Mohsen Abdelmoumen: Hoe verklaar je de onderwerping van westerse regeringen en hun media aan Israël?

Jean Bricmont: Door de druk van de lobby's, het voortdurende aandringen op het herdenken van de holocaust, enz. Dit creëert een situatie waarin zionistische intellectuelen nooit bekritiseerd kunnen worden zonder het risico te worden behandeld als fascistisch of nazi. Dit alles is zeer effectief en mensen zwijgen omdat het hen aan moed ontbreekt.

Waarom worden, naar uw mening, al degenen die het Israëlische criminele beleid veroordelen als antisemieten bestempeld?

Niet iedereen die het Israëlische beleid bekritiseert, wordt als antisemiet behandeld, laten we niet overdrijven. Maar kritiek moet altijd binnen een relatief beperkt kader worden geuit. We kunnen kritiek leveren in naam van de mensenrechten, maar we kunnen niet praten over het Palestijnse recht op terugkeer of over zaken die de legitimiteit van Israël aantasten of wat het bestaansrecht van Israël wordt genoemd. Toch is het bestaansrecht voor staten een leeg concept; Ik denk bijvoorbeeld niet dat je kunt zeggen dat België bestaansrecht heeft; het kan morgen verdwijnen vanwege een splitsing van het land. Een land kan ervoor kiezen om zich te verenigen of te scheiden, het regime kan veranderen, maar als het om Israël gaat, heb je niet het recht om te ver te gaan in je kritiek, geen oproep tot boycot bijvoorbeeld.. Er zal u worden verteld dat u Israël in uw kritiek enkelvoudig maakt, dat u Israël meer bekritiseert dan andere staten, en dat het dus antisemitisch is.

Onlangs heeft een Israëlische leider toegegeven dat Israël terroristische groeperingen in Syrië heeft bewapend en gesteund, en dat er geen commentaar of behandeling van deze serieuze informatie is gezien. Waarom denk je erover na? En waarom geniet de schurkenstaat Israël, naar uw mening, volledige straffeloosheid?

Met betrekking tot Syrië hebben veel linkse zionistische of crypto-zionistische bewegingen zich aangesloten bij andere linkse bewegingen om de omverwerping van Assad te steunen, en zij houden er niet van om te weten dat Israël ook rebellen of terroristen steunt die dat willen. Assad omverwerpen. Psychologisch gezien houden mensen er niet van om aan de kant van Israël te staan. Israël is niet populair. We bevinden ons in een situatie waarin dingen veranderen en, in feite, Israël is helemaal niet meer populair, in tegenstelling tot de jaren 1950-60. De uiting van kritiek op Israël is nog steeds uiterst beperkt, maar privé aarzelen mensen niet om het te bekritiseren. Vroeger werd Israël beschouwd als de vooruitstrevende post van het Westen, maar dat is vandaag de dag niet meer het geval. Alle “Democraten en Progressieven” die hebben opgeroepen tot het omverwerpen van Assad, ogenschijnlijk op grond van de mensenrechten, vinden het helemaal niet leuk om te zien dat het omverwerpen van Assad in feite hoog op de Israëlische agenda stond.

Wat is het werkelijke gewicht van de Israëlische lobby in Europa?

Het is minder sterk dan in de Verenigde Staten, maar varieert ook van land tot land. Noorwegen of Ierland zijn bijvoorbeeld landen waar de lobby geen gewicht in de schaal legt en dus doen ze min of meer wat ze willen, maar ze zijn marginaal. De lobby is zeer sterk in Frankrijk en Groot-Brittannië. Kijk maar naar de aanvallen op Corbyn in Engeland, terwijl Corbyn nooit iets antisemitisch heeft gezegd of gedaan. Zijn partij werd belasterd; Er werd onderzoek gedaan naar elke zin die gebruikt kon worden om hem te slopen. Dit gebeurde met Ken Loach, met Ken Livingstone, de voormalige burgemeester van Londen. De geringste dubbelzinnige zin wordt opgevoerd als bewijs om deze mensen, die op geen enkele manier antisemitisch zijn, te vernietigen. In Frankrijk heb je mensen als Bernard-Henri Levy die vanaf het begin beweerden dat de Gele Hesjes antisemitisch zijn, ondanks het feit dat er geen echt antisemitisme in deze beweging zit.

Zijn de media in het Westen geen propaganda-instrumenten voor het establishment geworden?

Ik zou het woord “propaganda” niet gebruiken, omdat ik graag verwijs naar het boek van Herman en Chomsky “Manufacturing toestemming”. Er bestaat geen propaganda in de Sovjet-zin van het woord, het is geen naïeve propaganda, journalisten lijken vrij en zijn dat ook daadwerkelijk, maar degenen die voor de reguliere media werken accepteren impliciet bepaalde mentale beperkingen zonder er zelfs maar over na te denken. Het is duidelijk dat ze, zodra ze deze beperkingen accepteren en binnen deze beperkingen denken, vrij zijn.

Waarom, naar jouw mening, verstoort de Gele Hesjesbeweging het establishment?

Ze zijn verontrustend omdat er geen specifieke claims zijn waaraan min of meer voldaan zou kunnen worden en er dus sprake is van een soort mondiale uitdaging voor het systeem die alle kanten op gaat. Het kunnen minder belastingen zijn, andere belastingen, eerlijkere belastingen; het is zo'n mondiale uitdaging dat het systeem niet weet hoe het ermee om moet gaan. Als er vakbondsdemonstraties zijn, wordt er iets toegegeven en dan zijn de vakbonden daar tevreden mee. Het is een redelijk beheersbare situatie, maar hier weet de macht niet wat ze moet doen om de Gele Hesjes tevreden te stellen. Zelfs als Macron zou vertrekken, zouden de zaken niet veel veranderen.

Is de opkomst van de Gele Hesjes volgens u niet historisch? Is deze beweging niet erg belangrijk in haar verlangen om de macht aan het volk te herstellen?

Ja, dat denk ik wel, maar het is heel ingewikkeld om je de vorm voor te stellen waarmee het volk de macht zou overnemen. Ze praten over het RIC (Citizens’ Initiative Referendum) en de Europese Unie, maar over dat laatste zijn ze helemaal niet duidelijk. Het probleem is dat het een spontane en ongeorganiseerde beweging is, dus er zijn geen leiders, geen methode voor collectief denken. Er is een collectief denken ontwikkeld door mensen die in de verkeerscirkels discussiëren en die alternatieven bedenken, maar de beweging is nog niet voldoende gestructureerd zodat we kunnen weten waar deze toe zal leiden. Ik ben geneigd te denken dat we moeten wachten om te weten wat er uit dit alles zal voortkomen. Voorlopig verzetten ze zich, wat op zichzelf al opmerkelijk is, maar waar het naartoe gaat, weet ik niet. Ze mogen bijvoorbeeld geen lijst opstellen voor de Europese verkiezingen; Ik denk dat het een vergissing is. De meeste Gele Hesjes zijn het erover eens dat het een vergissing is, maar er zijn nog steeds verschillende pogingen. Er zijn zeer harde pogingen om de meest radicale mensen te onderdrukken en tegelijkertijd worden er pogingen ondernomen om de minder radicale mensen te recupereren die bereid zijn een dialoog met Macron aan te gaan en het electorale spel te spelen.

Heeft de beweging van de Gele Hesjes niet de verdienste dat ze ons de paniek laat zien van de oligarchie die Frankrijk en de wereld regeert?

(Lacht). Ik hou niet echt van de term ‘oligarchie’, dus ik zal zeggen: de heersende klasse. Het zijn niet alleen de kapitalisten, er is de hele kleine burgerij, er zijn de media, enzovoort. En ik zal het geen oligarchie noemen. We kunnen zien dat er in al deze milieus een soort paniek heerst. In Frankrijk zijn kunstenaars en intellectuelen zeer terughoudend. Er is een lichte mobilisatie ten gunste van de Gele Hesjes, maar ze weten niet echt wat ze moeten doen. Omdat de beweging intens patriottisch is – ze zingen de ‘Marseillaise’, zwaaien met de Franse vlag, enz. Het is een houding die links diep verontrust. De mensen laten zien dat ze gehecht zijn aan hun land – zoals de Algerijnen gehecht zijn aan Algerije, en de Fransen gehecht zijn aan Frankrijk – wat geen vijandigheid jegens buitenlanders impliceert, maar wel een bepaald idee van de nationale gemeenschap en dit is iets dat Links haat al tientallen jaren. Het is het grote probleem van links dat het is afgesneden van de meerderheid van de mensen, omdat het dit idee van een nationale gemeenschap verwerpt en zijn lidmaatschap van Europa, de mondialisering enz. naar voren schuift. Vanuit dit gezichtspunt is links volledig afgesneden. weg van de mensen.

Hoe verklaar je deze uitbarsting van politiegeweld, zoals we vooral zagen bij Jerome Rodriguez, die aan één oog blind werd door een rubberen kogelschot?

Volgens mij weten ze niet wat ze anders moeten doen. Ik denk niet dat politiegeweld alleen maar een reactie is op het geweld van de Gele Hesjes, omdat de relschoppers, de Zwarte Blokken, etc. overal zijn. Het is merkwaardig, want als ze hen wilden arresteren, zouden ze dat doen, maar ze arresteren hen niet. Ze zijn gewelddadig, maar hebben niets met de Gele Hesjes te maken en ze komen naar alle demonstraties om chaos te veroorzaken. Het lijkt erop dat ze kunnen worden geïnfiltreerd en gearresteerd, maar er wordt niets gedaan. Ik heb al deelgenomen aan gele hesjesdemonstraties; de politieagenten zijn erg gewelddadig met gele hesjes, en het is vrijwillig. Het afschieten van rubberen kogels, de traangasgranaten, is vrijwillig. De politie bevindt zich niet altijd in gevaarlijke situaties. Vaak provoceren ze de demonstranten. Het is vrijwillig en ik veronderstel dat de bevelen van bovenaf komen, van minister Castaner of van de prefect, ik weet het niet. Er zijn meerdere tactieken om de Gele Hesjes in de media in diskrediet te brengen om ze maximaal te onderdrukken door te zeggen dat er gewelddadige zijn zonder te specificeren waar het geweld vandaan komt, en om ze te verdelen met Europese kieslijsten en dialogen met Macron, enz. Dus worden alle tactieken door de macht gebruikt om deze volksbeweging in diskrediet te brengen.

Denkt u dat het Macron-regime niet in staat is een politiek antwoord te geven op de Gele Hesjescrisis en slechts één aanbod heeft: geweld?

Ja. Welk politiek antwoord zou dit kunnen geven? In zekere zin stellen de Gele Hesjes zulke fundamentele vragen dat geen enkele Europese regering ze kan beantwoorden. Bovendien is Macron een gevangene van de logica van de Europese Unie. Hij gooit olie op het vuur met zijn provocaties, maar de crisis is het resultaat van decennia van neoliberale politiek, deïndustrialisatie, vernietiging van openbare diensten, enzovoort. En dus bevinden we ons in een nogal catastrofale situatie die niet alleen zijn verantwoordelijkheid is, maar die teruggaat tot de Mitterrand-jaren.

Hoe verklaar je het feit dat de Europese regeringen, hoewel ze beweren tegen extreemrechts te zijn, de fascist Jaïr Bolsonaro en extreemrechts in Venezuela en Oekraïne steunen? Kunnen de westerse regeringen die Gladio en de ‘achterblijvers’ hebben gecreëerd, zeggen dat ze niets met extreemrechts te maken hebben?

Ja, zij steunen aan de ene kant extreemrechts in Oekraïne en veroordelen Dieudonné door te zeggen dat hij extreemrechts is. Het is volkomen belachelijk, maar het is altijd zo geweest. Tijdens de Koude Oorlog zeiden ze dat het nodig was om het autoritarisme te bestrijden en tegelijkertijd de dictatuur in Griekenland, Chili, enz. te steunen en Vietnam te bombarderen. Dit beleid hebben ze altijd gehad. Ze kunnen dingen van buiten ondersteunen waarvan ze beweren dat ze die van binnen bestrijden. Maar ook binnen bestrijden ze ze niet echt. De beweging van de Gele Hesjes is niet extreemrechts en zelfs Marine Le Pen is niet fascistisch in de historische zin van het woord, maar ze gebruiken haar als vogelverschrikker. Tijdens de Koude Oorlog gebruikten ze uiterst links als vogelverschrikker. Ze hebben altijd een vogelverschrikker nodig. En merkwaardig genoeg stoppen ze Rusland in dezelfde zak als extreemrechts, zodat ze ook anti-Russische agitatie kunnen bedrijven. Alle machten hebben een vijand nodig, dus is het noodzakelijk om een ​​vogelverschrikker te hebben die min of meer geloofwaardig is voor de bevolking.

Is extreemrechts niet de nuttige idioot van het Europese kapitalistische systeem, zoals terroristen en jihadisten de nuttige idioten van het imperialisme zijn?

Ja, deze vergelijking kan gemaakt worden. Behalve dat er verschillende verre rechten zijn. Vroeger was er extreemrechts dat tot op zekere hoogte patriottisch en antizionistisch was. Er waren extreemrechtse tendensen die pro-Palestijns waren. Tegenwoordig is dit allemaal verdwenen. Ze besloten allemaal dat, ondanks de druk van pro-Israëlische lobby’s, de enige uitweg was om nog meer pro-Israël te zijn dan de anderen, door de ambassade in Jeruzalem te willen vestigen, net als Trump, Bolsonaro, enz. En dan te zeggen: “ als we zo zionistisch zijn, zullen ze ons misschien met rust laten op het gebied van immigratie enzovoort”, aangezien zionisten over het algemeen voor open grenzen zijn geweest.

Hoe verklaar je dat extreemrechtse partijen tegen Europa zijn, terwijl ze altijd aan de Europese verkiezingen hebben deelgenomen?

Deelnemen aan de Europese verkiezingen is niet in tegenspraak met het tegen de Europese constructie zijn. Men kan meedoen zoals Nigel Farage heeft gedaan om de Europese constructie in het Europees Parlement aan de kaak te stellen.

Is er geen inconsistentie?

Nee, het is niet inconsistent. Er zijn veel communistische partijen die aan de verkiezingen hebben deelgenomen en tegelijkertijd de burgerlijke parlementen aan de kaak hebben gesteld. Ik zou niet zeggen dat het inconsistent is. Het probleem van extreemrechts is niet dat het de Europese Unie bekritiseert, maar dat het er niet voor staat de Europese Unie te verlaten. Het hangt ervan af welk extreem-rechts, maar Marine Le Pen, in Frankrijk, in ieder geval niet voor een vertrek uit de EU is. Ik denk ook aan Oost-Europa, zij bekritiseren de Europese Unie, maar zij willen geld blijven ontvangen van de Europese Unie; in Italië hebben ze de voorwaarden van de Europese Unie aanvaard. Het is dus vooral onrust. Vaak is extreemrechts demagogisch in het maken van lawaai over het ene of het andere onderwerp, zoals immigratie bijvoorbeeld, om aan de macht te komen, maar als ze aan de macht komen, zullen ze niet veel doen, behalve hard optreden tegen immigratie en moslims.

Leven we volgens u in een democratie in het Westen of is het eerder een plutocratie? Zijn westerse regeringen vrij en democratisch of gehoorzamen ze een oligarchie?

Ik ben het er niet mee eens dat zij een oligarchie gehoorzamen. Het is een beetje zoals bij journalisten: om in het politieke proces te komen en geaccepteerd te worden, moet je een bepaalde ideologie onderschrijven. En degenen die aan de macht zijn, van alle partijen, delen een bepaalde ideologie die voor de Europese constructie is, voor de mondialisering, voor de zogenaamde vrijhandel, voor de zogenaamde vrije markt. de jaren tachtig en domineert het denken van alle zogenaamde verantwoordelijke mensen in het Westen. Al deze mensen hebben dezelfde ideologie. Als we zeggen dat ze orders ontvangen en ernaar vragen, zullen ze antwoorden: “Nee, er is niemand die mij orders geeft”. Het is waar dat niemand hen bevelen geeft. Journalisten en politici zijn vrij, maar de beperkingen van het systeem zorgen ervoor dat degenen die slagen, degenen die vooruit komen en deel blijven uitmaken van het systeem, een bepaalde manier van kijken naar de wereld en van denken hebben die hen aanvaardbaar maakt voor het systeem. geen bestellingen ontvangen.

U hebt gehoord van het laatste rapport van Oxfam, waarin gesproken wordt over 26 mensen die de helft van de rijkdom in de wereld bezitten. Leidt dit kapitalistische systeem niet tot het uitsterven van het menselijk ras?

Ik denk dat het overdreven is, omdat ik niet zie waarom het menselijk ras zou verdwijnen. We moeten ook niet overdrijven, omdat de levensstandaard in veel derdewereldlanden, zoals China en zelfs in Afrika, in de loop van de tijd is gestegen.

Het kapitalistische systeem leidt ons naar de muur.

Dat is niet zeker. Ik ben het ermee eens dat er astronomische ongelijkheden bestaan, maar dit Oxfam-rapport staat open voor kritiek omdat je met betrekking tot die 26 individuen moet onderzoeken wat je als hun bezittingen beschouwt en hoe je het bezit van de rest van de mensheid inschat. De cijfers zijn twijfelachtig. Dat er sprake is van toenemende ongelijkheid, daar bestaat geen twijfel over, maar aan de andere kant is er ook sprake van een stijgende levensstandaard dankzij technologie en wetenschap. Ik verdedig deze ongelijkheden niet, maar ik ben zelfs nog meer gekant tegen de machtsverhoudingen die deze ongelijkheden mogelijk maken. Maar het is niet omdat deze ongelijkheden groeien dat de mensheid noodzakelijkerwijs zal verdwijnen. Ik geloof het niet, omdat de landbouwproductiviteit dramatisch is toegenomen.

Dit is de mening van de wetenschapper die jij bent.

Ik ben een natuurkundige. Wetenschappers zijn, afgezien van degenen die zich bezighouden met het klimaat, geen catastrofisten.

Je hebt verschillende boeken geschreven in samenwerking met Noam Chomsky. Denkt u niet dat zijn boek, dat hij samen met Edward S. Herman heeft geschreven, “Manufacturing Consent” erg belangrijk is om de rol van de media en hun propaganda in dienst van het imperium te begrijpen?

Ja, wat ze laten zien is een propagandamodel, maar het is ook belangrijk om te zeggen dat er voor hen geen sprake was van echte hersenspoeling in ons systeem. Mensen zijn vrij in de media. Ik denk dat ze zelfs in totalitaire systemen soms vrij zijn, dat wil zeggen, tenminste degenen die het systeem betreden en zich conformeren aan de ideologie van het systeem. Natuurlijk zijn er gevallen waarin ze niet gratis zijn. Maar we zien dat er mensen zijn als Chris Hedges, Glenn Greenwald, Seymour Hersh en vele andere bekende journalisten die in het systeem zaten en eruit kwamen omdat ze walgen van het systeem of omdat het systeem hen niet langer toestond om binnen het systeem te functioneren. Het. Op deze manier zijn mensen dat de facto om ideologische redenen ontslagen.

Hoe komt het dat deze propagandamedia in dienst van de oligarchie er trots op zijn dat ze over nepnieuws praten, terwijl ze niet zijn gestopt met het verkeerd informeren van het publiek tijdens alle imperialistische interventies in Irak, in Libië, in Syrië enz.? Hebben de media van het imperium nog enige geloofwaardigheid of moraliteit?

Nee, ik denk natuurlijk dat ze die niet hebben, maar het hele nepnieuwsdiscours probeert de ideologie te versterken, omdat ze beweren dat nepnieuws te danken is aan de sociale netwerken, de Russen, enz. Er is veel nepnieuws op sociale netwerken, ik betwist dat niet, maar de reguliere media gebruiken dat als wapen om zichzelf te verdedigen. Ze willen alle mediacritici en alle alternatieve informatie in diskrediet brengen. Bij alternatieve informatie moet je uiteraard goed opletten en de juiste bronnen zoeken.

Wat vindt u van de oorverdovende stilte rond de criminele oorlog van Saoedi-Arabië tegen de bevolking van Jemen?

Het is inderdaad verschrikkelijk. Wij verkopen wapens aan Saoedi-Arabië. En Saoedi-Arabië staat van alle Arabische landen het dichtst bij Israël. Ze kunnen niet zeggen dat ze openlijk verbonden zijn met Israël omdat het een moslimland is, maar ze staan ​​zo dicht bij Israël als je maar kunt zijn als moslimtheocratie. En bovendien moedigden ze het jihadisme overal in de Arabische wereld aan. En wij zijn verbonden met dit regime, om drie redenen: wapens, olie en Israël. Ten tijde van de Khashoggi-zaak had Trump behoorlijk kritische woorden over Saoedi-Arabië, maar die zijn nu vergeten. Ze willen Maduro omverwerpen door hem een ​​dictator te noemen, maar ze zullen Saoedi-Arabië niet aanraken.

Wat kan de toegewijde man die jij bent zeggen tegen alle verzetsstrijders in de wereld die zich verzetten tegen het imperialisme en het zionisme?

Ik denk dat ze zich in een betere situatie bevinden dan in het verleden, omdat zowel Rusland als China weerstand bieden aan de Verenigde Staten, Rusland openlijker dan China, maar er is echt verzet. Het probleem voor Europa is dat het gevangen blijft in de ideologie van onderwerping aan de Verenigde Staten. Voor de rest van de wereld denk ik dat het iets beter gaat; er is een historische trend in de richting van verzwakking van de Verenigde Staten – voor Latijns-Amerika hangt het af van de landen – en op de een of andere manier ook het zionisme. Er was een tijd dat mensen van Israël hielden, vandaag de dag is dat niet meer het geval.

Extreemrechts is teruggekeerd naar sommige Latijns-Amerikaanse landen, Argentinië, Brazilië, enz.

Het is ingewikkeld. Extreemrechts heeft geprofiteerd van de moeilijkheden van de linkse regimes. De Verenigde Staten zijn in het offensief in Latijns-Amerika, maar voorheen domineerden ze alles in Latijns-Amerika, Europa, het Midden-Oosten, enz. De oorlog in Irak was een ramp voor hen, natuurlijk vooral voor de Irakezen, maar ook voor hen. In Afghanistan zijn ze geblokkeerd. Israël, niemand houdt van ze, zelfs niet in de Verenigde Staten. De Amerikanen controleerden Rusland ten tijde van Jeltsin, nu hebben ze dat niet meer. We kunnen zeggen dat China onafhankelijker wordt. De situatie van de Verenigde Staten in de wereld is tamelijk slecht. Trump voert een imperialistischer beleid dan hij beloofde, maar aan de andere kant wordt hij vanwege zijn persoonlijkheid ook gehaat.

Denkt u dat we momenteel een multipolaire wereld hebben?

Het is moeilijk te zeggen. Hoe dan ook zouden de Europeanen onafhankelijker moeten zijn, maar dat lijkt niet te gebeuren.

Interview gerealiseerd door Mohsen Abdelmoumen

Wie is dr. Jean Bricmont?

Dr. Jean Bricmont is een Belgische natuurkundige. Hij is emeritus hoogleraar theoretische natuurkunde aan de Katholieke Universiteit Leuven (België) en lid van de Koninklijke Academie van België. Hij behaalde zijn Ph.D. in 1976 aan de Katholieke Universiteit Leuven. Hij werkte als onderzoeker aan de Rutgers University en gaf daarna les aan de Princeton University in de Verenigde Staten. Zijn onderzoek leverde hem twee onderscheidingen op: de J. Deruyts Prijs van de Koninklijke Academie van België in 1996 en de vijfjarige FNRS-prijs (A. Leeuw-Damry-Bourlart) in 2005.

Jean Bricmont staat ook bekend als een rationalistische activist die omgaat met Amerikaanse intellectuelen zoals Noam Chomsky, Alan Sokal, enz. Hij is de auteur van verschillende boeken, waaronder Intellectuele bedrog (2003) met Alan Sokal; Humanitair imperialisme: mensenrechten gebruiken om oorlog te verkopen (2007); Een betekenis geven aan de kwantummechanica (2016); Chomsky-notitieboekje (2010) met Julie Franck en Noam Chomsky; Verborgen werelden in de kwantumfysica met Dr. Gérard Gouesbet (2013); bezetten met Noam Chomsky (2013); Reden tegen ons doel: Le pari de Pascal met Noam Chomsky (2009); De wereld die zich richt op het socialisme, het anarchisme en het anarcho-syndicalisme met Bertrand Russel (2014); A l’ombre des Lumières: debat tussen een filosofische en wetenschappelijke met Régis Debray (2003), enz.

---