Frederick Douglass, de beroemde abolitionist, begon zijn leven als slaaf aan de oostkust van Maryland. Toen zijn eigenaar problemen kreeg met de jonge, weerbarstige slaaf, werd Douglass naar Edward Covey gestuurd, een beruchte ‘slavenbreker’. De plantage van Covey, waar fysieke en psychologische martelingen standaard waren, heette Mount Misery. Douglass vocht uiteindelijk terug, vluchtte naar het noorden en ging verder met het veranderen van de wereld. Tegenwoordig is Mount Misery eigendom van Donald Rumsfeld, de aftredende minister van Defensie.
Het is ironisch dat deze beruchte plantage, gerund door een ervaren folteraar, nu eigendom zou zijn van Rumsfeld, die er zelf van beschuldigd werd de man te zijn die hoofdzakelijk verantwoordelijk was voor het martel- en detentieprogramma van het Amerikaanse leger.
Rumsfeld werd onlangs samen met elf andere hoge Amerikaanse functionarissen genoemd in een strafrechtelijke klacht die in Duitsland was ingediend door het in New York gevestigde Center for Constitutional Rights. Het centrum verzoekt de Duitse regering een onderzoek en uiteindelijk strafrechtelijke vervolging van Rumsfeld en zijn bedrijf in te stellen. CCR-president Michael Ratner zegt dat het Amerikaanse beleid dat “harde ondervragingstechnieken” toestaat in feite een martelprogramma is dat minister van Defensie Rumsfeld zelf heeft goedgekeurd, door de commandostructuur is doorgegeven en is geïmplementeerd door een van de andere beklaagden, generaal-majoor Geoffrey Miller .
De klacht vertegenwoordigt slachtoffers van martelingen in de Abu Ghraib-gevangenis, de Amerikaanse gevangenis in Guantánamo. Ratner zegt: “Ik denk dat het belangrijk is om heel duidelijk te maken dat de rechtszaak van CCR niet alleen inhoudt dat Rumsfeld een oorlogsmisdadiger is omdat hij bovenaan de commandostructuur staat, maar dat hij persoonlijk een centrale rol speelde in een van de ergste ondervragingen bij Gitmo. .”
Ratner doelt op de Saoedische staatsburger Mohammed al-Qahtani. Uit een intern militair rapport en uit gelekte ondervragingslogboeken blijkt hoe de Guantanamo-gevangene systematisch werd gemarteld.
Zijn advocaat, Gita Gutierrez van CCR, beschreef zijn beproeving op mijn tv-/radionieuwsuur Democracy Now!: “Hij werd onderworpen aan ongeveer 160 dagen isolatie, 48 dagen slaapgebrek, wat gepaard ging met twintig uur durende ondervragingen achtereenvolgens. Gedurende die periode werd hij ook onderworpen aan seksuele vernedering, eufemistisch ‘invasie van de ruimte door een vrouw’ genoemd, op momenten dat parlementsleden hem op de grond hielden en vrouwelijke ondervragers schrijlings op hem zaten en hem lastigvielen.”
Gutierrez voegde hieraan toe: “Op een gegeven moment in Guantanamo daalde zijn hartslag zo laag dat hij het risico liep te sterven en werd daar met spoed naar het militair hospitaal gebracht en weer tot leven gewekt, waarna hij de volgende dag werd teruggestuurd voor ondervragingen en daadwerkelijk werd ondervraagd in de ambulance op de weg terug naar zijn cel.”
De klacht volgt op een klacht die in 2004 werd ingediend en die werd afgewezen. De klacht uit 2006 verschilt hoofdzakelijk van het vertrek van Rumsfeld als minister van Defensie. Zonder de immuniteit van het regeringskantoor dat hem beschermt, valt Rumsfeld nu onder de jurisdictie van de Duitse rechtbanken. Duitsland is een van de vele landen die het concept van universele jurisdictie hanteren, dat stelt dat misdaden tegen de menselijkheid of oorlogsmisdaden door een staat (zoals Duitsland) kunnen worden vervolgd, ongeacht de jurisdictie waar de misdaden zijn gepleegd of de nationaliteit van de verdachte. Als er een aanklacht volgt, zal Rumsfeld heel voorzichtig moeten zijn als hij naar het buitenland reist, net als de voormalige Chileense dictator Augusto Pinochet en de voormalige Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Henry Kissinger.
Marteling is een schadelijke, gruwelijke praktijk en mag niet worden getolereerd. Slavernij was ooit legaal en werd getolereerd in de VS (in sommige delen van de wereld wordt het nog steeds beoefend). Maar mensen vochten terug, organiseerden en vormden de afschaffingsbeweging. Baanbrekende juridische en mensenrechtenorganisaties, zoals CCR, werken op agressieve en creatieve wijze aan het stoppen van martelingen en het ter verantwoording roepen van de folteraars en hun superieuren. Uiteindelijk zal het de Amerikaanse bevolking zijn – en niet de Duitse rechtbanken, niet het Amerikaanse Congres – die het Amerikaanse martelprogramma zal stoppen. Frederick Douglass vatte het in 1849 het meest welsprekend samen:
“Als er geen strijd is, is er geen vooruitgang. Degenen die beweren vrijheid te bevorderen, maar agitatie afkeuren, zijn mannen die gewassen willen zonder de grond om te ploegen. Ze willen regen zonder donder en bliksem. Ze willen de oceaan zonder het vreselijke gebrul van de vele wateren. De macht geeft niets toe zonder een eis. Dat is nooit gebeurd en dat zal ook nooit gebeuren.”
De eigenaar van Mount Misery moet opletten.
Amy Goodman presenteert het radionieuwsprogramma “Democracy Now!”
© 1998-2006 Seattle Post-Intelligencer
ZNetwork wordt uitsluitend gefinancierd door de vrijgevigheid van zijn lezers.
Doneren