ਫਰਾਂਸ ਦੇ ਨਾਜ਼ੀ ਕਬਜ਼ੇ ਬਾਰੇ ਹੁਣ ਤੱਕ ਦੀ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਪ੍ਰਸ਼ੰਸਾ ਕੀਤੀ ਗਈ ਟੀਵੀ ਲੜੀ ਇੱਕ ਅਣਥੱਕ ਮਹਾਂਕਾਵਿ ਹੈ ਜਿਸ ਵਿੱਚ ਕ੍ਰੇਵੇਨ ਸਹਿਯੋਗੀਆਂ ਅਤੇ ਨਿਰਸਵਾਰਥ ਵਿਰੋਧੀਆਂ ਦੇ ਜਾਣੇ-ਪਛਾਣੇ ਚਿੱਤਰਾਂ ਲਈ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਵਰਤੋਂ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ। ਇੱਕ ਪਿੰਡ ਫ੍ਰੈਂਚ ਇੱਕ ਕਾਲਪਨਿਕ ਪੇਂਡੂ ਭਾਈਚਾਰੇ 'ਤੇ ਕੇਂਦ੍ਰਤ ਕਰਦਾ ਹੈ ਜੋ ਚਾਰ ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਵੱਧ ਸਮੇਂ ਲਈ ਜਰਮਨ ਨਿਯੰਤਰਣ ਦੇ ਇੱਕ ਸਖ਼ਤ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀਕੋਣ ਨੂੰ ਸਹਿਣ ਕਰਦਾ ਹੈ। ਪਿੰਡ ਦੇ ਲੋਕ ਕਾਲੇ-ਚਿੱਟੇ ਟ੍ਰੱਪ ਤੋਂ ਦੂਰ ਰਹਿੰਦੇ ਹਨ। ਇੱਥੋਂ ਤੱਕ ਕਿ ਇੱਕ ਬੇਰਹਿਮ ਨਾਜ਼ੀ ਅਧਿਕਾਰੀ ਵੀ ਆਮ ਮੋਨੋਕ੍ਰੋਮ ਤੋਂ ਦੂਰ ਰਹਿੰਦਾ ਹੈ। ਇਨਸਾਨ ਵੀ ਸਾਰੇ ਇਨਸਾਨ ਹਨ। 

ਅਨ ਪਿੰਡ 3.4 ਅਤੇ 72 ਦੇ ਵਿਚਕਾਰ 2009 ਐਪੀਸੋਡਾਂ ਦੌਰਾਨ ਔਸਤਨ 2017 ਮਿਲੀਅਨ ਫਰਾਂਸੀਸੀ ਦਰਸ਼ਕ ਸਨ। ਨਿਰਮਾਤਾਵਾਂ ਦੇ ਅਨੁਸਾਰ, ਨਾਟਕੀ ਲੜੀ 40 ਤੋਂ ਵੱਧ ਦੇਸ਼ਾਂ ਵਿੱਚ ਵੀ ਪ੍ਰਸਾਰਿਤ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ। ਹੁਣ ਔਨਲਾਈਨ ਪਲੇਟਫਾਰਮਾਂ (ਇਸਦੇ ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਸਿਰਲੇਖ ਦੇ ਅਧੀਨ) ਦੁਆਰਾ ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਦਰਸ਼ਕ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨਾ ਇੱਕ ਫਰਾਂਸੀਸੀ ਪਿੰਡ), ਅਨ ਪਿੰਡ ਚੰਗੇ ਅਤੇ ਬੁਰਾਈ ਵਿਚਕਾਰ ਚਮਕਦਾਰ ਰੇਖਾਵਾਂ ਬਾਰੇ ਰੁਟੀਨ ਯੂਐਸ ਮੀਡੀਆ ਦੀਆਂ ਧਾਰਨਾਵਾਂ ਤੋਂ ਬਹੁਤ ਦੂਰ ਹੈ।

ਲੜੀ ਦੀ ਸ਼ੁਰੂਆਤ ਤੋਂ, ਜਦੋਂ ਜਰਮਨ ਫੌਜਾਂ ਅਚਾਨਕ ਜੂਨ 1940 ਦੇ ਅੱਧ ਵਿੱਚ ਪਹੁੰਚਦੀਆਂ ਹਨ, ਸਥਾਨਕ ਲੋਕਾਂ ਲਈ ਵਿਕਲਪ ਖਰਾਬ ਹੁੰਦੇ ਹਨ ਅਤੇ ਬਦਤਰ ਹੁੰਦੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਅਨ ਪਿੰਡ ਦੁਬਿਧਾਵਾਂ ਨਾਲ ਉਲਝਿਆ ਹੋਇਆ ਹੈ ਜੋ ਅਕਸਰ ਦਰਦਨਾਕ ਤੋਂ ਅਘੁਲਣ ਤੱਕ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਨਾਟਕ ਦੇ ਸਿਰਜਣਹਾਰਾਂ ਦਾ ਉਦੇਸ਼ "ਫਰਾਂਸ ਵਿੱਚ ਵਿਸ਼ਵ ਯੁੱਧ 2 ਦੀ ਜਨਤਕ ਯਾਦ ਵਿੱਚ ਸਲੇਟੀ ਦੇ ਕੁਝ ਰੰਗਾਂ ਨੂੰ ਲਿਆਉਣਾ," ਇਤਿਹਾਸਕਾਰ ਮਾਰਜੋਲੇਨ ਬੁਟੇਟ ਨੇ ਲਿਖਿਆ; ਉਹਨਾਂ ਕੋਲ "ਹਰੇਕ ਪਾਤਰ ਪ੍ਰਤੀ ਦਰਸ਼ਕਾਂ ਤੋਂ ਹਮਦਰਦੀ ਭਰਿਆ ਹੁੰਗਾਰਾ ਪੈਦਾ ਕਰਨ ਦੀ ਲਾਲਸਾ" ਸੀ - ਜਦੋਂ ਕਿ "ਖਲਨਾਇਕ ਵਜੋਂ ਸਹਿਯੋਗੀ ਅਤੇ ਨਾਇਕਾਂ ਵਜੋਂ ਪ੍ਰਤੀਰੋਧਕ ਲੜਾਕੂ" ਦੇ ਸਮੇਂ ਦੇ ਪੁਰਾਣੇ ਫਾਰਮੂਲੇ ਨੂੰ ਬਾਈਪਾਸ ਕਰਦੇ ਹੋਏ। ਠੋਸ ਇਤਿਹਾਸਕ ਖੋਜ ਦੇ ਅਧਾਰ 'ਤੇ, 20 ਤੋਂ ਵੱਧ ਮੁੱਖ ਭੂਮਿਕਾਵਾਂ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਜੋੜੀਦਾਰ ਕਾਸਟ ਦੇ ਨਾਲ ਮਾਅਰਕੇ ਵਾਲੀ ਅਤੇ ਅਕਸਰ ਦਿਲ ਦਹਿਲਾਉਣ ਵਾਲੀ ਸਕ੍ਰਿਪਟ ਜ਼ਿੰਦਾ ਹੁੰਦੀ ਹੈ। ਨਤੀਜਾ ਇੱਕ ਨਾਟਕੀ ਟੂਰ ਡੀ ਫੋਰਸ ਹੈ ਜੋ ਵਿਸ਼ਵ ਦੇ ਮੈਨੀਚੀਅਨ ਵਿਚਾਰਾਂ ਨੂੰ ਕਮਜ਼ੋਰ ਕਰਦਾ ਹੈ।

ਦੇ 63 ਘੰਟੇ ਦੇਖਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਇੱਕ ਪਿੰਡ ਫ੍ਰੈਂਚ, ਮੈਂ ਇਸਦੇ ਮੁੱਖ ਸਕ੍ਰਿਪਟ ਰਾਈਟਰ, ਫਰੈਡਰਿਕ ਕ੍ਰਿਵਿਨ ਦੀ ਇੰਟਰਵਿਊ ਕਰਨ ਲਈ ਉਤਸੁਕ ਸੀ। ਅਸੀਂ ਇੱਕ ਬਰਸਾਤੀ ਪੈਰਿਸ ਦੀ ਸਵੇਰ ਨੂੰ ਪਲੇਸ ਡੇ ਲਾ ਰਿਪਬਲਿਕ ਤੋਂ ਬਹੁਤ ਦੂਰ ਇੱਕ ਕੈਫੇ ਵਿੱਚ ਮਿਲੇ। ਮੇਰਾ ਪਹਿਲਾ ਸਵਾਲ: "ਤੁਸੀਂ ਇੱਕ ਨਾਜ਼ੀ ਇਨਸਾਨ ਨੂੰ ਕਿਵੇਂ ਅਤੇ ਕਿਉਂ ਬਣਾਉਣਾ ਚਾਹੁੰਦੇ ਸੀ?"

ਕ੍ਰਿਵਿਨ, ਜੋ ਕਿ ਯਹੂਦੀ ਹੈ, ਨੇ ਇੱਕ ਅਸਥਾਈ ਚੁਟਕਲੇ ਨਾਲ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ - "ਇਹ ਇੱਕ ਚੰਗੀ ਯਹੂਦੀ ਕਹਾਣੀ ਹੈ" - ਅਤੇ ਛੇਤੀ ਹੀ ਗੰਭੀਰ ਹੋ ਗਈ। "ਇੱਕ ਚੰਗੇ ਸ਼ੋਅ, ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ ਇੱਕ ਸ਼ੋਅ ਜੋ ਕੁਝ ਸਮੇਂ ਲਈ ਚੱਲਦਾ ਹੈ, ਵਿੱਚ ਅਜਿਹੇ ਪਾਤਰ ਹੋਣੇ ਚਾਹੀਦੇ ਹਨ ਜੋ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਮਨੁੱਖੀ ਸੁਭਾਅ ਦੀ ਗੁੰਝਲਤਾ ਦੇ ਪ੍ਰਤੀਨਿਧ ਹੋਣ," ਉਸਨੇ ਕਿਹਾ। "ਨਹੀਂ ਤਾਂ, ਤੁਹਾਨੂੰ ਇਹਨਾਂ ਦੀ ਵਰਤੋਂ ਨਹੀਂ ਕਰਨੀ ਚਾਹੀਦੀ।" ਨਾਜ਼ੀਆਂ, ਉਸਨੇ ਅੱਗੇ ਕਿਹਾ, "ਇੱਛਾਵਾਂ ਅਤੇ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਵਾਲੇ ਮਨੁੱਖ ਸਨ," ਉਸੇ ਸਮੇਂ "ਇੱਕ ਹੋਰ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀਕੋਣ ਵਿੱਚ, ਉਹ ਇੱਕ ਕਿਸਮ ਦੇ ਰਾਖਸ਼ ਸਨ।"

ਵਿਚ ਮੁੱਖ ਨਾਜ਼ੀ ਪਾਤਰ ਅਨ ਪਿੰਡ ਇੱਕ ਸ਼ਕਤੀਸ਼ਾਲੀ ਖੁਫੀਆ ਅਧਿਕਾਰੀ ਹੈ ਜਿਸਦਾ ਰੋਮਾਂਟਿਕ ਸੁਹਜ ਅਤੇ ਸਟੀਲ ਬੁੱਧੀ ਕੰਮ ਕਰਨ ਲਈ ਲੋੜ ਪੈਣ 'ਤੇ ਤਸੀਹੇ ਦੇਣ ਅਤੇ ਮਾਰਨ ਦੀ ਇੱਛਾ ਨਾਲ ਮੌਜੂਦ ਹੈ। ਮੈਂ ਕ੍ਰਿਵਿਨ ਨੂੰ ਪੁੱਛਿਆ ਕਿ ਕੀ ਮਿਸ਼ਰਣ ਵਿੱਚ ਕੋਈ ਸੁਨੇਹਾ ਸੀ.

“ਜੋ ਲੋਕ ਭਿਆਨਕ ਕੰਮ ਕਰਦੇ ਹਨ ਉਹ ਮਨੁੱਖ ਹਨ,” ਉਸਨੇ ਕਿਹਾ। “ਸਾਨੂੰ ਉਹਨਾਂ ਬਾਰੇ ਗੱਲ ਕਰਨ ਦਾ ਇੱਕ ਤਰੀਕਾ ਲੱਭਣਾ ਹੋਵੇਗਾ ਜੋ ਉਹ ਕਰਦੇ ਹਨ ਨੂੰ ਲੁਕਾਏ ਬਿਨਾਂ ਅਤੇ ਉਹਨਾਂ ਨੂੰ ਗੈਰ-ਮਨੁੱਖੀ ਲੋਕ, ਗੈਰ-ਮਨੁੱਖੀ ਜਾਨਵਰਾਂ ਵਜੋਂ ਪੇਸ਼ ਕੀਤੇ ਬਿਨਾਂ। ਉਹ ਹਨ ਇਨਸਾਨ; ਸਾਡੇ ਵਰਗੇ ਉਹ ਹਨ, ਅਸੀਂ ਉਸੇ ਪ੍ਰਜਾਤੀ ਵਿੱਚ ਹਾਂ, ਮਨੁੱਖੀ ਜਾਤੀ…. ਇਹ ਮਨੁੱਖ ਹੀ ਹਨ ਜੋ ਹੁਣ ਦੁਨੀਆ ਵਿੱਚ ਹਰ ਜਗ੍ਹਾ ਮਾਰਦੇ ਹਨ ਜਿੱਥੇ ਲੋਕ ਮਾਰੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਇਹ ਹੈ ਕਿਉਕਿ ਉਹ ਮਨੁੱਖ ਹਨ ਕਿ ਸਾਨੂੰ ਸਮੱਸਿਆਵਾਂ ਹਨ-ਕਿਉਂਕਿ ਜੇਕਰ ਉਹ ਸਿਰਫ਼ ਬਾਹਰੀ ਜਾਂ ਰਾਖਸ਼ ਸਨ ਤਾਂ ਅਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਮਿਟਾ ਸਕਦੇ ਹਾਂ।"

ਅਨ ਪਿੰਡ ਮਾਰਸੇਲ ਓਫੁਲਜ਼ ਦੀ ਲੈਂਡਮਾਰਕ 1969 ਦਸਤਾਵੇਜ਼ੀ ਦਾ ਇੱਕ ਗੁੰਝਲਦਾਰ ਜਵਾਬੀ ਬਿੰਦੂ ਹੈ ਦੁੱਖ ਅਤੇ ਤਰਸ, ਜਿਸ ਨੇ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਦਰਸ਼ਕਾਂ ਨੂੰ ਵਿਆਪਕ-ਬੁਰਸ਼ ਪ੍ਰਭਾਵ ਦੇ ਨਾਲ ਛੱਡ ਦਿੱਤਾ ਜਿਸ ਨੇ ਫਰਾਂਸ 'ਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰ ਲਿਆ ਸੀ, ਕੁਝ ਨਾਇਕਾਂ ਨੂੰ ਛੱਡ ਕੇ, ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਸਹਿਯੋਗੀਆਂ ਦੀ ਇੱਕ ਕੌਮ ਸੀ। ਕ੍ਰਿਵਿਨ ਅਜਿਹੀਆਂ ਸਵੀਪਿੰਗ ਸ਼੍ਰੇਣੀਆਂ 'ਤੇ ਝਿਜਕਦੀ ਹੈ। ਉਸ ਦੀ ਸਕ੍ਰਿਪਟ ਵਿੱਚ, ਕੁਝ ਵਿਰੋਧੀ ਆਪਣੀ ਖੁਦ ਦੀ ਹੰਕਾਰ, ਮੌਕਾਪ੍ਰਸਤੀ, ਕੱਟੜਤਾ, ਜਾਂ ਘਾਤਕ ਵਿਸਥਾਪਿਤ ਗੁੱਸੇ ਦਾ ਵਿਰੋਧ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਅਸਮਰੱਥ ਹਨ। ਪਲਾਟ ਬਿੰਦੂਆਂ ਦਾ ਉਦੇਸ਼ ਸਨਕੀਵਾਦ ਨਹੀਂ ਬਲਕਿ ਯਥਾਰਥਵਾਦ ਪੈਦਾ ਕਰਨਾ ਹੈ।

ਕੁੱਲ ਮਿਲਾ ਕੇ, ਕ੍ਰਿਵਿਨ ਨੇ ਟਿੱਪਣੀ ਕੀਤੀ, ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਲੋਕ ਆਸਪਾਸ ਰਹਿਣ ਲਈ ਢੁਕਵੇਂ ਹਨ। ਜੰਗ ਦੇ ਸਮੇਂ ਦੇ ਫਰਾਂਸ ਦੇ ਮਾਮਲੇ ਵਿੱਚ, ਆਬਾਦੀ ਦੀ ਇੱਕ ਵੱਡੀ ਬਹੁਗਿਣਤੀ ਨਾ ਤਾਂ ਵਿਰੋਧੀ ਸਨ ਅਤੇ ਨਾ ਹੀ ਸਹਿਯੋਗੀ ਸਨ ਅਤੇ "ਬੁਰਾ ਜਾਂ ਚੰਗਾ" ਕੁਝ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ ਸਨ। (ਇਸ ਦੌਰਾਨ, ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਹੋਰ ਫਰਾਂਸੀਸੀ ਨਾਗਰਿਕਾਂ ਨੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰਨ ਵਾਲਿਆਂ ਦਾ ਵਿਰੋਧ ਕਰਨ ਦੀ ਬਜਾਏ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦਾ ਸਾਥ ਦਿੱਤਾ।) ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਬੁਰਾਈਆਂ ਦੇ ਨਾਲ-ਨਾਲ ਚੱਲਣ ਦੀ ਮਨੁੱਖੀ ਪ੍ਰਵਿਰਤੀ ਬਾਰੇ ਪੁੱਛਿਆ, ਤਾਂ ਕ੍ਰਿਵਿਨ ਨੇ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ ਕਿ "ਇਹ ਬਹੁਤ ਗੁੰਝਲਦਾਰ ਮਾਮਲਾ ਹੈ," ਅਤੇ ਫਿਰ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਮੇਰੇ ਸਵਾਲ ਨੂੰ ਇਸ ਤਰੀਕੇ ਨਾਲ ਦੁਹਰਾਇਆ: " ਉਦਾਸੀਨਤਾ ਕੀ ਹੈ, ਅਤੇ ਉਦਾਸੀਨਤਾ ਦੇ ਨਤੀਜੇ ਕੀ ਹਨ?"

ਕ੍ਰਿਵਿਨ ਨੇ ਦੋ ਮੌਜੂਦਾ ਉਦਾਹਰਣਾਂ ਸਾਹਮਣੇ ਲਿਆਂਦੀਆਂ ਹਨ। ਉਸਨੇ ਇਸ਼ਾਰਾ ਕੀਤਾ ਕਿ ਪਿਛਲੇ ਦਹਾਕੇ ਦੌਰਾਨ ਉਪ-ਸਹਾਰਨ ਅਫਰੀਕਾ ਵਿੱਚ ਕਈ ਮਿਲੀਅਨ ਲੋਕ ਏਡਜ਼ ਨਾਲ ਮਰ ਚੁੱਕੇ ਹਨ - ਫਿਰ ਵੀ ਜੀਵਨ ਬਚਾਉਣ ਵਾਲੀਆਂ ਦਵਾਈਆਂ ਮੌਜੂਦ ਹਨ ਅਤੇ ਇੱਕ ਦੂਰਗਾਮੀ ਪ੍ਰੋਗਰਾਮ ਵਿੱਚ ਵਰਤੋਂ ਲਈ ਪ੍ਰਦਾਨ ਕੀਤੀਆਂ ਜਾ ਸਕਦੀਆਂ ਹਨ। “ਪਰ ਅਸੀਂ ਅਜਿਹਾ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ।” ਕ੍ਰਿਵਿਨ ਨੇ ਫਿਰ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਕਿਵੇਂ ਇਜ਼ਰਾਈਲੀ ਫੌਜ ਦੇ ਸਨਾਈਪਰਾਂ ਨੇ ਹਾਲ ਹੀ ਵਿੱਚ ਗਾਜ਼ਾ ਸਰਹੱਦ ਦੇ ਨਾਲ ਫਲਸਤੀਨੀਆਂ ਨੂੰ ਮਾਰਿਆ ਸੀ। ਫਿਰ ਵੀ ਇਜ਼ਰਾਈਲੀ ਜਨਤਾ ਵੱਲੋਂ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਵਿਰੋਧ ਹੋਇਆ।

ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਟਿੱਪਣੀ ਕੀਤੀ ਕਿ ਅਜਿਹੇ ਕੇਸ ਬਹੁਗਿਣਤੀ ਦੁਆਰਾ ਸਹਿਯੋਗ ਦੇ ਰੂਪ ਹਨ, ਕ੍ਰਿਵਿਨ ਨੇ ਨਿਰਾਸ਼ ਕੀਤਾ। “ਮੈਂ ਇਸਨੂੰ ਸਹਿਯੋਗ ਵਜੋਂ ਨਹੀਂ ਸਮਝਦਾ,” ਉਸਨੇ ਕਿਹਾ। “ਪਰ ਇਹ ਕੁਝ ਵੀ ਨਹੀਂ ਹੈ।” ਜਦੋਂ ਮੈਂ "ਮਿਲਾਪਤਾ" ਸ਼ਬਦ ਦਾ ਸੁਝਾਅ ਦਿੱਤਾ, ਤਾਂ ਉਸਨੇ ਦੁਬਾਰਾ ਵੱਖਰਾ ਕੀਤਾ, ਅਤੇ ਕਿਹਾ: "ਲੋਕ ਉਦੋਂ ਪ੍ਰਤੀਕਿਰਿਆ ਨਹੀਂ ਕਰਦੇ ਜਦੋਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੀਆਂ ਅੱਖਾਂ ਵਿੱਚ ਦਹਿਸ਼ਤ ਨਹੀਂ ਹੁੰਦੀ ਹੈ।"

ਉਸ ਨੇ ਕਿਹਾ ਕਿ ਕਬਜ਼ੇ ਦੇ ਪਹਿਲੇ ਸਾਲ ਦੌਰਾਨ, ਯਹੂਦੀਆਂ ਦੇ ਕਠੋਰ ਜਬਰ ਕਾਰਨ ਫਰਾਂਸੀਸੀ ਜਨਤਾ ਤੋਂ ਬਹੁਤ ਘੱਟ ਆਲੋਚਨਾਤਮਕ ਪ੍ਰਤੀਕਿਰਿਆ ਮਿਲੀ। ਇਹ ਉਦੋਂ ਹੀ ਸੀ ਜਦੋਂ ਪੁਲਿਸ ਨੇ 1942 ਵਿੱਚ ਯਹੂਦੀ ਮਾਪਿਆਂ ਅਤੇ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਬੱਚਿਆਂ ਨੂੰ ਵੱਖ ਕਰਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ ਸੀ ਕਿ ਆਬਾਦੀ ਦੁਆਰਾ ਇੱਕ ਵਿਆਪਕ ਨਕਾਰਾਤਮਕ ਪ੍ਰਤੀਕ੍ਰਿਆ ਸਥਾਪਤ ਕੀਤੀ ਗਈ ਸੀ। ਜਰਮਨ ਅਧਿਕਾਰੀਆਂ ਨੇ ਇਸ ਨੂੰ ਧਿਆਨ ਵਿੱਚ ਲਿਆ ਅਤੇ ਸਮਾਨ ਨੀਤੀਆਂ ਨੂੰ ਹੋਰ ਸਮਝਦਾਰੀ ਨਾਲ ਲਾਗੂ ਕਰਨਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕਰ ਦਿੱਤਾ; ਜਨਤਾ ਦੀ ਚਿੰਤਾ ਦੂਰ ਹੋ ਗਈ।

ਦੇ ਨੇੜੇ ਇੱਕ ਪਿੰਡ ਫ੍ਰੈਂਚ, ਦੋ ਦ੍ਰਿਸ਼ ਵਿਸ਼ੇਸ਼ ਤੌਰ 'ਤੇ ਅਤੀਤ ਨੂੰ ਵਰਤਮਾਨ ਵਿੱਚ ਲਿਆਉਂਦੇ ਹਨ।

ਵਿਚੀ ਅਤੇ ਜਰਮਨ ਫੌਜਾਂ ਦੇ ਡਰੈਗਨੇਟ ਤੋਂ ਬਚਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ, ਰੀਟਾ ਅਤੇ ਏਜ਼ਚੀਏਲ ਫਲਸਤੀਨ ਨੂੰ ਭੱਜ ਗਏ। ਪਰ, ਬਾਇਲਰਪਲੇਟ ਕਹਾਣੀ ਦੀਆਂ ਲਾਈਨਾਂ ਦੇ ਉਲਟ, ਯਹੂਦੀ ਜੋੜੇ ਨੂੰ ਵਾਅਦਾ ਕੀਤੇ ਹੋਏ ਦੇਸ਼ ਵਿੱਚ ਸੁਖੀ ਅੰਤ ਨਹੀਂ ਮਿਲਦਾ। 1948 ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਦਿਨ ਇੱਕ ਮਾਰੂਥਲ ਸੜਕ ਉੱਤੇ, ਉਹ ਫਲਸਤੀਨੀਆਂ ਦੇ ਹਮਲੇ ਵਿੱਚ ਆਉਂਦੇ ਹਨ; ਜਦੋਂ ਰੀਟਾ ਨੇ ਹਮਲੇ 'ਤੇ ਬੇਚੈਨੀ ਜ਼ਾਹਰ ਕੀਤੀ, ਤਾਂ ਐਜ਼ਚੀਲ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਦੱਸਿਆ ਕਿ ਯਹੂਦੀ ਵਸਨੀਕਾਂ ਨੇ ਹਾਲ ਹੀ ਵਿੱਚ ਡੇਰ ਯਾਸੀਨ ਨਾਮਕ ਇੱਕ ਪਿੰਡ ਵਿੱਚ ਫਲਸਤੀਨੀ ਪਰਿਵਾਰਾਂ ਦਾ ਕਤਲੇਆਮ ਕੀਤਾ ਹੈ। ਤ੍ਰਾਸਦੀ ਦੀਆਂ ਇੱਕ ਤੋਂ ਵੱਧ ਪਰਤਾਂ ਹਵਾ ਵਿੱਚ ਲਟਕਦੀਆਂ ਹਨ।

ਕੇਂਦਰੀ ਨਾਜ਼ੀ ਚਰਿੱਤਰ ਦੀ ਜੰਗ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਦੀ ਚਾਲ-ਹੇਨਰਿਕ ਮੂਲਰ, ਚੋਟੀ ਦੇ SD (Sicherheitsdienst, ਜਾਂ ਸੁਰੱਖਿਆ ਸੇਵਾ) ਕਸਬੇ ਵਿੱਚ ਖੁਫੀਆ ਅਧਿਕਾਰੀ — ਜਾਣੇ-ਪਛਾਣੇ ਅਨਾਜ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਵੀ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਜਿਵੇਂ ਕਿ 1944 ਦੀਆਂ ਗਰਮੀਆਂ ਦੇ ਅਖੀਰ ਵਿੱਚ ਜਰਮਨ ਫੌਜਾਂ ਸਹਿਯੋਗੀਆਂ ਨੂੰ ਅੱਗੇ ਵਧਾਉਣ ਤੋਂ ਪਿੱਛੇ ਹਟਦੀਆਂ ਹਨ, ਮੂਲਰ ਸਵਿਟਜ਼ਰਲੈਂਡ ਪਹੁੰਚਣ ਦੀ ਅਸਫਲ ਕੋਸ਼ਿਸ਼ ਵਿੱਚ ਆਪਣੇ ਫਰਾਂਸੀਸੀ ਪ੍ਰੇਮੀ ਨਾਲ ਉਜਾੜ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਜਲਦੀ ਹੀ ਅਮਰੀਕੀ ਫੌਜ ਨੇ ਮੁਲਰ ਨੂੰ ਫੜ ਲਿਆ ਅਤੇ ਉਸਦੀ ਪਛਾਣ ਦਾ ਪਤਾ ਲਗਾਇਆ। ਬਾਅਦ ਵਿੱਚ, ਜਦੋਂ ਉਹ ਲੜੀ ਵਿੱਚ ਮੁੜ ਆਉਂਦਾ ਹੈ, ਸਾਲ 1960 ਹੈ, ਦੇਸ਼ ਪੈਰਾਗੁਏ ਹੈ, ਅਤੇ - ਇੱਕ ਸੀਆਈਏ ਆਪਰੇਟਿਵ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ - ਮੁਲਰ ਇੱਕ ਤਸੀਹੇ ਦੇ ਸੈਸ਼ਨ ਦੀ ਨਿਗਰਾਨੀ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ। ਟੀਚਾ ਇੱਕ ਅਜਿਹੀ ਔਰਤ ਤੋਂ ਜਾਣਕਾਰੀ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰਨਾ ਹੈ ਜੋ ਅਮਰੀਕੀ ਸਰਕਾਰ ਦੁਆਰਾ ਚਲਾਏ ਜਾ ਰਹੇ ਫਾਸ਼ੀਵਾਦੀ ਸ਼ਾਸਨ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਗੁਰੀਲਾ ਵਿਦਰੋਹ ਦਾ ਹਿੱਸਾ ਹੈ।

ਦੋਨੋ ਬਿਰਤਾਂਤਕ ਮੋੜਾਂ ਦੇ ਨਾਲ, ਜੋ ਅਸੀਂ ਯੂਐਸ ਦੇ ਜਨਤਕ ਮਨੋਰੰਜਨ ਵਿੱਚ ਵੇਖਣ ਲਈ ਉਚਿਤ ਹਾਂ, ਉਸ ਨਾਲੋਂ ਬਹੁਤ ਵੱਖਰਾ, ਮੈਂ ਕ੍ਰਿਵਿਨ ਨੂੰ ਪੁੱਛਿਆ: ਵੱਡਾ ਵਿਚਾਰ ਕੀ ਹੈ?

“ਇਹ ਵਿਚਾਰ ਸੀ,” ਉਸਨੇ ਕਿਹਾ, “ਸਾਨੂੰ ਕਿੱਤੇ ਵਰਗੀ ਘਟਨਾ ਦੇ ਲੰਬੀ ਦੂਰੀ ਦੇ ਨਤੀਜੇ ਦਿਖਾਉਣ ਦੀ ਲੋੜ ਹੈ। ਅਤੇ ਸੱਠਵਿਆਂ ਵਿੱਚ ਪੈਰਾਗੁਏ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਵਿਅਕਤੀ ਨੂੰ ਦਿਖਾਉਣਾ ਦਿਲਚਸਪ ਸੀ. ਅਤੇ ਜੋ ਯਹੂਦੀ ਬਚ ਗਏ - ਇਹ ਰੀਟਾ ਅਤੇ ਏਜ਼ਚੀਏਲ ਲਈ ਇੱਕ ਤੰਗ ਬਚਣ ਲਈ ਸੀ, ਉਹ ਬਚੇ ਹੋਏ ਸਨ, ਅਤੇ ਫਿਰ ਉਹ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਜਗ੍ਹਾ ਵਿੱਚ ਹਨ, ਇੱਕ ਹੋਰ ਕਹਾਣੀ ਵਿੱਚ. ਵਿਚਾਰ ਇਹ ਕਹਿਣਾ ਸੀ: ਇਸ ਕਿਸਮ ਦੀ ਕਹਾਣੀ ਦਾ ਕੋਈ ਅੰਤ ਨਹੀਂ ਹੈ। ”

*****

ਅਗਲੇ ਦਿਨ, ਮੈਂ ਸੀਨ ਉੱਤੇ ਇੱਕ ਪੁਲ ਪਾਰ ਕੀਤਾ ਅਤੇ ਨਾਜ਼ੀ ਖੁਫੀਆ ਅਫਸਰ ਹੇਨਰਿਕ ਮੂਲਰ ਨਾਲ ਮੁਲਾਕਾਤ ਵੱਲ ਤੁਰਦਾ ਰਿਹਾ - ਜਾਂ ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਇਹ ਲਗਭਗ ਸਾਰੇ ਤਰਕਸ਼ੀਲ ਵਿਚਾਰਾਂ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਜਾਪਦਾ ਸੀ, ਕਿਉਂਕਿ ਇਸ ਵਿੱਚ ਉਸ ਪਾਤਰ ਦਾ ਠੰਡਾ ਚਿੱਤਰਣ ਇੱਕ ਪਿੰਡ ਫ੍ਰੈਂਚ ਅਵਿਸ਼ਵਾਸ ਦੀ ਮੁਅੱਤਲੀ ਦੀ ਮੰਗ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਇੱਛਾ ਜਾਂ ਹੋਰ. ਜਿਵੇਂ ਹੀ ਮੈਂ ਸਾਡੀ ਮੁਲਾਕਾਤ ਵੱਲ ਤੇਜ਼ੀ ਨਾਲ ਵਧਿਆ, ਅਜਿਹੇ ਪਲ ਸਨ ਜਦੋਂ ਮੈਂ ਇਹ ਸੋਚਣ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਨਹੀਂ ਕਰ ਸਕਦਾ ਸੀ ਕਿ ਕੀ ਮੂਲਰ ਦੀ ਬਰਫੀਲੀ ਫਾਸ਼ੀਵਾਦੀ ਨਿਗਾਹ ਉਸ ਛੋਟੇ ਜਿਹੇ ਕੈਫੇ ਵਿੱਚ ਮੇਰਾ ਸਾਹਮਣਾ ਕਰ ਸਕਦੀ ਹੈ ਜਿੱਥੇ ਸਾਨੂੰ ਮਿਲਣਾ ਸੀ।

ਰਿਚਰਡ ਸੈਮੈਲ ਨੇ ਇੱਕ ਮੁਸਕਰਾਹਟ ਅਤੇ ਇੱਕ ਲਹਿਰ ਨਾਲ ਮੇਰਾ ਸਵਾਗਤ ਕੀਤਾ ਜਦੋਂ ਉਹ ਦੂਜੇ ਹੱਥ ਵਿੱਚ ਮੋਟਰਸਾਈਕਲ ਹੈਲਮੇਟ ਲੈ ਕੇ ਦਰਵਾਜ਼ੇ ਵਿੱਚੋਂ ਆਇਆ। ਮੈਂ ਪੜ੍ਹਿਆ ਸੀ ਕਿ (ਕ੍ਰਿਵਿਨ ਵਾਂਗ) ਉਹ ਦੂਜੇ ਵਿਸ਼ਵ ਯੁੱਧ ਦੇ ਅੰਤ ਤੋਂ ਲਗਭਗ 15 ਸਾਲ ਬਾਅਦ ਪੈਦਾ ਹੋਇਆ ਸੀ, ਕਿ ਉਹ ਆਪਣੇ ਮੂਲ ਜਰਮਨ ਤੋਂ ਇਲਾਵਾ ਕਈ ਭਾਸ਼ਾਵਾਂ ਚੰਗੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਬੋਲਦਾ ਹੈ, ਅਤੇ ਇਹ ਕਿ ਉਸਨੇ 1990 ਦੇ ਦਹਾਕੇ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂ ਤੋਂ ਵਿਆਪਕ ਤੌਰ 'ਤੇ ਕੰਮ ਕੀਤਾ ਹੈ। ਵਿਚ ਆਪਣੀ ਵੱਡੀ ਭੂਮਿਕਾ 'ਤੇ ਧਿਆਨ ਕੇਂਦਰਿਤ ਕਰ ਰਿਹਾ ਹੈ ਅਨ ਪਿੰਡ ਇੱਕ ਦਹਾਕੇ ਦੇ ਜ਼ਿਆਦਾਤਰ ਸਮੇਂ ਲਈ ਬਹੁਤ ਸਾਰੀ ਮਨੋਵਿਗਿਆਨਕ ਊਰਜਾ ਨੂੰ ਜਜ਼ਬ ਕੀਤਾ ਹੋਣਾ ਚਾਹੀਦਾ ਹੈ. ਮੈਂ ਹੈਰਾਨ ਸੀ ਕਿ ਇੰਨੇ ਲੰਬੇ ਸਮੇਂ ਤੱਕ ਨਾਜ਼ੀ ਰਹਿਣ ਤੋਂ ਬਾਅਦ ਉਹ ਕਿਹੜੀਆਂ ਸੂਝਾਂ ਸਾਂਝੀਆਂ ਕਰ ਸਕਦਾ ਹੈ।

ਸਾਡੀ ਗੱਲਬਾਤ ਦੇ ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ, ਮੈਂ ਇਸ ਧਾਰਨਾ ਦਾ ਜ਼ਿਕਰ ਕੀਤਾ ਕਿ ਨਾਜ਼ੀ ਅਧਿਕਾਰੀਆਂ ਵਰਗੇ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਬੁਰੇ ਲੋਕਾਂ ਬਾਰੇ ਕੁਝ ਵੀ ਮਨੁੱਖੀ ਨਹੀਂ ਹੈ।

"ਇਹ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੀ ਗਲਤੀ ਹੈ ਜੋ ਤੁਸੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹੋ," ਸੈਮੈਲ ਨੇ ਕਿਹਾ. ਕੁਝ ਪਲਾਂ ਬਾਅਦ ਉਹ ਹੰਨਾਹ ਅਰੈਂਡਟ ਦੀ ਕਿਤਾਬ ਦਾ ਹਵਾਲਾ ਦੇ ਰਿਹਾ ਸੀ ਯਰੂਸ਼ਲਮ ਵਿੱਚ ਈਚਮਾਨ: ਬੁਰਾਈ ਦੀ ਬਨੈਲਟੀ ਬਾਰੇ ਇੱਕ ਰਿਪੋਰਟ, "ਜਿੱਥੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਪਤਾ ਲੱਗਾ ਕਿ ਈਚਮੈਨ ਇੱਕ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਆਮ ਆਦਮੀ ਸੀ।" ਉੱਚ ਦਰਜੇ ਦੇ ਨਾਜ਼ੀ ਅਫਸਰ "ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਪਿਤਾ ਅਤੇ ਸ਼ਾਨਦਾਰ ਪਤੀ ਸਨ ਅਤੇ ਅਸਲ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਕੋਮਲ ਸਨ," ਉਸਨੇ ਅੱਗੇ ਕਿਹਾ, "ਜੋ ਇਸ ਆਮ ਵਿਚਾਰ ਨਾਲ ਬਿਲਕੁਲ ਵੀ ਫਿੱਟ ਨਹੀਂ ਬੈਠਦਾ ਕਿ ਉਹ ਸਾਰੇ ਬੇਰਹਿਮ ਦੁਖੀ ਹਨ।" ਨਾਜ਼ੀ "ਆਮ ਲੋਕ ਸਨ ਜੋ ਕਤਲ ਮਸ਼ੀਨਾਂ ਵਿੱਚ ਬਦਲ ਗਏ।"

ਜਲਦੀ ਹੀ ਸੈਮੈਲ ਨੇ ਮਸ਼ਹੂਰ ਪ੍ਰਯੋਗ ਨੂੰ ਸਾਹਮਣੇ ਲਿਆਇਆ ਜੋ ਯੇਲ ਯੂਨੀਵਰਸਿਟੀ ਦੇ ਮਨੋਵਿਗਿਆਨੀ ਸਟੈਨਲੇ ਮਿਲਗ੍ਰਾਮ ਨੇ 1961 ਵਿੱਚ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤਾ ਸੀ (ਉਸੇ ਸਾਲ ਜਦੋਂ ਅਡੋਲਫ ਈਚਮੈਨ ਦੁਆਰਾ ਮਨੁੱਖਤਾ ਵਿਰੁੱਧ ਵੱਡੇ ਪੱਧਰ 'ਤੇ ਨਾਜ਼ੀ ਅਪਰਾਧਾਂ ਦੀ ਨਿਗਰਾਨੀ ਕਰਨ ਲਈ ਮੁਕੱਦਮਾ ਚਲਾਇਆ ਗਿਆ ਸੀ)। ਪ੍ਰੋਫੈਸਰ ਨੇ "ਵਿਗਿਆਨ ਦੇ ਫਾਇਦੇ ਲਈ, ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਦੂਜੇ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਤਸੀਹੇ ਦੇਣਾ ਆਸਾਨ ਸਮਝਿਆ। ਅਤੇ ਉਹ ਤਿੰਨ ਵਾਰ ਕਿਸੇ ਹੋਰ ਵਿਅਕਤੀ 'ਤੇ ਸੰਭਾਵੀ ਘਾਤਕ ਬਿਜਲੀ ਦੇ ਚਾਰਜ ਦਾ ਪ੍ਰਬੰਧਨ ਕਰਨ ਤੱਕ ਚਲੇ ਜਾਂਦੇ ਹਨ, ਜੋ ਇੱਕ ਅਭਿਨੇਤਾ ਹੈ ਜੋ ਦਰਦ ਦੀ ਨਕਲ ਕਰਦਾ ਹੈ, ਪਰ ਫਿਰ ਵੀ - ਉਹ ਲੋਕ ਇਸ ਨੂੰ ਨਹੀਂ ਜਾਣਦੇ ਹਨ।

ਜਨਤਕ ਮਨੋਰੰਜਨ ਬਾਰੇ ਕੀ, ਜੋ ਕਿ, ਸੰਯੁਕਤ ਰਾਜ ਵਿੱਚ ਬਹੁਤ ਸਾਰੇ ਰਾਸ਼ਟਰਵਾਦੀ ਬਿਆਨਬਾਜ਼ੀ ਵਾਂਗ, ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਸਾਰੇ ਚੰਗੇ ਜਾਂ ਸਾਰੇ ਮਾੜੇ ਵਜੋਂ ਦਰਸਾਉਣ 'ਤੇ ਫੁੱਲਦਾ ਹੈ? "ਮੇਰਾ ਅੰਦਾਜ਼ਾ ਹੈ ਕਿ ਕੈਥਾਰਸਿਸ ਦੇ ਰੂਪ ਵਿੱਚ, ਮੈਨੂੰ ਹਾਲੀਵੁੱਡ ਵਿਅੰਜਨ ਮਿਲਦਾ ਹੈ," ਸੈਮੈਲ ਨੇ ਕਿਹਾ। “ਇਹ ਪੂਰੀ ਬਕਵਾਸ ਹੈ। ਪਰ ਇਹ ਇੱਕ ਵਿਚਾਰਧਾਰਾ ਹੈ ਜੋ ਸਾਨੂੰ ਉਭਾਰਦੀ ਹੈ। ਇਹ ਸਮਾਜ ਦੇ ਵਿਕਾਸ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਨਹੀਂ ਕਰੇਗਾ। ”

ਮੈਂ ਕਿਹਾ, “ਜੇ ਅਸੀਂ ਇਹ ਸਮਝ ਲੈਂਦੇ ਹਾਂ ਕਿ ਜਿਹੜੇ ਲੋਕ ‘ਬੁਰੇ’ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਉਨ੍ਹਾਂ ਵਿੱਚ ਕੁਝ ਚੰਗੇ ਗੁਣ ਹੁੰਦੇ ਹਨ, ਤਾਂ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ ਕਿ ਸਾਡਾ ਇਹ ਵੀ ਸਾਹਮਣਾ ਹੋ ਜਾਵੇ ਕਿ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਅਸੀਂ ਜਾਣਦੇ ਹਾਂ ਉਹ ‘ਸਾਡੇ’ ਹਨ ਅਤੇ ਚੰਗੇ ਵਿੱਚ ਕੁਝ ਅਸਲ ਮਾੜੇ ਗੁਣ ਵੀ ਹੋ ਸਕਦੇ ਹਨ।”

“ਹਾਂ, ਬਿਲਕੁਲ ਇਹੋ ਹੈ,” ਉਸਨੇ ਜਵਾਬ ਦਿੱਤਾ। “ਕੀ ਇਹ ਅਮਰੀਕਾ ਵਿੱਚ ਅਜਿਹਾ ਨਹੀਂ ਹੈ? ਤੁਸੀਂ ਦੁਨੀਆਂ ਵਿੱਚ ਇੱਕੋ ਇੱਕ ਸਮਾਜ ਹੋ ਜਿਸ ਕੋਲ ਸਿਰਫ਼ ਚੰਗੇ ਲੋਕ ਹਨ। ਤੁਹਾਡੇ ਲਈ ਕਿੰਨਾ ਅਦਭੁਤ ਹੈ। ਪਰ ਫਿਰ ਮੈਨੂੰ ਸਮਝਾਓ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਉਹ ਕੌਮ ਹੋ ਜਿਸ ਦੇ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਧ ਲੋਕਾਂ ਨੂੰ ਕੈਦ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ। ਮੈਨੂੰ ਇਸ ਬਾਰੇ ਦੱਸੋ-ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਇੰਨੇ ਚੰਗੇ ਹੋ, ਤਾਂ ਕਿਵੇਂ ਆਏ? ਤੁਸੀਂ ਮੈਨੂੰ ਦੱਸੋ. ਤੁਸੀਂ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰ ਰਹੇ ਹੋ ਧੱਫੜ. ਮਾਫ਼ ਕਰਨਾ, ਇਹ ਕਹਿਣ ਲਈ। ”

ਉਸਨੇ ਅੱਗੇ ਕਿਹਾ: "ਤੁਸੀਂ ਇਹ ਕਿਵੇਂ ਨਹੀਂ ਸਮਝਦੇ - ਮੇਰਾ ਮਤਲਬ, ਇਹ [ਸਿਰਫ] ਤੁਸੀਂ ਨਹੀਂ, ਇਹ ਯੂਰਪ ਵੀ ਹੈ - ਤੁਸੀਂ 30 ਸਾਲਾਂ ਤੋਂ ਮੱਧ ਪੂਰਬ 'ਤੇ ਬੰਬਾਰੀ ਕਰਦੇ ਹੋ ਅਤੇ ਫਿਰ ਤੁਸੀਂ ਹੈਰਾਨ ਹੁੰਦੇ ਹੋ ਕਿ ਇੱਥੇ ਇੱਕ ਸ਼ਰਨਾਰਥੀ ਅੰਦੋਲਨ ਹੈ, ਲੋਕ ਜਾਂਦੇ ਹਨ। ਬਾਹਰ, ਜਾਂ ਇੱਕ ਅੱਤਵਾਦੀ ਲਹਿਰ ਵੀ. ਮੱਧ ਪੂਰਬ ਵਿੱਚ ਪੈਦਾ ਹੋਈ ਹਰ ਅੱਤਵਾਦੀ ਲਹਿਰ ਨੂੰ ਮੁੱਢਲੇ ਤੌਰ 'ਤੇ ਸ਼ੁਰੂ ਵਿੱਚ ਸਾਡੇ ਵੱਲੋਂ ਫੰਡ ਦਿੱਤਾ ਗਿਆ ਸੀ। ਉਨ੍ਹਾਂ ਕੋਲ ਸਾਡੇ ਹਥਿਆਰ ਹਨ ਕਿਉਂਕਿ ਅਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਨੂੰ ਦਿੱਤੇ ਹਨ। ਇਸ ਲਈ ਅਸੀਂ ਫੱਕਿੰਗ ਗੇਮ ਖੇਡਦੇ ਹਾਂ ਅਤੇ ਫਿਰ ਇਹ ਕਾਬੂ ਤੋਂ ਬਾਹਰ ਹੋ ਜਾਂਦਾ ਹੈ। ਇਸ ਲਈ ਮਾੜੀ ਖੇਡ ਉਨ੍ਹਾਂ ਦੁਆਰਾ ਨਹੀਂ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੀ ਗਈ, ਇਹ ਸਾਡੇ ਦੁਆਰਾ ਸ਼ੁਰੂ ਕੀਤੀ ਗਈ ਹੈ। ਅਤੇ ਹੁਣ ਅਸੀਂ ਇਸਦਾ ਦੋਸ਼ ਉਨ੍ਹਾਂ 'ਤੇ ਲਗਾਉਂਦੇ ਹਾਂ।

ਸੈਮੈਲ ਪੱਛਮੀ ਜਰਮਨੀ ਵਿੱਚ, ਹਾਈਡਲਬਰਗ ਦੇ ਨੇੜੇ ਵੱਡਾ ਹੋਇਆ। ਬਚਪਨ ਦੌਰਾਨ, ਉਸਨੇ ਨਜ਼ਰਬੰਦੀ ਕੈਂਪਾਂ ਤੋਂ ਭਿਆਨਕ ਫੁਟੇਜ ਦੇਖੇ। “ਮੈਨੂੰ ਉਨ੍ਹਾਂ ਸਾਰੀਆਂ ਦਸਤਾਵੇਜ਼ੀ ਫਿਲਮਾਂ ਬਾਰੇ ਪਤਾ ਲੱਗਾ ਜਦੋਂ ਅਮਰੀਕੀ ਸੈਨਿਕਾਂ ਨੇ ਕੈਂਪਾਂ ਦੀ ਖੋਜ ਕੀਤੀ ਸੀ…. ਇਸ ਨੇ ਮੇਰੀ ਬਾਕੀ ਦੀ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਲਈ ਮੈਨੂੰ ਸਦਮਾ ਦਿੱਤਾ. ਪਰ ਮੈਂ ਤੁਹਾਨੂੰ ਦੱਸਦਾ ਹਾਂ ਕਿ ਤੁਸੀਂ ਆਪਣਾ ਸਬਕ ਪ੍ਰਾਪਤ ਕਰੋ…. ਫਿਰ ਕਦੇ ਨਹੀਂ। ਇਸ ਤਰ੍ਹਾਂ ਤੁਸੀਂ ਇਤਿਹਾਸ ਤੋਂ ਸਿੱਖਦੇ ਹੋ।”

ਸੈਮੈਲ ਨੇ ਕਿਹਾ, "ਮਨੁੱਖੀ ਵਿਵਹਾਰ ਨੂੰ ਸਮਝਣਾ ਜ਼ਰੂਰੀ ਹੈ।" “ਇਹ ਕਿਵੇਂ ਹੋ ਸਕਦਾ ਹੈ? ਅਤੇ ਤੁਸੀਂ ਸਮਝ ਨਹੀਂ ਸਕੋਗੇ ਕਿ ਇਹ ਕਿਵੇਂ ਹੋਇਆ ਜੇ ਤੁਸੀਂ ਕਹੋ, 'ਉਹ ਸਾਰੇ ਬੁਰੇ ਹਨ, ਅਸੀਂ ਉਨ੍ਹਾਂ ਸਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਮਾਰ ਦਿੱਤਾ, ਆਓ ਉਨ੍ਹਾਂ ਸਾਰਿਆਂ ਨੂੰ ਜਲਦੀ ਤੋਂ ਜਲਦੀ ਮਾਰ ਦੇਈਏ, ਕੀਤਾ, ਚੰਗਾ ਕੰਮ।' ... ਇੱਕ ਇਤਿਹਾਸਕ ਵਿਸ਼ਲੇਸ਼ਣ ਵਿੱਚ, ਤੁਹਾਨੂੰ ਜਾਣਾ ਪਵੇਗਾ ਸਮਾਜ ਵਿੱਚ ਡੂੰਘਾਈ ਨਾਲ ਇਹ ਪਤਾ ਲਗਾਉਣ ਲਈ ਕਿ ਇਹ ਕਿੱਥੋਂ ਸ਼ੁਰੂ ਹੋਇਆ, ਸਿੱਖਿਆ ਦੇਣ ਦੀ ਪ੍ਰਕਿਰਿਆ ਕਿਵੇਂ ਹੋਈ, ਕਿਵੇਂ ਇੱਕ ਪੂਰੀ ਕੌਮ ਇੱਕ ਵਿਚਾਰਧਾਰਾ ਨੂੰ ਪੂਰੀ ਤਰ੍ਹਾਂ ਅਸਲੀਅਤ ਤੋਂ ਵੱਖ ਕਰ ਕੇ ਵਿਸ਼ਵਾਸ ਕਰਨ ਵਿੱਚ ਬਦਲ ਗਈ, ਅਤੇ ਇਹ ਸਮੂਹਿਕ ਗੁੱਸਾ ਜਾਂ ਉਤਸ਼ਾਹ ਕਿਵੇਂ ਹੋ ਸਕਦਾ ਸੀ - ਇਸ ਨੂੰ ਰੋਕਣ ਲਈ।"

ਜਰਮਨ ਅਧਿਕਾਰੀ ਜਿਸਨੂੰ ਸੈਮੈਲ ਨੇ ਅੱਠ ਸਾਲਾਂ ਲਈ ਦਰਸਾਇਆ "ਨਾਜ਼ੀਆਂ ਦੀ ਵਿਚਾਰਧਾਰਾ ਨੂੰ ਅਪਣਾਇਆ ਕਿਉਂਕਿ ਇਹ ਸਭ ਤੋਂ ਸ਼ਕਤੀਸ਼ਾਲੀ ਹੈ, ਕੈਰੀਅਰ ਬਣਾਉਣ ਦਾ ਸਭ ਤੋਂ ਵਧੀਆ ਤਰੀਕਾ ਹੈ ਅਤੇ ਇੱਕ ਵਧੀਆ ਜੀਵਣ ਹੈ। ਅਤੇ ਇਹ ਉਹ ਹੈ ਜੋ ਉਸਨੇ ਕੀਤਾ. ਇਸ ਲਈ, ਉਹ ਇੱਕ ਵਿਸ਼ਵਾਸੀ ਨਾਜ਼ੀ ਨਹੀਂ ਹੈ, ਉਹ ਇੱਕ ਵਿਸ਼ਵਾਸੀ ਡਾਰਵਿਨਵਾਦੀ ਹੈ। ” ਜਦੋਂ ਅਮਰੀਕੀ ਫੌਜ ਦੁਆਰਾ ਉਸ ਦਾ ਕਬਜ਼ਾ ਅਮਰੀਕੀ ਖੁਫੀਆ ਤੰਤਰ ਦੇ ਨਾਲ ਇੱਕ ਨਵਾਂ ਕਰੀਅਰ ਵੱਲ ਲੈ ਜਾਂਦਾ ਹੈ, "ਉਹ ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼ ਹੈ ਕਿ ਅਮਰੀਕੀਆਂ ਨੇ ਉਸਨੂੰ ਸੰਭਾਲ ਲਿਆ ਹੈ। ਬਹੁਤ ਖੁਸ਼-ਸੰਪੂਰਣ-ਸੁਰੱਖਿਅਤ। ”

ਕੈਫੇ ਬੰਦ ਹੋ ਰਿਹਾ ਸੀ, ਇਸ ਲਈ ਸਾਨੂੰ ਕੋਨੇ ਦੇ ਦੁਆਲੇ ਇੱਕ ਬਾਰ ਵਿੱਚ ਇੱਕ ਸ਼ਾਂਤ ਜਗ੍ਹਾ ਮਿਲੀ। "ਆਪਣੇ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡੇ ਦੁਸ਼ਮਣ ਨੂੰ ਜਾਣੋ," ਸੈਮੈਲ ਨੇ ਕਿਹਾ ਜਦੋਂ ਅਸੀਂ ਬੈਠ ਗਏ। "ਹਰ ਕਿਸਮ ਦਾ ਵਿਅੰਗ ਤੁਹਾਨੂੰ ਦੂਜੇ ਪਾਸੇ ਨੂੰ ਸਮਝਣ ਵਿੱਚ ਮਦਦ ਨਹੀਂ ਕਰਦਾ।"

ਉਸਨੇ ਅੱਗੇ ਕਿਹਾ: “ਨਾਜ਼ੀਆਂ ਨੂੰ ਅਜਿਹੀ ਥਾਂ ਤੇ ਨਾ ਰੱਖੋ ਜਿੱਥੇ ਤੁਹਾਨੂੰ ਲੱਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਇਸਦਾ ਤੁਹਾਡੇ ਨਾਲ ਕੋਈ ਲੈਣਾ-ਦੇਣਾ ਨਹੀਂ ਹੈ। ਇਹ ਸਭ ਤੋਂ ਵੱਡਾ ਖ਼ਤਰਾ ਹੈ, ਇਤਿਹਾਸਕ ਖ਼ਤਰਾ, ਮੈਨੂੰ ਲਗਦਾ ਹੈ ਕਿ ਅਸੀਂ ਕਰ ਸਕਦੇ ਹਾਂ। ”

*****

"ਇੱਕ ਇਤਿਹਾਸਕ ਲੜੀ, ਇੱਕ ਇਤਿਹਾਸਕ ਕਿਤਾਬ ਦੀ ਤਰ੍ਹਾਂ, ਉਸ ਸਮੇਂ ਦੀ ਗੱਲ ਕਰਦੀ ਹੈ ਜਿਸ ਬਾਰੇ ਇਹ ਗੱਲ ਕਰਦੀ ਹੈ ਅਤੇ ਉਸ ਸਮੇਂ ਦੀ ਵੀ ਗੱਲ ਕਰਦੀ ਹੈ," ਫਰੈਡਰਿਕ ਕ੍ਰਿਵਿਨ ਨੇ ਮੈਨੂੰ ਦੱਸਿਆ। ਮੌਜੂਦਾ ਦੌਰ ਵਿੱਚ, ਉਸਦੀ ਡੂੰਘੀ ਸੂਖਮ ਸਕ੍ਰਿਪਟਿੰਗ ਦੀ ਇੱਕ ਪਿੰਡ ਫ੍ਰੈਂਚ ਬੁਰਾਈਆਂ ਦੇ ਵਿਰੁੱਧ ਲੜਾਈ ਵਿੱਚ ਨਿਰਪੱਖ ਚੰਗਿਆਈ ਦੀਆਂ ਅਣਗਿਣਤ ਕਹਾਣੀਆਂ ਨਾਲ ਮੇਲ ਖਾਂਦਾ ਹੈ - ਇਸ ਕਿਸਮ ਦੇ ਬਿਰਤਾਂਤ ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਨੇ ਭਰੋਸੇਯੋਗਤਾ ਘਟਣ ਦੇ ਬਾਵਜੂਦ ਵੱਡੀ ਤਾਕਤ ਬਰਕਰਾਰ ਰੱਖੀ ਹੈ। ਇੱਕ ਪ੍ਰਚਾਰਿਤ ਵਿਸ਼ਵ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀਕੋਣ ਨੂੰ ਤੋੜਨ ਲਈ ਨਾ ਸਿਰਫ਼ ਇਹ ਦੇਖਣ ਦੀ ਲੋੜ ਹੁੰਦੀ ਹੈ ਕਿ ਅਸੀਂ ਦੂਜਿਆਂ ਵਿੱਚ ਕੀ ਨਫ਼ਰਤ ਕਰਦੇ ਹਾਂ, ਸਗੋਂ ਇਹ ਵੀ ਕਿ ਦੂਸਰੇ ਸਾਡੇ ਵਿੱਚ ਕੀ ਨਫ਼ਰਤ ਕਰਦੇ ਹਨ - ਉਹਨਾਂ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀਕੋਣਾਂ ਤੋਂ ਇੱਕ ਤਿੱਖੀ ਵਿਦਾਇਗੀ ਜੋ ਯੂਐਸ ਰਾਜਨੀਤਿਕ ਸੱਭਿਆਚਾਰ ਉੱਤੇ ਹਾਵੀ ਹਨ। ਦੂਸਰਿਆਂ ਦੇ ਅਪਰਾਧਾਂ ਬਾਰੇ ਸਿੱਧੇ ਦੋਸ਼ ਸਾਡੇ ਆਪਣੇ ਬਾਰੇ ਸਵਾਲ ਪੁੱਛਦੇ ਹਨ। ਅਜਿਹੇ ਰੋਸ਼ਨੀ ਵਿੱਚ, ਇੱਕ ਪਿੰਡ ਫ੍ਰੈਂਚ ਦੇਖਿਆ ਜਾ ਸਕਦਾ ਹੈ (ਅੰਗਰੇਜ਼ੀ ਉਪਸਿਰਲੇਖਾਂ ਦੇ ਨਾਲ) ਖਾਸ ਤੌਰ 'ਤੇ ਅਮਰੀਕੀਆਂ ਲਈ ਢੁਕਵਾਂ ਹੈ, ਜਿਨ੍ਹਾਂ ਦੇ ਦੇਸ਼-ਜਦੋਂ ਕਿ ਕਦੇ ਵੀ ਕਿਸੇ ਵਿਦੇਸ਼ੀ ਸ਼ਕਤੀ ਦੁਆਰਾ ਸਫਲ ਹਮਲੇ ਦਾ ਅਨੁਭਵ ਨਹੀਂ ਕੀਤਾ ਗਿਆ ਹੈ-ਅਕਸਰ ਦੂਜੀਆਂ ਜ਼ਮੀਨਾਂ 'ਤੇ ਕਬਜ਼ਾ ਕਰ ਲਿਆ ਹੈ।

ਨੌਰਮਨ ਸੋਲੋਮਨ ਔਨਲਾਈਨ ਕਾਰਕੁਨ ਸਮੂਹ ਦੇ ਸਹਿ-ਸੰਸਥਾਪਕ ਅਤੇ ਕੋਆਰਡੀਨੇਟਰ ਹਨ RootsAction.org. ਉਸ ਦੀਆਂ ਕਿਤਾਬਾਂ ਵਿੱਚ "ਵਾਰ ਮੇਡ ਈਜ਼ੀ: ਹਾਉ ਪ੍ਰੈਜ਼ੀਡੈਂਟਸ ਐਂਡ ਪੰਡਿਟਸ ਕੀਪ ਸਪਿਨਿੰਗ ਯੂ ਟੂ ਡੈਥ" ਸ਼ਾਮਲ ਹਨ। ਉਹ ਜਨਤਕ ਸ਼ੁੱਧਤਾ ਲਈ ਇੰਸਟੀਚਿਊਟ ਦਾ ਕਾਰਜਕਾਰੀ ਨਿਰਦੇਸ਼ਕ ਹੈ।

---