Bron: Kennorphan.com
Foto door Francesco Manzo/Shutterstock
‘Mensen vertellen me dat, omdat ik deze zaak tegen de stad heb, alles goed met me gaat. Maar het gaat niet goed met mij. Ik ben in de war. Ik weet dat ik misschien wat geld uit deze zaak zal halen, maar dat gaat me mentaal niet helpen. Ik ben momenteel mentaal getekend. Zo voel ik me. [Er] zijn bepaalde dingen aan mij die veranderd zijn, en die zullen misschien niet [veranderen] terug. Voordat ik naar de gevangenis ging, wist ik van veel dingen niet, en nu ik het weet, ben ik paranoïde. Het voelt alsof ik van mijn geluk ben beroofd.” – Kalief Browder
Het afgelopen jaar is er in de Verenigde Staten en elders, zelfs onder enkelen aan de linkerkant, sprake geweest van massale reacties op het onderwijzen van Critical Race Theory (CRT) op scholen. Ondanks wat veel conservatieven beweren, is CRT nooit onderwezen op de basisschool, middelbare school of middelbare school. Het is een juridisch analytisch raamwerk dat feitelijk de manier bekritiseert en uitdaagt waarop het Amerikaanse liberalisme historisch gezien raciale kwesties heeft aangepakt. Het is niet verwonderlijk dat weinig van de meest uitgesproken tegenstanders dit begrijpen, of zelfs maar willen. Maar hier is een eenvoudige manier om te begrijpen hoe het zich in realtime afspeelt.
Op 16-jarige leeftijd werd Kalief Browder naar Rikers Island gestuurd, een gevangeniscomplex voor volwassenen dat berucht is vanwege het ongebreidelde geweld, omdat hij naar verluidt een rugzak had gestolen. Hij werd daar van 2010 tot 2013 zonder vorm van proces vastgehouden en gedurende twee jaar in eenzame opsluiting gezeten. Terwijl hij in de gevangenis zat, werd hij herhaaldelijk geslagen door bendeleden en correctionele officieren. Minstens één keer werd hij geboeid terwijl hij werd aangevallen door bewakers. Hij probeerde minstens drie keer zelfmoord te plegen. En slechts twee jaar nadat hij werd vrijgelaten, hing Kalief zichzelf op in het huis van zijn ouders nadat hij leed aan een zware depressie en PTSD.
Daarentegen reisde Kyle Rittenhouse op 17-jarige leeftijd over de staatsgrenzen om opzettelijk deel te nemen aan een Black Lives Matter-protest, volledig bewapend met een AR-15-geweer. Daar doodde hij twee mensen en probeerde een derde te vermoorden. Omdat hij later zelfverdediging claimde, kon hij vlak langs de politie lopen met zijn geweer over zijn schouder gespannen. Ze weigerden hem te arresteren, ondanks dat getuigen tegen hen schreeuwden dat hij zojuist drie mensen had neergeschoten. Bovendien zag men sommige van deze officieren eerder op de avond met hem verbroederen.
Rittenhouse kon die nacht over de staatsgrenzen naar huis rijden. Hij werd niet achtervolgd. Nadat hij was gearresteerd, werd hij in een jeugdgevangenis geplaatst. Hij kon in november op borgtocht van 2 miljoen dollar vrijkomen, geld dat grotendeels door conservatieven werd bijeengebracht via een juridisch verdedigingsfonds. Nadat hij was vrijgelaten, ging hij naar een pub waar hij leden van de Proud Boys ontmoette, een extreemrechtse, blanke supremacistische militie, waar hij hun volkslied zong en trots witte stroomborden liet zien, glimlachend voordat hij camera's knipte. De voorzitter van dit proces verbood het gebruik van het woord ‘slachtoffer’ om de twee mannen te beschrijven die door Rittenhouse waren neergeschoten. Maar hij stond wel toe dat ze ‘relschoppers’, ‘plunderaars’ of ‘brandstichters’ werden genoemd.
Als dit voorbeeld niet genoeg is om aan te tonen hoe systemisch racisme zich in realtime in Amerika afspeelt, dan zal dit misschien wel het geval zijn. Terwijl ik dit schrijf, vindt in de staat Georgia de moordzaak plaats tegen drie blanke mannen die beschuldigd worden van de moord op de zwarte jogger, Ahmaud Arbery. Deze mannen achtervolgden Ahmaud en schoten hem van dichtbij neer. Ondanks dat de rechter toegaf dat hij “opzettelijke discriminatie” constateerde bij de selectie van de jury (er werd slechts één zwart jurylid geselecteerd), liet de rechter toch toe dat het proces doorging. Tijdens het proces hebben de advocaten talloze racistische opmerkingen gemaakt.
Natuurlijk zijn er nog talloze voorbeelden, van Eric Garner tot Breonna Taylor en Elijah McClain tot George Floyd. Alleen de onwetenden of opzettelijk stompzinnigen zouden niet zien hoe het systeem is opgezet om te discrimineren op basis van raciale grenzen en klasse.
CRT is niet bedoeld om mensen te verdelen. Het is ook niet bedoeld om het klassenbewustzijn te laten ontsporen, en elk argument in dit opzicht is verschrikkelijk misleidend. Het is waar dat ras een verzonnen categorie is die bedoeld is om de klassenhiërarchie in stand te houden. Maar het is ook waar dat de ranzige erfenis ervan vandaag de dag nog steeds voortduurt. En arme blanke mensen uit de arbeidersklasse worden ook negatief beïnvloed door deze sadistische machtsregeling en het ontnemen van kiesrecht.
CRT is slechts een hulpmiddel, hoe gebrekkig ook, om te begrijpen hoe dit allemaal op een systemische manier werkt. Het helpt een raamwerk te bieden om de verschillen aan te pakken, waarvan ik er hierboven enkele heb genoemd. Het afdoen als verdeeldheid zou riskant kunnen zijn, als het niet zo catastrofaal zou zijn voor zoveel levens.
ZNetwork wordt uitsluitend gefinancierd door de vrijgevigheid van zijn lezers.
Doneren
1 Opmerking
Gewoon weer een tiener die op zoek is naar een doel. De rechter wilde ook niet dat de aanklager Rittenhouse de ‘bloeddorstige blanke supremacistische burgerwacht’ noemde.
Hij was niet aan het rellen, plunderen of verbrandde niets. Waarom verwoestten volwassen mannen de gebouwen, huizen en middelen van bestaan van hun buren? Soms is een tragedie gewoon een tragedie.
Kijk eens naar de man en zijn 16-jarige dochter die Kenosha-demonstranten beschermen met een aantal zeer mooie militair ogende hardware. Niemand bedreigt of valt hen aan. Slimme zet.