Raro sensi coactus sum scribere recensionem vel tentationem postquam librum legit. Saepe inspiratus sum, contristatus vel meditatus, finito libro, sed soleo non sentire cogor publice cogitare per quaestiones, quae pro me emerserunt in cursu operis alicuius legendi.
Zohra Drif's Intus Proelium Algiers: Memoir of a woman Libertas Pugnator longe alio loco reliqnit. Inflammatus sum ab Algeriano nationali liberatione bellum contra Galliam et cum mille aliis actoribus politicae meae generationis meae clarissimum visum Gillo Pontecorvo cinematographicum Pugna Algiers— et Drif praecipuum munus egit in scenis quibusdam confractis in eo depictis. Quod non comprehendebam, quam arcta cinematographica facta essent, saltem descripta a Drif.
Haec fabula est tenacis mulieris quae in ipso clima conservativo colonialis Algeria revolutionem in causa libertatis patriae factus est.
Liber tamen Drif minus ob nexum cum cinematographico Pontecorvo pulsat quam quia fabula est de muliere quae in ipso clima colonialis Algeria conservativa in causa libertatis Algeria facta est eversio. Drif superare pigritiam quae in sua familia extiterat, praeter reprimendum auctoritates Francogallicas factas.
His rebus, et per se, satis esset ad cognoscendam fabulam Drif perducere. Sed eius discussio actionis armatae in qua versabatur, incluso bombinge scutorum civilium, quae spinam meam infrigidat misit et me obsistere et reflectere fecit.
Philippe, qui videt Pugna Algiers meminerit clandestinos urbanos FLN (Front de Libération Nationale) bombingas scoporum civilium in talione tulisse ad tormenta et caedes Algerianas a copiis Gallicis et terrore incursus in Algerianos togatos a colonis Gallicis. Quotiens scaenas illas spectavi et vidi pelliculas multiplices - commotus sum aspectu colonorum civium occisorum et vulneratorum. Miratus sum quomodo Drif in libro suo hanc quaestionem tractaret. Aliquatenus admiratus sum eius accessionem directam et nonpologeticam.
Drif descriptio Revolutionis Algerianae plenius aestimari potest cum totam rerum condicionem intuetur et praesertim tractationem cui populus Algerianus subiecta est. Algeria erat inter illas colonias Europaeas quae "conquilinus status" vel colonus definiri poterant. Hae coloniae erant ubi Europaei non solum fines suos regebant et suas facultates occupaverant, sed ubi erat conscium consilium Europaeos componendi. Aliae eiusmodi civitates colonus includitur Hibernia, Kenya, Rhodesia/Zimbabwe, Africa Australis, Palaestinae/Israel, Canada, USA, Australia, Nova Zelandia.
Multa notabilia de civitatibus colonorum. Una est quotiens Deus refertur, utpote colono Europaeo illos fines attribuisse. Id maxume verum erat in Hibernia, Africa Australi, Israele, et Civitatibus Foederatis Americae Septentrionalis.
Alter modus est quo incolae psychice et physice incolas incolas deprimunt et se ipsos redigunt quod legitima multitudo illius territorii. In Civitatibus Foederatis nota cum hoc sumus, et propagines pro Indis Americanis. In Algeria Galli pauperes Europaeos australes fovebant ut in Algeriam migrarent et obsiderent. Quod ad colonos attineat, quod nunc erant Algeriani, seu specialius, Galli Algeriani. Indigenae Algeriani iecoris concisi instar erant.
Pauperes Europaei meridionales qui consederant, notum factum est pieds-noirs (pedes nigri). Venerunt post militares Francos indigenas copias devictas et optimam terram occuparunt, quae anno MDCCCCXXX incohata est. Coloni prolati sunt, et indigenae Algeriani servi facti sunt. Algeri in defectione crudeliter oppressi sunt.
Regimen Gallicum peculiare vinculum cum territorio Algeriae sensit, ac demum affirmans eam esse partem Galliae. Haec Algeria distinguitur a multis aliis territoriis in Gallia occupatis, et territoriis ab aliis Europaeis possessis. Quod inter lineas viae Puerto Rico Civitatum Foederatarum affirmat, ab Hispanis 1898 occupata.
Indigenae Algeriani - incolae latum mixtum populis Africanis inclusos Arabibus et Berbers confectis - diversam sane rationem habebant. Variis formis tam violentis et nonviolentis resistentibus obsistebant ut oppressiones coloniarum per multa decennia coloniae Gallicae. Resistentiae formae parum referre ad regimen Francorum et thea aluum, noir procurationes. Resistentia vetita.
Die 8 mensis Maii anno 1945, auctores Francorum caedes in Sétif, Guelma et Kherrata tulerunt, millia inermium Algerianorum oppugnata.
In proximo bello mundano II, bellum quo Gallia a Nazi Germania occupata est, populus Algerianus reclamat. Die 8 mensis Maii anno 1945, auctores Francorum caedes in urbibus Algerianis Sétif, Guelma et Kherrata tulerunt, mille inermis Algerianorum oppugnantes. By 1954, ala Algeriana motus independentiae — FLN — ad pugnam armatam movere voluit unicum medium assequendi totam liberationem e Gallia et eliminationem colonorum regiminis.
Cum oppressi carceres, cruciati, necantur in coloniis coloniis, oppressor vis pluribus modis hoc tractat. Fors sit negatio, eg, "Immo, nunquam haberemus ....." Res sic explicari possunt, eg: "Horum vestigia debemus accipere, quia incolae de potestate erant." Actiones civitatis oppressoris tractari possunt casus vel damnum collateralis, eg, "Non intendimus pueros in litus mittere; putavimus se terroris ". Etiam incidentes neglecti possunt, nulla explicatione data.
Additum est responsum ab oppressore coetum quemque quemque osse, quod brevissime potest: Quid ergo? Res fiunt." Id est, vitas incolarum sic dicti, sive racialiter, sive nationaliter sive colonie oppressi, nullo modo cum vita et experientia oppressoris hominum comparantur. Dolor qui oppressori acciderit, semper tamquam maioris momenti qualitate qualitate tractatur quam quidquid oppressis accidit, saltem secundum compagem colonus/colonialem.
Ille colonus/colonialis compages utique agitur in Revolutione Algeriana, sicut est in omni motu liberationis nationalis. In moribus pravis talis compagis, quomodo homines oppressi intelligi possunt, qui objiciuntur massae incognitae nigrae, fuscae, vel luteae? Quatenus libertas eorum postulata intelligendi sunt diserta emancipationis postulata, quam inarticulata doloris gemitus?
Post crebras saevitiae in pagis-noirs et/vel auctoritatibus Francorum factis, FLN retaliare decrevit.
Revolutio Algeria in multiplici gradu hanc provocationem offendit. Post multa crudelitatis facinora pieds-noirs et/vel Francogallica potestates, etiam sed non limitata ad terroris terroris maxime ignominiosam contra paganos Algerianos. aluum, noir coetus quae Ultras, in FLN retaliare constituit. Visum erat quod tales impetus in Algeria mansuras, et mundus nihil audiret et nihil ageret, nisi ac nisi coloni similiter passi essent. Quam ob rem Drif et alii fatum consilium fecerunt ut bombs ponerent ubi aluum, noir paganorum congregantur.
Erat eo momento in libro quem destiti. Cogitandum habui de effectu. Fui semper aliquis, qui vehementer sensit togatos numquam bellicas operationes esse. Hic tamen unus ex maximis motibus liberationis nationalis saeculi XX et longe aliter decreverunt.
Cogitantem me inveni in Accuratissimas Americae Septentrionalis Indis, qui in suis proeliis cum albo colonorum incolarum Americae Septentrionalis dilatatione, in bello versatus, interdum rapto et/vel colonos albos inclusos comprehendit. Tergis ad murum bene fuit? Cum albi coloni, sive militaris sive militaris sive militaris, caedes contra incolas exercebant, quas postea pro militaribus victoriis vindicabant, strages, quae togatorum alborum celebrabantur, an indigenae optiones haberent?
In FLN bombings incolam incolarum Algeriae concussit vias quas numquam exspectaverunt se commoveri. Bellum nationale liberatum iam res erat quae domi proxima erat. Incolae iam salvi non erant. neque illi luxuriae, si umquam essent, neutrae quidem manendi, quoniam sua ipsa praesentia suum ius terrae, Algerium populum ius dicerent.
Actiones militares per FLN per Algeriam ad ultimam victoriam contulerunt sed, sicut cinematographica Pugna Algiers illustratur in fine, massa facta a indigenis Algeriensibus per omnem regionem factae coloniae Algeria immobiles. Denique anno 1962, ad voluptatem plurimorum mundi, Algeria libertatem consecutus est.
Tamen conflictus moralis/politicus inhaerens decisioni scoporum civilium feriendi non resolutus est, quamquam membra FLN commoda videbantur quae recte decisionem fecerant. Drif certe credit decisionem rectam esse et non confundi cum violentia jihadist quae in recentioribus praeteritis circa mundum vidimus.
Quomodo certamen emancipatorium obtinet mundi attentionem? Quomodo ostendit exactori coetus, sive colonorum sive possessorum simpliciter, non posse normalitatem esse? Et, maxime controversiae, quando multitudo sic dicta civilis fit non solum instrumentum regiminis gravem sed intrinsecum et cruciale imperium?
The FLN saw their actions such as talionis vim, et colonus multitudinem hostium. Haec conclusio nec inconveniens nec irrationabilis videtur.
FLN actiones suas tamquam violentiam talionis vidit. sed colonum etiam partem hostium viderunt. Haec conclusio nec inconveniens nec irrationabilis videtur. In tanto maioris pieds-noirs crediderunt in id quod illi "Algerie Française" appellaverunt. Plures quam semel incolae appropinquaverunt ad bellum civile in Gallia creandum, incluso per ordinationem notoriam crypto-fascistarum, quae OAS (anglice, Organisation Exercitus Secreti), ut Algeriam in Galliam perpetuo obtineat.
Attamen in percutiendo togatos, provocationes ad FLN comprehenduntur non solum ethicas dilemmas intrinsecas ab huiusmodi impugnationibus propositas, sed etiam responsionem opinionis mundanae et legatum quam habituri erant in posteris. Etiamsi massa basis FLN ferendis scuta civilia sustineat ut formam talionis pro tortura et statu civitatis. aluum, noir terrorismus, res est multum in reliquo mundo vel non consensit vel non intellexit. Quod ad reliquos orbis attineat, haec togatae leges, quae non in bello versantur, et ideo limites habendos esse.
Proelium contra colonorum regimina unica pugna est, quia coloni, in pluribus, privatim partem exercitus occupandi sunt. Hoc sensu pieds-noirs numquam homines neutri togati fuerunt, qui inter duas partes eligerent (sicut omnis multitudo ultimo bello agit). Profecto singuli coloni electiones fecerunt, inclusa paucitate colonorum qui cum FLN scribere vellent. (Frantz Fanon, primitus a Martinique sed heros Revolutionis Algerianae, in libro suo capitulum dedit. Moriens Colonialism Minoritas Europaea punctum fecit quod molis non erant monolithicae.) Quod dixit, massa colonorum praesentia in terra coloniali actum impugnationis, incursionis repraesentat.
Profecto hoc noverunt coloni, si modo subconsciously, quam ob causam tam difficile est affirmare vel mythologizare, ut nemo in terra ante venerint assertum, sicut in fabulis colonorum in Africa Australi Israel ("terra sine populo pro populo sine terra”), et Civitatibus Foederatis Americae. Admissio quod in exsistentia erat, etiam si iustificatio est quod multitudo “primitiva” quaestionibus myriadas movet quomodo et quare terra expropriata est. Quod respublicae colonorum plerumque longius progrediuntur et ut incolae armati sunt, militarem disciplinam habent, et frequentius in re militari per colonum coloniae statum in vico iam toxici placentae tantum adscribi possunt.
In colonis aditus ad arma, incolis plerumque prohibetur. Coloni privilegium nationale vel nationale habent quod existentiam ab indigenis separat, sive in forma habitationis, accessus ad aquam, utilitates, libertatem motus, vel educationem. Colonus vitam prorsus aliam ab illa indigena vivit, atque ab indigenis humanitatem suam asserere conantur, ac vel modici aequalitatis minis privilegii colono sentiuntur. Incolae, ut coetus, numquam se vident cum indigenarum commodis aligned, sed potius pugnant ut suum colonum ius asserunt, vel eo usque ut "nationalistae" se pronuntient, quatenus colonum statum colonum manere cupiunt. -dominata formatio, quantumvis ille status formaliter immutare possit.
Illis non directe in conflictu cum colono regimine implicatis, colonus civilis percipitur non ut extensio reprimentium apparatus regiminis occupandi, sed ut simplex civilian et, ut sic, imbellis. Certamen percipitur ut formalis una ex parte inter apparatum occupantis, et institutio indigenae, ex altera. In tali missione, togatus colonus saepe percipitur ut pars neutra, quae solum bene vivere vult et solus relinqui.
Dum talis missionis falsa est in eius facie, est id quod saepe creditur et, in instrumentis occidentalibus, id quod frequenter repraesentatur. Oppressi nulla datur "permissio" contra flagitia, saepe ne contra praesidentis copias, cum ab impetu opprimentis armati videntur legitimae defensionis actus.
Acta ex parte FLN historice intellegentia sed politice problematica fuerunt, quae considerari debent in similibus contentionibus et quae ad legatum Revolutionis Algerianae pergit. De liberatione certamina numquam in seiunctis fiunt neque in duobus tantum lateribus implicantur. Circum omni conflictu copiae "invisibiles" sunt quae inter se cohaerent et influunt partes directe in certamine. In quibusdam casibus tales copiae valde activae sunt, exempli gratia US instauratio subsidii permanentis Israelis coloniae Palaestinae. In aliis casibus, initio neutrum esse possunt, sed tunc adibunt, exempli gratia, USSR in Revolutione Algeriana (initium neutrum, sed postea adminiculum ad certamen nationalis liberationis). Actiones aliarum partium variis causis commoveri possunt, non excepta sed non limitata ad naturam ipsius pugnae ipsius.
Etsi motus anti colonus legitime argumentari potest colonos in oppressione implicitos esse, in utroque casu motus consectaria scutorum identitatis determinare debet. Quid, verbi gratia, erit impetus in socios potentiales - non solum alia imperia, sed etiam foris motus solidarietatis - si cives iaculis sunt? Nunquid socii potentiales legitimam talionis ius agnoscent, an tales actus terrorismi spectabunt?
Per tribulationes in Hibernia septentrionali ab annis 1960 per medium 1990, sic dictae, Exercitus Republicanus Hibernicus plerumque magnos studiosos scopos (milites vel scopos militares) a scutis mollibus (civilianis) distinguere curavit. Non hoc significabat togatos non caesos, horribiles exceptiones rei publicae, sed plerumque non militarium armorum. Hoc, re vera, IRA distinxit a piissimis Institutis paramilitariis, quae neglecta sunt clypeum mollem/durum distinctionis et satis commoda nationis / paganorum catholicorum oppugnabant. Talis aditus Britannis difficilem effecit ut terroristas IRA feliciter depingeret, quamquam media Britannica in auxilio Londinensi de hac re publica tempus subsicivum laboraverunt.
Exempla quoque Hiberniae complicationem addit. Per Angustias, Britanni institutiones militares in vel prope civilibus constitutionibus instituebant, quod primo-manum anno 1988 testatum sum, in visitatione septentrionali Hiberniae. Hoc significabat, si IRA militarem oppugnationem in institutionem Britannicam exerceret, bonam occasionem fuisse ut cives interficerentur vel laederent, et Britanni impetum "terrorismi" describere possent. Quod Britanni hanc condicionem creaverunt, instrumentis plerumque exciderunt.
In certamine anti-apartheidis in Africa Australi Congressus Nationalis Africanus similem accessionem ad actiones militares suscepit. Praecipuum consilium fuit ut cives iaculis non essent, cum semper agnosceret homines togatos occidi vel laedi ob oppugnationem rei militaris vel rei publicae.
Fundamentalis provocatio in decolonizationis certaminibus ac nationalibus liberationis motibus contra regimen colonorum-colonialium est quod dilemmata oppressorum numquam fere aequalitatem cum opprimentis datur aequalitas. Aliunde, retrospective consideratae, actiones ab oppresso vel "religioso" coetu, etiam contra togatos, saepe aliquem legitimationis gradum accipiunt.
Ita quaestio de expeditione FLN in Algiers in contextu 1950 spectanda est. Quaenam fuerunt ethicae considerationes, et quatenus colonus cives Algerianae liberationis causam laederent? Quatenus prohiberet Gallos et / vel pieds-noirs ab ulterioribus flagitiis contra Algeros ? Et, quid foret morae impetus in ipsa Revolutione Algeriana permittendi impetus in scuta civilia?
Eodem momento historico Vietnamensis longe alia sententia discessit. In utroque bello contra Gallos et postea bellum contra regimen US puppetalum, Vietminh, et postea ante National Liberationem et Exercitus Populi Vietnamensis, prae apparatu cuiusque regiminum pugnaverunt, ad distinguendum inter se. scuta dura et scuta mollia non semper feliciter. Eorum agendi ratio maiorem vim habuit in modo quo nationalis liberationis certamen internationale perceptum est.
Algeria FLN vicit et Algeria liber factus est. Praeclara quaestio, praeter unam moralem, iterum est una ex legatis et specie conclusionibus aliis motibus pro libertate nationali. Fueruntne certae provocationes in Revolutione Algeriana - in comparatione cum aliis motibus anti-colonialibus et antistitibus - quae necessariae sunt conversionis ad necem civium incolarum?
Ceteri motus in similibus adiunctis electiones longe diversae fecerunt. Hoc non est iudicandi, sed aestimandi. An occisio paganorum in bello anti-coloniali in Algeria legitimare in animis eorum qui post annos jihadistae factae sunt, concursus linearum inter scuta dura et scuta mollia? Nonnulli perduxit ut per terrorem contra multitudinem aliquis cogere posset illam multitudinem ad certas electiones faciendas?
Hae sunt quaestiones quas Zohra Drif perpendendum aperit in commentarium criticum magni momenti. In actionibus suis militans Drif romanticizationem revolutionis abiicit. Non necesse est cum suis conclusionibus ad cognoscendam virtutem eius ac aliorum comitum in FLN, qui id multi ineunte certamine sumpserunt ut bellum liberationis nationalis inexpugnabilis induerent.
ZNetwork sola largitione legentium funditur.
Donate
1 Comment
gratias Bill, unus e participibus Algerianis in utroque cinematographico et revolutione interrogatus, plus quadraginta annos post victoriam, de violentia contra paganos adhibita, flendo primo respondit. Et tunc dixit, "Cum homines coguntur in inferno vivere, tunc faciunt sicut demones; Fuimus sicut daemones fuimus, sed conditiones infernales non fecimus. pax