Iedereen heeft kritiek op de volkomen voorspelbare “Citizens United 2” McCutcheon-beslissing van het Hooggerechtshof. Het is waar we het NIET over hebben dat mij zorgen baart.
Ironisch genoeg is extreemrechts, dat door velen ter linkerzijde wordt gezien als de enige begunstigde van een besluit dat geld en vrijheid van meningsuiting behandelt alsof ze hetzelfde zijn, er ook niet blij mee. Ze wilden het einde van alle hervormingen van de campagnefinanciering, en kunnen dat misschien nog steeds krijgen.
Deze beslissing houdt de individuele donatielimieten in stand en gaat naar de mening van rechts niet ver genoeg, hoewel ze in hun oorlog van vele bezuinigingen duidelijk zien dat wetten en beleid in hun richting evolueren.
Als de escalatie van de e-mail die mijn inbox heeft overspoeld een indicatie is, zien de Democraten en de progressieven dit in apocalyptische termen: het einde van de democratie zoals wij die kennen en de laatste knipoog naar plutocratie, zo niet fascisme. Veel van die e-mails waarin de Supremes werden veroordeeld voor het dienen van de klassenbelangen die hen daarheen brachten, bevatten een nieuwe toon voor geld.
Geld, lieverd, dat is de naam van het spel in ons politieke systeem. En het is ook het spel dat de Democraten spelen. Ze moeten, zo zullen ze je vertellen, ‘competitief’ blijven. Ze hekelen altijd het grote geld terwijl ze proberen er zoveel mogelijk van te krijgen. Als dat een tegenstrijdigheid is, dan zij het zo!
Bedenk eens hoe de honderden miljoenen die in de politiek zijn gestort, hebben bijgedragen aan de financiering van de verlamming en patstelling waarin we ons bevinden.
Het zorgt ervoor dat het spel gaande blijft en groeit. Het versterkt het geïnformeerde gevoel dat politiek nu een big business is, met een leger van partij-apparatchiks, lobbyisten, adviseurs en stafmedewerkers die zich voeden met de trog.
En dan is er nog een parasitair leger van commentatoren en experts die door hun aanwezigheid worden gerechtvaardigd en die eindeloos discussiëren over elke positieve en negatieve kant van wat ze bereiken, of, waarschijnlijker, wat ze niet bereiken.
Bedenk dat president Obama, ondanks de onheilsvoorspellingen, de herverkiezing heeft gewonnen en de brigades van miljardairs en schelle media-aanvallen heeft verslagen. Hij trok kleinere donaties aan en maakte met voordeel gebruik van de ‘big data’ die de NSA berucht heeft gemaakt.
Verkiezingsmanipulatie, of is het ‘overreding’, vertoont elke dag nieuwe gezichten en gaat veel verder dan de Supremes. Denk eens aan de flagrante en tot nu toe succesvolle pogingen om het voor minderheden moeilijker te maken om te stemmen. Waar is de verontwaardiging daarover?
De jongens met het grote geld kunnen verslagen worden, maar alleen als je je van onderaf organiseert, iets dat uit de gratie lijkt te zijn geraakt nu zoveel van onze politieke buzz wordt gegenereerd in de ringweg, waar een verfoeilijke bende cynische boeven en suffe curmudgeons van beide partijen worstelen met elkaar, tot afschuw van een groot deel van het publiek dat opiniepeilers vertelt hoe weinig respect ze hebben voor deze luidruchtige mensen in pakken.
Als het congres zou verdwijnen – en dat zou niet zo moeten zijn – wie zou het dan missen?
Als je echte schandalen wilt die niet in de media voorkomen, kijk dan kritisch naar de media. Het is van cruciaal belang voor onze politieke orde. Toch besteden de media geen aandacht aan de impact ervan, en ontkenden ze meestal dat deze wel een impact heeft. Het vertelt critici dat niemand oplet en vertelt adverteerders vervolgens het absolute tegenovergestelde.
Kijk naar de toename van de mediaconcentratie en naar wat er doorgaat voor informatieprogramma's. Waarom is het publiek zo slecht geïnformeerd, denk je? Het stripverhaal dat David Letterman binnen een jaar verliet, kreeg meer aandacht dan de dagelijkse misleidingen in wat zanger Peter Tosh ooit 'politieke trucs' noemde.
Kijk eens naar de opkomst van Fox News #1 de afgelopen 49 kwartalen en leer hoe Murdoch & Co intimidatie en veel geld gebruikte om hun weg in de ether te kopen en vervolgens te profiteren van een systeem waarin de grote kabelaanbieders (en wij, hun abonnees) die zijn valse nieuws betaalt het grootste deel ervan, niet adverteerders.
Onlangs was ik aan het praten met een van de welbespraakte organisatoren van Democracy for the People van Public Citizen die strijden tegen het grote geld in de politiek met honderden protestevenementen in steden in het hele land.
Ik vroeg of hun inspanningen in de media worden behandeld. Hij wees naar een foto hier of een foto daar, maar gaf toe dat zijn inspanningen grotendeels werden verijdeld door media die Rusland momenteel op het juiste moment aanspreken wegens het schenden van de democratie in... de Krim en Oekraïne. (Oligarchen besturen deze landen net zoals de 1% de onze bestuurt.)
Het redden van de democratie hier wordt niet als een sexy verhaal beschouwd, misschien omdat er geen incarnatie van het “kwaad” bestaat zoals Poetin die kan bashen.
Laten we, terwijl we ons concentreren op het McCutcheon-besluit, de andere beslissingen in gedachten houden die we over het hoofd zien, omdat ze niet in zwarte gewaden naar ons toe komen.
Tegelijkertijd weet het Roberts Court dat het politieke systeem corrupt is, maar wil er niets aan doen. Jeffrey Toobin schrijft in de New Yorker: “Als je denkt dat de beslissing van het Hooggerechtshof in de zaak McCutcheon v. Federal Election Commission slecht was, wacht dan maar: erger kan op komst zijn.”
Hij merkt op dat de meerderheid van het Hof zegt dat zij tegen corruptie zijn, maar deze vervolgens wegdefiniëren:
“Roberts definieert ‘quid pro quo’-corruptie bijna als regelrechte omkoping, die het Congres kan verbieden. Maar de implicatie van wat Roberts zegt is dat alles behalve regelrechte omkoping wordt beschermd door het Eerste Amendement.”
Onderstreep dat woord ‘alles!’
Deze beslissing zal de Republikeinen schade berokkenen, betoogt Peter Beinhart in The Atlantic, omdat het hun reputatie als partij van, voor en van de rijken versterkt.
Hij schrijft: “Afgelopen zondag, Matt Dowdnoemde de slimme en onafhankelijk denkende voormalige politieke strateeg van George W. Bush het ‘belachelijk’ om te denken dat ‘naar Las Vegas gaan om de ring van een miljardair-casino-eigenaar te kussen’ de Republikeinen zal helpen ‘tot president te worden gekozen’. Hij heeft gelijk. Het bevestigt precies het beeld dat de Republikeinen het meest moeten overwinnen.
De grotere afhankelijkheid van de Republikeinse Partij van grote donoren maakt het ook minder waarschijnlijk dat de partij nieuw beleid zal opstellen dat aantrekkelijk is voor de arbeiderskiezers die ze nodig heeft om te winnen.”
Dus ja, de uitspraak van het Hof is slecht voor degenen onder ons die nog steeds, naïef misschien, geloven dat de politiek niet gedomineerd mag worden door de superrijken en hun bedrijfsorde.
Maar nee, McCutcheon gaat de Good Ship-democratie niet laten zinken die, net als dat Maleisische vliegtuig, misschien al op die golven afstevent. Wat vroeger Davey Jones Locker was, is nu eigendom van John Roberts en zijn Men in Black.
Tenslotte nog gesproken over wat wel overbelicht raakt. Maleisiërs staan op straat en protesteren tegen de uitbuitende berichtgeving over de tragedie van hun luchtvaartmaatschappij. Ze zien Fox en CNN als onduidelijke Amerikaanse media. Ze roepen op tot een boycot en hekelen de Amerikaanse televisie als onprofessioneel en misleidend omdat ze Maleisië als terrorist bestempelen, naast andere misdaden en overtredingen.
Wat weten zij over onze media dat de meeste Amerikanen nog steeds niet weten?
Nieuws Dissector Danny Schechter blogt op Newsdissector.net en is redacteur van Mediachannel.org. Zijn nieuwste boek is Madiba AtoZ: The Many Faces of Nelson Mandela (Madibabook.com). [e-mail beveiligd].