De verkiezingen zijn voorbij. De Democraten kregen een klap. Ze hebben het Huis verloren, ook al hebben ze de Senaat nog steeds op een haar na.  Barney Frank komt terug, maar Alan Grayson of Russ Feingold niet. WSWS gaf als belangrijkste reden: “de hardnekkige en steeds dieper wordende economische crisis en het duidelijke onvermogen van de regering-Obama om enig beleid te ontwikkelen om deze te boven te komen.”

 

Zal die crisis waarschijnlijk verdwijnen nadat een versterkt leger van rechtvaardigen (en een goed gefinancierde groep van zelfbenoemde ‘economisch verantwoordelijke’ vrijemarktaanjagers) meer nominale macht heeft verworven? 

 

Zullen de tekorten verdwijnen?

 

Zal de regering terugdeinzen voor wat er was in het tijdperk van de ‘stichters’?

 

Zal de economie een teken van opluchting uitstralen en zich herstellen?

 

In alle opzichten onwaarschijnlijk!

 

Wat dat betekent is dat de nijpende problemen waarmee we worden geconfronteerd waarschijnlijk zullen verergeren, omdat de Republikeinen elke vorm van overheidsinterventie proberen te stoppen, die er, voor politieke doeleinden en ideologische overtuigingen, op gericht is tekorten te kunnen wegnemen.

 

Moraliseren is hun handelsmerk geweest, zoals econoom Paul Krugman in de New York Times opmerkte:

 

'Hoeveel van jullie willen de hypotheek van je buurman, die een extra badkamer heeft, betalen en kunnen hun rekeningen niet betalen?' Dat is de beroemde vraag die Rick Santelli van CNBC in 2009 stelde, in een tirade die algemeen wordt toegeschreven aan de geboorte van de Tea Party-beweging.
 

Het is een sentiment dat niet alleen in Amerika resoneert, maar ook in een groot deel van de wereld. De toon verschilt van plaats tot plaats. Terwijl ik luisterde naar een Duitse functionaris die de tekorten aan de kaak stelde, fluisterde mijn vrouw: 'We krijgen allemaal zwepen als we vertrekken, zodat we onszelf kunnen geselen.' Maar de boodschap is dezelfde: schulden zijn slecht, schuldenaars moeten voor hun zonden betalen, en van nu af aan moeten we allemaal binnen onze mogelijkheden leven.

En dat soort moraliseren is de reden dat we in een schijnbaar eindeloze inzinking zitten.”

Dit zijn de belangrijkste kwesties waarmee we nog steeds te maken zullen krijgen – en waarvan velen het nog steeds ontkennen.

 

l. Er heeft geen echt herstel plaatsgevonden. De werkloosheid is gestegen en dat geldt ook voor faillissementen. De hypotheekpuinhoop wordt alleen maar erger, en de relatie tussen deze twee kwesties is bevestigd door een nieuw rapport van het Internationale Monetaire Fonds.

 

Als er geen vooruitgang wordt geboekt op het gebied van faillissementen, zal er ook geen vooruitgang worden geboekt op het gebied van de werkgelegenheid.

 

AP legt uit, “Een groeipercentage van 5 procent of hoger is nodig om een ​​grote deuk te slaan in de werkloosheidsgraad van 9.6 procent in het land.” Ze noemen redenen waarom dat onwaarschijnlijk is tot ver in volgend jaar en misschien ook daarna.

 

Het Economic Policy Institute rapporteert: “Sinds de Tweede Wereldoorlog heeft het nooit zo lang geduurd om te herstellen naar het niveau van het bbp van vóór de recessie”, aldus Economist. Jos Bivens. Hoewel het groeitempo in het derde kwartaal een bescheiden stijging aangeeft ten opzichte van de 1.5% groei op jaarbasis in het tweede kwartaal, is het een scherpe vertraging ten opzichte van de 3.7% groei op jaarbasis in het eerste kwartaal.”

 

2. Miljoenen Amerikanen worden geconfronteerd met het einde van alle voordelen. Wat zullen ze dan doen?

 

Sommigen zullen tot wanhoop vervallen en in armoede vervallen, anderen misschien in de misdaad. En nog veel meer naar de meer geradicaliseerde politiek links en rechts. Mao's axioma dat revoluties geen theekransjes zijn, kan relevant en zelfs profetisch zijn in deze context van aanhoudende economische neergang.

 

3. Hoewel sommige banken en individuele bankiers het dankzij de reddingsoperaties goed hebben gedaan, worden honderden banken geconfronteerd met insolventie. De Credit Writedowns-site meldt: “De Amerikaanse bankencrisis heeft nog een lange weg te gaan. '

 

De “Calculated Risk-website onderhoudt een onofficiële lijst met probleembanken samengesteld uit openbaar beschikbare documenten. De lijst heeft nu 894 bereikt. De FDIC heeft een officiële lijst van banken in moeilijkheden en het aantal banken in moeilijkheden was laatst uitgebracht Op 31 augustus was het totaal 829. De FDIC maakt de namen van banken in moeilijkheden op hun lijst niet openbaar.” The Guardian heeft zelfs een kaart gepubliceerd van falende Amerikaanse banken. http://www.guardian.co.uk/news/datablog/2010/nov/02/failed-banks-map-us

 

3. De Federal Reserve Bank beweegt zich langzaam en traag. Fed-hoofd Ben Bernanke, een Republikein, wil naar verluidt meer stimuleringsgeld in de economie pompen, maar is te bang geweest om leden van zijn eigen partij tegen zich in het harnas te jagen. Veel economisch wijze mannen vrezen dat zijn plan zal mislukken.

 

Opmerkingen Dean Baker: “Een Washington Post dit artikel Door de risico's te bespreken die gepaard gaan met een nieuwe ronde van kwantitatieve versoepeling ontstond de mogelijkheid dat de Fed haar geloofwaardigheid zou kunnen verliezen als het programma niet tot de beoogde groei zou leiden. Het impliceert dat het verlies aan geloofwaardigheid een grote schade zou aanrichten.

 

Het is vermeldenswaard dat de hele economische ineenstorting tot stand kwam doordat de Fed er niet in slaagde een huizenzeepbel ter waarde van $8 biljoen op te merken en/of er iets aan te doen. Gezien deze enorme mislukking is het niet duidelijk hoeveel geloofwaardigheid deze momenteel geniet onder mensen die de economie volgen.”

 

4. De kloof tussen de zeer rijken en wat ooit de middenklasse was, blijft groeien, aldus Holly Sklar, die uitlegt: “Voordat Wall Street onze economie van een klif dreef, noemden de bullish Citigroup-strategen de Verenigde Staten een ‘plutonomie’. Ze zeiden: "Er zijn maar weinig rijke consumenten in aantal, maar disproportioneel wat betreft het gigantische deel van het inkomen en de consumptie dat zij in beslag nemen. Er zijn de rest, de ‘niet-rijken’, de vele velen, maar die slechts verrassend kleine stukjes van de nationale taart voor hun rekening nemen.”

 

Jacob Hacker van Yale en Paul Pierson van de Universiteit van Californië, Berkeley betogen dat “de afgelopen generatie steeds meer van de beloningen van de groei naar de rijken en superrijken zijn gegaan. De rest van Amerika, van de armen tot de hogere middenklasse, is steeds verder achterop geraakt.”

 

Het aantal Amerikanen dat 50 miljoen dollar of meer verdient, is vervijfvoudigd.

 

Andere problemen:

 

5.  Worden de markten gemanipuleerd door de Fed of het Plunge Protection Team van de Amerikaanse overheid? Veel insiders denken van wel.

 

6. Kunnen we nog meer valutaoorlogen en een handelsoorlog met China vermijden?  Internationale financiële regelgeving is net zo verwikkeld in de politiek als binnenlandse regelgeving.

 

7. Zal er sprake zijn van vervolging van Wall Street-criminelen? Dat lijkt onwaarschijnlijker gezien de hoeveelheid geld die zij aan de Republikeinse campagnes gaven.

 

8. Zijn deze problemen een gevolg van een gebrek aan gezond verstand of een gevolg van de macht van speciale belangen? Wie is de schuldige?

 

Voor Jon Stewart is links net zo schuldig als rechts: “Waarom zou je samenwerken met marxisten die actief onze grondwet ondermijnen, of met racisten en homofoben die niemands menselijkheid zien behalve die van henzelf?” vroeg hij tijdens zijn recente ‘Rally For Sanity’, waarbij hij links en rechts in hetzelfde schuitje plaatste en daarbij activisten kwaad maakte.
 

“We horen elke dag hoe kwetsbaar ons land is – op de rand van een catastrofe – verscheurd door polariserende haat, en hoe jammer het is dat we niet kunnen samenwerken om dingen voor elkaar te krijgen. Maar de waarheid is dat we dat wel doen. We werken samen om elke dag dingen gedaan te krijgen. De enige plek waar we dat niet doen is hier [in Washington] of op kabel-tv.”

Schrijver Chris Hedges merkte op: “De bijeenkomst bracht een politieke boodschap over zonder realiteit of inhoud. De corruptie van de electorale politiek door bedrijfsfondsen en lobbyisten, het naïeve geloof dat we onszelf op de een of andere manier terug kunnen stemmen voor de democratie, werd genegeerd vanwege emotionele catharsis. Rechts haat. De liberalen lachen. En het land wordt gegijzeld.”

Dus terwijl de stemmen worden geteld, terwijl rechts juicht en liberalen hun tranen koesteren, zitten we allemaal, in de blauwe en rode staten, nog steeds met diepgaande economische uitdagingen die dieper gaan dan de meesten van ons weten. Het zijn structurele en systemische problemen, en niet slechts een gevolg van partijpolitieke meningsverschillen.
 

De Republikeinen hebben geen economisch plan om dit te veranderen, en hebben verzekerd dat de Democraten niet echt de plannen kunnen implementeren, hoe ontoereikend ze ook zijn, om het tij te keren.

Het schuldspel is opgeschort en het einde is nog niet in zicht.

 Het is een patstelling, maat.
 

Geen wonder dat cabaretiers meer aandacht en respect krijgen dan politici. Terwijl de politieke temperatuur stijgt, blijft de economie dalen. Als dat zo is, kan het snel gaan, vooral als de verwachte deflatie toeslaat.

 

De Canadese Nicole Fosse legt uit: “…deflatie is een golf van armoedefeedback; het kan een tijdje duren voordat deze zich opbouwt. Als je mensen probeert uit te leggen wat er gaat gebeuren, omdat het niet meteen gebeurt, hebben ze de neiging weer in slaap te vallen. Wat ze echter moeten begrijpen, is dat wanneer het een omslagpunt bereikt, een soort kritische massa, dit zich uitzonderlijk snel kan ontvouwen. Dan is het net alsof het vloerkleed onder je voeten wordt weggetrokken.”

 

Help!

 

News Dissector Danny Schechter edits Mediachannel.org and directed Plunder The Crime Of Our Time, a film on the financial crisis as a crime story. (Plunderthecrimeofourtime.org) Comments to dissector@mediachannel.org