“We komen samen om een van de grootste bouwprojecten op het gebied van fossiele brandstoffen ter wereld een halt toe te roepen”, zei een woordvoerder van de #StopLNG-campagne. De fossiele brandstoffenindustrie heeft ruim twintig nieuwe exportfaciliteiten voor vloeibaar aardgas gepland in de Golf van Mexico. De cumulatieve uitstoot van deze projecten zou gelijk staan aan 20 kolencentrales of de hele Europese Unie.
Maar dit project gaat niet door – althans niet voorlopig.
Na decennia van organiseren vanuit frontlijngemeenschappen in de VS, vooral in de VS Gulf Coast waar het merendeel van deze projecten geconcentreerd was, kwam een grote coalitie bijeen om de strijd rechtstreeks naar Washington DC te brengen
Op het ministerie van Energie werden van 6 tot 8 februari drie dagen van bijeenkomsten en grootschalige burgerlijke ongehoorzaamheid georganiseerd om druk uit te oefenen op de regering-Biden om te stoppen met het goedkeuren van nieuwe LNG-exportfaciliteiten, een belangrijk strategisch onderdeel voor het stoppen van de bouw. Meer dan 1,000 mensen namen deel aan een training in geweldloze directe actie en waren van plan het risico te lopen gearresteerd te worden.
Maar slechts enkele dagen voordat de verstoring zou beginnen, haalde Biden de krantenkoppen aankondigen een pauze op alle LNG-exportgoedkeuringen en het begin van een proces voor het opnemen van klimaat- en milieurechtvaardigheid in toekomstige besluitvorming.
De eerste reactie was universele vreugde, bij iedereen, van gigantische NGO’s tot frontlinie gemeenschappen, jeugdbewegingen en oudsten het vieren van de aankondiging. Na jaren van meedogenloos campagne voeren, petitie afgeleverd, en druk uit te oefenen op het Congres voor juist dit besluit, was er sprake van een overwinning die welverdiend aanvoelde. Klimaatuitdaging, die zijn geweest jagen op De olievriendelijke elite van DC noemde het “de belangrijkste stap die een Amerikaanse president ooit heeft gezet om fossiele brandstoffen te stoppen.”
In de aanloop naar de aankondiging van Biden was er een brede coalitie voor klimaatrechtvaardigheid overwinningen behalen en beweging opbouwen. Afgelopen september heeft de Maart om een einde te maken aan fossiele brandstoffen mobiliseerde meer dan 75,000 mensen de straten van New York City in, gecombineerd met 700 kleinere gelijktijdige acties over de hele wereld. Honderden werden gearresteerd wegens geweldloze directe actie in New York voor en na de massamars. Hoewel dit geen beleidsoverwinning was, had het wel een politieke impact en hielp het de coalitie te verstevigen die haar zinnen op LNG had gezet.
Extinction Rebellion DC, die een campagne voert om Elektrificeer gelijkstroomklonk een waarschuwing en noemde de overwinning een “straaltje van hoop” in een lang, moeilijk gevecht met een industrie die haar klauwen diep in het land verankerd heeft. “Er zijn nog steeds acht LNG-exportfaciliteiten in bedrijf en er zijn er al tien goedgekeurd, waardoor de VS op weg zijn om het volume van de geëxporteerde LNG tegen 10 te verdubbelen.”
Sprekend over de lange termijn en het onderling verbonden karakter van de strijd tegen de fossiele-brandstofindustrie, legde Abby Shepard, perswoordvoerder van Extinction Rebellion DC uit: “Hier in DC is ons werk om stop het vervangingsproject voor de methaangaspijpleiding ter waarde van 4.5 miljard dollar van het lokale gasbedrijf is nauw verbonden met de drang om LNG te stoppen. Washington Gas gebruikt dezelfde leugens om inwoners ervan te overtuigen verslaafd te blijven aan gas als de leidinggevenden van Venture Global die LNG pushen. Hoe meer we kunnen zijn in onze lokale gemeenschappen Als we de waarheid vertellen over onze crisis en de schade van gas, zal onze collectieve beweging sterker zijn om methaangas voorgoed uit ons systeem te bannen.”
Nader onderzoek naar de industriële en politieke motieven achter dit potentiële keerpunt in het klimaatbeleid heeft zowel redenen voor voorzichtigheid als mogelijke toekomstige strategieën aan het licht gebracht. Ten eerste is het twijfelachtig of de aankondiging van de zeer impopulaire regering-Biden per ongeluk samenvalt met het begin van de presidentsverkiezingen. Activisten hebben de kans om de druk hoog te houden en te eisen dat dit het begin is van een nieuw hoofdstuk in het klimaatbeleid, in plaats van louter een gebaar om de jeugd te winnen en klimaatkiezers.
Als we uitzoomen, zou het extreme verzet van de regering-Biden tegen de publieke druk om op te roepen tot een staakt-het-vuren in Gaza na maanden van massaal protest en burgerlijke ongehoorzaamheid ons moeten doen twijfelen aan de motieven achter zijn recente verschuiving in de LNG-export. In tegenstelling tot de officieel verhaal dat Biden plotseling (en selectief) luistert naar de verontwaardiging van activisten, zijn er aanwijzingen dat deze beleidsomslag wellicht meer te maken heeft met natuurlijke beperkingen van de hulpbronnen dan met publieke druk.
Drie dagen vóór de LNG-aankondiging van Biden, gegevens van de US Energy Information AdministrationUit een programma van het ministerie van Energie bleek dat de gasvoorziening van het land op orde is terminale daling. De productiegroei van schaliegas, dat 82 procent van de Amerikaanse drooggasproductie voor zijn rekening neemt, vertraagt. In plaats van een bijna oneindige hoeveelheid aardgas te hebben, zoals velen denken, zou het kunnen dat de VS zonder gas komen te zitten.
Energieadviseurs verklaarden dat plannen voor 17 nieuwe LNG-exportterminals “niet op een slechter moment konden komen”, en uitdrukkelijk geadviseerd het ministerie van Energie om “zijn evaluaties van de toekomstige gasvoorziening te herzien en bij te werken voordat er nog meer exportaanvragen worden goedgekeurd.” In het licht van deze informatie is het duidelijk dat de aankondiging van Biden heel goed een poging zou kunnen zijn om nieuws over harde grenzen aan de middelen om te zetten in een populaire mediastunt.
Hoewel het uitoefenen van druk door middel van activisme ongetwijfeld effecten heeft gehad en cruciaal blijft, zou het een vergissing zijn om de ommekeer van Biden te interpreteren als een resultaat van het democratische proces. “Biden's plannen om de LNG-faciliteiten van het land de afgelopen jaren dramatisch uit te breiden hebben keer op keer aangetoond dat hij geen klimaatkandidaat is, maar een kandidaat voor energiedominantie, die zich meer bezighoudt met het behouden van de greep van de VS op de wereldorde dan met de transitie naar een duurzame economie. toekomst”, waarschuwde klimaatcorruptiejournalist Rachel Donald in een recent artikel For Planeet: cruciaal. “De plotselinge ommekeer van zijn regering is waarschijnlijk te wijten aan de piek van de schalieproductie en niet zozeer aan de plotselinge belangstelling voor het alarm dat door activisten is geuit.”
Er zijn meer aanwijzingen dat dit besluit niet kan worden geïnterpreteerd als een positionering van de regering-Biden tegen de belangen van de fossiele brandstoffenindustrie. Binnen de energiemarkten zou deze pauze in nieuwe goedkeuringen in wezen irrelevant kunnen zijn, omdat er de komende twee jaar zoveel nieuwe LNG-aanvoer op de wereldmarkt komt vanuit de VS, Qatar, Canada en misschien Mozambique. Volgens Seb Kennedy van EnergiestroomDe beslissing van Biden ‘was een gemakkelijke manier om de krantenkoppen te halen die het klimaatcontingent van het electoraat gunstig stemmen zonder de marktliquiditeit in gevaar te brengen.’
Achter de schermen hebben de machinaties van de fossiele-brandstofindustrie ook hun rol gespeeld. Eerder in januari zei Venture Global, de projectontwikkelaar achter CP2 (de grootste van de “gepauzeerde” terminals), vertelde een Amerikaanse toezichthouder dat het zijn contracten voor de levering van LNG aan verschillende grote klanten niet kon nakomen, terwijl het toch al meer dan 200 ladingen gas op de (hoger geprijsde) spotmarkt had verkocht. Onder de bedrogen klanten van Venture Global bevinden zich de energiereuzen Shell, BP, Galp, Edison, het Poolse staatsenergiebedrijf Orlen, het Spaanse Repsol en anderen – krachtige vijanden om te maken.
In een grof understatement, analisten van JP Morgan gaf commentaar op de zaak in een brief aan hun klanten dat het “echte risico van Venture Global is dat minder bedrijven geïnteresseerd zijn om er zaken mee te doen.” Zoals we keer op keer hebben gezien, spelen managers op het gebied van fossiele brandstoffen als maffiabazen: “CP2 is de zondebok, maar Venture Global heeft zijn eigen reputatie vernield. Kopers zullen niet in de buurt van CP2 komen zonder de ijzersterke garanties dat dit niet meer zal gebeuren, en ik verwacht dat een flink aantal leidinggevenden in de LNG-sector de ondergang van CP2 met vreugde zullen verwelkomen”, aldus Kennedy. “Je zou kunnen zeggen dat Venture Global een verdiende beloning verdiende en Biden doet wat de industrie biedt. Al met al is het business as usual in de LNG-wereld.”
Hoe kunnen we, terwijl organisatoren het volledige spectrum van dit landschap rond de LNG-pauze opzoeken en verwerken, gebruiken wat we hebben geleerd? Of de dramatische beleidsverandering van Biden nu meer werd aangewakkerd door hardnekkig activisme, het wanhopige zoeken naar stemmen, verzadigde markten en pissige gasleiders, of eenvoudigweg door de uitputting van hulpbronnen, het toont de zwakte aan van een van de machtigste radertjes van het mondiale systeem van fossiel kapitaal. Die zwakte is de moeite waard om te vieren, te begrijpen en aan te dringen op verdere winst nieuwe horizonten. De scheuren zijn waar het licht doorheen schijnt.
Als we een strategie bedenken voor de volgende stappen, is er meer reden om frontlijngemeenschappen te centreren en activisme hieraan te koppelen positieve, systemische visie voor meer gelijkheid en welzijn binnen de grenzen van de planeet. Hoewel onmiddellijke schadebeperking essentieel is, vragen activisten immers niet alleen dat het systeem (alsjeblieft) beter werkt. De afgelopen maand is uit een casestudy gebleken dat het systeem werkt zoals het is gebouwd om te werken. Fossiele brandstofbedrijven en politici zullen macht en winst boven al het andere blijven nastreven, terwijl de reguliere media verhalen ronddraaien en weven – deze megamachine moet verdwijnen.
Daarom zijn we op weg om nieuwe systemen te organiseren, waar dit zelfs onder een wolk van sinistere motivaties een overwinning is voor gemeenschappen die getroffen zijn door LNG, voor het opbouwen van bewegingen en voor directe actie. Het is ook een uitnodiging om door te gaan.
Dit artikel is mede gepubliceerd door ZNetwerk.org, Waging Geweldloosheid, & Campagne Geweldloosheid. Verkorte versies verschenen ook in de februari-edities van ZTijdschrift en Extinction Rebellion wereldwijde nieuwsbrief.
Alexandrië Shaner is een zeeman, schrijver en organisator. Zij is staflid van ZNetwerk.org en actief mee Uitsterven opstand, Caracol DSA Vrouwenrechten & Empowerment-netwerk en RealUtopia.org.
ZNetwork wordt uitsluitend gefinancierd door de vrijgevigheid van zijn lezers.
Doneren