Praeter XXX annos, ossa et capita genocidia Armenorum victimas e monte super flumen Khabur Syriae fodi. Iuvenes erant – dentes non deficiebant – et pauci myriades christianorum Armenorum in primo Holocausto saeculi XX trucidati sunt, deliberatum, cogitans magnam populi ab Ottomano cladem. Turcae anno MCMXV.
Haec ossa invenire difficile erat quod Khabur fluvium - septentrionem urbis Syriae Deir ez-Zour mutaverat. Tot corpora in fluxu suo congesta erant, ut aquae ad orientem moverentur. Ipse cursus mutaverat amnem. Amici vero Armeni, qui mecum erant, reliquias acceperunt, et eas in crypta ecclesiae magnae Armenicae apud Deir ez-Zour collocaverunt, quae memoriae eorum, qui occisorum sunt, Armenorum dicata sunt, et pudorem in statu " moderno " Turcico. Holocaustum adhuc negat - in illa massa industrialis homicidium.
Et nunc, in instrumentis paene silendis, hi dirosae caedis agros facti sunt novi belli neces agrorum. Ad ossa mortuorum Armeni pugnatur Syrus. Et posteri Armenorum Christianorum superstites qui sanctuarium in veteribus Syris terris invenerunt rursus fugere coacti sunt in Libanum, in Europam, in Americam. Ecclesia ipsa, in qua occisorum Armenorum ossa inventa sunt, velut ultima requies in novo bello laesa est, etsi reos nemo novit.
Heri vocavi Episcopum Armash Nalbandianum Damasceni, qui mihi dixit ecclesiam Deir ez-Zour quidem labefactatam, sacellum intactum manere. Ecclesia ipsa, inquit, minor erat quam memoria genocidis Armenorum — et haec est quae destrui posset. Rectus est. Ecclesia autem — non pulcherrimum aedificium, quod dicam — testis est tamen, memoriale Holocausto Armenorum omni obolo sacram, quam memoriale Yad Vashem Holocausti Judaici in Israel victimarum. Et quamvis res Israelis, cum ignominia aequalis Turcis, genocidium Armenum genocidem non fuisse asserit, ipsi Israelis nomine Shoah - Holocausta utuntur pro homicidiis Armeniis.
In Aleppo, ecclesia Armenorum a Libero Syriaco Exercitus laeso facta est, "bonos" rebelles regimine Bashar al-Assad pugnantes, ab Americanis et ab Arabibus Sinu Sunni fundato et armato. Sed in Raqqa, solum caput regionale ab oppositione Syriae totaliter capienda, Salafistae pugnatores Armenorum Catholicorum Martyrum Ecclesiam iaciunt et supellectile eius incendunt. Et – Deus nobis parcat cogitationi - multa centena pugnatorum Turcorum, posteri eorumdem Turcarum, qui genus Armenorum anno 1915 destruere conati sunt, nunc al-Qa'ida-consociatae pugnatores, qui Ecclesiam Armenam aggressi sunt, coniunxerunt. Crux super turrim horologii deleta est, ut vexillum Civitatis islamicae Iraq et Levantii restitueretur.
Neque id omnes. Die XI mensis Novembris, cum mundus mortuos Magno bello honoravit, quod rempublicam quam meruerant Armeni non dederunt, testa mortarium cecidit extra Scholam Nationalem Armeni Sancti Translatores Damasci et duo alii conchae in scholae buses ceciderunt. Hovhannes Atokanian et Vanessa Bedros, ambo filii scholis Armeni, mortui sunt. Postridie, sarcinae Armeniorum Berytum ad Aleppum proficiscentes, tormenti loco spoliati sunt. Biduo post, Kevork Bogasian testa pilae in Aleppo necatus est. Armenorum vectigal in Syria 11 merum est; sed credo posse id 65. Plus quam centum Armeni raptae sunt. Armeni, scilicet, sicut multi alii Christiani in Syria, contra regimen Assad revolutionem non sustinent, quamvis fautores Assad vix vocari possint.
Post biennium iam C anniversarium sui Holocausti commemorabunt. Multos superstites expertus sum, omnes nunc mortuos. Sed status Turcorum, sustinens praesentem revolutionem in Syria, victoriam suam in Gallipoli eodem anno memorabit, heroicum certamen, quo Mustafa Kemal Ataturk patriam suam ab occupatione Sociae servavit. Armeni quoque in ea pugna pugnaverunt — aequabili scilicet exercitu Turcico — sed ego tot dollariorum pignoribus certa- verunt, quod in 100 non memorabuntur a statu Turcico, qui familias suas tam cito delevit.
Hitchhikers dux ad malum vetus Iran
Dum omnes laetis relationibus cum Irania in ardore apricari sumus, bene legere potest – in quattuor mensium tempore, nisi editores eorum sensum communem afferant – insignem librum Shane Bauer, Josh Fattal et Sarah Shourd .
Illi – et hoc non meministis – erant hitchhikeri qui "oberraverunt" in Iran anno 2009 ab Iraqi Kurdistan. Sarah primum dimisit et vocavit me telephonum loqui de sponso suo, Shane, et quaerere si Independens auxilium duorum hominum emissio consequi posset. Diurnarius quidam Shane evulgavit - punctum indicavi legatum Iranianum in Beryto ut illum legeret, et, cum vel sine auxilio Independentis, ambo dimissi sunt. delectatus sum.
Praesidente Ahmadinejad lunatici comprehensi sunt, et ex libro manifestum est eos in fines custodes limitis Iraniani inducti esse. Unus ex eis tandem Saram emailed quod ita esset.
Carceres vero, si qua alia flagitiosi solitudinis custodia — cruciatus, si qua alia, cruciatus, propinqui non cum captivis, sed cum custodibus, memorabile dictu est.
Sarah cito excogitata in libertate remisit, Civitatem US non amicum suum naturalem fuisse; acumina quaedam verba de “pacatore” Velleius Ross. Bonus liber — quem raro dico — et novacula lucis' vocatur. A Fisk legitur.
ZNetwork sola largitione legentium funditur.
Donate
1 Comment
Responsio Roberti Fisk's December 2, 1913 ZNet article: "Fene Centuria Post Genocidium Armenum, hi adhuc caedis in Syria"
Gravis est tragoedia, quae post fere saeculum, quo Christiani Armeni in primo Holocausto saeculi XX interfecerunt, deliberatum est, deliberatum, molitum, in MCMXV. posteri Armenorum Christianorum superstites qui sanctuarium in veteribus Syriae terris invenerunt rursus fugere coacti sunt - in Libanum, Europam, in Americam ob praesentem conflictum, qui nunc per Syriam pugnatur, secundum diurnarium Britannicum multi- consideratum; Robert Fisk.. Et ironice indicat nunc, in instrumentis fere tactis, hos agros dirosos caesos novos belli agros interficiendos fuisse. Addit porro, de ossibus mortuorum Armeniorum dimicatio Syriaca geritur. Quo etiam turpius est, quod memorat ecclesiam ipsam, in qua occisorum Armenorum ossa, in novo bello violata, velut extremam quietem invenere, quamvis reos nemo novit. Quare parum est factum, ut Armenios aliosque paganos ab his nefandis immanitatibus ethnicos tueretur. Clamor pudor, exspectans emendari.
Haec ossa et capita genocidis Armeniorum victimarum e monte super flumen Khabur, urbis Syriae Deir ez-Zour septentrionalis, in Syria., Robert Fisk effossa plus triginta abhinc annis in qua amici Armeni. qui cum eo erant benigne susceperunt reliquias et eas collocavit in crypta ecclesiae magnae Armenicae apud Deir ez-Zour, quae memoriae eorum Armenorum occisorum dedicata est — et sic est confusio " moderni " ; Status Turcicus, qui adhuc Holocaustum hoc negat - in illa massa industrialis homicidium.
Episcopum porro Armash Nalbandianum Damasceni elaboravit, qui ei nuntians ecclesiam Deir ez-Zour quidem labefactatam, sacellum intactum mansisse. Episcopum porro addidit, ecclesiam ipsam minorem esse potiorem quam Armenorum genocidis memoriam — et haec est quae destrui posset; et hoc esset valde tragicum et dolens. Recte Fisk cum dicit quod rectum est quod dicit Armenus Episcopus.
Ostendit vere valde potentem et disertum, moraliter compellentem, licet ecclesia — non sit pulcherrimum aedificium, testis tamen est, memoriale Holocausto Armenorum, omni modo sacrum, sicut memoriale Yad Vashem victimarum. Judaicum Holocaustum in Israel. Additque adhuc diserte quod, licet Israelitica res, cum ignominia aequalis Turcis, asserit genocidium Armenum genocidem non fuisse, ipsi Israelis nomine Shoah uti Holocausta pro caede Armeniorum.
Praeterea Robert Fisk conscientiae Americanorum et sinus Sunni Arabum in hoc bello fornicario revelat, tam horribile, commemorans quod in “Aleppo, Ecclesia Armenorum liberata est ab Exercitu Syriaco Libero Exercitus, quod 'bonum' rebelles pugnans Bashar al. -Assad regimen, ab Americanis fundus et armatus, necnon sinus Sunni Arabum. Et etiam peius, de persecutione religiosa et ethnica Armenorum, addit "in Raqqa, solum caput regionale ab oppositione Syriae totaliter capi, Salafist pugnatores Armenorum catholicorum Martyrum ecclesiam iacto et supellectile incendunt. . Ut videtur, incipit historia ipsa repetere, de iudicio et persecutione Armeniorum. Hoc etiam magis demonstrat quod "multa centena pugnatorum Turcorum, posteri eorumdem Turcarum, qui gentem Armenicam anno 1915 destruere conati sunt, nunc al-Qa'ida-conciliatis pugnatoribus Armeniis aggressi sunt. ecclesiae. Crux super turrim horologii deleta est, ut vexillum Civitatis islamicae Iraq et Levantii restitueretur". Hoc igitur praeclarum exemplum est a clarissimo Hispano philosopho, quod historia se iterat cum homines ac nationes deficiunt ac discere nolunt.