De strijd om Kobani, die in de zomer van 2014 begon, heeft de aandacht van de wereld gevestigd op het Koerdische verzet tegen de meedogenloze krachten die zichzelf Islamitische Staat (IS of ISIS) noemen. In tegenstelling tot de verwachtingen van velen zijn de strijdkrachten er de afgelopen tweeënhalf jaar in geslaagd niet alleen de aanvallen van ISIS, maar ook het al-Nusra Front en het Assad-regime af te weren. Minder bekend is echter het feit dat inwoners van de overwegend Koerdische gebieden in het noorden en noordoosten van Syrië zichzelf hebben gevestigd als een nieuwe politieke entiteit die zij Rojava noemen, bestaande uit drie autonome kantons, waarvan Kobani er één is. Daar hebben ze, naar alle schijn, een sociale en politieke revolutie ondernomen, gekenmerkt door opmerkelijke inspanningen voor genderbevrijding en direct democratisch zelfbestuur.

In december 2014 reisden wij als delegatie van wetenschappers uit Europa, Turkije en Noord-Amerika naar Rojava om meer te leren over de idealen en praktijken van deze revolutie en om in een van de kantons met eigen ogen getuige te zijn van haar aanspraken op gender. bevrijding en democratisch zelfbestuur. Vormen deze praktijken werkelijk een revolutie? Voldoen ze aan de democratische idealen? Welke rol spelen vrouwen eigenlijk?

Op 1 december staken we vanuit de Regionale Regering van Koerdistan (KRG) in Noord-Irak de Tigris over en kwamen het kanton Cizîre binnen. Gedurende de volgende negen dagen bezochten we zowel de grote steden als de plattelandsdorpen. We woonden een bijeenkomst bij van een zelfbesturende volksraad in een wijk Qamişlo. We spraken met vertegenwoordigers van TEV-DEM, de brede Beweging voor een Democratische Samenleving die de instellingen voor zelfbestuur heeft opgebouwd. We ontmoetten journalisten, leden van politieke partijen, zoals de Democratische Unie Partij (PYD), en anderen.

We kwamen vrouwen tegen uit alle lagen van de bevolking, waaronder vertegenwoordigers van de vrouwenkoepel Yekîtiya Star. We spraken met leiders van de Syrische Vrouwenunie en bezochten een vrouwenacademie in Rimelan.

Daarnaast hadden we een ontmoeting met leden van het zelfbestuur die verantwoordelijk waren voor de economische ontwikkeling, de gezondheidszorg en buitenlandse zaken. We bezochten een economische academie en bezochten coöperaties die onlangs waren opgericht in de zuivel-, bouw- en glastuinbouw, evenals een textielatelier voor vrouwen. We bezochten een korenmolen en een olieraffinaderij, beide cruciale economische installaties. Vóór de revolutie waren de belangrijkste economische activiteiten in handen van de staat en bestonden fabrieken alleen in regio's buiten Rojava, zoals Aleppo en al-Raqqa. We observeerden buurtgezondheidsklinieken, een ziekenhuis en een revalidatiecentrum, evenals een cultureel centrum en een jongerenorganisatie.

We waren te gast bij de grote Mesopotamië Academie voor Sociale Wetenschappen in Qamişlo, waar we ook een ontmoeting hadden met de lerarenvakbond. Vóór de revolutie mochten de Koerden onder het strenge assimilatie- en arabiseringsbeleid van de Syrische staat hun eigen taal niet spreken, hun kinderen geen Koerdische namen geven, winkels met niet-Arabische namen openen, particuliere Koerdische scholen oprichten of Koerdische boeken publiceren. of geschriften. De voornamelijk Koerdisch bevolkte regio's hadden geen mogelijkheid om een ​​universiteit op te richten. Om te studeren moesten studenten de regio verlaten en naar Aleppo, Damascus, Deiraz-Zor, Hama of Homs gaan. Maar onlangs heeft het zelfbestuur van Rojava de eerste stappen gezet in de richting van de oprichting van een universiteit.

De Mesopotamië Academie voor Sociale Wetenschappen, in Qamişlo, heeft internationale solidariteit, uitwisseling, ervaring en materiële steun nodig om te kunnen slagen. Daarom willen wij graag de oproep van de academie doorgeven aan docenten die enige tijd kunnen blijven lesgeven, en aan computers, projectoren en sprekers. Er zijn vooral boeken nodig om de bibliotheek uit te breiden. Het uiteindelijke doel is om een ​​meertalige, multidisciplinaire bibliotheek te hebben, maar de leraren vertelden ons dat op dit moment boeken in het Koerdisch, Arabisch en Engels hun prioriteit zijn. Leden van het publiek die een donatie willen doen, kunnen de Facebook-pagina bezoeken Pirtûkek bo Akademiya Mezopotamyagij (“Doneer een boek aan de Mesopotamië Academie”).

We bezochten het vluchtelingenkamp Newroz, waar de Jezidi’s van de berg Sinjar hun ambities op het gebied van zelfbestuur en zelfverdediging benadrukten en pleitten voor internationale hulp. De vluchtelingen benadrukten dat ze lijden onder het embargo dat tegen Rojava is opgelegd en dat ze geen basisbehoeften hebben. De Jezidi’s vertelden ons dat zij het gevoel hebben dat hun lijden wordt geïnstrumentaliseerd door entiteiten als de Regionale Regering van Koerdistan (KRG), verschillende staten, waaronder de coalitietroepen, en internationale organisaties zoals de VN, waarbij zij herhaaldelijk benadrukten dat de YPG (Volksverdedigingseenheden) en De YPJ (Vrouwenverdedigingseenheden) en de PKK-guerrillastrijders hadden hen in augustus 2014 van de berg Sinjar gered en hen sindsdien in hun basisbehoeften voorzien, ondanks het embargo en de oorlog in Kobani.

In het hele kanton konden we littekens zien van tientallen jaren van onderdrukking en van de recente gevechten tegen Al-Nusra en ISIS. We brachten tijd door met vertegenwoordigers van de strijdkrachten van Rojava. We hadden een ontmoeting met het militaire commando van de YPG in Sêrêkaniye, en met de Amûde-tak van de YPJ. We bezochten een opleidingsacademie voor de interne veiligheidstroepen, of Asayîş, in Rimelan.

De rol van Turkije in de opkomst van al-Nusra en ISIS werd door bijna iedereen die we ontmoetten expliciet ter sprake gebracht. Mensen uit alle lagen van de bevolking vertelden ons verhalen over botsingen nabij de Turkse grens, waarbij met name Turkse militaire, logistieke en financiële steun voor deze twee groepen nodig was.

Hoewel we verschillende achtergronden hebben, delen we enkele vergelijkbare indrukken van onze reis.

Wij geloven dat er in Rojava inderdaad werkelijk democratische structuren zijn gevestigd. Het regeringssysteem legt niet alleen verantwoording af aan het volk, maar komt ook voort uit nieuwe structuren die directe democratie mogelijk maken: volksvergaderingen en democratische raden. Vrouwen nemen op elk niveau op gelijke voet deel met mannen en organiseren zich ook in autonome raden, vergaderingen en commissies om hun specifieke zorgen aan te pakken. De vrouwen die we ontmoetten belichaamden de empowerment, het zelfvertrouwen en de trots die de vrouwen van Rojava onlangs hebben verworven. We zagen spandoeken en slogans met de tekst: “De Rojavan-revolutie is een vrouwenrevolutie.” Het is echt.

Wij geloven dat Rojava wijst op een alternatieve toekomst voor Syrië en het Midden-Oosten, een toekomst waarin volkeren met verschillende etnische achtergronden en religies samen kunnen leven, verenigd door wederzijdse tolerantie en gemeenschappelijke instellingen. Koerdische organisaties hebben het voortouw genomen, maar krijgen steeds meer steun van Arabieren, Assyriërs en Tsjetsjenen, die deelnemen aan hun gemeenschappelijke systeem van zelfbestuur en zich autonoom organiseren.

Waar we ook kwamen, drongen leden van het zelfbestuur en de strijdkrachten erop aan dat levensvatbare politieke alternatieven voor de regio niet gebaseerd moesten zijn op wraak, maar op gedeelde belangen en wederzijds vertrouwen. We ontmoetten leden van de Asayîş, de interne veiligheidseenheden, maar ook van YPG en YPJ, die Koerden, Tsjetsjenen, Syriërs en Arabieren waren, die allemaal benadrukten dat ze gemeenschappelijke oplossingen zoeken voor alle volkeren in de regio. Ze worden geconfronteerd met grote uitdagingen, maar wij zijn ervan overtuigd dat hun ambities oprecht zijn.

Als wetenschappers en activisten vertrokken we allemaal met een diep respect en bewondering voor de bevolking van Rojava, voor hun progressieve politieke programma en feitelijke sociale prestaties. Zij hebben in democratisch zelfbestuur een praktische manier gevonden om hun eigen problemen op te lossen. Toch lijdt Rojava onder urgente omstandigheden die buiten de controle van de burgers liggen. Daarom sluiten we af met de aanbeveling dat ze zo snel mogelijk worden aangepakt:

Ten eerste bestaat Rojava onder een economisch en politiek embargo dat is opgelegd door buurland Turkije en de regionale regering van Koerdistan in Irak. De economie, infrastructuur en defensie lijden allemaal onder het daaruit voortvloeiende isolement.

Ook al heeft de KRG de Semelka (Fishkhabour/Peshkhabour) geopend grensovergang voor beperkte handel en persoonlijk vervoer sinds de Duhok-overeenkomst van oktober 2014 beslist zij willekeurig over de grensovergangen en houdt zij humanitaire hulp voor Rojava tegen, inclusief de vluchtelingen in het Newroz-kamp. Zelfs boeken voor de Mesopotamië Academie kunnen de grens niet over. Het embargo wurgt het vermogen van het zelfbestuur om de bevolking zelfs van medische hulp en fundamentele humanitaire middelen te voorzien. Het is absoluut noodzakelijk dat het embargo wordt opgeheven. Er moet internationale druk worden uitgeoefend op vooral Turkije om zijn grensovergangen te openen, zodat voedsel, materialen, medicijnen en hulp er doorheen kunnen komen.

Ten tweede hebben de aanhoudende conflicten in Syrië en Irak tientallen vluchtelingen gecreëerd, van wie velen momenteel worden opgevangen door het zelfbestuur. Deze vluchtelingen hebben dringend humanitaire basishulp, medicijnen en ziekenhuisuitrusting nodig. Op dezelfde manier zijn veel mensen gewond geraakt in de oorlog en hebben ze adequate behandeling nodig, die vanwege het embargo niet voor hen beschikbaar is. De internationale gemeenschap moet helpen hulp naar Rojava te kanaliseren voor de zorg voor deze mensen, in dialoog met de instellingen voor zelfbestuur.

Ten derde roepen wij op tot internationale erkenning van Rojava, inclusief erkenning door NGO's. Het streeft er niet naar om een ​​onafhankelijke staat te worden, maar eerder om een ​​werkelijk democratisch Syrië te helpen creëren en daarin geïntegreerd te raken. Het unieke systeem van zelfbestuur verdient erkenning als mogelijke oplossing voor de vele etnische en religieuze conflicten die de regio teisteren.

Tegen alle verwachtingen in heeft de bevolking van Rojava een gedurfd programma voor burgerlijke tolerantie, genderbevrijding en directe democratie naar voren gebracht. Hiervoor verdienen zij het respect en de actieve steun van de wereld.

Januari 15, 2015:

Oké, hoor, onderzoeker, Istanbul Bogazici Universiteit

Janet Biehl, onafhankelijk schrijver, VS

Devris Cimen, journalist, Civaka Azad – Koerdisch Bureau voor Publieke Zaken, Duitsland

Rebecca Coles, onderzoeker, Universiteit van Nottingham

Antonia Davidovic, docent etnologie, Universiteit van Kiel

Dilar Dirik, Ph.D. studente, Universiteit van Cambridge

Eirik Eiglad, redacteur, New Compass Press, Noorwegen

David Graeber, hoogleraar antropologie, London School of Economics

Lokman Turgut, journalist en onderzoeker, Kurd-Akad, redacteur bij het tijdschrift StudiaKurdica

Thomas Jeffrey Miley, docent sociologie, Universiteit van Cambridge

Johanna Riha, Ph.D. studente, Universiteit van Cambridge

Nazan Üstündag, hoogleraar sociologie, Istanbul Bogazici Universiteit

Christian Zeller, hoogleraar economische geografie, Universiteit van Salzburg

---