ਵਿੱਚ ਅਤੇ 70,000 ਨਾਗਾਸਾਕੀ ਵਿੱਚ ਮਾਰੇ ਗਏ ਸਨ। 1945 ਤੋਂ ਲੈ ਕੇ, ਵੱਖ-ਵੱਖ ਪ੍ਰਭਾਵਾਂ ਦੇ ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ ਅਣਗਿਣਤ ਹੋਰ ਮਰੇ ਹਨ। ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨੇ ਇਸ ‘ਧਰਤੀ ਉੱਤੇ ਨਰਕ’ ਦਾ ਅਨੁਭਵ ਕੀਤਾ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚੋਂ ਬਹੁਤਿਆਂ ਨੂੰ ਵੀ ਗੰਭੀਰ ਮਨੋਵਿਗਿਆਨਕ ਨੁਕਸਾਨ ਹੋਇਆ।
ਪਰਮਾਣੂ ਬੰਬਾਂ ਤੋਂ ਨਿਕਲਣ ਵਾਲੇ ਰੇਡੀਏਸ਼ਨ ਨੇ ਜੀਨਾਂ ਨੂੰ ਨੁਕਸਾਨ ਪਹੁੰਚਾਇਆ, ਜੋ ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ ਕੈਂਸਰ ਦਾ ਕਾਰਨ ਬਣ ਗਿਆ ਅਤੇ ਕਈ ਹੋਰ ਭੌਤਿਕ ਰੁਕਾਵਟਾਂ ਛੱਡੀਆਂ ਜੋ ਵਿਗਿਆਨੀ ਅਜੇ ਵੀ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਨਹੀਂ ਸਮਝ ਸਕੇ। ਅੱਜ, ਯੁੱਧ ਦੇ ਖਤਮ ਹੋਣ ਦੇ 64 ਸਾਲਾਂ ਬਾਅਦ, ਨਵੇਂ ਪ੍ਰਭਾਵ ਅਜੇ ਵੀ ਦਿਖਾਈ ਦੇ ਰਹੇ ਹਨ ਅਤੇ ਬਚੇ ਹੋਏ ਲੋਕ ਲਗਾਤਾਰ ਡਰ ਵਿੱਚ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਅੱਗੇ ਸੋਚਿਆ ਜਾਂਦਾ ਹੈ ਕਿ ਸਿਹਤ ਨੂੰ ਨੁਕਸਾਨ, ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ ਰੇਡੀਏਸ਼ਨ ਤੋਂ, ਕੁਝ ਮਾਮਲਿਆਂ ਵਿੱਚ ਬੱਚਿਆਂ ਅਤੇ ਪੋਤੇ-ਪੋਤੀਆਂ ਤੱਕ ਪਹੁੰਚਿਆ ਹੈ। ਵਿਗਾੜ ਨੇ ਕਈ ਤਰ੍ਹਾਂ ਦੇ ਦੁੱਖ ਅਤੇ ਵਿਤਕਰੇ ਨੂੰ ਵੀ ਲਿਆਇਆ। ਵਿਆਹ ਅਤੇ ਰੁਜ਼ਗਾਰ ਔਖਾ ਹੋ ਗਿਆ ਅਤੇ ਸਿਹਤਮੰਦ ਸਮਾਜ ਨਾਲੋਂ ਜੀਵਨ ਕੱਟਿਆ ਗਿਆ। ਪਰਮਾਣੂ ਬੰਬ ਧਮਾਕਿਆਂ ਨੇ ਕਈਆਂ ਦਾ ਬਚਣਾ ਅਸੰਭਵ ਬਣਾ ਦਿੱਤਾ ਹਾਇਕੂਕੁਸ਼ਾ ਆਮ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਜਿਊਣ ਲਈ।
ਮੁਦਈਆਂ ਦੀ ਦਲੀਲ
ਮੁਦਈਆਂ ਦੁਆਰਾ ਦਾਇਰ ਸ਼ਿਕਾਇਤ ਵਿੱਚ ਦਲੀਲ ਦਾ ਸੰਖੇਪ ਹੇਠਾਂ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਹੈ:
'ਮੁਦਈ, ਜਾਪਾਨੀ ਨਾਗਰਿਕ, ਸਾਰੇ ਜਾਂ ਤਾਂ ਹੀਰੋਸ਼ੀਮਾ ਜਾਂ ਨਾਗਾਸਾਕੀ ਦੇ ਵਸਨੀਕ ਸਨ ਜਦੋਂ ਅਗਸਤ 1945 ਵਿਚ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ [ਫੌਜ] ਹਵਾਈ ਸੈਨਾ ਦੇ ਬੰਬਾਰਾਂ ਦੁਆਰਾ ਇਹਨਾਂ ਸ਼ਹਿਰਾਂ 'ਤੇ ਪਰਮਾਣੂ ਬੰਬ ਸੁੱਟੇ ਗਏ ਸਨ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਦੇ ਬਹੁਤੇ ਮੈਂਬਰ ਮਾਰੇ ਗਏ ਸਨ ਅਤੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ, ਇਹਨਾਂ ਬੰਬ ਧਮਾਕਿਆਂ ਦੇ ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ ਕੁਝ ਮੁਦਈਆਂ ਸਮੇਤ, ਗੰਭੀਰ ਰੂਪ ਵਿੱਚ ਜ਼ਖਮੀ ਹੋ ਗਏ ਸਨ। ਮੁਦਈਆਂ ਨੇ ਸੰਯੁਕਤ ਤੌਰ 'ਤੇ ਨਿਮਨਲਿਖਤ ਆਧਾਰਾਂ 'ਤੇ ਨੁਕਸਾਨ ਲਈ ਬਚਾਓ ਪੱਖ, ਰਾਜ (ਜਾਪਾਨ) ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਮੌਜੂਦਾ ਕਾਰਵਾਈ ਕੀਤੀ: (ਏ) ਕਿ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਸ਼ਟਰ ਦੀ [ਫੌਜ] ਏਅਰ ਫੋਰਸ ਦੇ ਮੈਂਬਰਾਂ ਦੁਆਰਾ ਪਰਮਾਣੂ ਬੰਬ ਸੁੱਟਣ ਨਾਲ ਸੱਟ ਲੱਗੀ ਸੀ। ਅਮਰੀਕਾ ਦੇ ਰਾਜ; (ਬੀ) ਕਿ ਇਹਨਾਂ ਪਰਮਾਣੂ ਬੰਬਾਂ ਨੂੰ ਦੁਸ਼ਮਣੀ ਦੀ ਕਾਰਵਾਈ ਵਜੋਂ ਸੁੱਟਣਾ ਉਸ ਸਮੇਂ ਦੇ ਸਕਾਰਾਤਮਕ ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਕਾਨੂੰਨ ਦੇ ਨਿਯਮਾਂ ਅਧੀਨ ਗੈਰ-ਕਾਨੂੰਨੀ ਸੀ (ਸੰਧੀ ਕਾਨੂੰਨ ਅਤੇ ਰਵਾਇਤੀ ਕਾਨੂੰਨ ਦੋਵਾਂ ਨੂੰ ਧਿਆਨ ਵਿੱਚ ਰੱਖਦੇ ਹੋਏ), ਜਿਸ ਲਈ ਮੁਦਈਆਂ ਨੇ ਹਰਜਾਨੇ ਲਈ ਦਾਅਵਾ ਕੀਤਾ ਸੀ; (c) ਕਿ ਪਰਮਾਣੂ ਬੰਬ ਸੁੱਟਣਾ ਵੀ ਮਿਊਂਸੀਪਲ ਕਾਨੂੰਨ ਦੇ ਤਹਿਤ ਇੱਕ ਗਲਤ ਕੰਮ ਸੀ, ਜੋ ਕਿ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਅਤੇ ਇਸਦੇ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ, ਮਿਸਟਰ ਹੈਰੀ ਟਰੂਮੈਨ ਲਈ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰ ਹੈ: (ਡੀ) ਜੋ ਕਿ ਜਾਪਾਨ ਨੇ ਧਾਰਾ 19 (ਏ) ਦੇ ਉਪਬੰਧਾਂ ਦੇ ਆਧਾਰ 'ਤੇ ਮੁਆਫ ਕਰ ਦਿੱਤਾ ਸੀ। ) 1951 ਦੀ ਜਾਪਾਨ ਨਾਲ ਸ਼ਾਂਤੀ ਦੀ ਸੰਧੀ ਦੇ, ਅੰਤਰਰਾਸ਼ਟਰੀ ਕਾਨੂੰਨ ਅਤੇ ਮਿਉਂਸਪਲ ਕਾਨੂੰਨ ਦੇ ਅਧੀਨ ਮੁਦਈਆਂ ਦੇ ਦਾਅਵੇ, ਜਿਸ ਦੇ ਨਤੀਜੇ ਵਜੋਂ ਮੁਦਈ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਅਤੇ ਇਸਦੇ ਰਾਸ਼ਟਰਪਤੀ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਹਰਜਾਨੇ ਲਈ ਆਪਣੇ ਦਾਅਵੇ ਗੁਆ ਚੁੱਕੇ ਸਨ; ਅਤੇ (ਈ) ਕਿ ਮੁਦਈ, ਰਾਜ ਦੁਆਰਾ ਮੁਦਈ ਦੇ ਦਾਅਵਿਆਂ ਦੀ ਇਸ ਛੋਟ ਨੇ ਮੁਦਈ ਨੂੰ ਮੁਆਵਜ਼ੇ ਦਾ ਭੁਗਤਾਨ ਕਰਨ ਲਈ ਮੁਦਾਦ ਦੀ ਇੱਕ ਜ਼ਿੰਮੇਵਾਰੀ ਨੂੰ ਜਨਮ ਦਿੱਤਾ।'19
ਆਉ ਇਸ ਦਲੀਲ ਨੂੰ ਹੋਰ ਵਿਸਥਾਰ ਵਿੱਚ ਵਿਚਾਰੀਏ।20
ਮੁਦਈਆਂ ਨੇ ਦਲੀਲ ਦਿੱਤੀ ਕਿ ਪਰਮਾਣੂ ਬੰਬ ਤੋਂ ਗਰਮੀ ਦੀਆਂ ਕਿਰਨਾਂ, ਧਮਾਕੇ ਅਤੇ ਰੇਡੀਏਸ਼ਨ ਦੇ ਪ੍ਰਭਾਵ ਭੂਚਾਲ ਦੇ ਕੇਂਦਰ ਤੋਂ 4 ਕਿਲੋਮੀਟਰ ਤੱਕ ਫੈਲੇ ਹੋਏ ਸਨ, ਜਿਸ ਨਾਲ ਹੀਰੋਸ਼ੀਮਾ ਅਤੇ ਨਾਗਾਸਾਕੀ ਵਿੱਚ ਲੋਕਾਂ ਦੀ ਅੰਨ੍ਹੇਵਾਹ ਕਤਲੇਆਮ ਹੋਈ ਸੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਦਾਅਵਾ ਕੀਤਾ ਕਿ ਪਰਮਾਣੂ ਬੰਬ ਦੀ ਵਰਤੋਂ 23 ਅਕਤੂਬਰ, 18 ਨੂੰ ਹੇਗ ਕਨਵੈਨਸ਼ਨ IV ਨਾਲ ਜੁੜੀ ਜ਼ਮੀਨ 'ਤੇ ਜੰਗ ਦੇ ਕਾਨੂੰਨ ਅਤੇ ਕਸਟਮਜ਼ ਦੇ ਨਿਯਮਾਂ ਦੀ ਧਾਰਾ 1907 (ਏ) ਦੀ ਸਪੱਸ਼ਟ ਉਲੰਘਣਾ ਸੀ, ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਕਿਹਾ ਗਿਆ ਹੈ ਕਿ ਇਹ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਤੌਰ 'ਤੇ ਵਰਜਿਤ ਹੈ।
ZNetwork ਨੂੰ ਸਿਰਫ਼ ਇਸਦੇ ਪਾਠਕਾਂ ਦੀ ਉਦਾਰਤਾ ਦੁਆਰਾ ਫੰਡ ਕੀਤਾ ਜਾਂਦਾ ਹੈ।
ਦਾਨ