Bron: Frankrijk 24
Aan de vooravond van het nieuwe jaar, de stakingen onder leiding van Franse spoorweg- en transportarbeiders staan klaar om de langste in hun soort in de geschiedenis van het land te worden. De laatste keer dat werknemers bij de nationale spoorwegmaatschappij SNCF zo lang staakten was alweer voorbij december 1986. Die staking besloeg ook de wintervakantie: werknemers gingen pas op 15 januari 1987 weer aan het werk, na 28 volledige dagen vrij te hebben genomen.
met geen terugtrekking in zicht Zowel van de regering als van de vakbonden zouden de stakingen van vandaag dat record binnenkort kunnen verbreken, waardoor stakers gedwongen worden creatieve manieren te vinden om ermee om te gaan.
'Ze verliezen geld. De meest toegewijde mensen maken afspraken en zetten vooraf geld opzij, maar het is moeilijk, vooral voor mensen met lage salarissen”, zegt Fabien Dumas, secretaris-generaal van de vakbond SUD-Rail. SUD-Rail is samen met de linkse CGT een van de belangrijkste spoorwegarbeidersvakbonden en staat erop dat zij de staking zal voortzetten totdat de regering haar pensioenhervormingsplannen intrekt.
Om dat mogelijk te maken, is het afhankelijk van de dagelijkse solidariteit. Verzamelpotten zijn een regelmatig terugkerend verschijnsel bij stakingsmarsen. Maar het grootste deel van de fondsenwerving gebeurt tegenwoordig online. A Crowdfunding campagne gelanceerd door SUD-Rail heeft tot nu toe meer dan € 43,000 opgehaald. Andere vakbonden, waaronder de CFDT-extensie en UNSA, hebben ook onafhankelijke crowdfundingcampagnes gelanceerd.
Verreweg het meest succesvolle van de via crowdsourced verkregen stakingsfondsen is echter het fonds dat is gelanceerd door leden van de Info'Com-afdeling (informatie en communicatie) van de CGT, die tot nu toe geld heeft ingezameld ruim € 1.5 miljoen.
Dit “solidariteitsfonds” werd oorspronkelijk opgericht in 2016, tijdens grote stakingen tegen de hervormingen van het arbeidsrecht aangenomen door de regering van president François Hollande. Het dient nu de facto als een gecentraliseerde fondsenwerving voor degenen die tegen de pensioenhervormingen strijden: van de bijna 1.9 miljoen euro die sinds de oprichting van het fonds is opgehaald, is ruim 1.2 miljoen euro bestemd voor de huidige stakingen op het gebied van de pensioenhervormingen.
Het grootste deel van dat geld is op zijn beurt herverdeeld onder degenen die in de piketlijnen zitten. Romain Altmann, secretaris-generaal van Info'Com CGT, zegt dat de fondsen zijn uitbetaald volgens “criteria gedefinieerd door stakers en vakbonden”. In totaal zegt de crowdfundingpagina van het filiaal dat het sinds 1 iets meer dan 2016 miljoen euro heeft uitbetaald aan stakende werknemers. Info'Com CGT publiceerde een rapport in 2017 het optellen van alle fondsen die tot die datum zijn ingezameld en verdeeld.
Op dinsdag, het bijkantoor betaalde € 250,000 tegen stakende medewerkers van de Parijse transitautoriteit, de RATP. (Op twee na zijn alle Parijse metrolijnen – de zelfrijdende lijnen 1 en 14 – sinds het begin van de staking op 5 december gesloten of volgens een zeer beperkt schema.)
Blanco loonstrookjes en weinig formele stakingsfondsen
Dergelijke crowdfunding-inspanningen zijn des te belangrijker voor stakers omdat de meeste Franse vakbonden geen formeel stakingsfonds onderhouden. De CFDT, de grootste vakbond van Frankrijk (en de vierde grootste onder de spoorwegarbeiders), beweert dat zij dé vakbond is enige vakbond in het land die er één heeft. Het fonds wordt gefinancierd door ledencontributies en stelt stakende leden in staat iets meer dan € 7 per uur te innen terwijl ze aan de piketlijn staan.
Hoewel lager dan het huidige Franse minimumloon van 10 euro per uur, is deze uurvergoeding een unieke stimulans voor stakende werknemers en vergt het aanzienlijke middelen van de vakbond. Het CFDT-fonds, dat ook werknemers ondersteunt die arbeidsrechtzaken tegen hun werkgevers aanspannen, bezit ruim 100 miljoen euro, aldus een vakbondsfunctionaris die anoniem wilde blijven.
Toch vertelde de CFDT-functionaris aan FRANCE 24 dat dit een moeilijke vakantieperiode was voor de stakers.
‘Ze weten heel goed dat dit gevolgen zal hebben voor hun lonen’, zei hij op kerstavond tegen FRANCE 24, waarbij hij zich zorgen maakte dat sommige arbeiders ‘blikjes frisdrank zouden eten’. cassoulet” (een bonenschotel) in plaats van een traditionele vakantiemaaltijd.
Andere vakbondsleiders onderschrijven zijn zorgen. SNCF-werknemers die sinds 5 december niet meer aan het werk zijn, hebben inmiddels verloren een heel maandsalaris, vertelde een functionaris van SUD-Rail aan Franceinfo. RATP-werknemers zullen eind januari de loonsverlaging zien.
De verliezen worden gedeeltelijk gecompenseerd door de “13e maand” loon die sommige Franse werknemers ontvangen op grond van collectieve arbeidsovereenkomsten waarover vakbonden en werkgevers onderhandelen. RATP-werknemers ontvingen deze extra maand bijvoorbeeld eind november, vlak voor de staking. De SNCF-werknemers ontvingen op hun beurt medio december hun eindejaarsuitkering.
Sommigen gaan weer aan het werk
Ondanks wijdverbreide solidariteitsbeloftes zijn de meeste stakers gedwongen het op eigen kracht te doen.
“De stakers doen wat alle Fransen doen als ze een moeilijk einde van de maand hebben”, zegt Thierry Babec, algemeen secretaris van Unsa-RATP. “Sommigen van hen hebben overwogen om leningen af te sluiten of hun rekening-courantkrediet te verlagen” om hun staking te financieren, zegt hij.
Sommigen gaan ook weer aan het werk. Bij de SNCF is het aandeel stakende werknemers gedaald van ruim 55 procent op 5 december naar slechts 8.5 procent. Onder de dirigenten is nog minder dan 39 procent in staking, vergeleken met 87 procent aan het begin van de beweging.
In een gesprek met FRANCE 24 tijdens een stakingsmars in Parijs op zaterdag gaf een spoorwegarbeider toe: “We hebben een paar collega’s die weer aan het werk gaan, maar ze zeggen dat ze de staking later zullen hervatten. Ze pauzeren gewoon een paar dagen.” Er is opgeroepen tot een nieuwe dag van nationale protesten Januari 9.
In de tussentijd is het niet moeilijk te begrijpen waarom velen weer aan het werk zijn gegaan, ondanks het schijnbare succes van sommige crowdfunding-inspanningen. Zelfs de bedragen die door de meest succesvolle campagne worden opgehaald, zouden, als ze volledig aan stakende werknemers worden uitbetaald, slechts een klein deel van hun loonverlies vertegenwoordigen – verliezen die kunnen variëren van grofweg €60 tot €100 per dag, aldus een woordvoerder van de CGT.
Bovendien blijven de bedragen die daadwerkelijk aan de werknemers worden uitbetaald door de crowdfundingcampagnes vaak ondoorzichtig, wat de strijd tussen vakbondsleden en de leiders aanwakkert. Laurent Brun, secretaris-generaal van de nationale spoorwegarbeiderstak van de CGT, heeft de crowdfunding-inspanningen als opportunistisch bestempeld.
‘Dit is hoe je de staking instrumentaliseert om geld in te zamelen’ hij schreef op Twitter van de Info'Com CGT-campagne. “Dit fonds vertegenwoordigt geen CGT-spoorwegarbeiders.”
“Je verdeelt het geld zoals je wilt en wekt de indruk dat je het [namens de vakbond] inzamelt, wat niet het geval is”, Brun voegde eraan toe.
'Opmerkelijke nationale solidariteit'
Altmann, van Info'Com CGT, staat achter “solidariteitsfondsen” zoals die van zijn afdeling. Hij benadrukt dat “dit geld niet afkomstig is van de CGT, maar van donoren”, en zegt dat onder die donoren veel mensen zijn “die om financiële redenen niet konden staken – vrouwen die in deeltijd werken bijvoorbeeld, of gepensioneerden”.
Altmann zegt dat zelfs als de bedragen die via crowdfunding worden opgehaald “een druppel op de gloeiende plaat” zijn vergeleken met het loonverlies van de werknemers, ze toch een “opmerkelijke nationale solidariteit” tonen met de stakingen. Toch geeft hij toe dat het voordeel grotendeels ‘symbolisch’ is als stakers geconfronteerd worden met ‘tientallen miljoenen euro’s aan loonverlies.
Dit artikel is aangepast door Colin Kinniburgh uit het originele Franse artikel van Tiffany Fillon.
ZNetwork wordt uitsluitend gefinancierd door de vrijgevigheid van zijn lezers.
Doneren
