Source: Liber
Cogitavi dies, cum calce flagrans summas de viis complevi. Iter purgare solebam in Belfast anno 1972. Deinde saepe idem feci Beryti,.
Sed ibi heri fui, sicut fidelis agitator meus Selim patienter expectavit me ut manus percuteret cum milite locali et explicare vellem cur Damour (circiter XII miliaria ad meridiem Beryti) accederet, et parvam meam Lebanesium prelo in facie schedulam fluctuaret; lente utens meum optimum calceamenta ad ventilandum ardenti fatigat off via.
Fervebant. Aspicio modo flammas oculique nocentes.
Bene pervenimus. Et ejecerunt et expulerunt et expulerunt et riserunt quod ita fecissemus. Sed hoc gravissimum fuit. Discessit exercitus; motorists vigilum consilium ut vadas in domum suam. Lex et ordo — Meministine veterum verborum? - Minora erant quam ius eundi. Sed per aliquot horas, Selim et nostrum ius eundi exercui.
Maximam partem homines accensis his ignibus pertinebat Aram motusest, Shia coetus regitur a Nabih Berri, oratore concilii Lebanese. Vel sic dixerunt mihi, et non sum disputandus.
Hoc sua fabula narrat. Quidam erant valde pauperes, et videbant, et non reprehendo eos pro factis suis. Libanus nunquam fuit gens opulentissima, nisi Sunnis mercatoribus suis et nummulariis Christianis — et hi erant qui non satis habent ad comedendum. Dies enim fatum suum contestabantur. Mina Lebanese cecidisset, annona evulsa erat — omnia, inquam, vera sunt — et protestati sunt.
Non sum admiratus, tamen aliquid novi et mirum super hoc fuit. Tota hac septimana, montes Libanus incenderunt. Magna gloria earum pini et miri montes flammis floruerunt. Imperium tres anti-igni helicopteri putridum apud aeroportus internationalis Beryti iacebant - imperium eas non tenuit - et opus erat. Graecia, Cyprus et Jordan emittere elit montes ardentes restinguere. Mea aedes in Beryto seafront putuit fumi. Die mercurii nocte, Deus Libanum visitavit - huc aliquoties venit, statui - et pluviis et tempestatibus perfudit regionem. Die Iovis mane solarium meum texit harena et cinere.
Sed aliquid longe gravius hic geritur. Lebanese populi furor corporis non solum tumultus mi- litiae est. Non quia vulgus esurit - et sunt - sed quia iniusta ratio (magis semper vectigalia, semper pretia maiora) potest fieri ut non possit domum pecuniam et cibum afferre.
Interroga modo unam parvam quaestionem. In corniche maritimo ubi habito – Avenue de Paris, sicut mandatum Gallicum decrevit, ut in 1920s vocaretur – fere omnis diaetae clausus est vacuus. Nisi iis, qui exiguam partem vivo, nihil nisi tenebrae communicant. Hinc urbem depellere potes, per miliaria usque ad centrum Beryti, et lucem non invenies. Hae aedes pro fenore possidentur - maximam partem ab Iraquia, sed etiam Syris et Saudis - nec quisquam ibi habitat.
In regione ubi pauperes Beqaa Vallis et exules e Syria et exules Palaestinae (de quibus utique iam non loquimur, cum sint naufragia civitatis Israelis) sunt in sdones, magni excubiae nummi triumphant. inanis, dives et turpis.
Ita vereor ne plus ignes in via ardeant.
ZNetwork sola largitione legentium funditur.
Donate