"Praeses" Hosni Mubarak hesterno die in oppugnatione lapidum, fustibus, vectibus ferreis et fustibus adversarios suos fractis pugnae in ipso medio capitis medio affirmat imperare inter decem milia iuvenum; utrumque – et hic est periculosissimum omnium telorum – micans in facies alterius vexillum Aegypti. Vitiosa et crudelis et sanguinaria et bene cogitata, ultima vindicatio omnium criticorum Mubarak et turpissima accusatio Obamas et Clintonorum qui hunc socium Americae et Israelis fidelem denunciare non potuerunt.
Proelium circa me in platea vocata Tahrir tam terribilis fuit ut sanguinem olfacere possemus. Viri et feminae, quae dictaturae Mubarak finem XXX annorum exigunt, vidique virgines in fascias et lacinias longas in genibus, prorumpentes lapides ad saxa circa se cadentes - pugnabant ingenti virtute, quae postea conversa sunt. in quamdam atrocem crudelitatem.
Nonnulli securitatem viri Mubarak trahebant per quadratum, eos verberantes donec sanguis de capitibus erupit et vestimenta sua spargit. Exercitus tertius Aegyptius, legendo et cantu celeberrimus ob transitum Canalem Suesiensem anno MCMLXXIII, non potuit - vel non - etiam Tahrir Quadratum transire ad vulneratos adiuvandos.
Cum Aegyptiorum millia abusus stridentium - et hoc tam prope civile bellum quam Aegyptus semper venit - se ad invicem, ut pugnatores Romani, opprimunt solum parachute turmas "custodiationis" quadratae, scandentes super piscinas suas et vehicula armata ac deinde. eosque ad operculum adhibens.
Unus Abrams praepositus piscinam - et ego tantum pedum XX aberat - lapides simpliciter impingebantur qui in piscinam proiecerant, in turrim desiluit et fovit detrusit. Cessores Mubarak deinde super summum ascenderunt ut plura saxa in catulos suos et amentes antagonistas iactarent.
Idem in omnibus proeliis suspicor, etsi tormenta non apparuerunt; Utrinque conviciis lacessivit imbrem petrarum ab hominibus Mubarak - ita, initium fecerunt - ac deinde cessores qui quadrati arripuerunt ad veteris hominis ruinam exigendi lapides in eos retorquere coeperunt. Ad extremum diei rumores trium morterum in Cairo erant, et divulgatae rationes turbas pro-Mubarak consulto diurnariis Occidentalibus oppugnabant.
Per tempus "frontem" attigi - notae scntentiae essentiales sunt, cum acies hominum supra quingentos passus retrogradi et recurrentes - utrimque in se invicem quiritabant et stabant, sanguis ora profluebat. In uno loco, antequam impetus oppugnationis defatigati essent, fautores Mubarak totam fere quadratam ante aedificium monstrosum Mugamma — reliquiae conatu Nasserite — priusquam expellerentur, transierunt.
Nunc vero cum Aegyptii pugnantes Aegyptii, quid hos infestissimos furiosos homines appellare putamur? Mubarakites? "cessores" vel - aominis - "resistentia"? Ita enim nunc se vocant viri et feminae ut Mubarak excuterent conantes.
"Hoc est opus Mubarak", iaculator vulneratus mihi dixit. "Aegyptius contra Aegyptios curo- xit ad novem tantum menses imperii. Furit. Esne etiam in Occidente demens?" Non possum meminisse quomodo huic quaestioni respondi. Sed quomodo obliviscar vigilantes – paucis horis ante – Medio Oriente "perito" Mitt Romney, quondam gubernator Massachusetts, interrogatus est an Mubarak dictator esset. Imo, inquit, erat "figurae Monarcha-typus".
Facies huius monarchae in gigantes posteros, typis exacerbationis, ad munimenta gesta est. Nuper a praefectis factionis democraticae nationalis distributi debent tempus producere post praetorium factionis ad concham linum post proelia Veneris redacta - multi in aere tenebantur ab hominibus fustibus et batones vigilum portantibus. Dubium non est de hoc quod in Cairo e deserto expuli sicut extra ministerium externum formaverunt et aedificium radiophonicum civitatis in ripa Nili orientalis. Cantiones sonorae erant et vitam aeternam Mubarak vocat (quidem praelonga praesidentia) et multi in motorcyclis notis sedebant, quasi percussores a Mahmoud Ahmadinejad percussores post 2009 comitia Iraniana facta essent. Cogita de ea, Mubarak et Ahmadinejad eundem actu electionis respectum habent.
Solum cum transisset aedificium radiophonicum, vidi milia aliorum puerorum ex suburbiis Cairo infundentia. Fuerunt etiam feminae, plerumque in habitu nigro et vestitu nigro et fascias albae et nigrae, paucae inter eas pueri ambulabant per volatum post Museum Aegyptium. Narraverunt mihi se tam ius habere in Quadrato Tahrir quam cessoribus — verum obiter — et in ipso loco ubi tam violatus fuerat, suum Praesidis amorem exprimere voluisse.
Et punctum, credo, habebant. Democratae - sive "resistentia", secundum sententiam tuam - percussores securitatis vigilum ex hoc ipso quadrato die Veneris eiecerunt. Problema est quod Mubarak homines nonnullos ex eisdem percussoribus tunc vidi, cum cum securitate vigilum ad arundo armata operabantur et demonstratores oppugnarent. Unus ex illis, iuvenis fulvi tunicatus sertis crinibus et oculis rubris - nescio quid ille - ferebat scelestum ipsum ensem baculum, quo Veneris die utebatur. Iterum defensores Mubarak terga erant. Eaedem etiam veteres cantabant — retractatum assidue ad rationem loci dictatoris nominis — "Sanguine nostro, cum anima nostra, tibi nos dedicamus."
Ad Gizam usque, NDP viros, qui comitiis suffragiis regebantur, circumsederant eosque subsidia mittentes per foetentem fossam incedebant. Haud procul aberat, iniunctum est dicere "si nescis Mubarak, Allah non scis" - quod erat, ut leniter, paulum multum.
In Cairo ambulabam iuxta ordines Mubarak et in fronte perventum est alterum crimen in Tahrir Square. Caelum saxis refertum est - lapidibus loquor diametro sex digitorum, qui terram tanquam testas mortarii feriunt. Citra "lineam", scilicet, ab adversariis Mubarak veniebant. Ruerunt et diviserunt se et conspuerunt circa nos parietes. Quo in loco, homines NDP se converterunt et trepidaverunt sicut adversarii Praesidis deinceps egerunt. Modo cum dorsum stabat contra fenestram itinerandi clausae - memini me poster pro venereum volutpat in Luxor et "vallis monumentorum fabulosa".
Lapides autem gregatimorum eo tempore centenos veniebant, deinde novi juvenum e quadrato demonstratores Aegyptii praeter me erant. Tantum non amplius in furore clamabant "Dum cum Mubarak" et "Nigrum Mubarak", sed Allahu Akbar - Deus Magnus est - et hoc iterum atque iterum audiebam dum dies longi progressi erant. Unum latus clamabat Mubarak, alter Deus. Sicut ante XXIV horas non fuerat.
Ego versus tutum locum vexavi ubi non amplius exsibilarunt lapides et scindebant, et subito inter adversarios Mubarak fui.
Nimirum exaggeratio esset dicere quod lapides celo velati, sed aliquando fuerunt centum petrae volantes per caelum. Totum exercitum plaustrum concusserunt, latera eius comminuerunt, fenestras eius comminuerunt. Lapides e latere viae de Champollion et in Talaat Harb prodierunt. Sudant vittae rubrae, odium rugientes. Multos vulnera pannus albo tenuit. Alii me transtulerant, cruor per totam viam grassabatur.
Et numerus crescens induebatur habitu islamista, braccae breves, pallia grisea, barba longa, galeros capitis albi. Clamaverunt Allahu Akbar maximopere et amorem Dei mugiebant, quod omnino de hoc esse non putabatur. Ita Mubarak fecerat. Salafistas contra eum eduxerat e civibus suis hostibus. Aliquando iuvenes comprehenderunt, eorum vultus pugnus pulsos, quiritatio et vita eorum terribilia, documenta in vestibus inventa sunt ad probandum opera interioris ministerii Mubarak operati sunt.
Multi ex cessoribus, iuvenes saeculares, per oppugnatores iter inpellentes, captivos defendere conati sunt. Alii – et animadvertebam multam “Islamistarum” inter eos, barbam obligatoriam completam – pugnos in miserorum capita strepere, magnis anulis in digitis utentes cutem suam ad resecare, ut facies eorum sanguis deflueret. Iuvenis unus, tunica rubra divulsa, vultu tumens dolore, duobus ingentibus ereptus est, quorum alter umero iam semipedali vinctus imposito per turbam iter arripuit.
Ita vita servata est Mohamed Abdul Azim Mabrouk Eid, numerus securitatis vigilum 2101074 ex praefecto Giza - eius securitas transitus caeruleus erat cum tribus pyramidibus imparibus in operculo laminatis impressis. Sic e plebe alius evulsus, vagitus et conprehensus ventrem suum. Et post eum genu nixus mulierum, lapidum frangens.
Mimum inter haec omnia fuerunt momenta. Medio meridiano equi quatuor in platea a fautoribus Mubarak equitati sunt, cum camelo - ita, camelus verus qui ab reali pyramidibus mortuis emissa erat, - equites eorum videntur vulnerati terga dorsa subduci. . Equos leniter pascentes inveni iuxta arborem tribus horis post. Prope statuam Talaat Harb, puer agwa venditus - cibaria delicata Aegyptia - in 4 denariis singulis - cum in altera parte viae duae figurae steterunt, puella et puer, cum scutulata anteriora eadem cardboard tenentes eorum. Ipsumque puellae cum cigarette facis impletum est. Ipsumque pueri lapidibus refertum est.
Erant autem argumenta quae significarent dolorem personalem et angorem iis qui se experti erant. Vir erat longus, muscularis, facie vulneratus per segmentum lapidis, cuius crura simpliciter fixa sunt iuxta cistam telephonicam coniunctam, facies eius adhuc in metallo divisa est. Et erat miles in cursore armato qui eum lapidum utriusque lateris transvolavit donec in viam desiluit inter hostes Mubarak, bracchia circum se posita, vultum deducens lacrimans.
Ubi in tanto odio et sanguine occidens? Quotidie dedecus referens, insomnia laboras. Aliquando circa horam 3am heri Dominum Blair de Isfahan spectavi dum explicare jos necessitatem "socium processus mutationis" in Medio Oriente. "Anarchiam" "extremorum elementorum" vitare debebamus. Et – mi favourite, hoc Dominus Blair locutus est de "principatu non electo secundum rationem democratiae quam sponsus essemus". Bene novimus omnes quod "democratia" senis ille referebat.
Vicus rumor habuit hunc hominem - Mitt Romney "typum monarchicum" - ex Aegypto Veneris die prorepere. Non sum tam certus. Nec sane scio quis heri Proelium Tahrir Quadratus vicit, quamquam diu non dubitatur. In crepuerunt vespere, lapides etiamnum crepuere in viis, et in populis. Postmodum, coepi anare cum aves transeuntes vidi.
ZNetwork sola largitione legentium funditur.
Donate