Zie ook: 

Bil'in: Een strijd in beeld: Foto-essay van demonstratie tegen de scheidingsmuur in Bil'in

Bil'in, Westelijke Jordaanoever, 19 augustus – Bil'in, een kleine boerengemeenschap te midden van de steenachtige, glooiende heuvels van de Westelijke Jordaanoever, bezaaid met olijfbomen en saliestruiken, is een typisch Palestijns dorp.

De afgelopen maanden is het een symbool geworden van de impact die de enorme barrière van Israël, een netwerk van betonnen muren en elektronische hekken dat zich uiteindelijk zo'n 670 kilometer zal uitstrekken, heeft op het Palestijnse leven op de Westelijke Jordaanoever.

Op dezelfde manier is Bil'in een symbool geworden van het verzet van de Palestijnen tegen de uitbreiding en versterking van de Israëlische bezetting op de Westelijke Jordaanoever, terwijl alle ogen op Gaza gericht zijn.

Meer dan de helft van de 1000 hectare van Bil'in zal aan de Israëlische kant van de barrière vallen zodra deze voltooid is. Volgens verhalen van boeren uit het dorp bevinden zich op de landbouwgrond die de barrière scheidt van het dorp zo'n 20,000 olijfbomen op ongeveer 575 hectare.

Sinds de bouw begin 2005 in dit gebied begon, zijn volgens Abdullah Abu Rahma, een van de coördinatoren van het Volkscomité Tegen de Muur van het dorp, ruim 500 olijfbomen ontworteld. Op 20 februari ketenden lokale boeren zich vast aan de bomen en begonnen daarmee formeel de strijd van het dorp tegen de barrière in Bil'in.

'Sindsdien hebben we meer dan zestig demonstraties gehad', zei Abu Rahma terwijl hij in zijn voortuin zat, omringd door poppen en spandoeken die bij de protesten werden gebruikt.

'We hebben gebruik gemaakt van vele en gevarieerde demonstraties om ons standpunt op een geweldloze manier uit te leggen', zei hij.

Samed Burnat, een 18-jarige uit een boerenfamilie in Bil'in, legde uit: 'Elke week doen we iets anders. Vorige week was het een enorme zwarte slang die de muur symboliseerde.'

'Deze week,' vervolgde Burnat, 'zullen mensen verschillende cijfers op hun borst dragen, elk met een andere betekenis van de impact van de muur.' De symbolische cijfers omvatten bijvoorbeeld: 9, het aantal Palestijnen dat werd gedood bij volksprotesten tegen de muur op de hele Westelijke Jordaanoever; 158, het aantal demonstranten dat gewond raakte bij demonstraties in Bil'in; en 53, het aantal poorten over de gehele lengte van de Westelijke Jordaanoeverbarrière dat de Palestijnen verwachten te hebben als uitgangspunten om toegang te krijgen tot hun land zodra de bouw voltooid is.

De demonstraties (met name de regelmatig geplande vrijdagmiddagprotesten) hebben internationale en Israëlische deelnemers aangetrokken, waardoor de strijd buiten de gemeenschap werd uitgebreid en de reactie van het Israëlische leger werd getemperd.

Toch maken de soldaten vrijwel wekelijks gebruik van methoden om mensenmassa's te verspreiden en arrestaties uit te voeren.

'Ik kom elke vrijdag,' zei Burnat. 'Elke vrijdag schieten de soldaten met gas, rubberen kogels, 'soms echte kogels' en elke vrijdag raakt er iemand gewond.

'De muur moet vallen,' vervolgde hij. 'En als dat zo is, zullen de demonstraties pas stoppen.'

De soldaten - sommigen gekleed in oproeruitrusting voor mogelijke close-up confrontaties, anderen gewapend met M-16 aanvalsgeweren - gebruiken spoelen prikkeldraad om letterlijk een lijn in het zand te markeren, tot ver in het dorp, op enige afstand van de bouwplaats. De soldaten, soms vergezeld van de grenspolitie, staan ​​achter hun opgerolde barricade met messen, waardoor demonstranten niet in de buurt van de bouwplaats kunnen oprukken.

'Elke demonstratie is ongeveer hetzelfde', zei Abu Rahma. 'We gaan naar het gebied van de muur, zo dichtbij als we kunnen, en zitten vredig op ons land. Het leger verklaart het gebied tot een 'gesloten militaire zone' en begint gas, rubberen kogels en geluidsgranaten af ​​te vuren. En ze sloegen ons en arresteerden ons.'

Vlak voordat hij tijdens de wekelijkse demonstratie van afgelopen vrijdag door vier soldaten met handboeien werd weggevoerd, vertelde rabbijn Arik Ascherman van de Israëlische groepering Rabbis for Human Rights. De nieuwe standaard, 'De boodschap hier is dat je geen recht hebt om te protesteren.' Aescherman was een van de 26 arrestaties die dag van alle internationals en Israëli's die zich tegenover de Palestijnen positioneerden, voor wie de gevolgen van arrestatie aanzienlijk ernstiger zijn.

Barak Meiri, een Israëlische solidariteitsactivist uit Galilea, vertelde dit TNS dat hij 'te veel demonstraties heeft bijgewoond om te kunnen tellen.'

Meiri neemt deel aan deze demonstraties onder de vlag van Israëlische Anarchisten Tegen de Muur. 'Overal waar de muur wordt gebouwd en mensen ertegen strijden, zal ik me solidair met hen aansluiten', zei Meiri.

Meiri erkende dat hij een kleine minderheid in Israël vertegenwoordigt die zich verzet tegen de barrière, waarvan het algemene idee voor het eerst werd voorgesteld door het zogenaamde 'vredeskamp', dat in Israël algemeen als links wordt beschouwd.

'De meeste Israëli's weten niets van de impact [van de muur]', zei hij, 'anders kan het hen niets schelen.'

In juli 2004 oordeelde het Internationale Gerechtshof, ook bekend als het Wereldgerechtshof, met 14-1 dat ‘de bouw van de muur die door Israël, de bezettingsmacht, in de bezette Palestijnse gebieden, inclusief in en rond Oost-Jeruzalem, wordt gebouwd, en het daarmee verbonden regime zijn in strijd met het internationaal recht.' De rechtbank vertelde de Israëlische regering dat de barrière ‘ontmanteld’ moest worden, maar het besluit was niet bindend.

Israëli's die voorstander zijn van de barrière hebben de neiging om het een 'hek' te noemen, maar Palestijnen vinden die term ironisch, omdat waar het zo'n vorm aanneemt 'in plattelandsgebieden als Bil'in' het vaak veel onheilspellender en problematischer is dan de 8 meterhoge betonnen muur die gebruikelijk is langs de stedelijke gebieden. In de gebieden op de noordelijke Westelijke Jordaanoever waar de kering al voltooid is, bestaan ​​de hekdelen feitelijk uit twee hekken; de ene is elektronisch, vergezeld van een bufferzone van vlijmscherp concertinadraad, een diepe greppel en een veiligheidspatrouilleweg. Het hele apparaat kan maar liefst honderd meter oppervlakte in beslag nemen.

Israël noemt de barrière een veiligheidsnoodzaak, maar velen hebben die beoordeling in twijfel getrokken.

‘De muur is een landroof en een politieke muur die, in zijn huidige vorm, niet kan worden beschouwd als een essentiële veiligheidsbehoefte’, vertelde Shabtai Gold, woordvoerder van Physicians for Human Rights’Israel. TNS.

David Shearer, hoofd van het Bureau voor de Coördinatie van Humanitaire Zaken van de Verenigde Naties (OCHA), noemde de veiligheidsredenen van Israël 'verbijsterend'.

'Er wordt ons verteld dat de barrière om veiligheidsredenen is opgesteld,' zei hij, 'maar op plaatsen waar de barrière zich uitstrekt tot ver in de Westelijke Jordaanoever, midden in de landbouwgrond van mensen, is het veiligheidsargument vanuit het perspectief van een leek nogal niet overtuigend.'

Shearer zei dat OCHA niet tegen de barrière is, werkt. 'De kern van het probleem is waar de barrière naartoe gaat', merkte hij op. 'In dit geval tot ver in de Westelijke Jordaanoever. Het is onvermijdelijk dat Palestijns land zich aan de ene kant van de barrière zal bevinden en de mensen aan de andere kant. Dat is het probleem.'

In het geval van het segment dat dwars door Bil'in moet snijden, zal de barrière tot ver voorbij de internationaal erkende grens reiken die bekend staat als de 'Groene Lijn' om het zich uitbreidende nederzettingsblok Modi'in te omvatten, het te plaatsen en de omliggende gebieden. Palestijnse landbouwgrond, precies aan de westkant.

Hania Mohamad Hamadah is een dorpsoudste uit Bil'in die al meer dan een halve eeuw op dit land woont. Een kleine vrouw in kleurrijke, traditionele kleding. De diepe lijnen op haar stoere, verweerde huid getuigen van haar jaren in de zon, terwijl ze het land bewerkte. Als ze spreekt, is het duidelijk dat ze het respect afdwingt van haar dorpsgenoten; haar woorden zijn nadrukkelijk, haar gebaren uitgesproken.

Ze heeft de toegang tot haar land verloren, legde ze uit, waarvan het grootste deel aan de westkant van de barrière ligt die momenteel in aanbouw is. Op de vraag hoeveel dunams land zij bezat (vier dunams zijn goed voor een hectare), antwoordde Hamadah: 'We tellen de grootte van het land niet op basis van dunams, maar op basis van het aantal dagen dat nodig is om te ploegen; Ik bezit land ter waarde van twaalf dagen', waarbij haar perceel wordt aangegeven met behulp van de maatstaf die de voorkeur geniet van de oudere generatie.

Hamadah werkt van 6 uur tot 6 uur en beslaat ongeveer 48 dunams, oftewel 12 hectare, volgens andere boeren in het gebied.

'We hebben alles geprobeerd om weerstand te bieden aan de bezetting, maar niets heeft geholpen. We vragen God om te doen wat hij kan om ons van deze catastrofe te redden', zei ze, daarbij een beroep doend op de Arabische term 'nakba', die gewoonlijk wordt gebruikt met betrekking tot de schepping van Israël in 1948. De oorspronkelijke Nakba resulteerde in de vernietiging van meer dan 400 Palestijnse dorpen en de gedwongen verdrijving van meer dan 700,000 Palestijnen uit gebieden die onder de nieuwe Joodse staat vielen.

Hoewel Hamadah naar verluidt in staat zal zijn haar land te bereiken via toegangspoorten in de barrière zodra deze klaar is, kan ze nu geen landbouw bedrijven omdat het gebied in aanbouw wordt beschermd door gewapende bewakers en gesloten camera's die worden bewaakt door het Israëlische leger (IDF). ), die het en de omliggende landbouwgrond tot een 'gesloten militaire zone' heeft verklaard.

In plaats van te gaan boeren, is Hamadah af en toe gaan werken in de kleine kruidenierswinkel van haar zoon, te midden van schaars gevulde schappen.

'Wat kan ik doen? Wat blijft er voor mij over?' zij vroeg.

Israël heeft in reactie op kritiek op de plaatsing van de barrière gezegd dat boeren toegang zullen krijgen tot het land via poorten in het bouwwerk. Toch zijn vertegenwoordigers van OCHA, die 'regelmatig' met de IDF bijeenkomen, bezorgd dat onregelmatige toegangstijden en onvoldoende tijd voor boeren om toegang te krijgen tot hun land landbouwgemeenschappen zoals Bil'in bedreigen.

'We zijn bezorgd dat mensen geen toegang zullen hebben tot hun land en hun landbouw', zei Shearer. 'In veel gevallen zal de barrière het land van mensen in tweeën verdelen', met het dorp aan de ene kant en hun land aan de andere kant. Onze ervaring op de noordelijke Westelijke Jordaanoever [waar de barrière voltooid is] is dat het voor Palestijnen erg moeilijk is geworden om toegang te krijgen tot hun land dat aan de andere kant van de barrière ligt. Er zijn poorten, maar die zijn alleen op bepaalde tijden en gedurende bepaalde perioden open,' zei Shearer, 'wat het moeilijk maakt om het land te bewerken.'

Bovendien komen de poorten niet overeen met de bestaande wegen en paden, wat betekent dat mensen vaak lange afstanden moeten afleggen en het land van anderen moeten doorkruisen om toegang te krijgen tot hun eigen velden, zei Shearer.

'Als gevolg daarvan bewerken mensen niet zoveel land en zijn ze overgestapt van gewassen met een hoge intensiteit en hoge waarde naar meer landbouw met een lage intensiteit en een lage waarde', waarvan het patroon zal bijdragen aan de verarming van het gebied. ' hij zei.

Toen een andere oudere boerin uit Bil'in naar haar land werd gevraagd, gooide ze met een ongelukkige glimlach haar handen in de lucht: 'Wat kan ik zeggen? Het is allemaal weg!' zei de vrouw.

'Geen enkele Joden en geen Palestijnen zullen dit land meenemen als ze sterven,' zei Hamadah, terwijl ze nadrukkelijk haar handen afveegde in een gebruikelijk Palestijns gebaar, waarmee ze aangaf 'het is voorbij.'

---