Eén biljoen dollar. Dat is wat geld. Alles bij elkaar genomen is dat ongeveer het bedrag dat nodig zal zijn om dat lichtend baken te redden dat de hele wereld kan volgen: het Amerikaanse roofzuchtige kapitalisme.
Wat zou je met 1 biljoen dollar kunnen kopen? Voor dat bedrag kun je een mislukte oorlog in Irak kopen. Daarentegen zou het 55 miljard dollar per jaar kosten om de kinderarmoede in de VS uit te roeien. En niets doen aan de kinderarmoede kost ons 500 miljard dollar per jaar.
Sommige deskundigen vertellen ons dat deze reddingsoperatie voor Wall Street door de belastingbetalers – zonder toezicht, zonder verplichtingen, zonder verplichtingen voor degenen die om financiële steun vragen – noodzakelijk is om een totale ineenstorting van de economie te voorkomen. Wat dit betreft, zeg ik: geef het ze niet. Ons is tenslotte altijd verteld dat de vrije markt, de onzichtbare hand, niet gehinderd door overheidsregulering, voor zichzelf zal zorgen. De roversbaronnen van Wall Street zouden nooit zo'n liefdadigheid voor het gewone volk in hun hart vinden. Ze zouden ons vertellen dat we niet afhankelijk kunnen zijn van overheidssubsidies, dat we onszelf aan onze schoenen moeten optrekken en ons aan de regels moeten houden.
En wat levert het ons op?
We hebben zeker geen 9-11-commissie nodig om het voor de hand liggende te stellen: deze financiële ineenstorting is het resultaat van hebzucht. Het heeft eindelijk een aantal misvattingen uit de wereld geholpen:
* De eerste misvatting is dat wat goed is voor Wall Street, goed is voor Main Street, en dat stijgingen van de productiviteit van werknemers tot loonstijgingen leiden. Als dat waar was, zou het gemiddelde gezin, toen Wall Street een hoge vlucht nam, geen stagnatie of achteruitgang in hun levensstandaard hebben meegemaakt. Het kapitalisme is afhankelijk van het maken van winst, zeggen ze, en als dat betekent dat de lonen moeten worden verlaagd, dan is dat zo.
*De tweede is dat Wall Street het socialisme haat. Niet waar. Blijkbaar houden ze van socialisme voor de weinigen, van socialisme voor zichzelf, en van het socialisme voor alle anderen.
* Het derde is dat het gedereguleerde vrijemarktkapitalisme, dat voor publieke consumptie wordt opgediend, het beste is sinds garnalen- en kaasgrutten. De realiteit is echter vrij duidelijk. Deregulering is een proxy voor hebzucht en overdaad, waardoor de oplichters onbezwaard hun gang kunnen gaan, in het daglicht, en met het aankoopbewijs in de hand van de overheid die ze zojuist hebben gekocht en betaald, en deze oplichters hebben het aankoopbewijs om te bewijzen Het. Ongereguleerde markten zorgen voor hypotheekzwendel, een vervuild milieu en nu een verwoeste economie.
Dus waarom zouden we bedrijven redden die de grond in zijn geboord, waarbij banen zijn geschrapt of uitbesteed, terwijl de hoofden van deze geruïneerde ondernemingen voor hun falen worden beloond met gouden parachutes van 40 miljoen dollar? Waarom zouden we goed geld naar slecht geld gooien en een fundamenteel gebroken systeem voeden dat geen verantwoording hoeft af te leggen aan het publiek? En wie gaat de gewone, gewone mensen redden? Het geld lijkt er altijd te zijn voor bepaalde zaken, zoals oorlogswinsten en reddingsoperaties voor bedrijven, en natuurlijk die enorme opwaartse herverdeling van rijkdom die de armen, de arbeidersklasse en de middenklasse van de grond haalt. Als we voor sommigen een ouderwetse, socialistische reddingsoperatie krijgen, waarom kunnen we die dan niet voor iedereen krijgen?
Degenen onder u die regelmatig de Colour of Law-column lezen, weten dat ik vaak terugverwijs naar Dr. King, en ik denk dat hij een aantal woorden heeft gebruikt die perfect passen bij de situatie waarin Amerika zich bevindt. Hij zei dat wij, deze natie, een ‘verschuiving nodig hebben van een op dingen gerichte samenleving naar een persoonsgerichte samenleving’, en een ‘radicale herverdeling’ van rijkdom en macht. Klinkt goed. Misschien is er geen beter moment dan het heden.
Sommige mensen zeggen dat de New Deal het kapitalisme van het communisme heeft gered. Anderen zeggen dat het Amerika heeft gered van het kapitalisme. Weer anderen zeggen dat het het kapitalisme van zichzelf heeft gered. Wat echter zeker is, is dat de conservatieven er alles aan hebben gedaan om de laatste sporen van de New Deal uit te wissen. En het is juist die aanval op de overblijfselen van de New Deal – met zijn verlichting voor de werklozen, het economisch herstel en de hervorming van het financiële systeem, en de grotere aanvaarding van het vakbondsdom als tegenwicht voor de macht van het bedrijfsleven – die heeft bijgedragen aan het ontstaan van de huidige puinhoop in het land. de financiële sector. Er zal ongetwijfeld een stap nodig zijn die net zo dramatisch is als de New Deal, zo niet krachtiger, om de zaken recht te zetten.
Maar als het hele systeem niet wordt hervormd, met het oog op het brengen van economische rechtvaardigheid, het veranderen van de configuratie van de economische taart en het wegnemen van de wurggreep die bedrijven hebben op deze samenleving, dan hebben we een probleem.
ZNetwork wordt uitsluitend gefinancierd door de vrijgevigheid van zijn lezers.
Doneren